All Chapters of ในวันที่รักมันซับซ้อน: Chapter 31 - Chapter 40

สองเรือนร่างนอนแนบชิดเบียดเสียดกันท่ามกลางลมหนาวในสวนดอกไม้ แกนกายลำแข็งกระแทกสอดใส่ ร่องกุหลาบสีสวย จนเกิดรอยบอบช้ำปรากฏ ทุกท่วงท่าที่เขากระทำล้วนสร้างความคับแน่นให้กับหญิงสาวเป็นอย่างมาก ยามที่บั้นเอวหนาบดขยี้ยัดเยียดสิ่งแปลกปลอมขนาดล่ำเข้ามา ใบหน้าของเธอก็ร้อนวูบวาบอีกทั้งยังรู้สึกปวดหนึบช่วงท้องเป็นอย่างมาก เสียงครวญครางดังแผ่วๆ ภายในที่โล่งแจ้ง แสงแดดสีอ่อนสาดส่องกระจ่างรำไร ลมหายใจอุ่นๆ โรยรินกระทบผิวกายขาวละเอียดอย่างเบาบาง “อ๊ะ” มือเรียวสวยจับกำมือหนาแน่นขณะที่เขากำลังโยกย้ายเรือนร่างขึ้นลงเบาๆ เข้าใส่เจ้ากลีบสวาทที่ร้อนผ่าว ขาเรียวสวยอ้าออกจากกันจนแทบจะราบไปกับพื้นเพื่อรองรับเอวหนาที่สอดแนบเบียดเสียดแกนกายลำแข็งยังคงโยกย้ายเป็นจังหวะ เสียงหายใจเหนื่อยล้าดังเป็นระยะๆ ก่อนที่เอวบางจะพลิกตนเองขึ้นคล่อมเจ้าแท่งร้อนพร้อมกับส่ายร่อนเบาๆ จนเกิดเสียงฉ่ำแฉะ “อ๊ะ” เสียงครางดังแว่วผ่านลำคอหนา หลังจากที่หญิงสาวโยกย้ายจนเขาแทบจะหลั่ง “ชอบรึเปล่าคะที น้ำเสียงกระเส่าเอ่ยถาม พลันมองจ้องใบหน้าหล่อเหลาของเซ็นแล้วใช้แรายนิ้วเรียวเชิดปลายคางเขาเงยขึ้นเพื่อประกบรอยจูบลงแผ่วเบา “วันนี้ซ้อใหญ่จ

คฤหาสน์ตระกูลใหญ่รถเก๋งคันสีดำขับแล่นเข้าไปภายในประตูรั้วบ้านขนาดใหญ่ สองฟากของทางล้วนเต็มไปด้วยบอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำยืนเรียงโค้งตัวแน่นขนัด ทันทีที่รถจอดลงชายวัยชรานามอาอู๋ก็รีบวิ่งนำร่มคันสีดำไปกางต้อนรับ คนที่ย่างขาลงจากรถเก๋งตรงเบาะหลัง รองเท้าส้นสูงสีดำย่างเหยียบพื้นในขณะเอนตัวลุกออกมาจากรถ ดวงตาคู่เรียวภายใต้แว่นกันแดดสีดำเหลียวมองบรรยากาศรอบด้านพลางกระตุกยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าไปภายในบ้าน “สวัดดีค่ะคุณหนูใหญ่” สาวใช้หัวหน้าแม่บ้านเอ่ยทักทายเธอ ก่อนที่สาวใช้อีกยี่สิบคนจะโค้งตัวลงพร้อมกัน มือเรียวยื่นกระเป๋าราคาแพงให้สาวใช้ถือในระหว่างที่เธอเดินทอดน่องเข้าไปภายในพลันกวาดสายตามอง หาใครบางคน “เซ็นล่ะ” น้ำเสียงราบเรียบเอ่ยถามสาวใช้จึงหันมองหน้ากันแบบลำบากใจที่จะพูด เมื่อเห็นเช่นนั้น คิ้วเรียวสวยของเธอก็ขมวดเข้าหากันพร้อมกับถอดแว่นกันแดดออกแล้วเดินไปนั่งลงกอดอกตรงโซฟา “ฉันต้องการรู้เรื่องทุกอย่างในช่วงที่ฉันไม่อยู่” เธอเอ่ยพลันกอดอกรอฟังหัวหน้าแม่บ้านเล่าเหตุการณ์หลายปีที่ผ่านมา“อย่าไปคาดคั้นจากแววมันเลยค่ะคุณหนูใหญ่” น้ำเสียงหวานของหญิงวัยกลางคนพูดขึ้นขณะที่เธอย่างลงบันไดบ้าน แ

ณ สนามบินบอดี้การ์ดสวมใส่ชุดสูทสีดำกว่า 20 คนยืนเรียงแถวเบื้องล่างบันไดทางขึ้นเครื่องบินส่วนตัวขนาดใหญ่โดยมีโบตั๋นยืนกอดอกมองนาฬิกาข้อมืออยู่ “หวังว่าแกคงจะคิดได้น่ะเซ็น” หญิงสาวเอ่ยพึมพำด้วยความกังวลใจ ก่อนที่รถเก๋งคันสีดำจะขับแล่นเข้ามาจอดโดยมีบอดี้การ์ดรีบวิ่งไปเปิดประตูให้เท้าหนาสวมใส่ชุดสูทดูดีย่างลงจากรถทันทีที่ดวงตาคู่สวยของโบตั๋นเห็นเธอก็ยกยิ้มร่าด้วยความพึงพอใจ “พี่คิดไว้แล้วว่าเซ็นจะต้องมา” แขนเดียวสวยโอบไหล่น้องชายเบาๆ ก่อนที่พวกเขาทั้งสองคนจะพากันเดินย่างกรายขึ้นเครื่องบินเพื่อเดินทางไปฮ่องกง ตลอดทางเซ็นนั่งนิ่งเงียบมากอีกทั้งเขายังหยิบรูปภาพในกระเป๋าเสื้อสูทออกมาดูบ่อยๆ มันคือภาพของน้ำฟ้าและมังกร มือหนารูปสัมผัสมันเบาๆ ก่อนจะยกขึ้นแตะบนริมฝีปากด้วยความอาลัยอาวรณ์ ก่อนที่โบตั๋นจะใช้มือเดียวสวยของเธอแตะลงบนมือของเซ็นเบาๆ “ไม่ต้องเป็นห่วงนะ พี่ส่งคนของเราคอยเฝ้าดูแลคนที่เธอรักไว้เป็นอย่างดี พวกเขาทั้งสองคนจะไม่เป็นอันตราย พี่ให้สัญญา”เมื่อเซ็นได้ยินพี่สาวบอกเช่นนั้นเขาก็พลอยโล่งใจอย่างมาก เขาเชื่อว่าเขาจะสามารถจัดการเรื่องราวที่ฮ่องกงได้อย่างรวดเร็วเพื่อที่จะได้กลับมาหาน

เครื่องบินแลนดิ้งลงจอด ณ สนามบินส่วนตัวพร้อมกับบอดี้การ์ดกว่า 20 คนที่ยืนรอรับอยู่เบื้องล่าง “เราจะได้ไปเยี่ยมคุณพ่อกันแล้วนะเซ็น” โบตั๋นเอ่ยกับน้องชายเพราะหลายปีมานี้เซ็นแทบจะไม่ได้เจอกับหยวนเลย ทั้งคู่เดินย่างลงบันไดเครื่องบินส่วนตัวเพื่อไปขึ้นรถที่จอดรออยู่เบื้องล่างก่อนจะขับแล่นออกไปมุ่งหน้าสู่โรงพยาบาลชื่อดังของประเทศฮ่องกง ตลอดทางดวงตาคู่คมของเซ็นยังคงมองออกไปนอกกระจกรถแววตาของเขาครุ่นคิดเป็นห่วงน้ำฟ้าและมังกรลูกชายเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าป่านนี้พวกเขาจะทำอะไรอยู่ การมาครั้งนี้ของเซ็นเป็นความลับเพราะโบตั๋นไม่อยากจะให้เรื่องของการป่วยของหยวนถูกเปิดเผยไม่เช่นนั้นอาจจะทำให้เกิดการชิงอำนาจของแต่ละแก๊งได้ รถเก๋งคันสีดำขับเล่นไปบนท้องถนนก่อนจะเลี้ยวเข้าสู่หน้าโรงพยาบาลขนาดใหญ่ “เชิญครับ”บอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำเดินถือร่มมาเปิดประตูพาพวกเขาเดินเข้าไปภายใน โรงพยาบาลแห่งนี้เป็นโรงพยาบาลเอกชนที่ช่วยปกปิดความลับอาการป่วยของหยวน เพราะทางโรงพยาบาลได้รับเงินช่วยเหลือจากหยวนเป็นจำนวนมาก ดังนั้นโรงพยาบาลแห่งนี้ก็เปรียบเสมือนโรงพยาบาลของหยวนเอง “ทางนี้ครับ” หมอหนุ่มยืนรอพวกเขาอยู่ก่อนจะเดินพาไป

หัวหน้าแก๊งทุกคนทันทีที่ได้เห็นข้อความในเซ็นเอกสารบ้างก็เห็นด้วยแต่มีบางกลุ่มที่ไม่เห็นด้วย มือหนากำมือก่อนจะตีลงบนโต๊ะจนเกิดเสียงแล้วลุกขึ้นจนทุกคนหันไปมอง “การทำแบบนี้มันหมายความว่ายังไง ก็แค่เด็กเมื่อวานซืนที่ไม่มีประสบการณ์ คิดจะมาใช้สัญญาบังคับกับพวกเรางั้นเหรอ” หัวหน้าแก๊งมังกรดำเอ่ยเสียงเข้ม เมื่อเซ็นเห็นการกระทำของเขาใบหน้าหล่อๆ ก็กระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ แล้วรับแฟ้มเอกสารจากโบตั๋นมาถือไว้ในมือชูขึ้นเบื้องหน้าทุกคน “ผมอยากจะบอกให้พวกคุณทราบว่านี่ไม่ได้เป็นเพียงแค่สัญญาธรรมดา แต่มันเป็นสัญญาที่จะทำให้พวกเราทั้ง 9 แก๊งกลมเกลียวกัน “มันคือกฎข้อห้ามว่าคนในแก๊งทั้ง 9 ห้ามฆ่ากันเอง” “ฉันเห็นด้วย” ร่างสูงสง่าลุกยืนพลันตะโกน เขาก็คือหัวหน้าแก๊งมังกรเหมันต์ โดยปกติแล้วเขาจะไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับการโต้เถียงมากนัก ทว่าวันนี้กลับยอมเอ่ยปากต่อสู้เพื่อช่วยเซ็น แสดงให้เห็นว่าแก๊งมังกรเหมันต์ยอมศิโรราบต่อเขา หลังจากนั้นทุกคนก็ต่างเอ่ยซุบซิบก่อนจะลงความเห็นไปทางข้างของหัวหน้าแก๊งมังกรเหมันต์ ทุกคนเห็นด้วยกับสัญญาฉบับนี้ก่อนที่จะมีบางส่วนเริ่มลงมือเซ็นสัญญาลงนามในเอกสาร “ม๊าครับเราจะลงเลยไหมครับ”