All Chapters of บอดี้การ์ดฝีปากกล้าหลงมารยาคุณหนูขี้อ่อย: Chapter 21 - Chapter 30

“ก็ไอยังเห็นรถยูจอดอยู่เลยคิดว่ารอรับยูไปทานมื้อเย็นด้วยกัน”“จริงเหรอเบบี๋ วันนี้ฉันจะได้ทานข้าวฟรีอีกแล้วใช่ไหมคะ”“สำหรับยูไอเลี้ยงได้ตลอดชีวิต”“ฮึ! เมื่อกี้บอกว่าเหนื่อยแต่พอแฟนมารับดูดี๋ด๋ามีแรงขึ้นมาทันที” ธาราส่ายหัวให้กับภาพตรงหน้าเล็กน้อยก่อนจะขึ้นรถและสตาร์ตขับออกไปด้วยความเร็ว“คนเมื่อกี้ใคร บอสยูเหรอ รถเขาสวยดีนะ”“ใช่ เขาคือคนที่สอนงานฉันเอง”“ยังดูหนุ่มแถมยังหล่อมากด้วย เขาแต่งงานหรือยัง”“ช่างเขาเถอะ ปากอย่างนั้นใครจะเอาเขาเป็นแฟน”“ระวังไว้นะ โบราณท่านว่าไว้เกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้น”“รู้จักสำบัดสำนวนไทยตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วโบราณท่านได้บอกไหมว่าถ้ารักอะไรจะได้อย่างนั้นหรือเปล่า” มุกดาแกล้งหยอกล้อถามกลับเช้าวันต่อมามุกดาลงจากรถสปอร์ตสีขาวสุดหรู หญิงสาวเดินกระฉับกระเฉงเข้ามาภายในบริษัทท่ามกลางทุกสายตาที่มองมาที่เธอตั้งแต่ด้านหน้าบริษัทจนเธอเดินเข้าไปในลิฟต์“คุณมุกดาเธอมีแฟนแล้วเหรอ น่าเสียดายนะอุตส่าห์เชียร์ให้คบกันกับคุณธารา” เสียงพนักงานซุบซิบคุยกันเมื่อหญิงสาวเดินพ้นจากบริเวณนั้น“แต่ผู้ชายคนที่มารับมาส่งก็ดูเหมาะสมกันนะ หน้าตาหล่อและรวย” เสียงสนทนาเงียบลงทันทีท

“ยินดีค่ะ ฉันไม่อยากให้คุณธาราดุคุณมุกอีกค่ะ ยิ่งวันนี้เหมือนจะพึ่งทะเลาะกับใครมา ษาเองยังไม่กล้าสู้หน้าเลยค่ะษาฝากเอกสารไปวางบนโต๊ะคุณธาราด้วยนะคะ” อุษาแสดงสีหน้ากลัวชายหนุ่มออกมาอย่างเห็นได้ชัด ทั้งที่เธอเองก็งานกับธารามานานหลายปีแล้ว“ได้ค่ะ มาค่ะฉันเอาไปวางให้เอง” หญิงสาวตอบหน้าตาระรื่นไม่แสดงอาการเกรงกลัวชายหนุ่มแม้แต่น้อย“ขอบคุณมากนะคะ”แอ๊ด ~ แก๊ก!เสียงเปิดประตูตามมาด้วยเสียงกดล็อก“เอกสารค่ะ เห็นคุณษาบอกว่าวันนี้คุณอารมณ์ไม่ค่อยดีให้ฉันนวดผ่อนคลายให้ไหมคะ” มุกดาวางแฟ้มสีเทาลงตรงหน้าและเดินอ้อมไปด้านหลังพร้อมกับยกมือขึ้นบีบนวดตรงต้นคอและหัวไหล่อย่างถือวิสาสะ“วางไว้แล้วกลับไป”“วันนี้อากาศร้อนแต่เช้าเลยนะคะ คุณเปิดแอร์อุณหภูมิเท่าไหร่คะทำไมถึงร้อนจัง” ไม่พูดเปล่ามุกดาถอดเสื้อสูทที่ใส่คลุมอยู่ออก โยนไปบนโต๊ะชายหนุ่มเหลือเพียงเดรสสีขาวรัดรูปเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างชัดเจน“ผ่อนคลายหน่อยสิคะ คิ้วคุณแทบจะผูกกันอยู่แล้ว” ร่างอรชรเดินอ้อมมาด้านหน้า นิ้วเรียวยกขึ้นนวดขมับทั้งสองข้างให้อย่างเบามือไม่สนใจคำสั่งที่ชายหนุ่มบอกให้กลับไปที่โต๊ะก่อนหน้านั้น“ปลดกระดุมสักหน่อยนะคะ มันดูอึ

“ผมอุตส่าห์ชงให้คุณเองกับมือเลยนะคนสวย ให้เกียรติผมดื่มให้หมดแก้วหน่อยครับ” มุกดาไม่อยากมีปัญหาเพราะเธอไม่ใช่คนเรื่องมากจึงยกแก้วขึ้นกระดกทีเดียวหมดหลังจากดื่มหมดแก้วแรกมุกดาก็รู้สึกเวียนหัวแปลก ๆ อาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้ดื่มนานหรือช่วงนี้อาจจะพักผ่อนน้อยเลยมีอาการแบบนี้จึงนั่งพักก็ยังไม่หาย“เดวิดฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวกลับมา” หญิงสาวคว้ากระเป๋าใบเล็กก่อนจะลุกขึ้นและมีอาการเซเล็กน้อย“เดี๋ยวไอไปเป็นเพื่อน”“ไม่เป็นไรฉันไปแป๊บเดียว” มุกดาเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นที่หน้าผากเริ่มหายใจติดขัดก่อนจะเป็นลมหมดสติล้มลงกับพื้น ดีที่เดวิดยืนอยู่ใกล้ ๆ จึงรีบคว้าไว้ทันกรี๊ด ๆ ๆ ๆ“ช่วยด้วยมีคนเป็นลม” เสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้นและดีเจที่ทำหน้าที่บนเวทีก็ปิดเพลงทันทีพร้อมกับการ์ดรีบเข้ามาดูเหตุการณ์ มุกดาถูกการ์ดพาตัวขึ้นไปห้องปฐมพยาบาลบนชั้นสองของผับ และปฐมพยาบาลเบื้องต้นก๊อก ก๊อก ก๊อก“ขออนุญาตครับ พี่ธาราครับลูกค้าเป็นลมหมดสติตอนนี้คนของเรากำลังปฐมพยาบาลอยู่แต่ดูเหมือนเธอจะโดนวางยาครับ” บอดี้การ์ดที่ทำหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยของผับ รีบเข้ามารายงานธาราทันทีเพราะตอนนี้ลุคค์ยังเด

“ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าพ่อคุณเป็นใคร ช่วยต่อสายให้ผมคุยด้วยหน่อย” เสียงเรียบดูเยือกเย็นพูดออกไปพร้อมกับแสแยะยิ้มมุมปาก“แกจะได้รู้ว่าไม่ควรยุ่งกับพวกฉัน”“ฮัลโหลพ่อ ตอนนี้ผมอยู่ผับHPตอนนี้พวกมันจับผมมาขังไว้ห้องใต้ดินพ่อส่งคนมาจัดการพวกมันหน่อย”“ฮะ! แกว่าอะไรนะ แล้วแกไปทำอะไรที่นั่นถึงโดนพวกเขาจับขังไว้แบบนั้น”“สวัสดีครับคุณไกรศร ผมจะไม่พูดพร่ำทำเพลงนะครับ ลูกชายของคุณวางยาคนของผมที่ผับของผม ผมแค่จะแจ้งคุณให้ทราบว่าผมจะขออนุญาตสั่งสอนลูกชายคุณสักหน่อยคุณคงจะไม่ว่าอะไรนะครับ แล้วอย่าลืมส่งคนมารับลูกคุณไปส่งโรงพยาบาลด้วยเพราะผมคิดว่าเขาคงไปเองไม่ได้”“คะ..คุณลุคค์อย่าทำอะไรลูกผมเลยนะครับ ผมขอโทษแทนลูกผมด้วย คุณจะให้ผมชดใช้เท่าไหร่คุณว่ามาได้เลย”“คุณก็รู้ว่าเงินไม่สำคัญสำหรับเรา ลูกชายนิสัยเสียของคุณต้องได้รับการสั่งสอนสักหน่อยจะได้รู้ว่าอะไรดีอะไรชั่ว ต่อไปจะได้แยกแยะออก เพราะทั้งชีวิตผมคิดว่าคุณไม่ได้สอนเขาให้แยกแยะความดีและความชั่วเขาถึงใช้ชีวิตเป็นขยะสังคมอยู่แบบนี้”“คุณลุคค์ผมขอร้องล่ะครับ อย่าทำอะไรลูกผมเลย”“จัดการให้เรียบร้อยแล้วเอาพวกมันไปโยนทิ้งไว้หน้าบ้านพ่อมัน อย่าทำให้ห

ผับ“ทำไมไม่ขึ้นไปนั่งข้างบน” ใบหน้าเรียวเล็กหันมองเจ้าของคำถามก่อนจะหันกลับมาทางเดิม เพื่อน ๆ ของหญิงสาวที่มาดื่มด้วยกันต่างมองหน้ากันเป็นคำถาม“ฉันอยากนั่งตรงนี้ ตรงนี้คนเยอะสนุกกว่า”“ถ้าจะมาดื่มก็ขึ้นไปนั่งข้างบน ทำไมชอบขัดคำสั่ง” เสียงเรียบบอกออกไปอีกครั้ง พยายามปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุด“แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน”“อย่าให้ผมโมโห ถ้านั่งตรงนี้แล้วเกิดเรื่องเหมือนครั้งนั้นจะทำยังไง”“พี่แทนไทก็อยู่ใกล้ ๆ แถมบอดี้การ์ดยังยืนอยู่เต็มไปหมด และทุกคนก็รู้กฎของที่นี่ดี ไม่มีใครกล้าทำอะไรหรอกค่ะ”“มุกดา”“แฟนแกเหรอมุกดา” หญิงสาวหนึ่งในคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะถามขึ้นเมื่อฟังทั้งสองเถียงกันมาสักพัก“เปล่าไม่ใช่ แค่คนรู้จัก” คำปฏิเสธไร้เยื่อใยของหญิงสาวยิ่งยั่วโมโหธารามากขึ้น“แล้วทำไมเขาดูเป็นห่วงแล้วยังดูโมโหแกขนาดนั้นด้วย ดูยังไงก็เหมือนแกเป็นแฟนเขาเลยนะ”“ปากร้ายขนาดนั้นใครจะเอามาเป็นแฟน”“แต่เขาหล่อมากนะ”“บางคนมีดีแค่ความหล่อ อย่างอื่นไม่ได้เรื่องฉันก็ไม่เอามาทำพันธุ์หรอกนะ”“เอ่อ..พี่ธาราจะนั่งตรงนี้เหรอครับ” แทนไทเดินเข้ามาถามเมื่อยังเห็นชายหนุ่มยืนอยู่ที่เดิม“เอาเหล้ามาให้กูด้วย