Semua Bab ซูเสี่ยวหนานสะใภ้ไต้ก๋ง ยุค80: Bab 11 - Bab 20

เช้ามืดวันใหม่ เสี่ยวหนานปั่นจักรยานคันเก่าออกจากบ้านโจวตั้งแต่ตีสามครึ่ง เบาะหน้ามีหน่วนหน่วนนั่งอยู่ ส่วนเบาะหลังมีแม่โจวนั่งซ้อนท้าย ไฟฉากคาดหน้าผากถูกใช้ส่องนำทางพวกเขามุ่งหน้าไปยังท่าเรือเมื่อไปถึงร้านเสี่ยวหนานก็รีบเปิดประตูให้ทุกคนเข้าไปข้างใน ประตูร้านมีสองชั้นเธอจึงปิดแค่กรงเหล็กเอาไว้ชั้นเดียว คนข้างนอกสามารถมองเห็นได้ว่าคนในร้านกำลังทำอะไร แต่ไม่สามารถเข้ามาได้เมื่อวานก่อนกลับบ้านเธอจัดเตรียมข้าวสาร ผักสด เครื่องปรุง และเนื้อหมูแช่ถังน้ำแข็งไว้แล้ว เช้านี้จึงมีเพียงต้องเตรียมล้าง หั่น และปรุงให้ทุกอย่างขึ้นใหม่ให้พร้อมขาย"เสี่ยวหนาน วันนี้เราจะทำอะไรขายบ้างลูก?" แม่โจวถามลูกสะใภ้เสียงนุ่มขณะที่หันมองรอบ ๆ ร้าน"เช้านี้หนูว่าจะทำข้าวต้มทรงเครื่อง ซุปหัวปลาเต้าหู้ ผัดผักรวมใส่กุ้ง แล้วก็ปลาหมึกผัดไข่เค็มค่ะ ส่วนข้าวสวยหุงไว้สักหม้อน่าจะพอ วันแรกคนน่าจะยังไม่รู้เท่าไหร่ แต่ถ้าหมดเราก็ทำเพิ่มได้ตลอด"แม่สามีพยักหน้ารับ นางมองลูกสะใภ้อย่างภูมิใจ เสี่ยวหนานที่นางได้สัมผัสช่างแตกต่างจากเสี่ยวหนานที่นางได้ยินคนอื่นพูดถึงอย่างสิ้นเชิง "ฟังดูน่ากินทั้งนั้นเลย เดี๋ยวแม่ช่วยหุงข้าว

"ทำไม... ทำไมต้องเป็นแก!"ไป๋ลี่เหยากลับถึงบ้านด้วยโกรธเกรี้ยว เธอปาเสื้อผ้าและของใช้ลงพื้นอย่างบ้าคลั่ง เสียงโวยวายของเธอดังไปทั่วบ้าน"พ่อ! พ่ออยู่ไหน!"ไป๋หย่งเหว่ย รีบวิ่งออกมาจากห้องทำงาน เมื่อเห็นสภาพลูกสาวเขาก็รีบเข้ามาปลอบอย่างร้อนรน"ลี่เหยา เกิดอะไรขึ้นลูก ทำไมถึงเป็นแบบนี้""พ่อ! หนูอยากได้พี่สือซาน พ่อต้องช่วยหนู! ฮึก ไม่อย่างนั้น..ไม่อย่างนั้นหนูก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว!""อย่านะลูก! อย่าทำแบบนั้น พ่อว่าลูกลองมองผู้ชายคนอื่นดีกว่าไหม? ผู้ชายในเมืองนี้ฐานะดี ๆ มีตั้งมากมาย ลูกอยากได้ดีกว่าคนบ้านโจวพ่อก็หาให้ได้""ไม่! หนูจะเอาแค่พี่สือซานคนเดียว ถ้าพ่อไม่ช่วยหนูจะไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย!"ไป๋หย่งเหว่ยรีบวิ่งไปคว้ามือลูกสาวที่กำลังจะเดินออกจากบ้าน เขานิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดด้วยความจำใจ"พ่อจะช่วยลูกเอง ไม่ว่าจะต้องทำยังไง พ่อก็จะทำ!""พ่อจะทำยังไง? พ่อจะช่วยหนูจริง ๆ ใช่ไหม?""พ่อจะทำให้พวกมันอยู่ไม่ได้ จะกดราคาของที่พวกมันเอามาขาย คอยดูซิว่าถ้าไม่มีเงินใช้เพราะนังเด็กนั่น...คนแซ่โจวยังจะสนใจลูกสะใภ้คนนี้อยู่ไหม พวกมันรู้ว่าไม่ควรปฏิเสธลูกสาวของพ่อ"ไป๋ลี

เช้าวันใหม่เรือประมงต่างก็เคลื่อนเทียบท่า กลิ่นอายทะเลก็ลอยคลุ้งปะปนกับกลิ่นเหงื่อแรงงานและกลิ่นปลาสดที่ยังดิ้นพล่านในลังไม้ ไต้ก๋งโจวยืนมองกองของทะเลสดหนักเกือบเจ็ดร้อยกิโลที่ลูกเรือช่วยกันยกลงมาวางเรียงอยู่ริมท่า สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยอ่อนแต่ก็เปื้อนรอยภูมิใจ วันนี้ทะเลใจดีทำให้พวกเขาหาของกินได้มากกว่าวันผ่าน ๆ "วันนี้ได้เยอะดีนะครับพ่อ" เสียงของโจวสือซานดังขึ้นเบา ๆ "อื้อ น่าจะได้เงินกลับบ้านเยอะอยู่นะ ไปเด็ก ๆ ขนไปชั่งน้ำหนักเถอะ" "ครับไต้ก๋ง/ครับลุงโจว"สิ้นคำสั่งของไต้ก๋ง ลูกเรือก็พากันขนของสดที่แยกประเภทแล้วเรียบร้อยไปชั่งน้ำหนักเหมือนทุกวันแต่ความหวังนั้นกลับแหลกสลายในเวลาไม่กี่นาที ทั้งที่ของพวกนั้นยังไม่ได้ขึ้นเครื่องชั่งน้ำหนักเลยด้วยซ้ำ..."ของพวกนี้ได้แค่เจ็ดสิบหยวน ของไม่มีคุณภาพก็ได้แค่นี้แหละ!" เสียงตะโกนดังขึ้นจากอีกฝั่งของลานขายใบหน้าของไป๋หย่งเหว่ย หัวหน้าสมาคมประมงที่อำนาจล้นฟ้าราวพญามังกรในท้องน้ำ แสยะยิ้มเหี้ยม ยื่นเงินเจ็ดสิบหยวนในกำมือต่อหน้าพ่อโจว แววตาเขาเยาะเย้ยอย่างไม่ปิดบังพ่อโจวจ้องมองธนบัตรในมืออีกฝ่ายก่อนจะพูดเสียงเรียบแต่แฝงด้วยเพลิงโ

วันนี้ร้านข้าวแกงเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ข้างท่าเรือเมืองเยี่ยนเทียนคึกคักผิดหูผิดตา ลมหอบเอากลิ่นอาหารที่ทำเสร็จใหม่ ๆ ผสมกลิ่นข้าวหอมกรุ่นปลิวไกลไปถึงแนวรั้วท่าเรือ กระทะทองเหลืองส่งเสียงฉ่า ๆ ยั่วน้ำลายผู้คนตั้งแต่ยังไม่สาย เสี่ยวหนานในผ้ากันเปื้อนสีจางยืนปรุงอาหารอยู่ในร้าน ใบหน้าเธอเปื้อนเหงื่อแต่รอยยิ้มกลับแจ่มใสราวดอกท้อผลิบานหลายวันมานี้ เสี่ยวหนานขลุกอยู่กับการคิดค้นสูตรแปรรูปอาหารทะเล จนได้มาแล้วหลายอย่างทั้งหมึกบด กุ้งทอด หมึกฉาบสามรส หม่าล่า และรสกลมกล่อม เธอยังสั่งทำเครื่องบดปลาหมึกขนาดใหญ่กับร้านตีเหล็กในเมือง ส่วนโจวสือซานก็ช่วยเชื่อมเตาย่างขนาดใหญ่ขึ้นมาไว้ข้างร้าน จักรยานที่ซื้อมาในราคา 20 หยวนก็ถูกซ่อมและต่อเติมใหม่จนกลับมาใช้งานได้อีกครั้งในรูปแบบของจักรยาน 3 ล้อแม้ทุนยังน้อย แต่ความมุ่งมั่นของเธอกลับเหลือล้น ยิ่งช่วงนี้ข่าวร้านข้าวแกงราคาถูกแพร่ไปทั่ว คนทำงานที่ท่าเรือรวมถึงชาวบ้านก็แวะมากินกันแน่นร้าน แม้แต่เจ้าหน้าที่บางส่วนก็ยังมาลองชิมและวันนี้เองก็ไม่เหมือนวันก่อน เพราะหวังหยุนฮวาพาเจ้าหน้าที่ระดับสูง ที่มาตรวจสอบงานที่ท่าเรือมากินข้าวที่ร้านของเธอ ผู้ดูแลพื้นท

หน่วนหน่วนน้อยที่นอนฟังนิทานมาสักพัก ในที่สุดก็ตาปรือ และหลับคาอกเสี่ยวหนาน คืนนี้เธอเล่านิทานเรื่องปลาน้อยกล้าหาญที่ออกตามหาทะเลสาบสีฟ้าในตำนาน"แล้วปลาน้อยก็พบว่าทะเลสาบที่ตามหานั้นอยู่ในหัวใจของตัวเอง..." เสียงเล่าแผ่วลง กลายเป็นเพียงเสียงลมหายใจของเด็กหญิงตัวน้อย เสี่ยวหนานยิ้มอย่างอ่อนโยน ลูบกลุ่มผมนิ่มของหนูน้อยเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วห่มผ้าให้หนูน้อย ก่อนที่ตัวเธอจะเดินไปที่โต๊ะหนังสือมุมห้องมือเรียวหยิบดินสอขึ้นมา เขียนลงไปอย่างคล่องแคล่ว ถึงแผนงานว่าเธอต้องทำอะไรก่อนหลังบ้าง"แน่นอนว่าหมึกฉาบกับกุ้งทอด ขั้นตอนการทำน้อยกว่า ทำง่ายกว่า ยังไงก็ต้องเสร็จก่อน เราต้องเตรียมผงปรุงรสหม่าล่ากับน้ำซอสให้พร้อม" เสี่ยวหนานพูดกับตัวเอง พลางหยิบเครื่องปรุงต่าง ๆ ที่ต้องใช้ออกมาจากมิติ โชคดีที่ผงหม่าล่าเธอทดลองทำเอาไว้ก่อนจะย้อนเวลามาที่นี่ จะหยิบมาใช้มากเท่าไหร่ก็ไม่มีปัญหา มีเพียงน้ำซอสหมึกฉาบกับน้ำซอสหมึกปรุงรสเท่านั้นที่เธอต้องปรุงขึ้นใหม่"พรุ่งนี้ต้องเตรียมเขียงแล้วก็มีดออกมาไว้ให้ทุกคนสัก 10 กว่าชุด ต้องเตรียมเงินไว้เพิ่มให้แม่รับซื้อของด้วย" เสี่ยวหนานเขียนทุกอย่างลงไปในกระดาษอย่