All Chapters of The Billionaire’s Temporary Wife: Chapter 61 - Chapter 70

Matapos ang pagwelcome sa kanila ay agad na rin silang umupo sa pwestong nakalaan sa kanila. Pagkatapos ng ilang minuto, dumilim ang ilaw at umakyat sa stage ang host.“Ladies and gentlemen, welcome to the anniversary celebration of the Thompson Group of Companies!”Umalingawngaw na naman ang palakpakan. Tanging mga ngiti lang ang mga makikita mo sa mga taong narito, na parang ang lahat ay masaya para sa araw na ito.Hindi maiwasang mabalot ng saya ang puso ni Selene. Alam niyang pinaghirapan ito ni Levi at ngayong nakakamtan niya na ito ay masaya siya na nasa tabi pa rin niya binata. Masaya siya na nasasaksihan niyang magtagumpay si Levi.“Tonight,” panimula ng host, “We honor not just the success of this empire, but also the man who will continue its legacy. To begin this evening, let’s welcome the founder, the patriarch of this company… Mr. Genesis Thompson.”Tumayo si Genesis at nakipagkamay sa mga board members na nasa hilera nila. Tapos ay hinalikan ang asawa at saka bumeso kil

Nagpatakan ang luha ni Selene nang sunod-sunod at walang tigil. Para iyong sira na gripo na hindi na kayang pigilan. Nahihirapan na siyang huminga sa sobrang bigat ng lahat ng nangyayari. Dahan-dahan na siyang umatras habang ang kanyang mga mata’y puno ng sakit at pagod.Balak na sana niyang tumalikod at tuluyang lumabas ng venue ngunit bago pa siya makalayo ay biglang hinigit ni Levi ang kanyang kamay nang mahigpit at desperado.“Selene… huwag kang umalis,” pabulong ngunit mariin ang tinig ni Levi na nakikiusap, “Please, huwag. Aayusin ko ‘to… I swear, aayusin ko lahat ng ito.”Umiling si Selene, halos hindi makapagsalita sa sobrang bigat ng dibdib. Ramdam ni Levi ang panginginig ng kanyang kamay sa hawak nito.“Pagod na pagod na ako, Levi,” garalgal niyang sabi, pilit na pinapalakas ang loob. “Kailangan ko munang mapag-isa. Kailangan kong pag-isipan lahat ng ito… bago ako tuluyang masira.”Namula ang mga mata ni Levi at nangingintab na rin sa mga luhang pilit niyang pinipigilan. Hi

“What the fuck did you say?!”Nag-echo ang boses ni Levi sa loob ng mansyon. Hawak niya ang cellphone na halos mabali na sa higpit ng pagkakakapit nito rito.“Sir, nakita po yung plate number… tugma sa sasakyan ni Mrs. Thompson,” sabi ng boses sa kabilang linya na may halong kaba at alanganin pang magpatuloy sa pagsasakita.Nanlaki ang mga mata ni Levi. “Ano’ng ibig mong sabihin?! Mag-ingat ka sa mga sinasabi mo. Selene is safe. Do you hear me? Safe siya!” halos pasigaw niyang tugon, pilit pinapaniwala ang sarili sa mga salitang iyon.“W-Wala pong bangkay na narecover, sir. Pero… may kotse pong natagpuan sa ilalim ng bangin. Nasunog. Ang plate number… tumutugma.”Parang biglang nawala ang hangin sa paligid ni Levi. Nanikip ang dibdib niya, pakiramdam niya’y may mabigat na batong bumulusok sa sikmura niya. Para siyang naestatwa sa gitna ng sala. Hindi siya makagalaw at hindi makapaniwala.Isang linggo na kasi ang nakakalipas simula ang pinakamasakit na tagpo sa buhay niya. Simula nang

Tatlong buwan.Tatlong buwang halos araw-araw ay inuulit ni Selene sa sarili ang bilin ni Zefron na “Magpahinga ka, palakasin mo ang katawan mo para sa anak mo.” Kaya iyon ang naging buhay niya. Wala siyang ibang pinanghahawakan kundi ang pag-asa na magiging maayos ang lahat sa oras ng kanyang panganganak.Hindi naging madali. Maraming gabi ang pinuno ng pag-iyak dahil sa nararanasan niya dahil sa pagbubuntis niya samahan mo pa ng nangyaring trahedya sa kaniya na minu-minuto niya ring iniisip. Ngunit lagi ring naroon si Zefron. Kapag umuuwi ito galing ospital, kahit pagod, ay inaalalayan pa rin niya si Selene. Tinupad nito ang pangakong sasamahan niya si Selene sa kahit ano.Dahil wala pa ring naalala ay tuluyan nang kinupkop ni Zefron si Selene sa kaniyang bahay.“Selene,” sabi nito minsan habang magkatabi silang kumakain ng hapunan, “Gusto kong ipaalala na hindi mo kailangang pilitin ang sarili mo. May mga tao tayo para sa gawaing bahay.”Ngunit napasimangot lang si Selene at baha

Tahimik ang buong bahay nang gabing iyon. Matapos ang mahabang araw ng paglalaro, tawanan, at kalokohan ng dalawang bata ay ngayon ay mahimbing na natutulog sina Kiel at Zia sa kani-kanilang mga kwarto. Sinigurado niya munang malalim ang tulog ng mga ito bago isa-isang hinalikan sa noo at kinumutan pagkatapos ay sinara ang pinto ng kwarto nila. Hindi niya maiwasang mapangiti na dahil sa sobrang pagod sa paglalaro ay nakatulog agad ang mga ito.Ngunit kahit gaano siya kasaya, hindi pa rin mapigilan ni Selene ang bigat sa kanyang dibdib. Kaya heto siya ngayon, mag-isa sa balcony ng kanilang kwarto, nakaupo sa isang rattan chair habang hawak ang isang tasa ng mainit na tsaa. Nilalaro-laro niya ang tasa sa kanyang mga palad at nakatitig lang sa malayo. Ang mga ilaw mula sa malalayong bahay ay kitang kita mula rito habang ang hangin naman ay malamig at may dalang kakaibang lungkot.Dumako ang kanyang tingin sa kalangitan. Puno ito ng mga bituin, pero kahit ganoon ay parang may kulang. Sa