Semua Bab วิศวะร้ายรัก: Bab 31 - Bab 40

ช่วงค่ำเต๋ากับแฟนสาวก็หอบหิ้วเอาเครื่องดื่มและอาหารกับแกล้มเข้ามาในบ้านมากมาย คนที่นั่งดื่มอยู่ก่อนหน้าหลายชั่วโมงตอนนี้ก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมพันไมล์ขมวดคิ้วมองผู้มาใหม่ คิดแล้วคิดอีกว่าวันนี้ไม่น่าจะเป็นวันสำคัญของใคร จริงอยู่ว่าพวกเขานัดดื่มกันเป็นประจำแต่ช่วงนี้พากันฝึกงานก็แทบไม่ได้ชวนกันดื่มถ้าไม่มีวันพิเศษ เขาอดไม่ได้จึงต้องถามออกไป“นึกยังไงพากันมา”“ก็ไอ้โน่มันทักชวนกู บอกว่าพี่ซินชวนมาดื่ม มายก็เลยอยากมา คุยกันว่าจะซื้อของมาทำยำกันด้วยเนี่ย”คนฟังขยับคิ้วหนาเข้าหากันอีกครั้ง มันไม่ปกติตั้งแต่บอกว่าผู้หญิงคนนั้นชวนมาดื่มแล้ว เขาว่าทั้งหมดนี้คงเป็นแผนของไอ้โน่“กูจะกลับอยู่พอดี” เขาบอกเสียงเรียบแล้วกระดกเครื่องดื่มที่เหลือในแก้วจนหมด“เอ้า อะไรของมึงวะ จะกลับไปไหน”“เธอ” แฟนสาวสะกิดแขนเต๋าเบา ๆ เมื่อรับรู้ได้ว่าเกิดเรื่องผิดปกติขึ้น“ทะเลาะอะไรกันวะ”พันไมล์ไม่ตอบ เขาเองก็ไม่รู้ทำไมต้องหนีหน้าตอนนี้ เพียงแต่มันคิดอะไรไม่ออก เขาเองก็ยังสับสนว่าควรทำอย่างไรต่อ ก็เย็นชาใส่ยัยนั่นไปแล้ว ให้ถอนตัวมาตอนนี้คงไม่ได้เขาโบกมือให้เพื่อนแล้วรีบเดินหนีออกจากบ้าน แต่ก็คิดไม่ออกว่าจะไปไหน ก

พันไมล์ : พรุ่งนี้เช้าข้อความของพันไมล์ถูกเปิดอ่านในช่วงเช้าของอีกวัน เขาส่งกลับมาตอนเที่ยงคืน ทั้งที่เธอคิดไว้ว่าเขาคงไม่คิดจะตอบกลับเธออีกแล้ว และมันคงเป็นข้อความสุดท้ายที่เธอจะส่งไปให้เขาทว่าเขากลับทำให้เธอสับสนอีกครั้ง แถมตอนที่เห็นแจ้งเตือนนั้นหัวใจมันก็เต้นแรงเหลือเกินคิดไว้เป็นอย่างดีตั้งแต่ตอนแรกที่เจอกัน ตอนที่เขามากวนประสาทเธอทุกวัน ตอนที่เขาหยอดคำหวาน ว่าเธอจะไม่หลงตัวไปชอบเด็กมหาวิทยาลัยอย่างเขาเด็ดขาด หักห้ามใจตัวเองไม่ให้คิดไปไกล สุดท้ายรู้ตัวอีกทีเธอก็หวั่นไหวให้พันไมล์ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นเลยเธอพิมพ์ข้อความแล้วลบทิ้ง ทำแบบนั้นเกือบสิบครั้ง สุดท้ายก็ส่งกลับไปแค่ว่าซิน : โอเคเพราะตอนนี้เป็นเวลาเช้าตรู่เธอจึงคิดว่าคงไม่มีข้อความตอบกลับของเขา หญิงสาวพาตัวเองลุกจากที่นอนล้างหน้าล้างตาแล้วตั้งใจว่าจะมาจัดของต่อ ช่วงสาย ๆ จะถ่ายรูปของที่อยากลงขายในกลุ่มครืด~เสียงการแจ้งเตือนหนึ่งครั้งทำให้ซินต้องหันไปมอง หยิบเครื่องมือสื่อสารมาอย่างไม่คิด เธอไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังให้ความสนใจกับเสียงแจ้งเตือนเหล่านั้นได้ขนาดนี้ ทั้งที่เมื่อก่อนเธอแทบจะไม่เปิดเสียงพวกนี้เลย

ตอนที่ 35 ซานตี้ขี้ยั่ววันนี้พันไมล์ใช้รถยนต์ ซินแอบโล่งใจเพราะคิดว่าจะได้ซ้อนมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ในสภาพชุดแบบนี้เสียแล้ว เจ้าของใบหน้าสวยลอบยิ้ม เป็นไปตามแผนเป๊ะ แบบไม่ต้องคิดแผนสำรองเพิ่มซินเปิดประตูเข้าไปนั่ง คนขับก็เคลื่อนรถออกไปจากลานจอดไม่พูดไม่จา เธอเหลือบมองเขาที่ใช้มือขับรถเพียงข้างเดียวแขนอีกข้างพักไว้ที่ขอบหน้าต่างประตู มือถูริมฝีปากตัวเองเล่นมันดูดีเป็นบ้า ทว่าเธอกลับรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่มันขัดตาก็ไอ้หมวกสีแดงใบนั้นที่เขาไม่ยอมถอดมันทิ้งสักที หรือเพราะสาวคนใหม่ใส่ให้ คิดแล้วก็หงุดหงิดเหลือเกิน“แต่งตัวไม่เข้าธีม ไม่ให้ความร่วมมือเหรอ” เมื่อเขาเงียบเธอก็เลยชวนคุย“ทำไม เอชอาร์จะลงโทษเหรอ” เขาถามอย่างหาเรื่องพลางยิ้มมุมปากกวน ๆ“แน่นอน ลงโทษคนไม่สนโลก”“หึ” เขาหัวเราะในลำคอกับคำขู่ของเธอ เพราะรู้ว่าเธอแค่แกล้งพูดไปอย่างนั้น “ลงโทษยังไง”“ยังไงดีนะ” คนถูกน้ำเมาช่วยให้มีความกล้าใช้ปลายนิ้วเชยคางของเขาขึ้นมันไม่ใช่เพราะว่าเมาถึงทำแบบนี้ แต่แท้จริงแล้วเธอแค่อยากให้ความเมาช่วยให้ใจกล้าขึ้น กล้าทำในสิ่งที่อยากทำ กล้าพูดกับเขาก็เท่านั้นพันไมล์หรี่ตามองแม่ซานตี้ขี้ยั่ว ที

ตอนที่ 37 ความห่วงใย NCเสียงครางที่ดังระงมผ่านบรรยากาศยามค่ำคืนในห้องสี่เหลี่ยมราวกับจะสะท้อนความสุขที่กำลังเกิดขึ้นสองร่างเปลือยเปล่ากอดก่ายซ้อนทับกันเป็นพัลวันอยู่ติดกับผนังห้องเย็นเฉียบ สัดส่วนอวบอิ่มกระเพื่อมไหวตามแรงกระแทกกระทั้นที่เข้าหาเธอ เรียวขาถูกรั้งขึ้นเปิดเปลือยความชุ่มฉ่ำที่ถูกสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน“มะ ไมล์ จะยืนไม่ไหวแล้ว” เธอครวญครางเสียงพร่าบอกเขา ร่างบอบบางสั่นระริกเมื่อถูกถาโถมความเป็นชายเข้าใส่ไม่เว้นช่วงเธอหยัดยืนด้วยขาเดียว อีกข้างถูกเขารั้งขึ้นไปไว้บนท่อนแขน ขณะที่สอดใส่แก่นกายเข้ามาในจังหวะถี่รัว เขาส่งเสียงคำรามต่อเนื่องราวกับจะทนไม่ไหว“ใกล้แล้ว” เจ้าของใบหน้าคมคายกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและขาดช่วงไปตามจังหวะที่เขาควบคุมไม่ได้“จะแตกแล้ว”เธอกัดริมฝีปาก ยอมรับความสุขที่เขามอบให้ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไรแล้ว รู้แค่เพียงว่าเธอเองก็ไม่อาจหยุดยั้งความรู้สึกเหล่านี้ได้เลย เมื่อเขาเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งเธอก็ต้องรับมันไว้อย่างไม่มีข้อแม้ซินครวญครางแผ่วเบา รับสัมผัสที่ซึมลึกเข้ามาถึงโพรงอก สายตาของเขาที่จ้องมองมา เต็มไปด้วยความต้องการและความปรารถนาอันร้อน

ตอนที่ 39 ลูกสะใภ้บ้านของเขาเป็นบ้านสองชั้น มีห้องนอนถึงห้าห้อง พื้นที่ใช้สอยก็เยอะจนเธอไม่แปลกใจว่าทำไมต้องจ้างแม่บ้านถึงสองคนภายในเป็นระเบียบสะอาดสะอ้าน ภายนอกก็ดูกว้างขวางร่มรื่น น่าอยู่มากทีเดียว“ไมล์ มีคนมา”ซินมองลอดหน้าต่างของห้องนอน เห็นรถคันหนึ่งกำลังเคลื่อนเข้ามาจอดที่โรงจอดรถ หัวใจเธอเริ่มเต้นแรงอีกแล้ว แค่คุยกับป้ากิ่งก็ว่าตื่นเต้นแล้ว ถ้าเป็นแม่เขาอีกเธอไม่เป็นลมล้มพับไปเลยหรือ“แม่เหรอ” เขาพึมพำก่อนจะเลื่อนหน้าจอดูเวลา“ไหนว่าจะกลับค่ำ”ซินไม่กล้าพูดอะไรสักคำ เธอพูดไม่ออกแล้ว ตอนนี้สมองคิดแต่ว่าเธอจะเอื้อนเอ่ยคำใดทักทายแม่ของเขา กลัวว่าจะพลาดทำอะไรที่ไม่ถูกใจพวกเขาไป ไหนจะอายุที่มากกว่าลูกชายแม่ ท่านจะยอมรับหรือเปล่าเธอกังวลใจไปหมดแล้ว“ลงไปกันเถอะ เก็บของแล้ว เสื้อผ้าเธอ เขาเอาไว้ตู้นี้นะ”“อื้อ” ซินครางตอบในลำคอ ก่อนจะเดินไปหยิบเครื่องมือสื่อสารของตัวเองที่มีแจ้งเตือนบางอย่างขึ้นมาพอดีวิว : สวัสดีค่ะคิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน มองข้อความจากใครบางคนที่เธอคุ้นว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน ก่อนนึกขึ้นได้ว่าเป็นคนที่เพิ่งเพิ่มเพื่อนเธอเข้ามาเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนก็ยิ่งเกิดคำถามว่าท