All Chapters of นับถอยหลังหย่า! ใครจะทนรับใช้ผัวเฮงซวยอีก!: Chapter 41 - Chapter 50

“อืม ฉันได้ยินแล้วล่ะ”ไม่กี่วันมานี้ หลินหรูซวงก็ไม่ได้กังวลแล้วว่าลี่เหวินยวนจะรู้ว่าเธอกลับมาได้ยินเป็นปกติแล้วเสี่ยวจางพูดว่า “ใช่น่ะสิ ไม่กี่วันก่อนมีคนหนึ่งบอกว่าตัวเองเป็นผู้อำนวยการคนใหม่ของลี่เต๋อ บอกว่าคุณติดธุระ เลยให้เธอมาแทนเพื่อเจรจาเรื่องความร่วมมือ”หลินหรูซวงอดหัวเราะในใจอย่างน่าสมเพชไม่ได้ เจียงอวี้เหยียนถึงขนาดอ้างว่าตัวเองเป็นผู้อำนวยการคนใหม่ นั่นเป็นแค่คำพูดลอย ๆ หรือว่ามีลี่เหวินยวนอยู่เบื้องหลังกันแน่ถ้าลี่เหวินยวนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้จริง งั้นมันก็หมายความว่า หยางซินเป็นแค่ชนวนจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด เป็นแค่เป้าให้พวกเขาใช้เพื่อปูทางให้งานนี้สำเร็จไม่ว่าในวันนั้นหยางซินจะเผลอพูดล่วงเกินเจียงอวี้เหยียนหรือไม่ ก็รักษาตำแหน่งของเธอไว้ไม่ได้อยู่ดีจู่ ๆ เธอก็นึกถึงคำพูดของลี่เหวินยวนในตอนนั้น เจียงอวี้เหยียนเพิ่งย้ายมาที่เมืองอวิ๋น ผู้ถือหุ้นหลายคนไม่พอใจที่เธอถูกส่งตัวมานั่งตำแหน่งแบบไม่มีที่มา ถ้าเธอสร้างผลงานไม่ได้ สถานการณ์ของเธอคงจะลำบากไม่น้อยถ้าลี่เหวินยวนเป็นคนอยู่เบื้องหลังช่วยให้เจียงอวี้เหยียนได้โปรเจกต์นี้จริง ๆ งั้นเธอก็คงตาบอดเกินไปแล

หลินหรูซวงฟังออกทันที ว่าที่พูดมาตั้งเยอะ สรุปก็คือเธอไม่ยอมช่วยหยางซินเท่านั้นเองเธอเพิ่งเข้ารับตำแหน่งใหม่ ก็ต้องแสดงอำนาจให้เห็นเป็นธรรมดา และหยางซินก็คือเหยื่อรายแรกที่ถูกใช้เป็นตัวอย่าง ให้ทุกคนในบริษัทรู้ว่า ผู้อำนวยการคนนี้ไม่ใช่แค่เสือกระดาษ แต่ทำให้ลูกน้องต้องเกรงกลัวด้วยหลินหรูซวงก็ไม่ได้โกรธ เพียงแค่พยักหน้าเบา ๆ อย่างสงบนิ่ง“ฉันเข้าใจว่าผู้อำนวยการเจียงคงลำบากใจ แต่บังเอิญว่าวันนี้ฉันเพิ่งได้ยินเรื่องโปรเจกต์ของเถิงอวิ๋นมา ถึงแม้เธอเป็นคนเซ็นสัญญาไป แต่ก็ใช้แผนงานของฉันใช่ไหมล่ะ ถ้าเรื่องนี้หลุดไปถึงบริษัท หรือพนักงานในบริษัทรู้เข้า ฉันเกรงว่าอาจจะมีคนเริ่มตั้งคำถามถึงความสามารถของเธอก็เป็นได้”“แต่ถ้าเธอให้หยางซินกลับมาทำงาน จะยิ่งทำให้เธอดูเป็นคนใจกว้าง ไม่ถือสาเรื่องเล็กน้อย แบบนั้นจะไม่ดีกว่าหรือไง”เธอถึงขนาดเตรียมข้ออ้างไว้ให้เจียงอวี้เหยียนเรียบร้อยแล้ว ถ้ายังไม่ยอมตกลงอีก ก็คงโง่เกินไปแล้วล่ะสีหน้าที่ดูภูมิใจอยู่เมื่อครู่ของเจียงอวี้เหยียนเปลี่ยนไปทันที ตอนนี้ดูไม่สู้ดีนัก ปลายหูของเธอขึ้นสีแดงเรื่อ และก้มหน้าหลบสายตาหลังจากเงียบไปชั่วครู่ ในที่สุดเจียงอ

สัมผัสขนนุ่มฟูนั่นทำเอาขนทั่วตัวของหลินหรูซวงลุกซู่ด้วยความตกใจ เธอสะดุ้งเฮือกลุกพรวดขึ้นจากโซฟาทันที แล้วเผลอเอื้อมมือไปคว้าชายเสื้อของเฮ่อถิงเชินอย่างไม่รู้ตัว“ประธานเฮ่อ…”ช่วยดูหมาของคุณหน่อยได้ไหม!เฮ่อถิงเชินแค่เหลือบตามองอย่างเกียจคร้าน แล้วพูดว่า “มันแค่อยากให้คุณลูบมันหน่อย”หลินหรูซวงพูดอย่างแปลกใจ “แน่ใจเหรอว่าไม่ได้อยากกินเนื้อฉันอยู่น่ะ?”เธอรู้สึกอยู่ตลอดว่าหมาตัวนี้พร้อมจะกระโจนใส่เธอได้ทุกเมื่อเฮ่อถิงเชินยกแก้วกาแฟขึ้นจิบไปครึ่งแก้วก่อนจะเอนหลังพิงโซฟาอย่างสบาย ๆ “อยากกินเนื้อ”พอเขาพูดแบบนั้นออกมา หลินหรูซวงก็สะดุ้งสุดตัว รีบหดตัวถอยหนีจนแทบจะหลอมรวมกับโซฟาชายหนุ่มเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดเสริมขึ้นมาอีกว่า“มันไม่กินเนื้อคนสักหน่อย คุณจะกลัวอะไร”แม้หลินหรูซวงจะรู้ดีว่าเฮ่อถิงเชินชอบแกล้งคนเล่นอยู่บ่อย ๆ แต่หมาตัวใหญ่ขนาดนี้ยังไงก็อดกลัวไม่ได้อยู่ดีเธอแค่อยากคุยงานให้จบ แล้วรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด“ประธานเฮ่อ เรามาคุยเรื่องโปรเจกต์โอเอซิสกันเถอะค่ะ แผนที่เสนอไปคราวก่อน คุณคิดว่าโอเคไหม?”“แผนไม่มีปัญหา แต่คุณแน่ใจเหรอว่าลี่เหวินยวนจะดูไม่ออ

เฮ่อถิงเชินนั่งจิบกาแฟบนโซฟาไปพลาง และอธิบายให้หลินหรูซวงฟังถึงปัญหาในแผนงานที่เธอเสนอมาชายหนุ่มใช้นิ้วมือเรียวยาวชี้ไปที่ตัวเลขบนกระดาษ "ถ้าคุณส่งข้อมูลชุดนี้ให้ผู้บริหาร พวกเขาจะมองว่าต้นทุนสูงเกินไป ถ้าคุณแย่งสิทธิ์บริหารโปรเจกต์นี้จากลี่เต๋อละก็ คุณก็ต้องเสนอราคาที่ถูกกว่า นักธุรกิจน่ะ สนใจแค่ผลกำไรเท่านั้นแหละ"หลินหรูซวงขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว “แต่ฉันคำนวณตัวเลขพวกนี้มาหลายรอบแล้ว มันไม่มีทางต่ำกว่านี้ได้อีกแล้ว”"ถ้าผมหาวิธีลดต้นทุนให้คุณได้อีก คุณจะขอบคุณผมยังไงดี?"ปลายนิ้วยาวเรียวของเฮ่อถิงเชินหมุนปากกาเล่นอย่างเชื่องช้า หลินหรูซวงมองแล้วรู้สึกว่าขนาดปากกาธรรมดา ๆ ยังดูดีขึ้นมาเมื่ออยู่ในมือเขา"ฉันจะเลี้ยงข้าวคุณแล้วกัน" เพราะนอกจากเลี้ยงข้าว เธอก็ไม่มีอะไรจะตอบแทนเขาได้อีกแต่ผู้ชายคนนี้ช่างเป็นนักธุรกิจเจ้าเล่ห์จริง ๆ ทั้งที่เธอให้แผนงานไปฟรี ๆ ขอแค่ได้มีส่วนร่วมในการออกแบบโปรเจกต์โอเอซิสเท่านั้นเองเธอไม่แม้แต่จะขอส่วนแบ่งกำไร เท่ากับว่าเฮ่อถิงเชินได้ผลประโยชน์ไปคนเดียวเต็ม ๆ เฮ่อถิงเชินเอนตัวพิงพนักโซฟา สองมือประสานรองศีรษะ ขายาวไขว้กันพาดอยู่บนโต๊ะน้ำชาอย่างสบายใ

ลี่เหวินยวนกำหมัดแน่น ร่างสูงใหญ่กลับยืนนิ่งสงบ แววตาใต้คิ้วเข้มเย็นชาไร้อารมณ์ "ประธานเฮ่อ คุณก็น่าจะรู้ดีถึงความสัมพันธ์ระหว่างผมกับหลินหรูซวง เธอเป็นคนที่คุณแตะต้องไม่ได้""คำพูดนี้ ไว้นายเคลียร์กับเซี่ยหงจู่ให้เรียบร้อยก่อนค่อยมาพูดกับฉัน แล้วอีกอย่าง เรื่องสกปรกของนาย ไปจัดการให้เรียบร้อย อย่าให้ฉันต้องเอาไปพูดต่อหน้าพ่อของนายเลย!"ควันบุหรี่จาง ๆ คลุกเคล้ากับลมหายใจสีขาวที่พ่นออกมาขณะพูด เฮ่อถิงเชินมีแววรำคาญเจืออยู่ระหว่างคิ้วและดวงตาลี่เหวินยวนรู้ดีว่าเฮ่อถิงเชินเป็นคนยังไง ถ้าตนยังดึงดันเซ้าซี้ต่อไป คงไม่มีทางได้อะไรดี ๆ กลับมาแน่นอน ทุกอย่างที่ควรพูดก็พูดไปหมดแล้วเขาหันหลังเตรียมจะเดินออกไปแต่เสียงทุ้มต่ำของเฮ่อถิงเชินก็ดังขึ้นอีกครั้ง"ลี่เหวินยวน อย่าคิดว่าทุกคนจะน่ารังเกียจเหมือนนาย ฉันไม่แตะผู้หญิงที่มีเจ้าของแล้ว นั่นคือจุดยืนของฉัน" ไหล่ที่ตึงเครียดของหลี่เหวินยวนค่อย ๆ คลายลง เขาเชื่อแล้ว ถ้าเฮ่อถิงเชินกล้าพูดออกมาตรง ๆ แบบนั้น แสดงว่าเขาย่อมไม่ใช่คนที่ทำเรื่องแบบนั้นแน่รถขับออกจากอะพาร์ตเมนต์ไปอย่างรวดเร็วเฮ่อถิงเชินเบือนสายตากลับอย่างดูแคลน ก่อนที่