All Chapters of จางเฟินเยว่ ยอดอนุภรรยา: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่ 6ไข่เค็มเลิศรสในยามบ่ายที่อากาศดี จางเฟินเยว่ได้ขอแรงสาวใช้ในเรือนให้ทำไข่เค็มดองกับนาง โดยที่นี่ยังไม่มีใครรู้จักไข่เค็มดองมาก่อน ซึ่งนางคิดไว้แล้วว่าจะทำไข่เค็มดองไปวางขายที่ร้านใหม่ผู้ใดจะคิดว่าเรื่องที่นางซื้อตึกแถว และบ้านสำหรับเป็นที่พักให้กับคนงานที่จะให้มาทำงานนั้น จะล่วงรู้ไปถึงหูของเจ้าของจวนเร็วเพียงนี้ แผนการที่ต้องการเปิดร้านค้าเป็นของตัวเองโดยไม่ให้เขารู้จึงต้องพับเก็บไปโดยปริยาย นางจำใจต้องบอกเล่ารายละเอียดของร้านค้าให้เขารับรู้“เจ้าไม่ต้องกังวลใจไป ร้านค้าของเจ้าข้าจะช่วยสนับสนุนเจ้าเอง ถ้าอยากต้องการสิ่งใดก็สามารถแจ้งแก่พ่อบ้านโจว หรือข้าโดยตรงได้”นี่คือประโยคตอบรับของเขาหลังจากที่รู้เรื่องนี้ นางคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเขาจะเปิดใจกับนางถึงเพียงนี้ บุรุษของที่นี่มีแนวคิดที่ว่าสามีคือท้องฟ้าของภรรยา ส่วนภรรยาคือดินที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของสามีผู้เป็นภรรยาจะต้องเชื่อฟังสามี จะทำการสิ่งใดก็ต้องขออนุญาตผู้เป็นสามีก่อนทุกครั้ง แต่นี่เขากลับให้อิสระทั้งยังสนับสนุนนางอย่างเต็มที่อีก ในหัวใจของจางเฟินเยว่จึงเริ่มเปิดใจให้สามีผู้นี้เพิ่มมากขึ้น“ไข่เค็มทั้งหมดล้างสะอาดเรียบร

บทที่ 7รำลึกความหลังอย่างร้อนแรง“ขนมผิงจริง ๆ หรือ”“เรียกข้าว่าจางเฟินเยว่เถอะ ขนมผิงได้ตายไปแล้ว”“เยว่เอ๋อร์ ข้าคิดว่านี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ที่ทำให้เราได้กลับมาพบกันที่นี่อีกครั้ง เจ้าคิดเหมือนข้าหรือไม่”“ข้าคิดว่าเป็นกรรมลิขิตเสียมากกว่าที่มาเจอเจ้า” ดวงหน้างามเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาเขาจะรู้หรือไม่ว่านางต้องทนใช้ชีวิตสองปีโดยที่ไม่มีเขานั้น นางต้องรู้สึกอย่างไร การที่ต้องมาสูญเสียคนรักเพราะอุบัติเหตุมันทำให้นางเจ็บปวดมากแค่ไหนเหวินมู่หยางที่เห็นจางเฟินเยว่ร้องไห้ เขาก็รีบดึงนางเข้ามากอดทันที “ข้อขอโทษเยว่เอ๋อร์”ร่างสูงโน้มใบหน้าก้มลงไปจูบซับที่เปลือกตาทั้งสองข้างของนางเพื่อปลอบโยน เขาที่ต้องแยกจากกับนางนับสิบปีก็ทรมานไม่ต่างกันเลยทุกคืนวันที่อยู่ที่นี่เขาไม่เคยลืมนางได้เลย...เขาคิดถึงนางเหลือเกินเหวินมู่หยางจับปลายคางของนางให้เงยหน้าขึ้น ก่อนจะค่อย ๆ ก้มลงไปหาริมฝีปากอวบอิ่ม ริมฝีปากของทั้งสองแตะแต้มกันเพียงแผ่วเบาราวกับปีกผีเสื้อ จากความอ่อนหวานนุ่มละมุนเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเรียกร้องเพิ่มมากขึ้นจางเฟินเยว่ที่ถูกเหวินมู่หยางมอมเมาด้วยรสจูบอันดูดดื่มนี้ นางก็เริ่มคล้อยตามเขาไป

บทที่ 8ไม่ขอเป็นฮูหยินเอกเช้าวันใหม่มาเยือนที่แสนสดใสสำหรับใครบางคน เหวินมู่หยางที่ได้กลืนกินจางเฟินเยว่จนเต็มอิ่มตลอดทั้งคืน ได้ตื่นขึ้นมาด้วยอาการที่สดชื่นกระปรี้กระเปร่า เขามองสตรีในอ้อมกอดที่ยังคงหลับตาพริ้มด้วยความสุขใจความสุขปริ่มล้นขึ้นมาจนแทบจะทะลุออกมานอกอก เขาคิดถูกจริง ๆ ที่ตัดสินใจใช้กลโกงให้นางตกมาเป็นคนของเขา ในตอนที่เขาเจอนางครั้งแรกที่โรงเตี๊ยมนั้น เขายังคงสงสัยว่านางจะใช่ขนมผิงของเขาหรือไม่ เพราะแววตาคู่นี้ที่ไม่เกรงกลัวผู้ใด และท่วงท่าการเดินที่ไม่ได้นุ่มนวลอ่อนหวานอย่างสตรีในยุคนี้ แต่สิ่งที่ติดค้างในใจของเขามากที่สุดคือกลิ่นกายของนางที่เป็นเอกลักษณ์กลิ่นหอมหวานราวกับดอกไม้ป่าคลอเคล้าไปกับกลิ่นหอมเย็นสดชื่น กลิ่นกายเช่นนี้เขาไม่มีทางลืมเป็นอันขาด ที่ผ่านมาที่จางเฟินเยว่อยู่ที่จวนตระกูลเหวิน เขาก็คอยสอดส่องพฤติกรรมของนางมาโดยตลอดจากคราแรกที่สงสัยใคร่รู้ เริ่มอยากจะรู้จักนางมากขึ้น ในที่สุดเขาก็เอาสุราผูเถามาดื่มกับนาง หวังให้นางคายความลับของตนออกมา ซึ่งเขาคิดถูกจริง ๆ ที่ใช้วิธีนี้ นั่นจึงทำให้เขาได้นางในดวงใจกลับคืนมา ไม่ว่านางจะอยู่ในร่างไหนขอเพียงดวงวิญญาณนี้

บทที่ 9ริษยาจนแทบบ้าเหวินมู่หยางถือโอกาสนี้เปิดตัวจางเฟินเยว่ที่งานนี้ด้วย ถึงนางอยากจะเป็นแค่อนุ แต่เขาจะต้องทำให้ทุกคนที่เมืองนี้รู้ว่านางคือสตรีของเขา และเป็นสตรีเพียงหนึ่งเดียวที่มีสิทธิ์เคียงคู่เขาเท่านั้นบุรุษผู้เป็นท่านกุนซือแห่งเมืองหวงซ่างกำลังยืนยิ้มอย่างอารมณ์ดี วันนี้เขาสามารถลากตัวจางเฟินเยว่ให้ออกมายืนต้อนรับแขกกับเขาได้ แต่ถึงกระนั้นเพราะเขาหึงหวงใบหน้าของนาง จึงได้เอาผ้าคลุมหน้ามาปิดใบหน้าช่วงล่างของนางเอาไว้ ไม่อยากจะให้ผู้ใดได้ยลโฉมใบหน้าที่งดงามนี้เลย“ยินดีด้วยนะขอรับท่านกุนซือเหวิน มิคิดเลยว่าท่านกุนซือเหวินคิดจะทำการค้ากับเขาด้วย”อู๋ซานกับลู่เหมยฮวาเดินเข้ามาทักทายเหวินมู่หยาง โดยทั้งสองทำเมินจางเฟินเยว่ เพราะถึงอย่างไรในสายตาของพวกเขา นางก็เป็นเพียงอนุผู้ต่ำต้อยเท่านั้น“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าต้องขอบคุณเยว่เอ๋อร์ที่มีแนวคิดอันชาญฉลาดเช่นนี้ นางสามารถคิดค้นการแปรรูปอาหารได้อย่างน่าอัศจรรย์ ข้าถึงได้คิดที่จะทำการค้า”อู๋ซานมองไปทางสตรีที่ยืนเคียงข้างเหวินมู่หยาง ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือไม่ แต่เขารู้สึกว่าภายใต้ผ้าคลุมหน้านั้นได้ซ่อนความงดงามเอาไว้ชายหนุ่มสะบัดศีรษะไล่

บทที่ 10กุนเชียงแสนอร่อยเวลาล่วงเลยผ่านไปหลายวันนับตั้งแต่ร้านผิงเยว่เปิดทำการ ไข่เค็มอันเป็นสินค้าชิ้นแรกของทางร้านขายดีจนตอนนี้เริ่มจะผลิตไม่ทันแล้ว จางเฟินเยว่จึงได้รับคนงานเพิ่ม โดยนางได้ขอให้เหวินมู่หยางช่วยเป็นธุระจัดการให้“ท่านพี่เจ้าคะ ท่านเคยบอกว่ามีสตรีมากมายที่ต้องสูญเสียสามีเพราะไปออกรบใช่ไหมเจ้าคะ”นางเอ่ยถามเสียงสั่น ขณะที่เหวินมู่หยางกำลังสนใจดูดเม้มที่เต้าหู้อวบของตน“อ่า...ใช่” ใบหน้าคมเงยหน้าขึ้นมาตอบน้ำเสียงแหบพร่าเยว่เอ๋อร์ของเขาตั้งใจจะกลั่นแกล้งเขาใช่หรือไม่ เวลานี้มันใช่เรื่องที่จะมาพูดคุยเรื่องงานกันหรือจางเฟินเยว่ลอบยิ้มขำ “ท่านพี่ให้สตรีพวกนั้นมาเป็นคนงานที่ร้านข้าดีหรือไม่เจ้าคะ บ้านหลังที่ข้าซื้อไว้ ข้าจะทำเป็นโรงงานที่ผลิตไข่เค็มโดยเฉพาะ และตอนนี้ข้ากำลังจะเพิ่มกุนเชียงเข้าไปด้วยเจ้าค่ะ”จากที่ขุ่นเคืองพลันยกยิ้มอย่างดีใจ “เยว่เอ๋อร์สามารถทำกุนเชียงได้หรือ พี่เองก็อยากกินยำกุนเชียงนัก เจ้าช่างแสนดียิ่ง”เขาในชาติก่อนชื่นชอบการกินกุนเชียงมาก ยังคิดว่าในชาตินี้อาจจะไม่ได้กินกุนเชียงเสียแล้ว ต้องขอบคุณความเอาใจใส่ของเยว่เอ๋อร์“เจ้าค่ะ เมื่อวันก่อนข้าไปด