Lahat ng Kabanata ng ทะเลเถื่อน: Kabanata 31 - Kabanata 40

Chapter31“กูก็ไม่ปล่อยมึงกับอีพิมเหมือนกัน วันนี้กูจะคิดบัญชีทีเดียวเลย” ศักดิ์คิดว่าตัวเองเป็นต่อ ตอนนี้เขายืนอยู่บนหัวบันได ณคุณยืนอยู่กลางบันได ระยะแค่นี้ความแม่นปืนเขาไม่มีพลาด ศักดิ์เปลี่ยนทิศทางปืน เล็งไปยังณคุณที่ไม่ทันคิดว่า ตนเสียเปรียบ“อย่า...”ปัง...ก่อนเสียงปืนดังขึ้น มือพิมรดาปัดมือศักดิ์ ทำให้กระสุนไม่ตรงเป้า จังหวะนั้นณคุณใช้ความเร็วหลบกระสุน แต่ก็ไม่พ้น กระสุนปืนเฉียดแขนเลือดซึมออกมาพิมรดาไม่ได้แค่ปัดมือศักดิ์ เธอใช้ฟันคมๆ กัดแขนศักดิ์ที่ล็อคคอตนไว้จมเขี้ยว ศักดิ์ร้องเจ็บแต่ก็มีสติรัดคอสาวแน่นมากเพื่อให้ฟันคลายออกจากแขนตน ศักดิ์โมโหสุดฤทธิ์ ดึงแขนที่ล็อคคอพิมรดา ถอยหลังมาสองก้าว เท้าใหญ่ถีบไปตรงก้นเธอ“กรี๊ด!” พิมรดากรีดร้องสุดเสียง เมื่อร่างถลาตกบันได“พิม”ณคุณที่อยู่ใกล้พิมรดามากที่สุด ก้าวเท้าขึ้นไปตามบันได อ้าแขนรับร่างเล็กโดยไม่สนใจว่า แขนข้างซ้ายบาดเจ็บณคุณสนใจเพียงแค่พิมรดาคนเดียวปัง ปัง...เสียงปืนจากมือยศวินดังขึ้นสองนัด กระสุนวิ่งเข้าไปปะทะร่างศักดิ์ตรงหัวไหล่และท้อง ศักดิ์ทรุดตัวลงกับพื้น ยศวินกับจามรและแดนวิ่งขึ้นมาจับตัวศักดิ์“ฮือ...ฮือคุณเพชร” พิม

Chapter33พิมรดานอนตัวสั่น ใจสั่น วาบหวิวในช่วงท้องขึ้นมาทันใด ความปรารถนาของณคุณแรงกล้ามาก ทั้งสายตา คำพูดและฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ผิวแก้มเบาๆ ก่อนลากไปตามบ่า วนเวียนตรงหัวไหล่ชั่วครู่ เลื่อนไปตามเรียวแขนเสลา ไม่มีวาจาใดเปล่งจากปากพิมรดา เป็นเพราะเขาประทับจูบลงมา คลอเคลียลูบไล้ ปลายลิ้นเลียปากสาวช้าๆ บดปากจูบเล็กน้อยโอ้...มันดีจริงๆจุมพิตครั้งนี้ไม่ต่างกับช่วงเกิดเหตุการณ์ร้ายสักเท่าไหร่ จูบอัดแน่นด้วยความนุ่มนวล อ่อนหวาน เรียกร้องไปในที ชักนำชักพาให้หัวใจดวงน้อยปลิดปลิว ณคุณกำลังจูงมือเธอท่องโลกกว้างที่เต็มไปผีเสื้อบินรอบตัวหัวใจพิมรดาเคลื่อนไหวดุจนกน้อยโบยบินอยู่บนท้องนภา ชื่นชมวิวทิวทัศน์เบื้องล่างอย่างมีความสุข หัวใจพองโตราวกับถูกอัดด้วยแก๊ส เธอตอบโต้จุมพิต โรมรันลิ้นใหญ่อย่างไม่ยอมแพ้ เป็นการจูบที่ทำให้ความรู้สึกของเขาและเธอเสมือนมีสะพานเชื่อมถึงกันณคุณจูบพิมรดาหลายต่อหลายครั้ง ทุกครั้งเป็นจุมพิตลงทัณฑ์จากความเคียดแค้น จูบครั้งใดปากเธอร้าวระบม บางครั้งลิ้มรสชาติของเลือดที่ไหลซึมจากกลีบปาก ทว่าจุมพิตครั้งนี้ เป็นความเสน่หาจากหัวใจ คล้ายกับว่าใจส่วนลึกอยากประกบปากบดเคล้าเรียวปากคู่น

Chapter35“ทำให้หน่อย”พิมรดาไม่ปฏิเสธ เป็นความคุ้นเคยที่ทำบ่อยครั้ง เธอยันตัวลุกขึ้นนั่ง มือเล็กกอบกุมความยิ่งใหญ่ตรงหน้า ขยับมือรูดไปมาหลายครั้ง ปลายเล็บครูดเบาๆ ตะรางส่วนปลายคล้ายเบิกทางความกระสัน วินาทีต่อมา พิมรดาใช้ปากทำงาน อ้าอมท่อนเนื้อมหึมาเพียงครึ่งหนึ่ง“อืม...ดี...ปากร้อนเหมือนเดิม”ณคุณชมจากใจ ก้มหน้าดูปากจิ้มลิ้มครอบครองแก่นกายชายที่แม้ว่าไม่เก่งกาจ แต่ก็ทำให้เขาเสียวไปทั้งลำ ปากสาวทำงานเริ่มแรก ต่อมาคือลิ้นตวัดส่วนหัว พลิ้วระรัว มือเล็กคลายจากเอกบุรุษที่กำอยู่ครึ่งหนึ่ง เพื่อให้ลิ้นโลมเลีย“เยี่ยมมาก...พิม...เยี่ยมที่สุด...อูวว์”ณคุณไม่ได้อยู่เฉยให้พิมรดาคุมเกมฝ่ายเดียว มือจับข้างศีรษะพิมรดาที่กำลังครอบครองกายชายด้วยปาก เพื่อตนจะได้สอดใส่อวัยวะใหญ่โตเข้าไปในปากสาวได้อย่างสะดวก ทว่าไม่ได้รุนแรงหรือดันไปจนสุดความยาว เขาเจนจัดในการขับเคลื่อนจังหวะเพื่อไม่ให้เธอเกิดอาการสำลัก แต่ซ่านถึงหัวใจ พวงสวรรค์ถูกเล่นงานไม่ต่างกับเอกบุรุษ สองลูกใหญ่ถูกเธอดูดเข้าปาก ดูดแล้วปล่อย ดูดแล้วปล่อย ใช้ลิ้นเลียเป็นการส่งท้าย จากนั้นไต่ลิ้นไปยังโคน ตวัดลิ้นไปโดยรอบจนถึงส่วนปลาย พิมรดาอ้าปาก

Chapter37 น้ำเสียงเหวี่ยงใส่นายหัวเล็กน้อย ยศวินอมยิ้มเมื่อเห็นแม่เสือเริ่มจะดุ มองหน้าเพื่อนรักที่เวลานี้เหมือนแมวถูกดุ ส่วนนงค์มองหน้าคนพูดด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าณคุณจะสาดอารมณ์ตอบโต้ “นี่เธอกล้าเถียงฉันเหรอ” ณคุณขึ้นเสียงใส่บ้าง “คุณแยกไม่ออกหรือไงว่า ฉันกำลังถาม ถามคุณว่าตรงไหนในครัวที่เรียกว่าวิว ฉันไม่ได้เถียง คนที่เถียงคือคุณต่างหาก” เจอตอกกลับเช่นนี้ณคุณถึงกับอึ้ง “อย่ามาปากดีนะ รู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย” “ฉันไม่มีอารมณ์เถียงกับคุณ ฉันกำลังทำงานอยู่ คุณมีธุระอะไรถึงเข้ามาในนี้ อย่าบอกนะว่า มาหาเรื่องฉันน่ะ” พิมรดาไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด “ป้าหวายไปไหนพิม” คนถามคือยศวิน “ป้าหวายไม่ค่อยสบายค่ะ พิมเลยให้ป้าหวายไปพักที่บ้านค่ะ” เสียงตอบนุ่มกว่าพูดกับณคุณ นำพาความหมั่นไส้ให้เจ้าของเกาะไม่น้อย “พูดกับฉันเสียงแข็งอย่างกับท่อนไม้ ทีพูดกับไอ้วิน หวานหยดย้อยเชียวนะ” ณคุณไม่ออมความไม่พอใจ มองหน้าพิมรดาเขม็ง “ที่ฉันกับเพชรมาที่นี่เพราะแวะมาบอกว่า ให้ทำผัดกะเพรากุ้งเพิ่มอีกหนึ่ง

Chapter39 “ผู้หญิงที่เล่นน้ำกับนงค์ เป็นคนงานที่นี่เหรอเพชร” ธนพลหยุดเดินเอ่ยถามณคุณที่มองตามสายตาคนถาม “สวยดีนะ” ยศวินมองเห็นความไม่พอใจในแววตาณคุณ เขากำลังอ้าปากตอบแทน ทว่าเสียงเจ้าของเกาะดังกลบเสียงเขาทันใด และคำตอบเรียกความตกใจให้ทั้งสาม ยศวินไม่คิดว่า ณคุณจะตอบเช่นนี้ด้วย “เด็กฉันเองแหละ นายมีอะไรหรือเปล่า” ธนพลอึ้ง มองหน้าเจ้าของเสียง “เปล่า ไม่มีอะไร ฉันไม่เคยเห็นเธอไงก็เลยถาม” ธนพลรีบตอบ “รีบไปกันเถอะ ฉันกับหงส์ต้องไปทำธุระต่อ” ธนพลละความสนใจสาวสวยนางนั้นทันที รีบก้าวเดินไปยังเรือสปีดโบ๊ท โดยมีน้องสาวเดินตามหลัง ตามด้วยณคุณกับยศวินที่เดินไปส่งสองศรีพี่น้องที่เรือ “ทำไมมึงตอบพลแบบนี้ล่ะ หึงพิมเหรอ” ยศวินถามตรงๆ ณคุณหันมองหน้าคนถาม “เรื่องของกู” นายหัวตอบไม่ตรงคำถาม “มึงจะไปทำอะไรก็ไปป่ะ พักนี้กวนตีนกูบ่อยเกินไปแล้วนะมึง ไล่ขึ้นฝั่งดีไหมเนี่ย” “ฮ่าๆๆ ฮ่า หลอกใครน่ะหลอกได้ แต่หลอกใจตัวเองไม่ได้นะมึง หึงก็ยอมรับมาดีๆ สิวะ ไม่ต้องบ่ายเบี่ยงพูดอย่างอื่นก็ได้” ยศวินเหมือนรู้ใจเพื่อนรัก พูดดักคอ