“พวกเราไม่ได้ทำนานมากแล้ว”หลินหรูซวงพึมพำอย่างอึดอัด “รีบนอนเถอะ ฉันง่วงมากจริงๆ”เธอไม่ได้บอกความไม่สบายกายของตัวเองให้ลี่เหวินยวนรู้ ความคาดหวังบางอย่าง ไม่จำเป็นต้องฝากไว้ที่เขาอีกแล้วความปรารถนาในแววตาของลี่เหวินยวนเหมือนถูกหลินหรูซวงเอาน้ำเย็นสาดใส่ แม้แต่เสียงก็กลับมาเรียบเฉยเหมือนปกติ“ก็ได้ ฉันออกไปสูบบุหรี่สักม้วน”เขาเปิดผ้าห่ม เดินไปที่ระเบียง ตอนนี้หลินหรูซวงก็ไม่มีกะจิตกะใจสนใจเขา เธอนอนตะแคง แล้วก็ผล็อยหลับไปอย่างสะลึมสะลืออีกครั้งวันรุ่งขึ้นหลินหรูซวงตื่นตอนสิบโมงกว่า ลี่เหวินยวนแต่งตัวเสร็จแล้ว น่าจะเพราะได้ยินเสียงจากด้านหลัง เขาหันกลับไปมองหลินหรูซวงแวบหนึ่งเขาติดกระดุมเม็ดสุดท้าย แล้วใช้ภาษามือกับเธอหลินหรูซวงมองออกไปข้างนอก เขากำลังให้เธอไปต้มโจ๊กให้ โดยบอกว่าช่วงสองวันนี้ต้องไปดื่มกับลูกค้าบ่อย รู้สึกไม่สบายท้องเธอพลันนึกขึ้นได้ว่า เมื่อคืนท้องไส้เธอไม่สบายตลอดทั้งคืนเพราะกาแฟที่เขาคะยั้นคะยอให้เธอดื่ม แต่เขากลับไม่รู้เรื่องเลย ก็อดไม่ได้ที่จะยกมุมปากขึ้นอย่างเย้ยหยัน“ตอนนี้ก็สายแล้ว พวกเรายังต้องไปทำความสะอาดหลุมศพแม่อีก คุณแวะซื้อระหว่างทางแล้ว
Baca selengkapnya