Semua Bab Unwanted Bride : Bab 111 - Bab 120

Parang piniga ang puso ko ng yumuko sya at punasan ang luhang kumawala sa mga mata nya. Now both of us are crying.Pareho kami ngayong umiiyak dahil sa mga rebelasyon, sa mga pangyayari, sa mga nalaman at sa mag pagsisisi.Pero tangina! Hindi ko alam na ganito pala kasakit makakita ng lalaking umiiyak. Tama nga ang sabi nila, a man's cry is more painful than a woman's cry. I know it shouldn't be compared but right now....I can't stand saying another man cry again, it's just.....it's just way so different.Dinurog na ang puso ko kay Chase at ngayon sa kanya naman!It has always been different. Because when a man cries, it's not weakness...it's the weight of his heart bleeding out."N-Napalapit saakin ang b-bata. Even after the DNA results proved that she's not my real daughter. Sobrang nasaktan ako....dahil niloloko lang din nya pala ako.." Parang gusto kong abutin ang pisnge nya at punasan ang luhang kumakawala sa mga mata nya. Nakikita ko ang sakit habang binabanggit nya ang bata na

Sa ganoong paraan sana hindi ko sya nasaktan, sana hindi umabot sa ganito ang lahat and maybe I can remember her before it's too late. 'The day I said goodbye to you because we were leaving, that was the last day I remembered you." Akala ko hindi ko na mababalikan pa ang pangyayaring ito sa buhay ko. "We arrived safely in Manila, but on our way to our place...n-naaksidente ang sinaksakyan namin." I let out a deep breath."I woke up in the hospital... without remembering you."I watched her confused eyes, I'm glad she finally stopped sobbing "D-Did y-you..."I nodded before she can't even finished her words."But you're the only one I don't remember. My parents said I had selective amnesia, where I couldn't remember certain things and people, and from that day on, I couldn't recall what happened before, pero naaalala ko ang mga taong nakapalibot saakin sa hospital nang araw na yun...ang mga magulang ko at si J-Joy.."Parang gusto kong bawiin ang mga sinabi ko dahil sa muli niyang pag

That same night, I still managed to travel to Spain to watch her walk the runway. And when I saw her, all the pain I was feeling seemed to disappear. Like I was all okay. I kept ignoring it, even though I felt it several times, and it wasn't just that. I continued working, managing my company with almost no sleep. But I couldn't forget about Zaya. Even though she's not my real child, I couldn't bear to abandon her, inalagaan at sinuportahan ko sya na parang tunay kong anak. I was really careful during that time, removing any information about Claire that Joy might find out, because I didn't want to disturb Claire, especially since Joy didn't know she had taken her place. I was more thankful when Joy decided to temporarily cut ties with her company. I pretended to still love her. Nagpanggap ako na mahal ko pa din sya kasabay nang pangpapanggap ko sa sakit na unti-unting lumalamon sa sistema ko. At hanggang ngayon patuloy ko s'yang pinapabantayan mula kay Joy dahil alam kong m

CLAIRE'S POVTulala ako habang nakatayo sa labas ng bahay nila Chase, marahang hinahaplos ng kamay ko ang tyan ko, mugto ang mga mata at pagod.Claire, you're pregnant.Paulit-ulit na bumabalik sa utak ko ang mga salitang binitawan ni Seian. Buntis ako.Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sinabi niya pero ano naman ang dahilan niya para magsinungaling.Hinatid niya ako dito sa bahay nila Chase, hindi ko alam kung paano niya nalaman 'to dahil ang sabi niya dadalhin niya daw ako dito mismo at yun naman talaga ang plano ko.After I leave him ay tumakbo ako palabas kahit nanghihina ako, dahil kung hindi ko gagawin yun mas manghihina ako. Hinabol ako ni Seian at ito dinala niya ako dito, hindi na ako nakapagprotesta dahil hindi ko na kaya.Pero ang hindi ko inaasahan ay ang mga salitang binitawan niya.Claire, you're pregnant.Pumikit ako ng mariin at bumaba ang tingin sa tyan ko.I didn't know you were there, baby.Sa totoo lang hindi ko alam ang mararamdaman ko ngayon, pagkatapos ng

Ngunit nagulat ako nang marahan at maingat nitong hinawakan ang mga kamay ko."Alam ko, hija. Huwag mo sanang sisihin ang iyong sarili dahil kainlan man hindi mo iyon naging kasalanan at kagustuhan." Sambit nito.Muling pumatak ang mga luha sa mata ko, humigpit ang pagkakapit niya sa akin.How can I not blame myself? Paano? Dahil kahit saang sulok man ng isipan ko wala akong nakikitang dapat sisihin kundi ako."G-Galit po sya sa...saakin." "Mahal ka niya, kung ano man ang sinabi niya sayo tandaan mo na mahal ka niya. Magulo, hija. Magulo ang utak ni Chase." Alam ko, alam kong magulo ang utak niya. Madami siyang iniisip, kilala ko sya. Kadalasan nagpapadala sya sa emosyon nya dahil nahihirapan sya...nahihirapan s'yang ayusin lahat sa isipan nya.Pero hindi naman sana ang ganito.Dumako ang tingin nito sa dibdib ko at halos humikbi ako nang lumapat ang palad niya dito. "K-Kung ano man a-ang dahilan ng pamangkin ko...p-para ibigay ang buhay niya sayo...ay maiintindihan ko." Tuluyan ni