All Chapters of Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน: Chapter 331 - Chapter 340

"ก็...เอ่อ เห็นไทเปรักเขาไงฉันก็เลย..อยากให้ไทเปทำตามหัวใจดู^^"ฉันดึงแก้วกาแฟกลับจับหลอดดูดและจ้องตาพิมดาว พยายามจับผิดตาโตๆนั่น ว่าจะวอกแวกหรือหลบตาฉันรึป่าว แต่ไม่..พิมดาวยังยิ้มปกติไม่มีอะไร แถมเธอยังชวนฉันสั่งอาหารว่างมากินรองท้องอีกจนเราสองคนอยู่ในความเงียบ และฉันนั่งทวนงานส่งบก. พิมดาวก็ถามฉ

"จะเป็นของพี่ไหม?..ไทเป" ฉันถอนริมฝีปากจากคอขาวมองพี่เชน ตอนนี้ตาฉัน..มันคงฉายแววความต้องการและโหยหาเขา จนจมูกโด่งขยับเข้ามาไซร้ตามซอกคอเบาๆ..และถามเสียงกระเส่าว่า"..อื้ม เป็นของพี่ไหม?""พะ..พี่เชน ไทเปเป็นของพี่อยู่แล้วนี่คะ" ได้ยินคำตอบที่พอใจ มือใหญ่ก็จับมือฉันไปที่เข็มขัดเขา ฉันจึงรีบถอดและดึง

"ยังไม่ดีกัน ฉันก็ลองเหมือนที่เธอบอกไง...เรื่องไปอเมริกาฉันแค่ถามๆไว้ เผื่อได้ไปน่ะ-///-"พิมดาวชี้หน้าฉันทันที ก่อนที่จะทำเหล่ตายิ้มกรุ้มกริ่ม"ฮั่นแน่ๆมีเล่นตัว อีกไม่กี่วันพี่เชนก็กลับแล้วนะ..รีบให้คำตอบและรีบไปทำวีซ่าไว้เลยๆ^[]^""รู้น่า แล้วเธอล่ะ...ถ้าสมมุติฉันไปอเมริกา งานเธอจะเป็นยังไง?""ก็

เปิดออกมาก็เห็นลูกโป่งอัดแก๊สสีชมพู ผูกกับกระถางต้นไม้มุมระเบียง และบนผนังมีริบบิ้นหลากสีติดเป็นลูกศรชี้ลงไปข้างล่าง...ฉันจึงรีบเดินไปเกาะราวระเบียงชะเง้อมองตาม สอดส่องสายตาลงไปตามลูกศรบนผนัง..จนเห็นคนคุ้นเคยคนนึงยืนอยู่ข้างล่าง ข้างๆสระว่ายน้ำส่วนกลางของคอนโด ก่อนเขาจะเงยขึ้นเมื่อเห็นฉันยืนอยู่..

เรื่องท้องไม่ท้อง..คงต้องเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้ฉันกับพี่เชนถูกดึงกลับไปนั่งร่วมโต๊ะกับผู้ใหญ่แล้ว และทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวว่าฉันควรมีลูกแฝด มีแข่งกับพี่เจแปนไปเลย"ไม่ไหวครับๆ คนเดียวก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่?^^" พี่เชนตอบยิ้มๆแล้วตักนู่นตักนี่ให้ฉันกิน"ไม่ไหว? เออๆเดี๋ยวยกโซลให้ไปเลี้ยงหนึ่งวัน คงไม