บททั้งหมดของ วิศวะร้ายรัก: บทที่ 51 - บทที่ 57

ตอนที่ 52 ขอแก้ตัว NCทั้งคู่หัวเราะด้วยกันเบา ๆ ก่อนจะเริ่มบทจูบที่เฝ้าคิดถึงมาหลายวันอีกครั้ง แลกลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันแสนชุ่มฉ่ำราวกับว่าโหยหามันมานานเหลือเกินร่างกายสองร่างบดเบียดเข้าหา สั่นเทิ้มด้วยความปรารถนาที่เริ่มเร่าร้อนระหว่างที่ริมฝีปากประกบกัน เขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของคนในอ้อมแขน ชุดนอนบางเบาแสนเย้ายวนและผ้าชิ้นน้อยด้านในปลิวหายไปที่ไหนสักแห่ง เหลือเพียงความตระการตาน่ามอง ก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองจนหมดทุกชิ้นเขาอยากใกล้กว่านี้ แนบชิดกันมากกว่านี้ สอดใส่ลึกซึ้งจนประสานกัน อยากให้เธอดูดกลืนเขาทั้งลำ ตอดรัดกันให้แนบแน่นจับใจ ความเป็นชายแข็งขึงแน่นตึงจนเจ็บไปหมดแล้ว“อื้อ~”ซินสั่นสะท้านไปทั้งทรวงอกเมื่อเขากอบกุมความอวบอิ่มล้นมือ ตวัดปลายลิ้นอุ่นชื้นบนปลายป้านสีเรื่อ มันแข็งเป็นไตเพราะความกระสันเสียวที่เขามอบให้พันไมล์ตวัดลิ้นเล่น สลับกับดูดดึง มือขยำมันอยากมันมือ อีกข้างหนึ่งก็ถูกปลุกเร้าไม่ต่างกัน เธอเสียวซ่านจนทนแทบไม่ไหว ครวญครางออกมาเป็นเสียงน่าอับอายเมื่อยอดอกถูกขยี้ด้วยปลายนิ้ว สมองสับสนวุ่นวาย ความสยิวซ่านนั้นเกิดขึ้นสลับไปมาทั้งสองข้าง เธอจะตายอยู่แล้ว“นมเธออ

ตอนพิเศษ 1พันไมล์เรียนจบและได้ทำงานกับบริษัทที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ในจังหวัดระยอง และซินก็เข้าไปทำงานที่นั่นหลังจากเขาไม่กี่เดือนทั้งคู่ตัดสินใจซื้อบ้านด้วยกัน เพราะเชื่อความต้องการของพันไมล์ว่าเขาอยากตกแต่งบ้านตามใจ ไม่ต้องมาเสียดายเงินที่ทำไปและการเช่าอยู่ก็เสียเงินเปล่า เขาพูดเอาไว้ว่าอนาคตถ้ามีสมาชิกเพิ่มจะลำบากถ้าพูดขนาดนี้เธอยอมตามใจเขาก็ได้พันไมล์ยังคงขายอุปกรณ์ช่างเช่นเดิม แถมยังขยับขยายทำพื้นที่สำหรับสต๊อกสินค้า ลงขายในแพลตฟอร์มใหม่และหาตัวแทนจำหน่าย อีกทั้งเมื่ออยู่ในวงการนี้หลายปีก็สามารถหาของได้ในราคาที่ถูกกว่าเดิม แต่ก็ต้องลงทุนมากขึ้นเขาขอทำงานใช้ความรู้ที่เรียนมาสักสองสามปี ก็จะลาออกมาทำธุรกิจแล้ว ช่วงนี้ยอมเหนื่อยก็เพื่อหาเงินสร้างครอบครัวเธอได้ยินเขาพูดคำนี้บ่อยเหลือเกิน แล้วมันก็รู้สึกดีทุกครั้งเพราะคำว่าครอบครัวของเขามีเธออยู่ด้วย ทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องอนาคต พันไมล์จะใช้คำว่าเราเสมอเธอโชคดีแล้วที่ได้เจอกับเขา ครืด~เสียงแจ้งเตือนสายเรียกเข้าดังขึ้นไกล ๆ ซินขยับตัวไปล้างมือหลังจากผสมแป้งสำหรับทำคุกกี้ผลไม้ที่กำลังเป็นกระแสเสร็จพอดีเธอเองก็มีห้อ

ตอนพิเศษ 3เช้าวันต่อมาทั้งคู่ออกเดินทางไปยังสถานที่ท่องเที่ยวซึ่งได้วางแผนไว้ แวะเที่ยวกันหลายจุดกว่าจะมาถึงที่พักก็เกือบบ่ายสอง แม้ว่าจะเป็นเวลาหลังบ่ายแล้วแต่อากาศบนเขาก็ยังเย็นจนไม่สามารถสลัดเอาเสื้อกันหนาวออกได้เลย กลางคืนคงหนาวเหน็บจนไม่อยากคิดภาพพันไมล์จองที่พักแบบห้องมาตรฐานเพราะสะดวกกว่าการนอนเต็นท์ มีระเบียงกว้างที่สามารถมองเห็นทะเลหมอกในตอนเช้าตรู่ มีห้องน้ำและอ่างอาบน้ำซึ่งเป็นจุดถ่ายรูปยอดฮิตของใครหลายคนที่เห็นผ่านตา“หนาวไหม” พันไมล์เดินออกจากห้องมาถามเธอ หลังจากที่เขาเอาของขึ้นมาเก็บไว้หมดแล้ว“หนาว วันนี้ไม่อาบน้ำ” ซินบอกเขาพลางหัวเราะ“น้ำอุ่นก็มี”“รังเกียจเหรอ” เธอแกล้งถาม พ่อคนสะอาด ทีเห็นหน้ากันครั้งแรกก็ชวนเธออาบน้ำแล้ว“ไม่อาบก็ได้ เดี๋ยวจะเลียให้ทั้งตัวเลย” เขาเอ่ยพร้อมกับซ่อนรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์“อี๋ ทุเรศ”“ทำเป็นทุเรศ อยากพามาเปลี่ยนบรรยากาศก็บอก” เขาไหวไหล่พร้อมกับเบะปากล้อเธอจริงอยู่ว่าเธอชวนเขามาที่นี่ แต่ใครมันจะไปคิดถึงแต่เรื่องนั้นกัน เธอก็แค่อยากมาพักผ่อนสูดบรรยากาศ สัมผัสกับความหนาวเย็นก็เท่านั้นเอง“มีแต่เธอที่คิดเรื่องแบบนั้น” เธอต่อว่าเขาอย่างนึก