All Chapters of Unstoppable Desire (Road to Happiness)Book 2: Chapter 91 - Chapter 100

Audrey’s POVHindi ko maintindihan kung bakit ako umiiyak. Parang hindi ko mapigil ang pag-agos ng mga luha. Ang puso ko, parang gulo-gulo, walang direksyon. “What is going on with me?” bulong ko sa sarili ko.Sa totoo lang, hiyang-hiya ako kay Nick. Nakakahiya na nadapa ako. At higit sa lahat, bakit ko nasabi ang mga salitang iyon kanina? Ano bang problema ko? Bakit hindi ko makontrol ang emosyon ko?Napahiya ako… lalo na nung umiwas siya sa halik. Siya pa talaga? Galit ako sa sarili ko, galit ako kasi nasaktan ako nang ginawa niya iyon. Hindi dapat ako ganito, may fiancé ako. Hindi ako dapat natitinag. Siguro nadala lang ako ng tanawin, ng sitwasyon. I need to draw a line. This is work… yes, this is just work.“Don’t touch me… huhuhu.” galit kong sambit.“I’m sorry, I’m sorry,” buong pusong sabi ni Nick.Tumitig ako sa kanya. Kita ko sa mga mata niya ang sinseridad, ang pag-aalala.“Why are you saying sorry, ha?” galit kong tanong habang humihikbi.“You’re hurting because of me,” s

Audrey’s POV Kahit madaling-araw na ako nakatulog, maaga pa rin akong nagising. Pagtingin ko sa relo, mag-aalas otso pa lang. Ito ang araw na nakatakda para makita namin ang ibang lugar ng property, ang falls na maaaring gawing highlight ng resort na pinaplano ni Papa.Mabilis akong naligo, nagsuot ng fitted lightweight long-sleeve, hiking pants, at boots. Pinatuyo ko muna ang mahabang buhok bago itali sa isang ponytail. Maingat kong inayos ang bag na may lamang mga bagay na kakailanganin ko para sa hiking. Ayon sa files na pinadala ni Papa, maglalakad pa raw kami nang ilang minuto bago makarating sa mismong talon.Habang nag-aayos, napatingin ako sa painting na ginawa ko kagabi. Hindi ko maiwasang mapangiti. Painting habang si Nick ay nasa tabi ko, abala sa kanyang disenyo, may kung anong kakaibang romantic sa eksenang iyon. Pakiramdam ko, pareho kaming humihinga sa mundo ng sining. Painter ako, pero bawat stroke niya sa kanyang design, bawat kulay na pinipili niya, ay nagpapamangha

George’s POVI was supposed to go home tomorrow but I miss Aiah and Scarlett so much that I asked my assistant to book a ticket back to the philippines Asap. After an hour or two of travel, I am here at Scarlett’s door hesitant if magdodooorbell ba ako o hinde?.I know it is already late, kaya lang gusto kong makita si Aiah. Kaya kahit late na, I decided to ring her room. It took how many seconds before Scarlett opened the door.“ George?” gulat na tanong niya. “ Goodevening! I mean goodmorning!..” napakamot ako sa aking ulo, hesitant and somewhat uneasy now that Scarett is in front of me. “ I just came from honkgkong and I just wanted to see Aiah, I just miss her so much and I bought something for her..” pinakita ko ang paper na dala ko. “ Aiah is already sleeping.” she said.“ I know, sisilipin ko lang siya then, aakyat na rin ako” kita ko ang gulo sa mata ni Scarlett. She seems in dazed na makita ako, Tila di makapaniwala na nasa harapan niya ako. “ Can I come in?’”“ Oh! So

George’s POVI felt numb. Halos hindi ako makahinga habang nagsasalita. Natatakot ako, hindi lang kay Scarlett, kundi sa isang nilalang na kay liit pero kay laki ng kapangyarihan sa puso ko. My daughter.“From now on, I will always be by your side. I will take care of you, I…” garalgal kong pangako, pilit pinatatatag ang boses ko kahit nanginginig ito.“Daddy…huhuhu” bumuhos ang luha ni Aiah, kasunod ang malakas na iyak na para bang pinipiga ang puso ko. Hinila ko siya at niyakap nang mahigpit, halos ayaw ko na siyang bitiwan. Sa harap ko, nakita ko si Scarlett, pilit pinipigil ang sariling hikbi, ngunit hindi maitago ang sakit sa mga mata niya at ang sunod sunod na pagtulo ng kanyang mga luha.Gusto kong maging matatag, pero nagtaksil ang sariling luha ko. Tumulo ang mga ito nang hindi ko napigilan. Pero sa kabila ng hapdi, may halong hindi maipaliwanag na saya, dahil tinawag akong Daddy ng anak ko. Ang simpleng salitang iyon ay parang liwanag na pumunit sa lahat ng dilim na nilakbay

Audrey’s POV“Let’s go, the party is about to start!” yaya ni Sage sa akin. Agad kong hinawakan ang braso niya habang naglakad kami papunta sa venue. Sa glass walls, kita ang entrance sa labas ng hotel. The camera glides across the glittering skyline of the city, neon lights bouncing off glass towers, bago ito bumaba sa façade ng isang five-star hotel na kumikinang sa ginto. Sa labas, naka-line up ang mga limousines at luxury cars, bawat bukas ng pinto’y may lumalabas na lalaki at babae na nakadamit pang super hero in luxury style. The air was thick with power, hindi lang ito simpleng party, kundi pagtitipon ng mga empire.Pagdating namin sa venue. Pagpasok pa lang sa grand ballroom ng five-star hotel, para kang dinala sa isang comic book universe na binigyan ng luxury twist.The ceiling sparkled with crystal chandeliers, pero bawat chandelier may custom light design, glowing like bat signals and Iron Man’s arc reactor, superman sign. Sa gitna ng room, isang massive stage stood tall,