Semua Bab สัญญารักมาเฟียร้าย: Bab 211 - Bab 220

พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 38“มองฉันขนาดนี้อยากตอบแทนฉันมากกว่านี้หรือไง” ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มมุมปาก การที่เขากินนอนอยู่กับเธอทุกวันใช่ว่าจะควบคุมอารมณ์ได้เสมอไป เขายังเป็นผู้ชายที่ชอบเรื่องเซ็กส์เหมือนเดิม แต่เห็นว่าเธอยังเจ็บกับการกระทำของตัวเองเลยยอมเธอไปก่อน แต่วันนี้ดูร่างกายเธอกลับมาเป็นปกติทุกอย่างแล้ว“อยะ อย่ามองฉันแบบนี้สิคะ มันเสียวสันหลังยังไงไม่รู้” ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตอนนี้จะหยุดยั้งผู้ชายคนนี้ได้อีกไหม เพราะดูจากสายตาแล้วเขาเริ่มไล่ระดับไปทั่วร่างกายของฉัน และกำลังแสดงท่าทางหื่นกระหายออกมาอย่างเปิดเผย“เปลี่ยนจากเสียวสันหลังเป็นเสียวอย่างอื่นแทนได้ไหม”“คุณชาร์ล” ฉันเบิกตาโพลงกับคำพูดของเขา มือหนาเริ่มลูบไล้ต้นขาฉันสูงขึ้นเรื่อยๆ“อะ เอ่อ…เอายังงี้ได้ไหมคะ ถ้าคุณบอกว่าฉันเป็นเด็กดีจะได้ทุกสิ่งที่ต้องการ งั้น…ฉันขอไปหาพ่อกับแม่ที่โรงพยาบาลได้ไหม แล้วหลังจากนั้น…ฉันจะยอมคุณก็ได้ค่ะ” ในประโยคสุดท้ายฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้ม ก้มหน้าไม่กล้าสบตาเขาด้วยความเขินอาย“ตอนนี้ฉันหายแล้วนะคะ หน้าก็ไม่มีรอยแผลแล้ว ฉันอยากไปหาพ่อกับแม่บ้างไม่ได้เหรอ”ชาร์ลยังคงเงียบ เขามองดูปฏิกิริย

พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 40"หึ" ชาร์ลหัวเราะในลำคอออกมาเบาๆทั้งที่ลิ้นสากยังตักตวงน้ำหวานอย่างดูดดื่มเมื่อรับรู้ได้ว่ามือของเธอกำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเขาไปด้วย จากเด็กที่ไม่เป็นเรื่องเซ็กส์เลยกลายเป็นว่าตอนนี้เธอรู้วิธีที่ทำให้เขาพึงพอใจ ลิ้นของเขาและเธอยังคงเกี่ยวพันกันอย่างไม่ลดละ ต่างฝ่ายต่างตั้งสู้กลับและตั้งรับได้เป็นอย่างดี ร่างบางจัดการถอดเสื้อเชิ้ตของเขาให้พ้นทางในเวลาต่อ จนเผยหน้าอกแกร่งอันเปลือยเปล่า"อื้อ..." ฉันร้องออกมาเบาๆกับทุกจังหวะที่เขาแสดงความเร่าร้อน รสสัมผัสที่ร้อนแรงทำให้ฉันคล้อยตามและตอบสนองความต้องการของเขากลับเช่นกัน นานหลายนาทีที่ทั้งฉันและเขามอบรสจูบที่สุดแสนเผ็ดร้อนนี้ให้แก่กัน ก่อนจะผละริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง รอยยิ้มบางๆฉายขึ้นบนใบหน้าของฉันและของเขาพร้อมกันชาร์ลปลดเสื้อผ้าเธอออกอย่างช้าๆ ครั้งนี้เขาละเมียดละไมกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า อยากจะจ้องมองมันไปเรื่อยๆ และเธอเองก็ยอมให้เขาทำโดยไม่ขัดขืน มือหนาลูบไล้ไปตามร่างกายของคนตัวเล็กเมื่อไร้ซึ่งสิ่งปกปิดไม่มีแม้แต่อะไรปิดบังความสวยของเนินภูเขาทั้งสองลูก ฝ่ามือหนาบีบเคล้นหน้าอกของเธอด้วยความโหยหา ขยี้ยอดประทุมถั

พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 4204.00 น. (ตีสี่เข้าสู่เช้าวันใหม่)ปึก ปึก ปึก เสียงกระแทกหยาบโลนยังคงดังก้องไปทั่วเพ้นท์เฮ้าส์ สะโพกสอบอัดกระแทกไม่มีเหน็ดเหนื่อย ชาร์ลงัดทุกกระบวนท่ามาจัดการกับคนตัวเล็กที่นอนร้องครางด้วยน้ำเสียงแหบพร่า"คุณชาร์ล อื้อ.. ฉันเหนื่อยแล้ว อ๊าา" ฉันเปล่งทั้งเสียงครางและคำพูดขอร้องเพื่อให้เขาหยุดการกระทำที่แสนป่าเถื่อนสักที เพราะตอนนี้ร่างสูงกำลังเคลื่อนไหวร่างกายบนตัวฉันไม่มีท่าทีที่จะหยุดลงเลย เราเปลี่ยนจากระเบียง มาต่อที่โซฟาในห้องนั่งเล่นกันหลายรอบจนข้าวของแถวนั้นกระจัดกระจาย โต๊ะกระจกล้มระเนระนาดจนแตกกระจาย โซฟาหนังเลอะไปด้วยคราบน้ำรักที่เขาเอาแต่พวยพุ่งออกมา และตอนนี้เขาก็เปลี่ยนที่มาเป็นในห้องนอนแทน ซึ่งมันผ่านมาแล้วไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ มือหนาไม่อยู่สุขกำลังขยี้ติ่งเกสรไปมาอย่างเอาแต่ใจ พร้อมกับกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาไม่หยุดหย่อน ร่างกายของฉันบอบช้ำอย่างหนักโดยเฉพาะตรงกลางหว่างขาที่เจ็บแสบไม่มีทางที่พรุ่งนี้ฉันจะเดินได้อย่างคนปกติ และไม่มีทางที่ขาทั้งสองข้างของฉันจะหุบได้แน่นอน"เหนื่อยเหรอ แต่เธอยังครางไม่หยุดเลยนะ" ริมฝีปากหนาเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา ต่อให

พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 44"เจ็บจัง..." ฉันพยายามดันตัวเองลุกออกจากเตียงอยู่นานสองนานแต่แค่เพียงขยับขาก็เจ็บจี๊ดทันที มันแสบไปทั้งหมด ทั้งกลางหว่างขาและหน้าอกอวบอิ่ม เพียงแค่ก้มมองหน้าอกตัวเองก็เห็นแต่รอยแดงเถือก ไม่รู้ว่าฉันกับเขาไปบุกป่าฝ่าดงอะไรกันมา ทำไมมันถึงสาหัสขนาดนี้ ใบหน้าหวานเหยเกกับความเจ็บปวด ฉันกัดฟันแน่นเพื่อข่มความเจ็บเอาไว้และพยายามก้าวขาลงจากเตียงตุ๊บ!"อ๊ะ! เจ็บกว่าเดิมอีก" เพียงแค่เท้าเหยียบพื้น ตัวฉันก็ร่วงลงไปกองกับพื้นทันที ริมฝีปากบางคว่ำลงราวกับเด็กที่กำลังจะร้องไห้ สะโพกมนกระแทกกับพื้นอย่างจัง"จะน่าสมเพชหรือน่าสงสารดี" น้ำเสียงแหบพร่าของคนที่พึ่งตื่นนอนดังขึ้น เขาได้ยินเสียงของหนักกระทบกับพื้นเสียงดังจนรู้สึกตัวตื่น แต่พอได้ยินเสียงคนตัวเล็กบ่นก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ ความซ่าของเธอหายไปหมดแล้ว ชาร์ลลุกจากที่นอนด้วยร่างกายเปลือยเปล่าและเดินมาหาร่างบางที่นั่งอยู่กับพื้นร่างกายเปลือยเปล่าเช่นกัน ดวงตากลมโตมองเขาตาขวางราวกับเด็กน้อยที่ถูกเยาะเย้ย"เธอล้มไปเองนะ ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอเลย ไม่ต้องมองตาขวางใส่ฉัน""สีหน้าคุณกำลังหัวเราะเยาะฉันอยู่นิคะ""คิดไปเองอยู่คนเดียว"

พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 46@เพ้นท์เฮ้าส์ปึก ปึก ปึกเสียงกระแทกหยาบโลนดังก้องตั้งแต่ทั้งคู่เหยียบเท้าเข้ามาในเพ้นท์เฮ้าส์สุดหรู ชาร์ลไม่เคยปล่อยโอกาสให้อลินดาได้หายใจ ข้อแลกเปลี่ยนที่ระหว่างเขาและเธอเกิดขึ้นมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว จากห้องนั่งเล่นลามไปยังห้องน้ำ ทั้งคู่อาบทั้งน้ำในอ่างและอาบน้ำรัก จวบจนพากันออกมานอนอยู่บนเตียงนอน"อื้อ อ๊าา อ่ะ อ๊า คุณชาร์ลพอได้แล้วค่ะ อื้อ...พรุ่งนี้ต้องทำงานนะ""เธอเป็นคนรับข้อตกลงนี้เอง ซี๊ดดด...นอนครางเฉยๆคงไม่เหนื่อยมาก""แต่ฉันเจ็บไปหมดแล้วนะคะ อื้อ...""เธอเสียวมากกว่า" ริมฝีปากหนาระบายยิ้มกว้างเมื่อเห็นสีหน้าเสียวซ่านของร่างบาง สะโพกสอบอัดกระแทกเข้าออกโพรงสวาทรัวๆ ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ชักเข้าชักออกถี่ๆปึก ปึก ปึกถ้าเรื่องแบบนี้ไม่มีทางที่คนอย่างชาร์ลจะยอมแพ้ฉันเลย เขาต้องการระบายความใคร่ตัวเองมากกว่าเห็นใจคนอื่น แต่กลับกันนับวันฉันเริ่มลุ่มหลงในรสสวาทที่ดิบเถื่อน ทุกครั้งที่เห็นเขาเคลื่อนไหวอยู่บนตัวฉันมันกลับทำให้ฉันรู้สึกดีกว่าเห็นเขาไปมีอะไรกับคนอื่น และร่างกายฉันก็ตอบสนองความต้องการของเขาอยู่ตลอดเวลา แค่เพียงมือแกร่งสัมผัสจุดสงวนฉันก็เอนอ่อนไปตาม