[ตามง้อภรรยาจนแทบบ้า+นับถอยหลังตามง้อภรรยา+ แก้แค้น+พระรองขึ้นแท่น+ประธานตระกูลไฮโซ] หลินหรูซวงติดตามลี่เหวินยวนตั้งแต่อายุสิบแปด ครั้งหนึ่งเกิดอุบัติเหตุ เพราะช่วยเขาไว้ หูทั้งสองข้างของเธอที่หนวก กลับมาได้ยินอีกครั้ง เธอเตรียมตัวเอาข่าวนี้ไปบอกเขาด้วยความตื่นเต้น แต่พบเขาโอบกอดแนบชิดรักแรกในดวงใจ เขารู้ดีว่าหลินหรูซวงรักเขามาก รักจนไม่มีความโกรธเคือง สามารถยอมตายแทนเขาได้ แต่ครั้งนี้หลินหรูซวงไม่ร้องโวยวาย เซ็นสัญญารักษาความลับ พอครบกำหนด เธอก็หายตัวไปจากโลกของเขาโดยสิ้นเชิง เมื่อรู้ว่าเธอหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ลี่เหวินยวนก็หัวเราะเยาะอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่เกินหนึ่งอาทิตย์ เธอก็จะกลับมาอยู่ข้างกายฉันแต่โดยดีเอง” อย่างไรก็ตาม สามเดือนผ่านไป... เธอก็ยังไม่กลับมา ลี่เหวินยวนตื่นตระหนกโดยสิ้นเชิงแล้ว ออกตามหาเธอไปทั่วโลกเหมือนคนเสียสติ เขาที่หยิ่งยโสวางตัวอยู่เหนือผู้อื่น ยอมลดตัวลงเป็นครั้งแรก “ซวงซวง หยุดได้แล้ว พอแค่นี้เถอะนะ” ต่อมา “ซวงซวง กลับมาเถอะนะ เธออยากได้อะไร ฉันรับปากเธอทั้งหมด” แล้วต่อมาอีก “ถ้าฉันกำลังจะตาย เธอจะกลับมาดูฉันสักครั้งได้หรือเปล่า?” เมื่อพบกันอีกครั้ง ลี่เหวินยวนคุกเข่าอยู่แทบเท้าหลินหรูซวง ดวงตาแดงก่ำ ยกถ้วยชาอย่างสั่นเทิ้ม “อาสะใภ้เล็ก เชิญดื่มชาครับ”
ดูเพิ่มเติมเวลานี้คนผ่านไปมาเยอะเกินไป และคงเพราะสีหน้าเฮ่อถิงเชินดูผิดปกติมาก จึงดึงดูดสายตาของคนที่เดินผ่านไปมาไม่น้อยเลยน้ำเสียงทุ้มต่ำของเฮ่อถิงเชินพูดอยู่ข้างหูเธอ“พยุงผมกลับไปที่ห้องก่อน”หลินหรูซวงก็ไม่กล้ารอช้า หากยาในตัวเฮ่อถิงเชินออกฤทธิ์ขึ้นมาในที่สาธารณะแบบนี้ละก็...พรุ่งนี้จะต้องเป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่ ๆ ถึงตอนนั้นแม้แต่ตระกูลหลินก็คงโดนลูกหลงไปด้วยหลินอวี่ซียัยโง่คนนี้ คิดไม่ถึงว่าจะกล้าวางยาเฮ่อถิงเชิน เธอทำได้เพียงพยุงเฮ่อถิงเชินเดินไปตามทิศทางที่เขาชี้ พอมาถึงหน้าประตูห้องโรงแรม หลินหรูซวงก็ถามเขา“คีย์การ์ดห้องคุณล่ะ?”“ในกระเป๋ากางเกง”“อ้อ” ตอนนี้หลินหรูซวงก็ไม่มีเวลามาสนใจเรื่องอื่น รีบเอื้อมมือเข้าไปล้วงในกระเป๋ากางเกงของเฮ่อถิงเชิน กระเป๋ากางเกงชุดสูทของผู้ชายมักจะลึก หลินหรูซวงต้องคอยประคองร่างกายเขาไปด้วย พร้อมกับพยายามหยิบหาคีย์การ์ดไปด้วยนิ้วทั้งห้าของเธอเหมือนจะจมเข้าไปในหลุมดำที่มองไม่เห็นก้น เธอทำได้แค่ใช้วิธีสัมผัสเท่านั้น“ซี๊ด...เธอหาดี ๆ สิ จะจับมั่วซั่วทำไม?”เฮ่อถิงเชินขมวดคิ้วพร้อมกับพูดเสียงต่ำใบหน้าของหลินหรูซวงพลันแดงก่ำทันที “ฉันจับมั่วตอน
“หลินหรูซวง”น้ำเสียงของเฮ่อถิงเชินทุ้มต่ำ ทั้งราวกับมีความเย็นชาผสมอยู่หลายส่วน“หืม?”เธอตอบรับโดยไม่รู้ตัวเสียงหนึ่งมือที่อุ่นร้อนของเฮ่อถิงเชินจับคางของเธอไว้ สายตาที่แหลมคมราวกับนกเหยี่ยวคู่นั้นจ้องมองเธอพร้อมกับถามขึ้น“ผมยังไม่ได้เปิดเผยความลับของคุณออกมาเลย ทำไมเผลอแป๊บเดียวถึงถูกคุณขายความลับผมแล้ว ตระกูลหลินให้ผลประโยชน์อะไรกับคุณกันแน่?”หลินหรูซวงรู้ว่าตัวเองปิดบังเฮ่อถิงเชินไม่ได้ ผู้ชายคนนี้มีสัญชาตญาณที่น่าทึ่งอยู่เสมอ ถึงตัวเองคิดจะปิดบัง ก็เกรงว่าจะปิดบังไม่มิดถ้าปล่อยให้เขาสืบรู้ว่าตัวเองตั้งใจวางแผนเล่นงานเขา กลับยิ่งแย่เข้าไปใหญ่เธอก็เลยเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เฮ่อถิงเชินฟังเฮ่อถิงเชินพยักหน้าอย่างครุ่นคิด จากนั้นก็พูดอย่างประชดประชัน“ผมเป็นทรัพย์สินส่วนตัวอะไรของคุณ? คุณมั่นใจได้ยังไงว่าคนที่คุณยัดเยียดมาให้ ผมจะชอบ?”หลินหรูซวงเอียงศีรษะ รีบร้อนเลยเผลอหลุดปากพูดออกมาว่า “หลินอวี่ซีคุณก็ยังจะไม่ชอบอีก? งั้นคุณอยากหาแบบไหน ประเภทอย่างเจียงอวี้เหยียนที่ชอบแอ๊บแบ๊ว เอะอะอะไรก็ร้องไห้อย่างนั้นเหรอ”เธอคิดว่านอกจากนิสัยกับพื้นเพที่ไม่ค่อยดีของหลินอวี่ซี
หลินอวี่ซีตกตะลึงอยู่ข้าง ๆ เธอแทบจะมองไปทางหลินหรูซวงโดยไม่รู้ตัวแล้ว“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ก่อนหน้านี้เธอไม่เห็นบอกฉันเลยว่าเขามีปัญหาเรื่องรสนิยมทางเพศ”หลินหรูซวงยืนงงอยู่กับที่ ชั่วขณะนั้นก็ไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับอย่างไรดี แต่หากเรื่องนี้จัดการไม่ได้ อย่างนั้นเรื่องของแม่ก็จะยุ่งยากขึ้นแล้วแต่เธอก็คิดไม่ถึงว่าเฮ่อถิงเชินจะกล้าพูดว่าตัวเองชอบผู้ชายเธอมองไปทางเฮ่อถิงเชิน “คุณพูดอะไร คุณชอบผู้ชายตั้งแต่เมื่อไร?”ปลายเท้าของเฮ่อถิงเชินแตะกันเบา ๆ ริมฝีปากคลี่ยิ้มอย่างหยอกเย้า ลูกกระเดือกขยับขึ้นลง เส้นกรามเรียวชัดเจน ส่วนมุมกรามก็คมกริบราวกับสลักเอาไว้หลินหรูซวงเห็นแววตาที่เย็นชาคู่นั้นของเขา กำลังมองเธออย่างล้อเลียน“ทำไม คุณรู้จักรสนิยมทางเพศดีกว่าตัวผมเองอีกเหรอ หรือว่าคุณเคยลองมาแล้ว?”หลินหรูซวงถูกเขาพูดจาจนแก้มแดงก่ำ เธอไม่เคยลอง แต่เคยเห็นเธอจำได้ชัดเจนว่า ตอนที่ตัวเองถูกวางยา เฮ่อถิงเชินมีปฏิกิริยา ถ้าเขาชอบผู้ชายจริง ๆ ก็คงจะไม่มีปฏิกิริยาแบบนั้นเขาจงใจชัด ๆ หลินอวี่ซีอยู่ เธอพูดอะไรไม่ได้มาก จึงทำได้แค่กระซิบที่ข้างหูของเธอ“เธออยากแต่งงานเข้าบ้านเศรษฐีมาโด
แต่ก็จนปัญญา หากไม่เซ็นสัญญานี้ เธอก็จะไปจากที่นี่ไม่ได้สักทีแม้เธอจะไม่มองไปทางเจียงอวี้เหยียนกับลี่เหวินยวน แต่ก็ยังรู้สึกถึงสายตาที่แหลมคมราวกับเข็มของทั้งสองคนเฮ่อถิงเชินทำแบบนี้ คนอื่นคงมั่นใจแล้วว่าตัวเองเป็นพวกเดียวกับเขา ไม่อย่างนั้นสัญญาที่สำคัญขนาดนั้นทำไมเขาไม่ดูเอาเองเธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ยังยื่นมือไปรับมา พอฝืนใจอ่านจนจบ เธอก็พูดกับเฮ่อถิงเชิน“ประธานเฮ่อ อ่านจบแล้วค่ะ ไม่มีปัญหาอะไร”เฮ่อถิงเชินโบกมือไปมา “ได้ งั้นเซ็นเลย”พอเซ็นสัญญาเสร็จ เจียงอวี้เหยียนก็ทนอยู่เฉยไม่ไหวเป็นฝ่ายเอ่ยปากขึ้น“พวกคุณค่อย ๆ คุยกันนะคะ ฉันขอตัวไปสูดอากาศข้างนอกก่อน”ลี่เหวินยวนรับเอกสาร มองไปทางหลินหรูซวงโดยไม่รู้ตัว หลินหรูซวงก็เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไรไม่ว่าอย่างไร จะให้ลี่เหวินยวนเป็นฝ่ายเอ่ยปากพูดกับเธอก่อนก็ไม่ได้ เดี๋ยวหลินอวี่ซีจะหัวเราะเยาะเอาเธอจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นว่า “นายไปดูเธอเถอะ น้องใหม่อาจจะรับแรงกดดันได้ไม่ค่อยดี”“อืม เดี๋ยวตอนจะกลับโทรหาฉันด้วยนะ”ลี่เหวินยวนหยิบสัญญาแล้วก้าวผ่านเธอไป แววตาของหลินหรูซวงก็ยิ่งเย็นชาขึ้นไปอีกจากนั้น เธอยกไวน์ที่หลินอวี่
เฮ่อถิงเชินจ้องเจียงอวี้เหยียนพร้อมกับพูดลากเสียงว่า “เป็นไง พิจารณาดูหน่อยไหม”เจียงอวี้เหยียนเม้มริมฝีปาก จมอยู่กับความคิด ถ้าเธอตอบตกลงเฮ่อถึงเชิน เช่นนั้นไปพัฒนาที่แอลเอสก็น่าจะดีกว่า เพราะถึงอย่างไรตอนนี้ลี่เต๋อก็ไม่ใช่คู่แข่งของเฮ่อถิงเชินอีกต่อไปแล้ว แต่อยู่ที่ลี่เต๋อ เธอมีลี่เหวินยวนคอยปกป้อง เลยจะใช้ชีวิตสบายกว่าหน่อยแต่เฮ่อถิงเชินดูน่าดึงดูดใจมากกว่า ได้ยินมาว่าพื้นเพของเฮ่อถิงเชินแข็งแกร่งมาก แถมยังลึกลับมากอีกด้วย จนถึงตอนนี้ยังไม่มีใครรู้เลยว่าเขามีภูมิหลังเป็นมาอย่างไรแต่สิ่งที่สำคัญคือ หากตัวเองทำให้เฮ่อถิงเชินชอบได้...เจียงอวี้เหยียนหันศีรษะไปมองลี่เหวินยวนอย่างระมัดระวัง คล้ายกับกำลังรอฟังความคิดเห็นของลี่เหวินยวน“อายวน ฉันขอลองไปทำงานกับประธานเฮ่อก่อนได้ไหม ถ้าฉันถเรียนรู้จากที่นั่นได้มาก บางทีกลับมาอาจจะช่วยคุณได้ดียิ่งขึ้นก็ได้”ลี่เหวินยวนขมวดคิ้วแน่น ทันใดนั้นสีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้น“เธอจะไปแอลเอสจริง ๆ เหรอ?”ใครก็รู้ว่า ที่เฮ่อถิงเชินต้องการคนต่อหน้าลี่เหวินยวนแบบนี้ ก็เท่ากับตบหน้าเขาอย่างไม่ไว้หน้าคนอื่นเวลาแย่งคนก็แอบทำอย่างลับ ๆ มีที่ไหนเหมือนเ
หลินอวี่ซีมองดูด้วยความเพลิดเพลิน แล้วพูดกับหลินหรูซวง“เขาเก่งจริง ๆ หลินหรูซวง ฉันว่าเธอไม่มีทางสู้ได้แน่ ๆ อาจจะถึงขั้นที่เธอจะต้องเปลี่ยนผู้รับผิดชอบโปรเกจต์นี้แล้ว ผู้ชายรับมือไม่ไหวเวลาที่ผู้หญิงออดอ้อน แต่ก็ดูเหมือนเธอจะอ้อนไม่เป็นอีก”หลินหรูซวงไม่สามารถเถียงได้จริง ๆ ใครจะคิดว่าเจียงอวี้เหยียนจะยอมเสียหน้าร้องไห้ต่อหน้าเฮ่อถิงเชินได้ขนาดนี้ร้องไห้จนน้ำตานองหน้า ดูแล้วน่าสงสารเหมือนลูกแกะ จนแข็งใจรังแกไม่ลงพอมองไปที่เฮ่อถิงเชินอีกครั้ง กลับไม่ได้โต้แย้งทันที ตราบใดที่ไม่โต้แย้งทันที เช่นนั้นก็ยังมีโอกาสอยู่เธออดไม่ได้ที่จะบีบมือแน่น ดวงตาใสแจ๋วและเย็นเฉียบจ้องเฮ่อถิงเชินไม่กะพริบหากเขาเปลี่ยนใจ ความพยายามทั้งหมดที่ผ่านมาของตัวเองก็จะสูญเปล่าเฮ่อถิงเชินโหนกคิ้วสูงตรง ดวงตาเรียวแหลม โครงหน้าละมุน ส่งผลให้ความหล่อเหลานั้นมีออร่าสะกดทุกสายตาเขายกมือขึ้นนวดคลึงหว่างคิ้วเบา ๆ จากนั้นก็ถอนหายใจ“พอคุณเจียงร้องไห้ขึ้นมา ผมก็รู้สึกสะเทือนใจไปถึงข้างในแล้วนะเนี่ย”หลินหรูซวงหายใจเข้าลึก ๆ คิ้วขมวดเล็กน้อย คนทั้งคนก็เหมือนกับลูกบอลที่ถูกปล่อยลม ไหล่ทั้งสองข้างตกลงมาอย่างหม
ความคิดเห็น