All Chapters of บอดี้การ์ดฝีปากกล้าหลงมารยาคุณหนูขี้อ่อย: Chapter 51 - Chapter 60

“อือ..ไอ้คนลามก” มุกดาหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อใบหน้าคมขยับเข้าใกล้หว่างขาและส่งลิ้นอุ่นตวัดเลียน้ำสีใสไปทุกส่วน สลับกับดูดเลียติ่งเกสรจนหญิงสาวเสียวจนต้องยกสะโพกกลมมนเด้งขึ้นรับสัมผัส“อ้าขาออกกว้าง ๆ ผมจะเพิ่มอีกนิ้ว” ฝ่ามือหนาแยกขาเรียวให้อ้ากว้างขึ้นตามาด้วยส่งนิ้วเรียวเข้าไปสัมผัสผนังอุ่นนุ่มด้านในเพิ่มเป็นสองนิ้ว“อ่าส์ มุกดาน้ำไหลเยิ้มขนาดนี้ร่องของคุณคงชอบนิ้วผมมากสินะ”“อื้อ..” ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นแต่เสียงครางในลำคอก็ยังคงดังเล็ดลอดออกมา เมื่อกลางใจสาวถูกจู่โจมทั้งนิ้วทั้งลิ้นพร้อมกัน“เสียวก็คราง พ่อกับแม่คุณอยู่ข้างล่างท่านไม่ขึ้นมาตอนนี้หรอก” บอดี้การ์ดหนุ่มหลอกล่อหญิงสาวให้หลุดพ้นจากความทรมานที่กลั้นไว้เพื่อให้ปลดปล่อยไปตามอารมณ์ความต้องการ“ฉันกลัวท่านขึ้นมาได้ยิน อื้อ..” บอดี้การ์ดหนุ่มเกร็งลิ้นห่อก่อนจะแยงเข้าไปในโพรงรักนุ่มที่โดนเบิกทางไว้ก่อนแล้ว“อือ..อ่าส์ ธารา คุณ” เสียงหวานครวญครางออกมายากจะกลั้น ก้มมองใบหน้าคมเข้มของคนเจ้าเล่ห์ที่หลอกล่อเธอให้คล้อยตามด้วยประสบการณ์ที่เหนือกว่า“สะ..เสียว อ้า..อย่าดูดแบบนั้น อื้อ...” ร่างบางบิดเร้าเมื่อโดนความเสียวซ่านเข้าเล่

“คุณเอาอะไรมามั่นใจ คุณรู้จักเขามาก่อนหรือไง” อาคมที่กำลังโมโหในความเงียบและนิ่งของธาราที่มองผิวเผินเหมือนคนหยิ่งยโสและมั่นใจในตัวเองสูง คนที่ไม่รู้จักรู้สึกไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่“ฉันก็พึ่งเคยเจอเขาพร้อมกับคุณนี่แหละค่ะ แต่ดูจากการพูดจาและรถที่เขาขับมาราคาก็ไม่ใช่ถูก ๆ เป็นรถที่คนรวยเขาใช้กัน คุณคิดว่าคนธรรมดาทั่วไปจะสามารถซื้อรถคันเป็นสามสิบล้านมาขับได้เหรอคะ อีกอย่างเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ฉันดูแล้วเขาใช้แต่ของแบรนด์เนมราคาแพง ๆ ทั้งนั้นนะคะ อย่างชุดที่เขาใส่วันนี้ราคาแพงกว่าเสื้อผ้าที่ลูกสาวเราซื้อรวมกันทั้งเดือนอีก ไหนจะนาฬิกาที่เขาใส่อยู่อีกเป็นแบรนด์ดังระดับโลกราคาน่าจะหลายสิบล้าน” กานดาที่สังเกตตั้งแต่ชายหนุ่มแปลกหน้าก้าวเข้ามาในบ้านจนก้าวเท้าออกจากบ้าน สามารถเก็บรายละเอียดที่ผู้ชายมักมองข้ามได้“คุณคิดว่าเขาโกหกเราอย่างนั้นเหรอ” อาคมที่ตั้งสติได้เมื่อฟังคำพูดของภรรยาและครุ่นคิดอยู่สักก่อนจะพูดขึ้น“เขาอาจจะไม่ได้โกหกแต่เขาอาจจะบอกเราไม่หมด ไว้วันหลังคุณค่อยถามยัยมุกดูนะคะว่าจริง ๆ แล้วเขาทำงานอะไร”อาคมที่ทนรอฟังความจริงจากลูกสาวไม่ไหวจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดค้นหาข้อมูล

“อย่าเสียงดังห้องไอ้ชาร์อยู่ฝั่งโน้น ถ้าเสียงคุณดังไปรบกวนมันคุณคงรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” ธาราแกล้งขู่ออกไปให้หญิงสาวเลิกโวยวาย เพราะเขาเองก็เริ่มแสบแก้วหูที่มีเสียงแว็ด ๆ ดังข้างหูตลอดเวลา“คุณก็รีบเดินเข้าห้องคุณไปสิคะ”“อยากเข้าห้องผมไว ๆ อย่างนั้นเหรอ เราไม่มีเวลาเหลือพอสำหรับกิจกรรมก่อนมื้ออาหารหรอกนะ เพราะอย่างน้อยผมต้องใช้เวลาไม่ต่ำกว่ายี่สิบนาที”“นี่คุณนอกจากปากเสียแล้วยังหื่นกามอีกนะ ใครเขาคิดจะทำอย่างนั้นกัน ฉันไม่ได้เสพติดคุณขนาดที่ต้องการคุณตลอดเวลาหรอกนะคะ”“แต่ทุกครั้งที่โดนผมกระแทกก็เห็นครางทุกครั้ง ไม่ชอบก็ร้องไห้แทนเสียงครางสิ”“ใครเขาร้องไห้ตอนมีเซ็กส์กัน ประสาท”“ถ้างั้นก็แสดงว่าชอบ เลยครางเสียงดัง”“หยุดพูดเลยนะ” ใบหน้าเรียวเล็กเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อเมื่อเธอถูกบอดี้การ์ดหนุ่มต้อนจนมุมไม่อาจปฏิเสธออกไปได้เต็มปากบนโต๊ะอาหาร“วันนี้หนูทำเมนูที่พี่ธาราชอบทั้งนั้นเลยนะคะ แล้วก็มีอันนี้เมนูโปรดของมุกดาด้วย” ปลากะพงลวกจิ้มเมนูโปรดของมุกดาถูกเลื่อนไปตรงหน้าหญิงสาว ดวงตากลมโตไล่สายตามองจานอาหารที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะพร้อมรอยยิ้มกว้างดีใจ“ขอบคุณครับคนสวย”“ขอบใจนะพลอยใส อ

“ทำซ้ำซ้อน การจีบผู้หญิงคุณบอกว่าทำซ้ำซ้อนอย่างนั้นเหรอคะ การที่คุณทำงานหนักแล้วทำให้สารเคมีในสมองคุณผิดปกติไปหรือเปล่า ดูอย่างคุณชาร์วีเห็นอย่างนั้นยังจีบพลอยใสตั้งหลายปี”“มันไม่ได้จีบมันใช้อำนาจบังคับต่างหาก”“แล้วต่างกันตรงไหนกับคุณ คุณก็ใช้อำนาจความเป็นเจ้าหนี้บังคับฉันเหมือนกันแหละ” มุกดาเถียงกลับทั้งน้ำตา ฝ่ามือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตาครั้งแล้วครั้งเล่า“ผมจำได้ว่าวันนั้นคุณขึ้นขย่มผมก่อนนะ”“ก็คุณมันเอาแต่ขี้เก๊กผลักไสฉันทุกวัน สุดท้ายก็หลงเสน่ห์ฉันจนทนไม่ไหว”“ถึงใครจะเคยบวชมาเป็นสิบพรรษาก็ไม่มีใครทนไหวหรอก ผมไม่จับคุณกระแทกบนทางด่วนก็ดีแค่ไหนแล้ว”“ฉันรู้สึกว่าคุณพูดมากไปนะคะ”“เสร็จแล้วเข้านอน เลิกพูดมากได้แล้ว”“อึ๊บ! อุ้มฉันหน่อยค่ะปวดขาเดินไม่ไหว”“ออกกำลังขาก่อนนอนดีไหมจะได้เลิกปวด”“คุณจะพาฉันไปวิ่งตอนนี้เนี่ยนะ ฉันไม่เอาด้วยหรอก”“เปล่าแค่ยืนอยู่เฉย ๆ แค่นั้นเอง”“แล้วมันจะเรียกว่าออกกำลังกายได้ไงคะ”“อย่างน้อยก็เสียเหงื่อแน่นอน”“อื้อ!” ไม่รอให้หญิงสาวได้อ้าปากห้ามปรามชายหนุ่มก็เข้าประกบริมฝีปากจู่โจมอย่างเร่าร้อน สองมืออุ้มหญิงสาวในท่าเจ้าสาวตรงดิ่งไปยังเตียงนอนขนาดใหญ่ จ

ธาราจำต้องจับเธอนอนราบลงกับฟูกหนานุ่มและเดินตรงดิ่งเข้าห้องน้ำและกลับออกมาอีกครั้งพร้อมกะละมังใส่น้ำถึงครึ่งและผ้าขนหนูผืนเล็กที่ชุบน้ำมาพอหมาด“ขึ้นให้แค่นี้ถึงกับหมดแรงเลยหรือไงยัยคุณหนูขี้อ่อย” เสียงเรียบบ่นคนเดียวขณะที่กำลังใช้ผ้าเช็ดทำความสะอาดตามร่างกายให้คนที่หลับอยู่ไม่เว้นแม้กระทั่งจุดกลางใจสาวที่เช็ดทำความสะอาดอยู่นาน“อือ..หนูเจ็บ” เสียงครางดังขึ้นเมื่อผ้าเช็ดโดนกลีบกุหลาบที่บวมเปล่งเพราะพึ่งผ่านศึกมาอย่างหนัก“ชู่~เสร็จแล้ว” ธาราจัดการห่มผ้าคลุมตัวให้หญิงสาวและเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปจัดการกับตัวเอง ไม่นานก็กลับออกมาที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบกายพรึบ!ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ถูกโยนทิ้งไปกองอยู่ที่พื้น ร่างกำยำเปลือยเปล่ามุดเข้าไปใต้ผ้าห่มที่มีหญิงสาวนอนขดตัวอยู่ ปกติธาราไม่ชอบถอดเสื้อผ้านอนเพราะชีวิตเขาต้องระวังตัวตลอดเวลาแต่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขามีความคิดที่จะทำแบบนี้“ผมต้องพิจารณาขายธุรกิจที่อยู่ต่างประเทศทิ้งจริง ๆ แล้วใช่ไหมหืม..” ใบหน้าคมเข้มนอนจ้องหน้าหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ข้าง ๆ และเผลอหลับไปในเวลาต่อมาตอนเช้า“เมื่อคืนไอ้ลุคค์บอกมึงลืมปิดหน้าต่างห้อง” ชาร์วีถ