All Chapters of ซูเสี่ยวหนานสะใภ้ไต้ก๋ง ยุค80: Chapter 41 - Chapter 49

เสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่วห้องโถงขนาดใหญ่ของศูนย์ประชุมในเมืองเซินเจิ้น เมื่อพิธีกรประกาศผลรางวัลสาขาวิศวกรรมเครื่องกล"อันดับหนึ่งในสาขาวิศวกรรมเครื่องกล ได้แก่ ซูจื่ออัน จากเมืองเยี่ยนเทียน!"จื่ออันยืนขึ้นด้วยสีหน้าตกตะลึงและตื่นเต้น เขาหันไปมองทุกคนในครอบครัวและครูฟ่านที่ยิ้มกว้างพยักหน้าให้กำลังใจ เสี่ยวหนานยกมือขึ้นป้องปาก น้ำตาคลอเบ้า ขณะที่พ่อซูและแม่ซูลุกขึ้นปรบมือด้วยความภาคภูมิใจ"ลูกชายของเราเก่งจริง ๆ" พ่อซูพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ"แม่ภูมิใจในตัวลูกมาก" แม่ซูกล่าวพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มหน่วนหน่วนและอันเจ๋อกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ"น้าเล็กเก่งที่สุดเลย!" หน่วนหน่วนตะโกนพร้อมกับปรบมือเสียงดัง"ใช่! ๆ อาเล็กเก่งที่สุด" อันเจ๋อเสริมขึ้นจื่ออันเดินขึ้นเวทีด้วยความมั่นใจ รับรางวัลจากกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ"ขอบคุณครับ ผมจะตั้งใจเรียนและพัฒนาตัวเองต่อไป" จื่ออันกล่าวหลังจากพิธีจบลง อาจารย์จากมหาวิทยาลัยต่าง ๆ เข้ามาทาบทามจื่ออัน"นักศึกษาซูจื่ออัน สนใจเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยชิงหัวไหม? เรามีหลักสูตรวิศวกรรมเครื่องกลที่ดีที่สุดในประเทศ""หรือจะพิจารณามหาวิทยาลัยเจ้อเจียง? เรามีโ

บ้านของอาจารย์เกาตั้งอยู่ในหมู่บ้านจัดสรรใหม่ย่านไห่เตี้ยน ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยชิงหัว ใช้เวลาเดินทางเพียงสิบนาที เส้นทางราบเรียบ มีต้นไม้ใหญ่ปลูกเรียงเป็นระเบียบ ให้ความรู้สึกร่มรื่นน่าอยู่บ้านสองชั้นสีขาวเทาแบบจีน ด้านในตกแต่งด้วยไม้จริง กลิ่นหอมของข้าวสุกและซุปกระดูกหมูลอยมาต้อนรับตั้งแต่ยังไม่ก้าวพ้นธรณีประตูป้าเกาเดินออกมาพร้อมผ้ากันเปื้อน ใบหน้ายิ้มแย้มทักทายผู้มาใหม่"มาถึงแล้วหรือจ๊ะเด็ก ๆ เข้ามาก่อนเข้ามา! เดี๋ยวอาหารจะเย็นเอา กินข้าวกันก่อนค่อยไปพักนะ!"ลุงเกาเดินตามมาพร้อมเสียงพูดคุยกับผู้มาใหม่ประหนึ่งลูกหลาน"บ้านนี้ไม่มีพิธีรีตอง อยู่กันเหมือนบ้านของตัวเองได้เลยนะ ถือซะว่าเป็นลูกหลานบ้านนี้"ทั้งจื่ออัน จื่อเหิงและอี้หลันต่างประหลาดใจ แต่ก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ"สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า/สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ" "พ่อ แม่ นี่จืออัน คนที่จะมาเรียนที่นี่ คนนี้จื่อเหิง อี้หลัน พี่ชายกับพี่สะใภ้ของจื่ออันครับ" ครูฟ่านแนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน"สวัสดีจ้ะเด็ก ๆ ไปเร็วเข้า ไปล้างมือแล้วมากินข้าวกับป้า"เมื่ออาหารมื้อนั้นถูกจัดวางลงบนโต๊ะไม้กลมขนาดใหญ่ ทั้งเป็ดย่าง หมูตุ๋น ปลานึ่งซอส

แสงจันทร์สีนวลสาดส่องเข้ามาในห้องนอนของเสี่ยวหนานและสือซาน ส่องกระทบผ้าม่านบางเบาที่พลิ้วไหวตามแรงลม เสี่ยวหนานนั่งอยู่ริมหน้าต่าง พลางเหม่อมองออกไปยังดวงจันทร์ที่ลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้า ดวงตาของเธอฉายแววครุ่นคิด ความสำเร็จทางธุรกิจในวันนี้ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกสุขใจได้อย่างเต็มที่ ในใจของเธอเต็มไปด้วยคำถามและข้อสงสัยเกี่ยวกับชะตาชีวิตของตัวเอง"นี่ฉันแย่งชะตาชีวิตคนอื่นมารึเปล่า?" เสี่ยวหนานพึมพำกับตัวเองเบา ๆ เสียงของเธอแทบจะกลืนหายไปในความเงียบของราตรีเธอหวนคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมด เธอจำได้ว่าเดิมทีเธอเป็นเพียงผู้อ่านนิยายที่ยังอ่านไม่จบเรื่องหนึ่ง แต่จู่ ๆ เธอก็ถูกดึงเข้ามาอยู่ในโลกของนิยายเรื่องนี้ และสวมรอยเป็นตัวละครที่มีชื่อว่า ซูเสี่ยวหนาน ซึ่งตามบทบาทเดิมแล้วเป็นเพียงตัวละครรองที่จะถูกสลัดทิ้งหลังจากที่ตัวร้ายอย่าง หานเจา ได้สมหวัง และที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นคือ นางเอกของเรื่องคือ ไป๋ลี่เหยา คนที่จะต้องได้แต่งงานกับ โจวสือซาน พระเอกของเรื่องและเป็นสามีของเธอในตอนนี้เสี่ยวหนานถอนหายใจยาว ในฉบับนิยายเดิม ซูเสี่ยวหนาน ตัวจริงจะต้องฆ่าตัวตายเพราะทนรับความจริงไม่ได้ ครอบครัวข

"ครับพี่เขย" เจ้าเด็กแฝดถูกส่งต่อให้น้าชายกับพี่ ๆ ดูแลต่อ ส่วนคนอื่น ๆ ก็แยกกันพักผ่อนอาบน้ำอยู่ในห้องของตัวเองแท้จริงแล้วเสี่ยวหนานแอบเก็บอาหารทะเลสด ๆ เหล่านั้นไว้ในมิติส่วนตัวของเธอ และแกล้งทำเป็นเติมน้ำแข็งตามจุดแวะพักต่าง ๆ ตลอดทาง เพื่อไม่ให้ใครสงสัยว่าทำไมอาหารทะเลถึงยังสดใหม่ราวกับเพิ่งขึ้นจากทะเลมาวันนี้เสี่ยวหนานตั้งใจทำเมนูโปรดหลายอย่างให้น้องชายได้กิน มีทั้งกุ้งอบวุ้นเส้น โจ๊กปู ซุปหอยนางรม ปลาหมึกผัดผงกะหรี่ หอยเชลล์ผัดเนย ปลานึ่งบ๊วย และที่ขาดไม่ได้คือ เป่าฮื้อนึ่งซีอิ๊ว ที่พ่อกับแม่ชอบเป็นพิเศษ โชคดีที่เธอได้บอกให้จื่ออันซื้อเครื่องปรุงและของใช้ในครัวไว้ให้ครบถ้วน ก่อนที่พวกเขาจะเดินทางมาถึง ทำให้การทำอาหารเป็นไปอย่างราบรื่นเมื่อทำกับข้าวเสร็จเรียบร้อย เสี่ยวหนานก็เตรียมอาหารส่วนหนึ่งใส่ปิ่นโตอย่างสวยงาม เพื่อนำไปมอบให้ อาจารย์เกา และครอบครัว นอกจากนี้เธอยังเตรียมอาหารทะเลสด ๆ ไม่ว่าจะเป็นปู ปลา กุ้ง และปลาหมึก หอยนางรมใส่ถังใบใหญ่แยกต่างหาก เพื่อเป็นของขวัญสำหรับครอบครัวเกาเป็นการตอบแทนน้ำใจที่ช่วยดูแลจื่ออันมาตลอด"จื่ออัน" เสี่ยวหนานเรียกน้องชาย "มาช่วยพี่ถือข

ห้าปีต่อมาห้าปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว ปัจจุบันคือปี ค.ศ. 1988 ซูจื่ออัน เรียนจบจากมหาวิทยาลัยชิงหัวมาได้สักพักใหญ่แล้ว ด้วยความรู้และความสามารถที่ร่ำเรียนมา เขาได้เข้ามาช่วยงานในโรงงานของพี่สาวอย่างเต็มตัว โรงงานแห่งใหม่ ของ ซูเสี่ยวหนาน กำลังเริ่มก่อสร้างบนที่ดินที่เธอซื้อสะสมไว้ ซึ่งตั้งอยู่ในทำเลที่ดีและมีพื้นที่กว้างขวางจื่ออันใช้ความรู้ด้านวิศวกรรมที่ร่ำเรียนมา วางแผนงานเกี่ยวกับเครื่องจักรในโรงงานแห่งใหม่ด้วยตัวเองอย่างละเอียด แม้โรงงานจะยังคงเน้นการใช้แรงงานคนเป็นหลัก แต่จื่ออันก็เลือกที่จะนำเครื่องจักรที่ทันสมัยเข้ามาช่วยในกระบวนการผลิตบางส่วน เพื่อเพิ่มความรวดเร็วและเพิ่มปริมาณการผลิตเที่ยงวัน ที่ร้านข้าวแกงสะใภ้ไต้ก๋งวันนี้เป็นวันเสาร์ ผู้คนหลั่งไหลเข้ามาที่ ร้านข้าวแกงสะใภ้ไต้ก๋ง เพื่อกินมื้อเที่ยงกันอย่างคับคั่ง แม้เวลาจะผ่านไปหลายปีแล้ว แต่ร้านแห่งนี้ก็ยังคงเป็นที่นิยมของผู้คน หรือจะเรียกว่าเป็น "ขวัญใจแรงงาน" ก็ว่าได้ เพราะอาหารอร่อย ราคาถูก และบรรยากาศที่อบอุ่นเป็นกันเองเสี่ยวหนาน พาลูก ๆ และหลานชายมาช่วยงานที่ร้านข้าวแกง หน่วนหน่วนตอนนี้อายุ 13 ปี ดูแลการจัดโต๊ะช่วยคน