All Chapters of Unstoppable Desire (Road to Happiness)Book 2: Chapter 81 - Chapter 90

Nick’s POV Hindi ko maipaliwanag ang saya at excitement na nararamdaman ko para sa trip namin ni Audrey. Halos hindi ako makatulog sa kakaisip kung ano ang mangyayari.Last Monday, Mr. San Fernando called me and asked me to design a resort. Binigay niya sa akin ang picture ng lupa kung saan itatayo ang resort. Gusto niya na ako mismo ang hahawak sa project na iyon. It’s a billion-dollar project, isang malaking oportunidad. After five years na wala ako sa spotlight, ito na ang comeback project ko.He gave me a list of everything he wanted for his resort. Tatlong araw akong nag-research at nagplano para makabuo ng direction. Then he called me again.“Hello, Mr. Ford, good morning.” “Good morning, Mr. San Fernando,” magalang kong sagot. “I was thinking of sending you there with Audrey.”Biglang kumislap ang mga mata ko sa pagbanggit niya ng pangalan ni Audrey.“Do a Site Analysis & Feasibility Study. Kung pwede, dalhin mo na rin ang materials mo. Mas maganda kung doon ka magsimula par

Audrey’s POVNagulat ako nang paggising ko kanina, mag-isa na lang ako sa kotse. Dali-dali akong bumaba at doon ko nakita si Nick, nakatitig sa kawalan, tila malalim ang iniisip.Napangiti ako. Ang ganda ng paligid. Nilapitan ko siya, sabay ninamnam ang malamig na hangin at ang unti-unting pagsikat ng araw.“Ang ganda…” mahina kong bulong.“Somehow, I feel that. Watching the sunrise feels familiar. Parang nagawa ko na ito noon. Hindi ko lang alam kung saan, kailan… at kung sino ang kasama ko,”.Ang tanawin sa harapan ko ay parang painting sa canvas, sobrang linaw, sobrang buhay. Ang sarap sa mata, ang sarap sa pakiramdam.Nang umalis kami sa lugar na iyon, saka ko lang napansin na nakababa ang upuan ko. Tinitigan ko si Nick pero hindi man lang siya tumingin sa akin. Alam kong siya ang gumawa noon. Napangiti ako nang palihim.Pagdating namin sa isang café, natuwa ako agad sa mga hugot quotes na nakapaskil sa paligid. I enjoyed reading them. Kaya hindi ko mapigilang basahin iyon ng mal

George’s POV“Sir, andito po ang invitation para sa grand opening mamaya. Inimbitahan po kayo ni Mister Chua para sa grand opening hotel nila.”“Sige, iwan mo lang diyan. Abala ako sa pagpirma ng mga papeles. Apat na araw na akong nasa Hongkong. May satellite office ako rito, kailangan kong bantayan lahat. Natapos na kasi ang hotel na ang kumpanya ko ang humawak, at gusto kong siguraduhin na walang pagkakamali.”Pero kahit gaano ako kaabala, hindi pa rin maalis sa isipan ko sila Scarlett at Aiah. Namimiss ko na sila nang sobra.Binitiwan ko ang ballpen na hawak ko at napahawak sa aking batok. “Haaah…” Napasandal ako sa swivel chair, pinipilit takasan ang bigat ng iniisip. Bukas, sa wakas, makakauwi na rin ako.Pero habang nakatitig ako sa kisame, muling bumalik sa akin ang huling usapan namin ni Scarlett. “Nabasted ba ako? One-night stand lang ba iyon para sa kanya? Hindi na ba niya ako mahal? Pero… bakit hindi siya tumanggi nung gabing iyon?”“Damn…” halos pabulong kong sabi. Ramdam

Scarlett’s POVPinapatulog ko si Aiah nang makita ko ang chat na pinadala ni Aris. Agad akong kinabahan habang binabasa ito, at lalo pa akong nataranta nang makita ko ang larawan na kalakip.Biglang kumulo ang dugo ko. “Hmph, the ever babaero George,” inis kong bulong, pero napalakas pala ang pagkakasabi ko.Mabilis kong nilingon si Aiah. Buti na lang mahimbing ang tulog niya. Huminga ako nang malalim, pinilit kong kumalma pero ramdam kong nanginginig pa rin ang dibdib ko.Muli kong pinagmasdan ang larawan. Nandoon si George, nakangiti, tila abot-tenga, habang may babae sa tabi niya. Kita sa mata niya na nag-eenjoy siya sa piling nito. Parang may matalim na kutsilyong tumusok sa puso ko. Sa sobrang inis, ibinaba ko nang madiin ang cellphone. Inayos ko ang kumot ni Aiah, saka tahimik na lumabas ng kwarto. Pumunta ako sa kusina at kumuha ng tubig.Pagkatapos, umupo ako sa mesa, muling binuksan ang chat ni Aris. “How did he know?” mahina kong tanong sa sarili. Sinabi kaya ni George?

Audrey’s POV Panakaw-nakaw lang ang tingin ko kay Nick habang kumakain siya. Ang sarap ng tulog ko kanina kaya ngayon lang ako nagising, pero ramdam ko na rin ang kumakalam na sikmura ko.“Muntik na… muntik na talaga kanina,” bulong ko sa sarili, kinakabahan. Bakit ba hindi ako umiwas nung dahan-dahan siyang lumapit? Para bang… gusto ko pang maramdaman ang halik niya. Napakagat ako sa labi, ramdam ko ang init na umaakyat sa pisngi ko. Agad kong ibinaba ang mukha ko para hindi niya mapansin.Ang ganda ng paligid. Para kaming nasa romantic getaway, pero teka… bakit ko ba naiisip ‘to? Nandito ako para magtrabaho, hindi para magpalunod sa mga eksenang parang sa pelikula. Pinilig ko ang ulo ko at nag-focus sa pagkain. Infairness, ang sarap magluto ni Manong Tino.Pag-angat ko ng tingin, ayun na naman, nakatingin si Nick. Para akong nataranta. Nagpanggap akong kukuha ng tubig pero tumama ang kamay ko sa kamay niya. Para akong nakuryente kaya mabilis ko itong binawi. “Bakit ganito? Bakit