Semua Bab จางเฟินเยว่ ยอดอนุภรรยา: Bab 1 - Bab 8

“เมื่อครู่ข้าสติเลอะเลือนไป แต่ตอนนี้ข้าเริ่มจำอะไรได้บ้างแล้ว แต่ก็ยังมีหลายสิ่งที่ข้าไม่แน่ใจนัก เจ้าช่วยเล่าความเป็นไปของจวนอู๋ รวมถึงความนิยมของคนที่นี่ได้หรือไม่”เหยาเหยาที่ถูกความอ่อนโยนของจางเฟินเยว่เข้าจู่โจม กอปรกับน้ำเสียงหวานอันไพเราะจึงทำให้นางรู้สึกโล่งใจ นายหญิงคนเดิมของนางกลับมาแล้ว“ได้เจ้าค่ะนายหญิง เหยาเหยาจะบอกท่านทั้งหมดเลยเจ้าค่ะ”เหยาเหยาเป็นหญิงสาวที่ร่าเริงสดใส และเพราะนางเป็นคนช่างพูดและคุยเก่งจึงทำให้เข้ากับบ่าวคนอื่นได้ง่าย ดังนั้นนางจึงรู้เรื่องราวหลาย ๆ อย่าง จนคล้ายกับว่านางคือกระบอกเสียงของข่าวสารของที่นี่เลยก็ว่าได้จางเฟินเยว่ที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็เริ่มเข้าใจอะไรได้มากขึ้น ที่ที่นางมาอยู่นั้นคือเมืองหวงซ่างแคว้นเจียงหนาน เมืองหวงซ่างคือเมืองใหญ่ที่อยู่ติดกับชายทะเลทางตอนใต้ของแคว้นเจียงหนานชาวเมืองส่วนมากนิยมทำอาชีพเกี่ยวกับการประมง ผู้คนจึงนิยมแต่งกายด้วยอาภรณ์เนื้อบางเบา เพราะเมืองหวงซ่างมีอากาศที่ค่อนข้างอบอุ่นไปจนถึงร้อนมาก และที่นี่ยังเป็นเมืองท่าที่สำคัญของแคว้น การค้าขายระหว่างต่างแดน รวมถึงสินค้าแปลกใหม่ล้วนมีที่เมืองหวงซ่างเท่านั้นหลัง

อู๋ซานพลันอารมณ์เสีย เขาจำได้ว่าคืนนั้นนางร้องห่มร้องไห้ราวกับจะขาดใจตาย พอเขาใช้กำลังเข้าข่มเหง นางก็คว้าแจกันตรงหัวเตียงมาฟาดศีรษะเขาในทันที ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นใจไม่หายเขาผู้นี้มีแต่สตรีวิ่งเข้ามาหา หาได้ต้องง้องอนสตรีเช่นนางไม่!!“พอดีเลย คืนพรุ่งนี้พี่นัดกับท่านกุนซือเหวินกับท่านแม่ทัพ พี่จะเอานางไปเป็นของเดิมพันในเกมวันพรุ่งนี้ หากชนะพี่ก็ได้กำไร หากแพ้ก็แค่เสียอนุที่หน้าตาอัปลักษณ์ไปคนหนึ่งเท่านั้น” อู๋ซานบอกเล่าแผนการของตนเองให้ฟัง“นี่ไม่ออกจะใจร้ายกับนางเกินไปหรือเจ้าคะ ผู้ใดในเมืองหวงซ่างไม่รู้บ้างว่าท่านกุนซือเหวินรังเกียจสตรี หากท่านพี่เอานางไปวางเป็นของเดิมพัน ท่านกุนซือเหวินจะไม่มีโทสะหรือเจ้าคะ”“เขาจะว่าอะไรข้าได้ ในเมื่อไม่มีกฎว่าห้ามนำอนุมาวางเดิมพันนี่น่า เพียงแค่นางมีค่ามากพอก็ใช้ได้แล้ว ข้าจำได้ว่านางมีผิวกายที่เนียนละเอียดราวกับหยกขาวมันแพะ กอปรกับกลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์ของนาง แค่นี้ก็มากพอแล้วล่ะ”ลู่เหมยฮวากัดฟันแน่นด้วยความหึงหวง ปากบอกว่าหลงลืมมันไปแล้ว แต่จำได้แม้กระทั่งกลิ่นกายของมันเช่นนั้นหรือ ดีล่ะ! ใช้โอกาสนี้กำจัดนางแพศยานั่นออกไปจากจวนให้สิ้นเสีย“ดีเ

“เช่นนั้นข้าแทงสูง”หลี่หยวนจื่อวางเงินมากถึงสามร้อยตำลึงทอง ส่วนเหวินมู่หยางหยิบจำนวนเงินทั้งหมดออกมาวาง“หากครั้งนี้ท่านชนะก็เอาเงินของข้าไปได้ทั้งหมดเลย”“โอ้...ท่านกุนซือช่างใจป้ำเสียเหลือเกิน งั้นข้าจะบอกแล้วกันว่าอนุของข้าถึงนางจะผิวกายขาวเนียนละเอียด กลิ่นกายหอมกรุ่น แต่ใบหน้าของนางกลับอัปลักษณ์ เหตุเพราะอุบัติเหตุจากการโดนน้ำร้อนลวก แต่ข้าขอรับประกันได้เลยว่านางยังคงความบริสุทธิ์อยู่ขอรับ”จางเฟินเยว่กำมือแน่นด้วยความโกรธ ถ้าไม่เห็นว่าครั้งนี้อู๋ซานจะมอบสัญญาการเป็นทาสของเหยาเหยามาเป็นการแลกเปลี่ยนในครั้งนี้ด้วย นางคงไม่ยอมมาเป็นของเดิมพันที่มีชีวิตของเขาหรอก ครั้งนี้สามีผู้นี้ยังกล้านำเรื่องของนางมาพูดราวกับจะประจานนางเสียอย่างนั้น รอให้นางหลุดพ้นจากที่นี่ไปก่อนเถิด นางจะต้องให้คนตระกูลอู๋ชดใช้อย่างสาสม“ข้าไม่รังเกียจ เช่นนั้นเรามาต่อกันเถอะ”จางเฟินเยว่มองเหวินมู่หยางนิ่ง นางไม่เข้าใจว่าเหตุใดเขาถึงได้ทุ่มเงินหมดหน้าตักขนาดนี้ ที่บอกว่าไม่รังเกียจเพราะไม่สนใจ หรือไม่ให้ค่านางกันแน่เสียงลูกเต๋าครั้งสุดท้ายดังกริ๊งได้เรียกสติของจางเฟินเยว่ให้กลับมา ก่อนที่เหวินมู่หยางจะเปิดช

ที่เรือนรับรองแขกของจวนตระกูลเหวิน เสี่ยวฮวาผู้นำสารมาแจ้งแก่ลู่เหมยฮวา และ ‘ลู่เหมยลี่’ คุณหนูรองตระกูลลู่สาวงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหวงซ่าง นางนั้นหมายมาดต้องการจะเป็นฮูหยินเอกของเหวินมู่หยาง แต่เมื่อได้รู้ว่าเขารับอนุเข้ามาใหม่ นางก็อยากจะชมโฉมสตรีผู้นั้น จึงได้ไปชักชวนพี่สาวมาด้วยกัน คาดไม่ถึงว่าอนุคนใหม่ของเขาจะเป็นอดีตอนุของพี่เขยเสียได้“เจ้าพูดใหม่สิ นางว่าอย่างไรนะ” ลู่เหมยฮวากัดฟันกรอดด้วยความโกรธ“คะ คืออี๋เหนียงไม่สะดวกเจ้าค่ะ หากอู๋ฮูหยินกับคุณหนูรองลู่ต้องการพบจะต้องส่งเทียบเชิญมาก่อนเจ้าค่ะ”“ช่างเหิมเกริมนัก เป็นแค่อนุต่ำศักดิ์แต่กล้าให้ข้าที่เป็นถึงฮูหยินเอกต้องเขียนเทียบเชิญมาก่อนหรือ นี่มันไม่เห็นหัวข้าเลยใช่หรือไม่ คิดว่าตัวเองเป็นอนุของท่านกุนซือแล้วคิดว่าข้าจะไม่กล้าแตะต้องมันอย่างนั้นหรือ”“ท่านพี่ใจเย็นก่อนเถิดเจ้าค่ะ ตอนนี้นางคงได้ใจว่าตัวเองเป็นสตรีเพียงหนึ่งเดียวของท่านกุนซือ หากวันใดที่น้องตกแต่งเข้ามาแล้วย่อมจัดการให้นางหลาบจำเจ้าค่ะ”ลู่เหมยลี่ที่ใจเย็นและสุขุมมากกว่าเอ่ยเตือนพี่สาว วันนี้นางเพียงแค่มาหยั่งเชิงเท่านั้น ทีนี้ก็รู้แล้วว่าสตรีผู้นี้ไม่ได้เรีย