Semua Bab นับถอยหลังหย่า! ใครจะทนรับใช้ผัวเฮงซวยอีก!: Bab 71 - Bab 80

แพทย์ออกใบเสร็จให้หลินหรูซวงทันที “เอาล่ะ ไปจ่ายเงิน แล้วก็ไปให้น้ำเกลือซะ”เฮ่อถิงเชินเตรียมจะยื่นมือออกไปรับ ทว่าหลินหรูซวงกลับเร็วกว่าเขาเธอกำใบเสร็จค่าหมอและค่ายาไว้แน่น “ขอบคุณค่ะคุณหมอ”เฮ่อถิงเชินกระตุกมุมปากยิ้มถากถาง แต่ก็ไม่ได้รีบร้อน เขากอดอกพลางมองหลินหรูซวงที่ลุกออกจากเก้าอี้ด้วยท่าทางโซเซ หลังเดินไปถึงประตูได้อย่างยากลำบาก ทันใดนั้นแข้งขาพลันอ่อนแรง ดูแล้วเกือบจะล้มลงไปอีกครั้งเหมือนชายหนุ่มจะคาดเดาได้ก่อนแล้ว เพราะเขายื่นมือออกไปประคองเธอได้ทันท่วงที น้ำเสียงเกียจคร้านดังขึ้นอยู่เหนือศีรษะของเธอ“คุณนี่ชอบทำตัวอวดเก่งจริง ๆ นะ ผู้ใหญ่อย่างผมยืนอยู่ทนโท่อยู่ข้าง ๆ จะให้ยืนมองเฉย ๆ ก็ไม่ดีเท่าไร”หลินหรูซวงถึงได้รู้ตัวเอาตอนนี้เองว่าเธอทำตัวอวดเก่งออกไปจริง เธอท่าจะประเมินตัวเองสูงเกินไปแพทย์ที่อยู่ข้างหลังพูดขึ้น “แม่หนู ตอนนี้ร่างกายของคุณอ่อนแอมาก นั่งรอพยาบาลมาให้น้ำเกลือที่นี่เถอะ แล้วให้สามีคุณไปจ่ายเงินก็ได้”หลินหรูซวงได้ยินแบบนั้น เธอก็อธิบายพร้อมกับดวงตาที่ดูหวาดหวั่น“เขาไม่ใช่สามีของฉันค่ะ”“งั้นแล้วทำไมสามีของคุณถึงไม่มาด้วยล่ะ”“ฉัน...” หลินหรูซ

เดิมทีลี่เหวินยวนก็สีหน้าไม่น่าดูอยู่แล้ว มาตอนนี้ยิ่งดูไม่ได้เป็นที่สุดเขาใช้มือปิดปากกระแอมเล็กน้อย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่นับว่าค่อนข้างมั่นคง“พาแม่ของเจียงอวี้เหยียนมาตรวจนิดหน่อย”เฮ่อถิงเชินพยักหน้าราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง เขาจงใจลากเสียงยาว“อ้อ...”หลินหรูซวงหลับตาแน่นสนิท แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยรู้จักเฮ่อถิงเชินมากนัก แต่ก็รู้ว่าแต่ไหนแต่ไรเขาล้วนไม่เคยไว้หน้าใครทั้งสิ้นทันทีที่ได้ยินเขาลากเสียงอ้อ เธอก็สังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงแน่เป็นจริงดังคาด เนื่องจากคำพูดต่อมาของเฮ่อถิงเชินเป็นเหมือนระเบิดปรมาณูที่กระแทกลงบนศีรษะของลี่เหวินยวนอย่างแรงเขาไม่ไว้หน้าลี่เหวินยวนเลยสักนิดเดียว ไม่หลงเหลือกระทั่งปี๊บไว้ให้เขาคลุมหัวเลยด้วยซ้ำ“ภรรยาของนายเกือบจะเป็นลมอยู่ข้างถนนแต่นายดันไม่สนใจ กลับมาหาหมอเป็นเพื่อนแม่ของคนในดวงใจของตัวเอง นายนี่มันสามีตัวอย่างจริง ๆ ประเสริฐเหลือเกิน”คำพูดของเฮ่อถิงเชินไม่เพียงทำให้ลี่เหวินยวนมีสีหน้าไม่น่าดู ต่อให้เป็นเจียงอวี้เหยียนที่อยู่ข้าง ๆ ก็ยังเก็บสีหน้าไม่อยู่เธอเม้มปากแน่น กระบอกตาเคล้าคลอไปด้วยน้ำตาร้อนผะผ่าว พลางพูดอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ

เสิ่นซิ่วเหลียนรับเงินไว้ ทว่าในใจยังคงไม่สบายใจ เลยเอ่ยถามเจียงอวี้เหยียน“อวี้เหยียน สองสามปีมานี้ลูกเอาเงินมาใช้กับที่บ้านหมด ลำบากแล้วนะลูก ไว้น้องชายลูกแต่งงานก็จะดีขึ้น”“ไม่เป็นไรหรอก แม่ ถ้าตอนนั้นไม่ต้องทำเพื่อให้หนูได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัย น้อยก็คงไม่ต้องหยุดเรียนหนังสือกลางคันแล้วมาอยู่ที่บ้านแบบนั้น น้องฉลาดกว่าหนู ถ้าต้องตอนนั้นได้เรียนหนังสือละก็ จะต้องทำได้ดีกว่าหนูแน่นอน”เจียงอวี้เหยียนลูบบ่าเสิ่นซิ่วเหลียนเบา ๆ เป็นการปลอบใจเสิ่นซิ่วเหลียนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้ง แล้วพูดวกกลับมาที่ประเด็นสำคัญ“ลูกต้องรีบคุยเรื่องแต่งงานกับอายวนให้เร็วที่สุดนะ ถ้าทิ้งเวลาไว้นานเข้าจะยิ่งไม่ดี เขาเป็นผู้ชายยอดเยี่ยมขนาดนั้น ข้างนอกจะต้องมีผู้หญิงหมายตาเขาเยอะแน่นอน”“หนูรู้แล้วแม่”แม้ว่าเจียงอวี้เหยียนจะพูดไปแบบนั้น ทว่าตอนนี้ลี่เหวินยวนกลับยังไม่มีความคิดที่จะหย่ากับหลินหรูซวงเลยแม้แต่นิดเดียว เธอรู้ดีว่าหลินหรูซวงต้องไม่ใช่แค่ตัวแทนในใจเขาแน่บางทีอาจจะเข้าไปหยั่งรากฝังลึกอยู่ในใจเขานานแล้วก็ได้ เพียงแต่เขายังไม่รู้ตัวเท่านั้นครั้นลี่เหวินยวนที่คุยกับแพทย์อยู่ในห้องตรว

“โทรมาเพื่อจ่ายเงินฉันใช่ไหม?”ลี่เหวินยวนสงสัย “เงินอะไร?”“ค่ารักษาของภรรยานายไง ฉันเป็นคนสำรองจ่ายไปให้ก่อน หรือว่าเงินนี้ไม่ควรเป็นนายที่จ่ายงั้นเหรอ?”“เท่าไร จะโอนไปให้คุณเดี๋ยวนี้เลย”“ห้าพัน”ลี่เหวินยวน “...”เฮ่อถิงเชินไม่ได้ยินลี่เหวินยวนตอบอะไรกลับมานานอยู่พักใหญ่ ก็แค่นเสียงหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา“ทำไม คิดจะเบี้ยวหรือไง?”“เปล่า เดี๋ยวผมจะโอนให้คุณ”แม้ว่าลี่เหวินยวนจะรู้จักผู้ชายคนนี้มาหลายปี ทว่ากลับไม่เคยคาดเดาความคิดของเขาออกเลยที่ไม่เข้าใจยิ่งกว่าก็คือ คนระดับหัวแถวที่มูลค่าและสถานะสูงลิ่วเกินจะประเมินด้วยเงินได้คนหนึ่ง ถึงกับคิดเล็กคิดน้อยเรื่องเงินห้าพันกับเขา“ได้ งั้นวางละ”เฮ่อถิงเชินเป็นคนที่หากพูดได้น้อยลงหนึ่งคำก็จะทำ กระทั่งเครื่องหมายวรรคตอนใด ๆ ก็ไม่มีทางให้คุณแน่“เดี๋ยวก่อน ผมยังมีเรื่องที่อยากคุยกับคุณ เกี่ยวกับผู้รับผิดชอบโปรเจกต์โอเอซิสนั่น ทำไมต้องตัดเจียงอวี้เหยียนออกด้วย เธอเป็นผู้รับผิดชอบที่ทางบริษัทของเราเลือกเป็นคนแรกเลยนะ”น้ำเสียงเย่อหยิ่งและทุ้มต่ำของเฮ่อถิงเชินดังลอดออกมาจากลำโพงโทรศัพท์“ลี่เหวินยวน ลองไปเปลี่ยนสมองดูสักหน่

ที่สุดแล้วเป็นเจียงอวี้เหยียนที่ลืมซื้อของขวัญ หรือว่าลี่เหวินยวนอยากเอาใจว่าที่แม่ยายเลยใช้วิธียืมดอกไม้ถวายพระกันแน่นั้น เรื่องนี้ค่อนข้างพูดยากตกกลางคืน เธอให้น้ำเกลือเสร็จแล้วและกำลังเตรียมตัวเรียกรถแท็กซี่เพื่อกลับบ้าน ตอนที่เดินผ่านห้องพักผู้ป่วยของแม่เจียงอวี้เหยียนนั้น เธอเห็นว่าลี่เหวินยวนกำลังนั่งคุยกับแม่ของเจียงอวี้เหยียนอยู่บนเก้าอี้ส่วนเจียงอวี้เหยียนก็ยืนอยู่ข้างลี่เหวินยวน ในมือถือมีดไว้และกำลังปอกแอปเปิล ทั้งสามคนเดี๋ยวคุยเดี๋ยวหัวเราะ ราวกับเป็นครอบครัวเดียวกันทันใดนั้นลมก็พัดเข้ามาจากสุดทางเดินริมระเบียง หลินหรูซวงอดหนาวสั่นไม่ได้ เธอกระชับเสื้อคลุมบาง ๆ บนตัวเข้าหากันเธอดึงสายตากลับมา แล้วหมุนตัวเดินออกไปตอนที่กลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว ตัวเธอเองยังไม่ได้กินข้าว เลยสั่งดิลิเวอรีกินส่ง ๆ ไปเป็นอันจบเรื่องลี่เหวินยวนเอาของขวัญที่เธอซื้อให้พ่อไปให้แม่ของเจียงอวี้เหยียนแล้ว เธอจึงทำได้แค่ไปหาซื้อที่ห้องอีกครั้งตอนเช้าวันพรุ่งนี้หลังตื่นนอนวันต่อมา พอลืมตาตื่นหลินหรูซวงก็ไปห้างแล้วซื้อของขวัญที่เมื่อวานซื้อมาเพิ่มอีกหนึ่งชุด จากนั้นก็เรียกรถกลับไปบ้