Semua Bab รีเทิร์นรักร้ายนายแฟนเก่า: Bab 61 - Bab 70

มาร์ช...."แต่ถึงยังไงเธอก็เสียหายไปแล้วนะ ฉันว่าฉันควรรับผิดชอบ" ผมพูดในฐานะลูกผู้ชายผมทำวิมลเสียหาย"แล้วคุณจะรับผิดชอบยังไงคะ แต่งงานกับมลงั้นเหรอ" ผมถึงกับพูดไม่ออกเมื่อวิมลเอ่ยถึงเรื่องแต่งงาน เรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในความคิดผมเลย ผมแค่อยากรับผิดชอบโดยที่ยังไม่ทันคิดว่าจะรีบผิดชอบยังไง แต่ถ้าผมจะรับผิดชอบก็คงมีวิธีเดียวนั่นก็คือแต่งงานเพื่อรับผิดชอบสิ่งที่ผมทำลงไป"มลพูดเล่นค่ะ มลไม่ได้อยากแต่งงานมีสามีตอนนี้หรอกนะคะ ถ้ามลจะแต่งงานกับใครสักคนคนๆ นั้นต้องรักมลและมลก็ต้องรักเค้าซึ่งมลมั่นใจว่าไม่ใช่คุณอย่างแน่นอน คุณเองก็คงคิดเหมือนมลใช่มั้ยคะ" "ก็..." ผมก็ยังพูดไม่ออกอยู่ดีเพราะที่วิมลพูดมามันก็คือเรื่องจริงในเมื่อเราสองคนไม่ได้รักกันเราจะแต่งงานกันไปเพื่ออะไร"คุณมาร์ชไม่ต้องคิดจะรับผิดชอบมลหรอกค่ะ มันไม่ใช่ความผิดคุณ มลเองที่เต็มใจช่วยคุณ""แต่ถึงยังไงเธอก็เสียหาย""มลก็ไม่ได้เสียหายอะไรมากนี่คะ แค่ถูกคุณเอาจูบแรกของมลก็เท่านั้นเอง"วิมลพูดเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่สำหรับผมมันคือเรื่องใหญ่เลยนะ"จูบแรก?? เธอไม่เคยจูบกับแฟนเหรอเธอเคยมีแฟนนี่""ค่ะมลเคยมีแฟนแต่ผมก็ไม่เคยมีอะไรกับเขา มา

มาร์ช...."เอาที่มึงสบายใจละกัน กูยอมรับก็ได้ว่ากูเหี้ย แต่กูขอร้องมึงนะช่วยมลทีกูสงสารเธอว่ะ ชีวิตของเธอไม่มีใครเลย พอ่แม่แท้ๆก็ไม่ต้องการเกิดมาก็เอาไปทิ้งที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าพอมีคนขอไปเลี้ยงก็นึกว่าชีวิตจะดีแต่กลับแย่กว่าเดิม กูรู้ว่ามึงเป็นคนดีในระดับนึงกูรู้ว่ามึงไม่ใช่คนเลวที่จะไม่รับผิดชอบเพราะแบบนี้ดูถึงเลือกมึง อันที่จริงกูจะให้เพื่อนกูจีบมลก็ได้นะมันแอบชอบมลมาก่อนแต่ไอ้เหี้ยนั่นมันเจ้าชู้มันกะล่อนไปหน่อยกูไม่อยากให้มลเสียใจภายหลัง แต่ถ้ามึงยังยืนยันว่ามึงไม่ได้มีอะไรกับมลจริงๆกูอาจจะขอให้เพื่อนกูมาทำหน้าที่นี้แทนก็ได้นะ ว่าไงตกลงจะช่วยไม่ช่วยถ้าไม่ช่วยกูจะ..." เตวิชพูดพร้อมกับกดเบอร์ผมไม่รู้ทำไงก็เลย..."เออๆมาถึงขนาดนี้แล้วผมจะทำอะไรได้ล่ะ""แปลว่ามึงจะช่วยมลใช่มั้ย""อืมม"..................................ผมเดินกลับเข้าบ้านมาพร้อมกับเตวิชหลังจากที่ผมตัดสินใจแล้วว่าจะทำตามที่เตวิชขอร้องนั่นก็คือแต่งงานเพื่อช่วยวิมลจากครอบครัวของเธอและอีกเหตุผลสำคัญที่ผมตัดสินใจช่วยก็ผมคืออยากรับผิดชอบสิ่งที่ผมทำลงไปถึงผมจะไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นก็ตามแต่มันก็เกิดขึ้นไปแล้ว"ถามหน่อยดิ

มาร์ช...."คุณมาร์ช""ว่าไงอยากเป็นหรือเปล่า""แต่เราไม่ได้รักกันนะคะ""อยู่กันไปเดี๋ยวก็รักกันเองแล่ะ""คะ??""ฉันไม่อยากแต่งงานหลายครั้งหรอกนะในเมื่อเราสองคนแต่งงานกันแล้วเราก็ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปตลอด""คุณคิดแบบนั้นจริงๆเหรอคะ""ตอนแรกก็ไม่คิดหรอกแต่ตอนนี้เริ่มคิดละ หรือเธอคิดว่าพอแต่งแล้วจะหย่ากับฉันแล้วไปแต่งงานกับคนอื่นต่อ""ไม่ใช่นะคะ มลไม่ได้คิดแบบนั้น คือมลแค่คิดว่าเราสองคนไม่ได้รักกันเราจะอยู่ด้วยกันได้จริงๆเหรอคะ""เอาเป็นว่าฉันจะลองเปิดใจให้เธอก็แล้วกัน ส่วนเธอจะยังไงก็แล้วแต่เธอฉันจะไม่บังคับ แล้วถ้าวันใดวันนึงเธอไปเจอคนที่เธอคิดว่าใช่สำหรับเธอเธอก็บอกฉันฉันจะคืนอิสระให้เธอเอง""คุณเองก็เหมือนกันนะคะถ้าวันนึงคุณได้เจอกับผู้หญิงที่คุณรักอยากใช้ชีวิตด้วยคุณก็บอกมลนะคะมลพร้อมจะไปจากชีวิตคุณเองมลจะไม่เรียกร้องอะไรเลย""ถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆเธอจะไปอยู่ที่ไหน""มลก็คงไปตามทางของมล มันคงมีสักที่หนึ่งที่เหมาะกับคนที่ไม่มีใครต้องการอย่างมล บางทีมลอาจจะกลับไปอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่มลเคยอยู่มาตั้งแต่เกิด มลจะไปช่วยแม่ครูดูแลเด็กๆที่นั่นเด็กกำพร้าที่นั่นล้วนแล้วแต่เป็นเด็ก

มาร์ช...."พี่ พี่ ไอ้ชั่วมึงทำร้ายผัวกูทำไม ไอ้เหี้ย มึงปล่อยพวกกูเดี๋ยวนี้ถ้าไม่ปล่อยกูจะให้พวกเฮียหมูมาจัดการกับมึง มึงรู้ไหมว่าเฮ่ียหมูน่ะใหญ่แค่ไหน กูจะเอาพวกมึงเข้าคุกข้อหาทำร้ายร่างกาย!!!" แม่ของวิมลพอเห็นสามีตัวเองถูกทำร้ายก็ร้องด่าผมขู่ผมแต่มีเหรอที่คนอย่างผมจะสนใจ"คิดว่าคำขู่ของคุณผมจะกลัวงั้นเหรอ ถ้าผมกลัวผมคงไม่ให้การ์ดจับตัวพวกคุณมาหรอก""มึงปล่อยกูสองคนไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้ามึงไม่ปล่อยแล้วนังมลมันรู้ว่ามึงทำร้ายพ่อแม่มันมันไม่พอใจแน่""ผมยังปล่อยไม่ได้หรอกนะเพราะผมยังไม่ได้คิดบัญชีกับคุณแม่เลย" "มึงจะทำอะไรกู กูเป็นผู้หญิงนะกูเป็นแม่เมียมึงนะ""ผมเป็นสุภาพบุรุษพอผมไม่ทำร้ายผู้หญิงหรอกนะถึงคุณจะเลวแค่ไหนผมก็ไม่คิดที่จะทำแต่คนที่ต้องได้รับบทเรียนแทนคุณก็คือสามีของคุณเอง""เห้ยอย่าทำอะไรกูนะเว้ย กูเจ็บจนเดินไม่ไหวอยู่แล้วมึงอยากทำก็ไปทำมันโน่นอย่ามาทำกู มันน่ะชอบทุบตีทำร้ายนังวิมล กูไม่เคยทำร้ายมันเลยมีแต่อีนี่แล่ะมันคนเดียวเลยที่ชอบขู่บังคับนังวิมลให้ทำงาน" พ่อของวิมลใช้หน้าชี้มาทางแม่ของวิมลทันทีเพราะกลัวผมจะทำร้าย หึผมคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพ่อของวิมลเป็นคนเห็นแก่ตัวขนาด

วิมล......ฉันใช้เวลานานพอสมควรในการถอดชุดทั้งหมดของเขาออกเพราะมันมีทั้งเสื้อเชิ้ต เสื้อสูท เนกไท เข็มขัด กางเกงขายาว เหลือเพียงกางเกงชั้นในที่ฉันไม่กล้าถอด"เสร็จแล้วค่ะ""เสร็จอะไรเหลือกางเกงชั้นในเธอยังไม่ได้ถอดให้ฉันเลย""ต้องถอดด้วยเหรอคะ""ไม่ถอดแล้วฉันจะอาบน้ำได้ยังไง เออลืมไปของเธอฉันก็ยังไม่ได้ถอดนี่นา" พูดจบเข้าก็เอื้อมมือไปทางด้านหลังของฉันแค่หายใจเพียงเสี้ยววินาทีชุดชั้นในของฉันก็หลุดติดมือเขาออกมาทำให้ฉันรีบเอามือปิดหน้าอกตัวเองไว้อย่างรวดเร็ว"เหลือชิ้นล่าง""ไม่เอาค่ะไม่ถอด" ฉันทำได้แค่ร้องห้ามเพราะมือของฉันไม่ว่างที่จะไปห้ามมือของเขาที่กำลังจับมาที่ขอบกางเกงชั้นในเขารูดชั้นในลงช้าๆถึงหัวเข่า เขาย่อตัวลงไปนั่งยองๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองฉันแล้วยิ้มให้จากนั้นก็ใช้มือรูดชั้นในลงไปจนสุดปลายเท้า เขายกขาฉันขึ้นข้างหนึ่งเพื่อถอดมันออก ฉันอายมากในตอนนี้เพราะใบหน้าของเขาอยู่ตรงกึ่งกลางกายของฉันพอดี เขามองน้องสาวของฉันก่อนจะใช้มือลูบมันอย่างช้าๆตรงที่มีเส้นขนปกคลุม เขาจับขาของฉันข้างนึงพาดไว้ที่หัวไหล่ของเขาจากนั้นก็ใช้นิ้วเกลี่ยร่องรักของฉันช้าๆแล้วก็แทรกนิ้วของเขาเข้าไปเขาสอดนิ