All Chapters of The Billionaire’s Temporary Wife: Chapter 81 - Chapter 90

Katahimikan ang nangingibabaw sa loob ng maliit at tahimik na café. Tatlong tao ang magkakaharap doon. Si Selene, si Zefron, at si Aria.Walang ibang ingay na maririnig pero parang nakakabingi ang katahimikang ito. Kahit si Selene ay damang-dama ang tensyon lalo na sa dalawang kasama. Nakatingin lamang si Selene sa babaeng kaharap nila. Si Aria. Bahagyang nakayuko ito, balot ng lungkot ang mukha at maririnig ang mahihinang hikbi mula sa kanya.“Are you just going to cry?” malamig at matalim na tanong ni Zefron, hindi maitago ang poot sa tinig.Nagulat si Aria sa sinabi ni Zefron kaya bahagya siyang huminga nang malalim upang pigilan ang mga luha at tiningnan saglit si Zefron bago muling yumuko. Humikbi pa rin ito marahil dahil sa kaba at lungkot.Si Selene naman ay agad na napalingon kay Zefron, ang mga mata’y nagsasalita na tila ba sinasaway ito. Hindi man siya nagsalita agad ay alam niyang malinaw para kay Zefron ang kaniyang nais sabihin.Huminga nang malalim si Selene upang pilit

“Mama, who is she?”Narinig iyon ni Aria kaya unti-unti itong yumuko at hinanap ang munting boses na iyon. Nang masalubong ang tingin ng bata, kumislap ang mga mata ni Aria, ngunit mabilis ding nabalutan ng namumuong luha. Kitang-kita ni Selene ang panginginig ang labi niya marahil dahil sa pilit kinukulong ang hikbi na gustong kumawala.Hindi agad nakapagsalita si Aria. Sa halip, pinikit nito ang mga mata at mahigpit na tinikom ang bibig. Para bang natatakot siyang isang maling salita lang ay mawawala ang sandaling iyon.Si Selene na nakatayo sa tabi ay ramdam ang bigat ng katahimikan. Huminga siya ng malalim at pilit na ngumiti at dahan-dahan na yumuko para sagutin ang tanong ng bata.“Uh… baby, she’s—”“I’m your tour guide!” biglang singit ni Aria na bahagyang tumaas ang boses para putulin ang sasabihin sana ni Selene.Nanlaki ang mga mata ni Selene dahil sa gulat sa sinabi ng babae. Kahit si Zefron na kanina’y nakaupo at tahimik lang nagmamasid sa kanila ay napatayo mula sa upuan

Si Selene naman ay hindi na napigilan ang pagbagsak ng mga luha. Basang-basa na ang kanyang pisngi habang palingon-lingon sa paligid ngunit wala taaga si Kiel. Hindi siya makahinga nang maayos, parang may mabigat na nakadagan sa dibdib niya. Hindi pwede… hindi pwede… paulit-ulit niyang bulong sa isip. Hindi pwedeng mawala ang anak niya.“Zefron naman eh… Why did you let him go?” Kinakabahang sabi ni Selene. Hindi niya naman intensyong manisi sa nangyari pero hindi niya alam kung bakit iyon ang lumabas sa bibig niya.“I’m really sorry, Selene. Nagpaalam siya na pupuntahan ka niya and that was seconds after you left so I assumed na malapit ka lang.” “Pasensya na, Selene… Hindi rin namin napansin,” dagdag pa ni Aria.Tumango na lamang si Selene dahil wala na naman siyang magagawa. Ang tanging dapat niyang gawin ngayon ay magsimula na sa paghahanap.Siksikan ang mga tao sa airport, nag-uusap ang halos lahat kaya naman halo-halo rin ang ingay, at kaliwa’t kanan ang mga nagmamadali na ma

“Mommy…” mahinang tawag ni Kiel, “Are you still sleepy?”Napangiti si Selene at hinaplos ang buhok ng anak, “No, baby. I feel better na.”Napaangat ang mukha ni Kiel at kitang-kita ang ningning sa kanyang mga mata. Narito pa rin kasi sila sa hospital dahil inirekomenda ng doktor na manatili muna si Selene nang ilan pang oras para makapagpahinga at ma-monitor ang lagay nito. Kalaunan ay um-okay rin ang pakiramdam ni Selene at ngayo’y hinihintay nalang nila ang go signal ng doktor para ma-discharge na siya.Hindi niya akalaing ang unang araw nila sa Pilipinas ay gugulin nila sa hospital kaya todo sorry si Selene sa mga kasama pero sinabi ng mga ito na wala siyang dapat alalahanin as long as safe daw siya. “Really? Yay! Kasi I want you to go home na. Hospitals are scary.”Napatawa si Selene. “Scary? Why naman baby? Kasama mo naman kami.”“Eh… still scary,” sagot ng bata sabay tago ng mukha sa braso ng ina.Hindi napigilang mapangiti ni Zefron habang nakikinig., “Naku, you are a scared

“Mommy, mommy!”Natatarantang sigaw ni Kiel mula sa sala. Malakas ang boses nito na parang may sunog.Sa kusina ay halos mabitawan ni Selene ang baso habang naghuhugas ng pinggan. “Ano na naman ‘tong batang ‘to?” bulong niya, sabay punas ng kamay sa apron at nagmamadaling lumabas.Pagdating niya sa sala, nadatnan niyang halos nakadikit na sa TV si Kiel. Nakaluhod ito sa carpet at nakaturo ng todo sa screen na para bang may nakita itong kakaiba. “Mommy! Mommy! Dada Handsome! Look! Look!” sigaw pa nito habang hindi mapakali.Nagmamadaling lupit si Selene,“Kiel! Why are you ahouting? Akala ko kung anong nangyari.”Buong tuwa pa ring nakaturo sa TV sa TV, “Mommy! Dada Handsome is here! I saw him! Look, look, look!”Napakunot ang noo ni Selene at agad na lumapit para tignan ang TV. Ngunit isang commercial ng choco drink lamang ang ipinapalabas doon.“Yan oh! Dada Handsome is there kanina!” halos mapatalon si Kiel sa saya. “I told you, Mommy! He’s real! I saw him!”Napabuntong-hininga si