บททั้งหมดของ Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน: บทที่ 91 - บทที่ 100

ผมประสาทเสียกับเรื่องไทเปแล้ว ผมยังประสาทเสียกับไอ้ไคล์อีก มันโทรมายกเลิกสัญญาที่ทำไว้กับผม!! สัญญาที่ว่าคืิอ..ถ้ามันจะจีบพี่สาวผม ห้ามล่วงเกินเจ๊แกจนกว่าจะแต่งงาน แต่เมื่อกี้!..แม่งโทรมายกเลิกสัญญากูซะงั้นเฮ้อ!! ช่างเถอะโตๆกันแล้ว ผมไม่มีเวลาไปห้ามสองคนนั้น เพราะตอนนี้ผมเล่นโทรศัพท์เจแปนและโทรศัพท

มันหยิบกระดาษสองสามแผ่นออกมา..ยื่นให้ผมอ่าน พอผมคลี่ดูก็คล้ายๆกับใบส่งตัวหรือใบวินิฉัยอะไรสักอย่าง ที่เขียนชัดเจน..ถึงอาการและลักษณะของคนเป็นโรคนิมโฟมาเนีย วงเล็บสีแดง..มีลักษณะตรงกันหลายข้อ"มีคู่นอนหลายคน..มีเพศสัมพันธ์กับใครก็ได้"ผมอ่านข้อนี้เบาๆแล้วขมวดคิ้วสงสัย จนไอ้เชนมันพยักหน้าตาม"ใช่ ถ้าก

ฉันขึ้นควบร่างใหญ่..ร่อนเอวเร่าๆบดแก่นกาย พร้อมกับมือไม้ที่ถอดกิฟท์ออก จนกัปตันยกมือขึ้นทั้งสอง นวดๆ..คลึงๆหน้าอกฉัน และหยอกล้อยอดชันไปด้วย"อ่าส์...โคตรเอ็กซ์ ""อ๊ะ อ๊ะ~ถ้าเอ็กซ์..อย่าคิดเอากับคนอื่นค่ะ" เขาหลับตาพริ้มพยักหน้าตอบทันที จังหวะนั้นฉันจึงโน้มลงกระดกบั้นท้ายถี่ๆใส่เขามือใหญ่จึงจับบั้น

"เอ้อ..ป้ากิ่งโทรหาผมเมื่อเช้า" ระหว่างที่ไคล์เดินไปเตรียมจานกับช้อนเขาก็พูดขึ้นมาลอยๆ จนฉันที่ยืนดูกับข้าวบนโต๊ะอยู่รู้สึกตกใจนิดหน่อย"อืม.. แม่ว่าไงบ้าง?""แค่ถามว่าป้าอยู่กับผมไหมแค่นั้น ไงครับ..น่ากินรึป่าว?^^" ไคล์ถามพลางส่งจานให้ ฉันรับมาและนึกสงสัย แม่ถามแค่นั้นจริงอ่ะ? แต่ช่างเถอะ..แม่คงปลง

ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อ เดินนำสองคนนั้นไปที่แผนกจิตเวช ทิชามันคุยกับเจแปนไม่หยุด ถามว่าเธอทำงานอะไร ทำไมตูดสวย ทำไมเอวคอด เออ..สรุปเป็นแอร์สายการบินต้นไม้นั่นแหละ แต่ท่าทางเธออารมณ์ดีนะ..ทำไมมาพบจิตแพทย์ฉันไม่เข้าใจ -_-ระหว่างนั่งรอหน้าแผนกฉันก็นั่งเงียบๆฟังทิชาคุยกับเจแปน จนสังเกตได้ว่า..จากที่ยิ้มๆตอ