All Chapters of Unstoppable Desire (Road to Happiness)Book 2: Chapter 71 - Chapter 80

Audrey’s POVTumingin ako kay Sage nang bumukas muli ang pinto ng aking kwarto. Hindi pa rin ako kumilos simula nang umalis sila kanina. Tahimik siyang lumapit, halata sa mukha ang pag-aalala, at marahang hinawakan ang aking kamay.“Nanaginip ka na naman ba?” tanong niya, mababa ang boses.Tumango ako, saka huminga nang malalim.“Sage… hindi ko alam kung panaginip lang ba ‘yun… pero ang totoo, parang tunay siya.” Napatigil ako sandali bago magpatuloy. “Hindi kaya… hindi kaya isa ‘yun sa mga nawawalang alaala ko?” kinakabahan kong tanong.“Possible…” sagot niya, nakatitig sa akin. “Gusto mo bang pumunta sa doktor? Pwede tayong lumipad sa Switzerland para matingnan ka ng dati mong doktor… o kung gusto mo, maghanap tayo ng bago dito sa Pilipinas.”Umiling ako. “Hindi ko alam… pero natatakot ako, Sage. Natatakot ako sa puwede kong maalala.”Muling bumalik sa isip ko ang mga pira-pirasong alaala. Lahat masakit. Lahat nakakatakot.“Sige lang, huwag mong pilitin. Kusa ‘yang babalik ng hind

Scarlett’s POVNatigilan ako sa tanong ni Audrey.Biglang bumalik sa akin ang alaala ng nangyari kagabi…~ Flashback ~Shit… ang dami pala nila, bulong ko sa sarili habang patuloy na nakikipagsuntukan. Ramdam ko ang adrenalin sa katawan, pero alam kong hindi ako magtatagal. Ouch! Hindi ako nakailag, tumama ng kaunti ang suntok ng isang lalake.Nagulat ako nung lumipad ito.“George?” Si George, binigyan niya ito ng isang malakas na sipa na nagpalipad dito. “Halika na, hindi ko sila matatalo, marami sila!” si George, seryoso at may halong kaba ang boses sabay hila sa akin.Lumingon ako at nakita si Nick na karga karga si Audrey, habang si Sage ay tinutulungan si Elena. Napabuntong-hininga ako at nagpahila na lang kay George palabas ng bar. Nakisabay kami sa rumaragasang tao na nagmamadaling lumabas. Buti na lang at malapit ang kotse niya, sa ilang iglap, nakasakay na kami.“Why are you here?” tanong ko, halatang nagtataka.“We have a business meeting ni Sage at Nick,” simpleng sagot n

George’s POVKita ko ang takot sa mukha ni Scarlett, pero sa loob ko, may ngiting hindi mapigilan. Hindi masukat ang kaligayahan ko ngayon.Alam kong hindi pa namin napag-uusapan ang nakaraan, pero para sa akin, ang nangyari kagabi ay malinaw na senyales, hindi ko na siya muling hahayaang mawala. Kung kinakailangan, ikulong ko siya sa buhay ko, gagawin ko. Dahil ako, hanggang ngayon… siya pa rin. Siya lang. I tried to look for other woman nung inakala kong may asawa na siya, ngunit wala akong mahanap. I always end up feeling guilty. “Mommy please… why can’t I go to Dylan’s house?” halos naiiyak na tanong ni Aiah.“Nabigla lang si mommy mo,” mabilis kong sagot, “Actually, ihahatid na kita papunta sa bahay ni Dylan. Di ba Scarlett?” makahulugan ko siyang tinitigan. Nanlaki ang mga mata ni Scarlett, kita ang pagtutol pero hindi ko siya pinansin. Tumayo ako at inakay si Aiah papunta sa pinto.“George?” may halong galit ang boses niya. Umikot ako at tinitigan siya. “We’ve been going ar

Scarlett’s POV“Gosh… that was insane. Fucked Scarlett” bulong ko.Bumalik ako sa kasalukuyan. Grabeh, ganoon ako kawild kagabi at ako talaga ang nagtrabaho? Ganun ba talaga ako katigang. Nanlalaki ang matang tanong ko sa sarili. I still remember how I rode George. I was so hot and wild last night at ako talaga ang nasa taas.. Feeling him, riding him, teasing him. Halos isubsob ko ng kanyang mukha sa aking dibdib habang patuloy ako sa pagkilos sa taas. Tila sarap na sarap. “ Nakakahiya ka Scarlett” sigaw ko sabay takpan ng kamay ang aking bibig. “ Oh my gosh that was so embarrassing. Nakakahiya, ano na lang ang iisipin ni George? Sabik na sabik ako sa sex?… Gosh, nakakahiya talaga”“ Lasing. Oo, lasing ako kagabi, kaya hindi ko alam ang lahat ng nangyari. Ang aking ginagawa” para akong baliw na kausap ang sarili ko.Bumagsak ako sa sofa, nakayuko, muling sinabunot ang buhok ko. As if naman maniniwala si George sa dahilan ko…Biglang tumunog ang doorbell. Parang bass drum ang tibo

Audrey’s POVIlang araw na rin ang nakalipas mula nang magkita kami ni Nick sa pizza parlor. I don’t know why I acted that way that day. I mean, I’m always confident, pero noong araw na iyon, ilang beses akong napahiya sa presensya ni Nick. At hanggang ngayon, kapag naaalala ko ‘yon, ramdam ko pa rin ang pamumula ng pisngi ko.“Ma’am, eto na po ang inventory ng mga bagong paintings na dumating.” Naputol ang alaala ko nang pumasok ang isa sa mga staff.“Si Scarlett?” tanong ko.“Andoon pa po, sinusuri pa rin ang mga paintings na dumating,” sagot niya.“Ok, just leave it there.” Iniwan niya ang folder at umalis. Paabot na sana ako para kunin iyon nang biglang tumunog ang cellphone ko. Napangiti ako nang makita ang pangalan ng tumatawag.“Papa! Kumusta?”“Audrey, eto… gwapo pa rin.” Biro niya, sabay tawa.I’m thankful na naging close kami ng tatay ni Sage. Noong una, mukha siyang nakakatakot, pero eventually, nakuha ko ang kanyang kiliti. Ngayon, para lang kaming magbarkada kung mag-u