Semua Bab สัญญารักมาเฟียร้าย: Bab 191 - Bab 200

พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 18 "ฉันจะถือเป็นคำชมจากเธอ" ชาร์ลไม่ได้สะทกสะท้านกับคำด่าของคนตัวเล็กแม้แต่น้อย เขากลับยกยิ้มด้วยความพึงพอใจต่อหน้าต่อหน้าเธอ"ถ้าพอใจแล้วก็ปล่อย" ฉันมองไปยังข้อมือตัวเองที่ถูกล็อกกุญแจมือไว้เพื่อให้เขาปลดมันออกสักที แรงกระชากและพยายามดึงมันออกทำให้เกิดรอยแดงรอบข้อมือ"ถ้าฉันบอกว่ายังไม่พอใจละ""คุณชาร์ล ฉันขอร้อง ปล่อยฉันไปเถอะนะ แค่นี้ยังเห็นฉันทรมานไม่พออีกเหรอไง ฉันไปทำอะไรให้คุณนักหนา คุณถึงทำกับฉันขนาดนี้""เด็กเก่งคนนั้นที่กล้าสอนฉันมันหายไปไหนแล้ว ฉันอยากเห็นเธอปากเก่งสอนฉันมากกว่าขอร้องนะอลินดา""ฉันขอโทษ..." ฉันต้องขอโทษคนที่ทำร้ายทั้งกายและจิตใจทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองผิดอะไร"จำไว้ว่าฉันไม่รับคำขอโทษจากใคร นอกจากเอาชีวิตมันมาแลก""....." ดวงตากลมโตจ้องมองคนตรงหน้าด้วยแววตาวูบไหว ดูเหมือนเขาจะไม่หยุดทรมานฉัน เขาแค่ต้องการเอาชนะ และให้ทำตามความต้องการของตัวเองเท่านั้น"ฉันต้องทำยังไงคุณถึงจะพอใจ""อยู่เป็นทาสรับใช้จนกว่าฉันจะเบื่อ เธอยังต้องไปทำงานที่บริษัทเหมือนเดิม ถ้าฉันเบื่อเธอเมื่อไหร่ฉันจะไล่เธอออกเอง มันไม่นานเกินรอที่เธอจะได้เป็นอิสระ เพรา

พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 20การประชุมช่วงเช้าผ่านไปด้วยดี และตอนนี้ช่วงบ่ายกำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าภายในห้องเดิม แต่เปลี่ยนกลุ่มคนในห้องยกเว้นแค่ฉัน เทเลอร์ และผู้บริหารสุดเอาแต่ใจที่ยังคงนั่งอยู่ในห้อง แค่ได้ออกไปเข้าห้องน้ำในตอนเลิกประชุมเท่านั้นเพราะการประชุมช่วงเช้ากินเวลาจนเลยเวลาพักเที่ยง และตึงเครียดอย่างที่หลายคนพูดกันไว้ ฉันที่ไม่ค่อยรู้เรื่องธุรกิจได้แต่นั่งงง มือของเขาจับหน้าขาฉันอยู่ตลอดเวลายกเว้นแค่ช่วงที่ผู้คนเข้าๆออกๆ เขาจะยอมละออกไป ใบหน้าเรียบนิ่งทำให้ทุกคนไม่รู้เลยว่าเขากำลังล่วงเกินฉันอยู่“นายจะทานอะไรรองท้องหน่อยไหมครับ”“เอาแค่กาแฟมาให้กูก็พอ”“แล้วเธอ?” ชาร์ลหันมาถามคนตัวเล็กที่ยังนั่งจดจ่อกับสิ่งตัวเองจดลงบนสมุด“ฉันยังไม่หิว” ฉันตอบปัดๆเขาไป เพราะต้องอ่านสรุปของช่วงเช้า เผื่อตรงไหนตกหล่น เพราะมือของคนข้างๆไม่เคยอยู่สุข จนบางครั้งสติฉันกระเจิงไปหมดโคร่ก คร่าก~ “หึ๊!” ชาร์ลหัวเราะในลำคอเบาๆเมื่อได้ยินเสียงท้องร้องของคนที่บอกว่าไม่หิว"หัดเป็นใจให้กันบ้างสิ" ฉันลูบท้องตัวเองพลางก้มหน้าพูดเบาๆ"จะกินอะไรก็สั่งเทเลอร์ไป""เดี๋ยวฉันไปหยิบเอง เห็นมีนมอยู

พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 22"นั่งอยู่ในรถ ถ้าได้ยินเสียงอะไรก็ห้ามลงจากรถ ลูกน้องฉันอยู่แถวนี้"หมับฉันรีบจับแขนเขาไว้ด้วยความลืมตัวในตอนที่เขากำลังจะก้าวขาลงจากรถ สายตาคมกริบปรายตามองมือที่จับแขนเขา ทำให้ฉันต้องรีบละมือออกทันที"เสียงที่ว่าหมายถึงปืนใช่ไหม""ก็อาจจะระเบิดบ้าง ปืนบ้าง ฉันเป็นพวกชอบฟังเสียงปืนมากกว่าเสียงเพลง หรือถ้าเธออยากลงไปฟังกับฉันด้วยก็ได้ เพื่อนฉันมันก็พาเมียมาลุยดงปืนที่นี่เหมือนกัน อยากซ้ำรอยไหมล่ะ""ฉันไม่อยากฟังเสียงอะไรทั้งนั้นแหละ"ชาร์ลนิ่งไปชั่วขณะเมื่อได้ยินสิ่งที่หญิงสาวพูดออกมา เหมือนเธอกำลังบอกว่าไม่ให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นทั้งนั้น"นายครับพวกนั้นมารอแล้วครับ" เทเลอร์พูดขึ้นเมื่อจวนจะได้เวลานัดสำคัญชาร์ลก้าวลงจากรถอย่างมาดมั่น สายตาคมปรายตามองคนที่อยู่ในรถเพียงนิดก่อนจะเดินไปพร้อมกับลูกน้องนับสิบคน"กระจายคนมาเฝ้าที่รถ" น้ำเสียงเข้มสั่งลูกน้องท่าเทียบเรือเต็มไปด้วยชายฉกรรจ์อาวุธครบมือคอยเฝ้าตามจุดต่างๆ เพียงแค่คนแปลกหน้าเข้ามาไม่รู้อีโหน่อีเหน่สิ่งที่ได้ตอบแทนคือลูกกระสุนเท่านั้น พื้นที่แถวนี้แก๊งค์มาเฟียอย่างพวกเขามักใช้เป็นที่ส่งของ และคู่ค้าทุกคนต่าง

พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 24ตุ้บ!“โอ๊ย!” ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อเขาโยนฉันลงบนเตียง ทำให้สะโพกกระแทกกับที่นอนอย่างจัง เนื้อตัวที่เปียกปอนยันผมพอถูกความเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องที่หนาวเย็นกว่าตอนที่ฉันเข้ามาก่อนหน้านี้ทำเอาฉันสั่นไปทั้งตัว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉันตัวเปียกหรือเขาลดอุณหภูมิลงเหมือนตอนนั้นที่โรงแรม“หนาว…”พรึบร่างสูงขึ้นมาคร่อมคนตัวเล็กทันทีทันใด มือหนาชักรูดแกนกายสองสามทีและจ่อหัวเห็ดไปที่ปากทางเข้าโพรงสวาท โดยไม่ต้องเล้าโลมอะไรมาก ที่ผ่านมาในห้องน้ำเขาเล้าโลมมาให้เธอเพียงพอแล้ว มือแกร่งจังขาเธอกางออกและจัดการกระแทกเข้าไปในคราวเดียวปึก!“กรี๊ดดด….” ฉันร้องออกมาสุดเสียงเมื่อท่อนเอ็นขนาดใหญ่กระแทกเข้ามาทั้งที่กลีบกุหลาบเริ่มปิดสนิทไปแล้ว ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ความรู้สึกแบบครั้งแรกมันกลับมาอีกครั้ง“Shit**” ชาร์ลสบถออกมาเบาๆเมื่อมันทั้งฝืดเคืองและกระแทกเข้าไปได้เพียงครึ่งลำเท่านั้น ไม่คิดว่าภายในโพรงสวาทของเธอจะคับแน่นถึงเพียงนี้ ทั้งที่เขาจัดให้ไปจนเกือบเช้าในคืนนั้น“เจ็บ…คุณชาร์ล เอามันออกไปก่อน” ฉันร้องขอด้วยใบหน้าเหยเก มันเจ็บและจุก“อย่าเกร็ง…ปล่อ

พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 26ฉันลุกออกจากหน้าตักแกร่งและถือถุงเสื้อผ้าของใช้ที่เขาซื้อมาให้เข้ามาเปลี่ยนในห้องแต่งตัว ทุกอย่างล้วนเป็นของแบรนด์เนมทั้งนั้นแต่ฉันไม่ได้รู้สึกภูมิใจที่ได้ของพวกนี้มา เพราะมันคือค่าตัวเรื่องบนเตียง เขาคงซื้อของแบบนี้ให้กับผู้หญิงหลายคนจนมันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แต่คงไม่ใช่เขาที่ไปเลือกเอง น่าจะเป็นลูกน้องคนสนิทที่ทำให้ทุกอย่างมากกว่าร่างบางยืนหมุนตัวดูความเรียบร้อยหน้ากระจกเงา ชุดที่ฉันเลือกใส่เป็นเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นธรรมดา แต่เห็นป้ายราคาแล้วมันไม่ได้ธรรมดาอย่างที่ฉันคิด"เสื้อผ้าอะไรตัวเป็นหมื่น เกิดมาพึ่งเคยเห็น เสื้อยืดหมื่นกว่าบาท กางเกงเกือบหมื่น เอาเงินไปทำอะไรได้เยอะเลย"ไม่ใช่แค่เสื้อผ้าที่เขาซื้อมาให้ ยังมีเครื่องสำอางต่างๆมากมายจนฉันใช้ไม่ถูก ไม่รู้จะใช้ตัวไหนก่อนดี เลือกแค่แป้งฝุ่น ปัดด้วยบรัชออนสีอ่อนที่สุด และลิปสติกสีชมพูอ่อน ทำทุกอย่างให้บางเบาที่สุด ตั้งแต่โตมาถ้าไม่ทำกิจกรรมของโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัย สิ่งที่ฉันใช้แต่งหน้าก็มีแค่แป้งเด็กกับลิปสติกมันเปลี่ยนสีเท่านั้น พอมาเห็นเครื่องสำอางมากมายขนาดนี้ทำให้ฉันคิดว่ากว่าผู้หญิงที่แต่งหน้าส