All Chapters of ระบบร้าย ใช้หนี้รัก Love Debt System: Chapter 31 - Chapter 40

ตึกสูงระฟ้ากลางใจเมืองที่มีป้ายชื่อบริษัท “Aureus Capital” สะท้อนแสงแดดยามบ่าย ราวกับไม่มีสิ่งใดผิดปกติ ทั้งที่ความจริงทุกก้อนอิฐทุกแผ่นพื้นในตึกนั้นคือเครือข่ายของมาเฟียเบื้องหลังบริษัทลงทุนระดับโลกแห่งนี้ คือฐานบัญชาการของ “อเล็กซิส”ชายหนุ่มลูกครึ่งไทย-รัสเซียในวัยสามสิบต้น ๆ ผู้สืบทอดอำนาจจากองค์กรใต้ดินฝั่งยุโรป และเป็นหนึ่งในคู่แข่งตัวฉกาจของตระกูลอคินธรักษ์“ฐานฝั่งตะวันตกของมันยังแน่นอยู่”เสียงเย็นของอเล็กซิสดังขึ้นเบา ๆ ขณะนั่งไขว่ห้างในห้องกระจกด้านบนสุด มองภาพข่าวสารผ่านจอหลายจอเบื้องหน้า“และผู้หญิงนั่น ดูจะเป็นจุดอ่อนใหม่ของคิริน”อเล็กซิสหรี่ตาอย่างสนใจ มุมปากยกยิ้มน้อย ๆ ในจอหนึ่งปรากฏภาพของลิลินขณะยืนข้างคิรินในการประชุมเมื่อวันก่อน“คนที่เคยเย็นชาอย่างหมอนั่น กลับเปิดโอกาสให้ผู้หญิงเดินเคียงข้าง น่าสนุกดีไม่ใช่หรือไง”เลขาส่วนตัวที่ยืนอยู่ข้างหลังพยักหน้าเบา ๆ“เราจะให้ใครลงมือดีครับ?”“มิโกะ” อเล็กซิสเอ่ยชื่ออย่างไม่ลังเล“ให้เธอไปสมัครงานในบริษัทของมันทันที อย่าให้คิรินรู้ตัวว่าเรากำลังล้วงข้อมูลของพวกมัน”หญิงสาวลูกครึ่งญี่ปุ่น-จีนในวัยยี่สิบปลาย ๆ รูปร่างสูงเพรี

[ลิลิน]เช้าวันเสาร์ ฉันตื่นแต่เช้ามาช่วยพี่บัวทำอาหารเช้า มื้อเช้าวันนี้มีข้าวต้มกุ้งแสนอร่อย ในขณะที่ฉันกำลังตัวข้าวต้มกุ้งใส่ปาก เสียงระบบก็ดังขึ้น....[ระบบหญิง] “ภารกิจใหม่จ้า~ ทำให้บอสชวนเธอไปเที่ยวให้ได้ภายใน 24 ชั่วโมง! แต่ห้ามพูดตรง ๆ เด็ดขาดนะจ๊ะ~”[ระบบชาย] “ภารกิจนี้รางวัล 8,000 บาท ถ้าไม่สำเร็จระบบจะหักค่าอาหารของเธอเป็นรายวัน เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์!”....ฉันแทบพ่นข้าวออกมา“เฮ้ย! บ้าไปแล้วป่ะ! เอาอะไรมาคิดว่าเขาจะชวนฉันไปเที่ยวล่ะ!? เขาเป็นประธานบริษัทนะ งานยุ่งจะตาย วันหยุดยังทำงาน จะเอาเวลาไหนไปเที่ยว เฮอะ!”....[ระบบหญิง] “เอาน่าเธอผ่านมาได้ก็ตั้งหลายภารกิจแล้ว แค่นี้จิ๊บ ๆ หยอดนิดหยอดหน่อย หยอดไป หยอดมา หัวใจเขาก็ละลายเองแหละ~”....ฉันถอนหายใจ แล้วเหลือบมองไปทางขวา บอสกำลังนั่งอ่านเอกสารเงียบ ๆ อยู่ที่โต๊ะกลางบ้าน เหมือนอยู่ในโลกของตัวเองใบหน้าเคร่งขรึมกับสายตาเข้มข้นนั้นทำให้ฉันรู้สึกไม่กล้าเข้าใกล้ ดูเหมือนเขาจะกำลังยุ่งอยู่รึเปล่านะ แต่ในเมื่อฉันต้องเอาตัวรอดจากการถูกหักค่าอาหารรายวันตั้งหนึ่งอาทิตย์ ฉันก็ต้องสู้!ฉันเริ่มจากแผนแรก ของกินล่อใจช่วงบ่าย ฉันแอ

[ลิลิน]คฤหาสน์อคินธรักษ์ยามดึกเงียบจนฉันได้ยินเสียงรองเท้าส้นเตี้ยของตัวเองดังชัดทุกก้าว เสียง ตึก…ตึก…ตึก… สอดประสานกับเสียงนาฬิกาโบราณตรงโถงกลางที่ดัง ตึ๊ก…ตัก…ตึ๊ก…ตัก…แสงไฟวอร์มไวท์ตามแนวผนังหลุบต่ำลงราวกับบอกให้ทุกชีวิตในบ้านเข้านอน ยกเว้นใครบางคนฉันกอดแฟ้มเอกสารแนบอก ตั้งใจเอามาวางหน้าห้องทำงานแล้วกะจะเผ่นให้เร็วที่สุดเพราะมันดึกจนหนังตาล่างไปชนหนังตาบนแล้ว แต่ก่อนจะเคาะประตู ฉันก็เห็นแสงไฟสลัวลอดออกมาจากประตูบานสูงที่แง้มไว้นิดเดียวบอสยังไม่นอน...มือฉันค้างบนอากาศชั่ววินาที ก่อนจะค่อย ๆ ขยับเข้าใกล้ พอให้มองผ่านช่องว่างเล็ก ๆ ได้โดยไม่ส่งเสียงอะไรเพิ่มเข้าไปในความเงียบบอสคิรินนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวประจำ ไม่ได้ก้มอ่านเอกสาร ไม่ได้พิมพ์งาน ไม่ได้โทรศัพท์สั่งใครด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกเหมือนทุกวัน เขากำลังเอนตัวเล็กน้อย ศอกข้างหนึ่งเท้าพนักเก้าอี้ อีกมือประคองกรอบรูปไม้ขนาดพอดีมือไว้ตรงอกฉันเห็นในกรอบนั้นมีรูปผู้ชายกับผู้หญิงวัยดูแล้วน่าจะสี่สิบกว่า ๆ ยิ้มละมุนให้กล้อง มีเด็กผู้ชายตัวเล็กยืนคั่นกลาง แก้มใส ตากลม รอยยิ้มนั้นคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูกเด็กชายในภาพนั้นคือคิริน ตอน

[ลิลิน]วันนี้ออฟฟิศคึกคักเป็นพิเศษ อาจเพราะเพิ่งปิดโปรเจกต์ใหญ่ไปเมื่อวาน ทุกคนเลยดูอารมณ์ดี ยกเว้นฉันที่นั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยหัวใจที่เต้นตุบ ๆ เพราะเสียงใส ๆ ของระบบหญิงดังขึ้นในหัวตั้งแต่เช้า....[ระบบหญิง] “ภารกิจวันนี้ง่ายมากลูกสาว ขอโทษคนที่เธอเคยเหวี่ยงใส่ทุกคนในออฟฟิศให้ครบ สำเร็จรับเงิน 3,000 บาท หากล้มเหลวโดนหัก 5,000 บาท สู้ ๆ นะจ๊ะ”....ฉันแทบสำลักกาแฟเย็นที่เพิ่งดูดเข้าปาก“ว่าไงนะ?! ให้ฉันไปขอโทษคนพวกนั้นเนี่ยนะ พวกนั้นสมควรโดนวีนแล้วทำไมฉันต้องขอโทษ”ฉันพึมพำเสียงเบา พลางเหลือบมองไปทางโต๊ะของแผนกบัญชีที่เคยมีปากเสียงกันเรื่องเอกสารหาย แล้วก็โต๊ะฝ่ายจัดซื้อที่เคยมีปากเสียงกันเรื่องกำหนดส่งของ....[ระบบหญิง] “ใช่จ้ะลูกสาว อย่าลืมนะต้องพูดด้วยความจริงใจ”....“ความจริงใจ เฮอะ!” ฉันบ่นในใจ พลางถอนหายใจแรงจนน้องฝึกงานข้าง ๆ แอบเหลือบมองเอาวะ ทำ ๆ ไปให้มันจบ ๆ จะได้ไม่ถูกหักเงิน แต่ปัญหามันอยู่ที่ความจริงใจนี่แหละ เพราะแค่คิดว่าจะต้องไปเดินขอโทษทีละคน ฉันก็รู้สึกเหมือนเอาตัวเองไปขายหน้าแล้วฉันเริ่มจากฝ่ายบัญชี เดินเข้าไปยิ้มแห้ง ๆ แล้วพูดแบบสั้นที่สุดและไวที่

[ลิลิน]เย็นวันเสาร์ ท้องฟ้าเมืองใหญ่ทอสีส้มอมชมพูละเลียดปลายเมฆดูงดงาม วันนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันได้มาร่วมงานเลี้ยงตระกูลนายทุนระดับประเทศ ในฐานะผู้ช่วยส่วนตัวของท่านประธานคิริน ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกขณะที่ประตูรถยนต์สีดำด้านเปิดออก พรมแดงเส้นยาวทอดสู่โถงคฤหาสน์ตระกูลมีทรัพย์อนันต์ ตระกูลใหญ่อีกหนึ่งตระกูลที่น่าจับตามองคิรินยื่นมือมา ฉันลังเลแค่เสี้ยววินาที ก่อนจะวางปลายนิ้วลงบนฝ่ามือเขา ความเย็นนิด ๆ จากแหวนโลหะที่ข้อนิ้วกระทบผิวฉันทำให้หัวใจเต้นผิดจังหวะ“ไม่ต้องกังวล” เขาพูดเสียงเรียบ ๆ ขณะประคองฉันลงจากรถ “เธอแค่อยู่ข้าง ๆ ฉันก็พอ”“ค่ะ” ฉันตอบสั้น ย้ำในใจตัวเองรอบที่ร้อยว่าคืนนี้ต้องทำตัวให้สวย ให้สงบ ต้องไม่ทำให้บอสขายหน้าเด็ดขาด....[ระบบหญิง] “ว้ายยย จับมือกับ! โอ๊ยเขิน วันนี้ลูกสาวสวยมาก[ระบบชาย] “เปิดโหมดเฝ้าระวัง ระดับความเสี่ยง ปานกลางถึงสูง ระบบตรวจสอบพบสัญญาณผิดปกติ”....โถงคฤหาสน์กว้างราวพิพิธภัณฑ์ โคมระย้าแก้วคริสตัลห้อยลดหลั่นเหนือหัวส่องแสงประกายแตกกระจายบนพื้นหินอ่อนจนเหมือนเดินอยู่ในบ่อดวงดาว ช่อดอกพีโอนีและกุหลาบตั้งเรียงรายตามแนวทางเดิน กลิ่นดอกไม้หอมอ