Semua Bab นับถอยหลังหย่า! ใครจะทนรับใช้ผัวเฮงซวยอีก!: Bab 61 - Bab 70

หลินหรูซวงรินน้ำให้หยางซินแล้วประคองเธอให้นั่งพักครู่หนึ่ง ครั้นหยางซินค่อย ๆ สงบสติอารมณ์ลงได้ เธอจึงบอกกับหลินหรูซวงว่า“สบายใจได้ ประธานลี่ยอมรับฟังความเห็นของฉัน และพวกผู้ถือหุ้นเองก็ตกลงแล้ว”หลินหรูซวงถอนหายใจออกมายาว ๆ อย่างโล่งอกเธอรู้ดี ลี่เหวินยวนเองก็ถูกบีบจนจนมุม ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่แสดงท่าทีเครียดขึงราวกับพร้อมปะทะทุกเมื่อตอนที่เจอหน้าเฮ่อถิงเชินหรอกจะไปยอมประนีประนอมง่าย ๆ ได้ที่ไหนเพราะลี่เหวินยวนเองนั้นรู้ดีอยู่แก่ใจ ว่าเฮ่อถิงเชินยื้อเวลาไหว แต่เขายื้อไม่ไหวโปรเจกต์ทำเงินส่วนใหญ่ของบริษัทในช่วงครึ่งปีแรก ถูกเฮ่อถิงเชินชิงเซ็นรับไปหมดแล้ว โปรเจกต์ที่เหลือที่ลี่เต๋อเซ็นรับมาได้ก็ทำกำไรได้เล็กน้อยทั้งสิ้นพอจะครอบคลุมค่าใช้จ่ายของทั้งบริษัทได้อย่างถู ๆ ไถ ๆ เท่านั้น แล้วยังมีอีกสองโปรเจกต์ที่เธอเป็นคนเซ็นรับ ทว่าตอนนี้ดูแล้วก็คงชิงมาจากมือของเฮ่อถิงเชินนั่นแหละ เพียงแค่ตัวเธอไม่รู้เรื่องเท่านั้น“งั้นก็ดี พรุ่งนี้ฉันจะลางานกลับไปสักหนึ่งวัน”หยางซินได้ยินแบบนั้น ใบหน้าก็เปลี่ยนสีทันที“เธอจะกลับไปบ้านหลังนั้นของเธออะนะ แต่ทำไมล่ะ...เธอไม่ได้กลับไปตั้งหลายป

เจียงอวี้เหยียนได้ยินแบบนั้น ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอก็สลดลงทันที เธอมองหลินหรูซวงด้วยสายตาน่าสงสาร พลางพูดด้วยน้ำเสียงเบาหวิวราวกับยุง“พี่หรูซวง พะ...พี่รู้จักกับประธานเฮ่อไม่ใช่เหรอ? เรื่องแบบนี้แค่พี่โทรไปหาประธานเฮ่อก็ได้แล้ว ฉันจะไปนัดประธานเฮ่อเขาได้ยังไง?”พูดจบ เจียงอวี้เหยียนก็ดึงชายเสื้อสูทของลี่เหวินยวนด้วยท่าทางน่าสงสาร“อายวน นายช่วยพูดกับพี่หรูซวงหน่อยสิ นายบอกว่าพี่หรูซวงเป็นคนที่ดีที่สุดไม่ใช่เหรอ?”ลี่เหวินยวนมองดวงตาแดง ๆ ราวกับกระต่ายของเจียงอวี้เหยียน แล้วปลอบเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล“สบายใจเถอะ ฉันรู้จักพี่หรูซวงของเธอดีที่สุด เขาไม่มีทางไม่ช่วยเรื่องนี้หรอก แถมปกติเวลาหรูซวงเจอคนเร่ร่อนข้างถนนก็ให้เงินเสมอ ยิ่งเรื่องเธอน่ะไม่ต้องห่วงเลย” เจียงอวี้เหยียนถอนหายใจโล่งอกพลางตบหน้าอกตัวเองเบา ๆ“งั้นก็ดีเลย ฉันรู้อยู่แล้วว่าพี่หรูซวงไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำแบบนั้น”หลินหรูซวงหรี่ตาลงอย่างเย็นชาลี่เหวินยวนหมุนตัว “หรูซวง เธอกับประธานเฮ่อก็นับว่าเป็นคนรู้จักกัน คราวก่อนเขายังเคยช่วยเธอเลยไม่ใช่เหรอ เธอก็ลองหาข้ออ้างชวนเขาไปกินข้าวสักมื้อสิ ไม่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่อะไร”ไ

หลินหรูซวงไปที่ห้างสรรพสินค้าหลังออกมาจากบริษัท พลางนึกถึงลี่เหวินยวนที่บอกว่าจะไปซื้อของขวัญให้พ่อที่ห้างสรรพสินค้าเป็นเพื่อนเธอคิดว่าเพื่อเป็นแสดงความเคารพ เธอเลยส่งข้อความไปหา[ตอนนี้นายว่างไหม? ถ้าไม่ว่าง ฉันไปซื้อของคนเดียวได้ไม่เป็นไร]ลี่เหวินยวนตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว[หรูซวง ฉันยังประชุมไม่เสร็จเลย เธอไปก่อนเถอะ ใช้บัตรเครดิตของฉันได้เลย แบบนี้ก็ถือว่าเป็นความตั้งใจของฉันที่มีให้คุณพ่อเหมือนกัน]หลินหรูซวงเข้าใจศิลปะการพูดแบบนี้ของลี่เหวินยวนดี ความหมายของเขาก็น่าจะไม่มีเวลามานั่นแหละเธอเก็บโทรศัพท์ไปด้วยสีหน้าเหยเก เดิมทีก็ไม่ได้หวังอะไรมากมายอยู่แล้วหลินหรูซวงไม่ได้มีความสัมพันธ์อันดีกับคนในครอบครัวเท่าไร บอกได้เลยว่าคนในบ้านหลังนั้นนอกจากพ่อที่ดีกับเธออยู่บ้างแล้ว คนอื่น ๆ ล้วนคิดว่าเธอเป็นตัวซวยทั้งนั้นแต่เมื่อนึกว่าต่อไปคงไม่ได้มีโอกาสได้เจอหน้ากันแล้ว จะซื้อของขวัญไปชิ้นเดียวก็ไม่ค่อยดีนัก เธอเลยซื้อมันไปเสียทั้งหมดทุกอย่างกระทั่งเธอซื้อของเสร็จ ก็ยังไม่เห็นว่าลี่เหวินยวนส่งข้อความเข้ามาอีก เธอคิดว่าตอนนี้ยังไม่เย็นมาก เลยจัดการซื้อเสื้อผ้าให้ตัวเองเพิ่มสักสอ

ทันใดนั้นบรรยายพลันแปลกไปเล็กน้อยหลินหรูซวงเงียบไปพักหนึ่งถึงได้ยินตัวเองเอ่ยถามเขาอย่างใจเย็น“ประธานลี่ใส่ใจลูกน้องมากเลยนะเนี่ย ไม่ใช่แค่มาเป็นเพื่อนลูกน้อยด้วยเอง ยังซื้อโน้ตบุ๊กให้ด้วย”ลี่เหวินยวนส่งเสียงหัวเราะเยาะเบา ๆ ทว่ากลับพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ มองไม่เห็นความผิดปกติบนดวงหน้าราวรูปสลักเลยแม้แต่นิดเดียว“พนักงานใหม่นี่นา ยังไงก็ต้องให้กำลังใจกันหน่อย ตอนนี้เธอเป็นถึงผู้อำนวยการ บางครั้งก็ต้องออกไปคุยสัญญา เกิดหิ้วโน้ตบุ๊กที่แฮงค์ได้ตลอดเวลาไปแบบนั้น คนอื่นจะหัวเราะเอาได้ว่าผู้อำนวยการของลี่เต๋อของเราไม่มีแม้กระทั่งโน้ตบุ๊กที่ใช้งานได้ ที่ทำไปนี่ก็เพื่อชื่อเสียงของบริษัททั้งนั้น”หลินหรูซวงหลุบหน้าหลุบตาลงเล็กน้อย เพื่อปิดบังความรู้สึกในดวงตาของเธอ“โน้ตบุ๊กของฉันก็ใช้มานานแล้วเหมือนกัน ฉวยจังหวะที่ผู้อำนวยการเจียงมาซื้อในวันนี้ ซื้อด้วยกันไปเลยดีกว่า ไม่แน่นว่าอาจจะมีโพรโมชันพิเศษก็ได้”เธอหันหน้าไปทางพนักงาน“ขอโทษนะคะ ถ้าซื้อพร้อมกันสองเครื่อง พอจะมีโพรโมชันพิเศษไหมคะ?”พนักงานสาวไม่นึกเลยว่าโน้ตบุ๊กที่ราคาแพงหูฉีกขนาดนี้ซึ่งเธอจะขายออกสักเครื่องภายในหนึ่งเดือนน

หากเป็นผู้หญิงคนอื่น คงถูกน้ำเสียงสบาย ๆ แถมยังทุ้มต่ำน่าฟังแบบนี้ของเฮ่อถิงเชินทำให้หลงละเมอเพ้อไปแน่ ทว่ากลับไม่มีทางใช้ได้กับเธอเธอรู้ตัวเองดีถ้าคุณถูกเขาหยอกล้อจนหลงละเมอ อีกสักพักเขาจะต้องหัวเราะเยาะใส่คุณอย่างเหี้ยมโหดแน่นอนเฮ่อถิงเชินเป็นคนที่มีรสนิยมแปลกประหลาด คนทั่วไปไม่อาจเย้าแหย่ได้ง่าย ๆหลินหรูซวงนึกถึงข้อความที่เขาตอบเธอวันนี้แล้ว เธอเลยฝืนตัวเอง ปั้นรอยยิ้มออกมา“คุณบอกว่าช่วงนี้ไม่สะดวกไม่ใช่หรือไง?”เฮ่อถิงเชินส่งบุหรี่ที่หยิบออกมาจากซองก้านหนึ่งเข้าปาก “ผมไม่สะดวกน่ะสิ นี่ออกมาทำธุระก็คาดไม่ถึงว่าจะมาเจอหนอนน่าสงสารตัวหนึ่งเข้า”ตอนนี้หลินหรูซวงหายใจลำบากจริง ๆ ไม่เพียงแต่ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ขาวซีดเท่านั้น กระทั่งริมฝีปากเองก็ซีดเผือดแล้วเช่นกันเธอพูดเย้ยหยันตัวเอง “อาจจะต้องรบกวนประธานเฮ่อช่วยพาฉันไปส่งโรงพยาบาลสักหน่อย หรือไม่ก็ช่วยเรียกรถพยาบาลให้ฉันก็ได้ อีกเดี๋ยวถ้าฉันเป็นลมไปคุณก็ไม่ต้องสนใจ”น้ำเสียงของเธอสงบนิ่งผิดปกติเฮ่อถิงเชินมองเธออย่างไม่ใคร่จะสนใจไยดีนัก “นี่คุณจงใจขุดหลุมฝังผม แล้วต่อไปก็ปล่อยให้ผมถูกชาวเน็ตด่า?”หลินหรูซวงเม้มริมฝีปากแน่น