All Chapters of ท่านอ๋องข้าไม่อยากเป็นสตรีอันสูงศักดิ์: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 18ข้าวต้มมัดถวายฮองเฮาณ ตำหนักมิ่งหลันเสียงกระซิบเบา ๆ จากเหล่านางในหน้าตำหนักมิ่งหลันทำให้บรรยากาศยามสายของวันดูเคร่งเครียดกว่าที่ควรเป็น“ฮองเฮาทรงเอ่ยชมว่า น้ำแกงเห็ดหอมเมื่อคราวก่อนนั้น...รสกลมกล่อมนัก”“เห็นเหล่าคนครัวเอ่ยว่า เป็นฝีมือของแม่นางฮวาอิง”“จริงงั้นเหรอ คราวก่อนข้างได้รับใช้ข้างกายฮองเฮา มีโอกาสได้ชิมข้าวต้มมัดที่แม่นางฮวาอิงทำ อร่อยจนข้ายากจะลืมเชียวล่ะ” นางในอีกคนเอ่ยชมไม่ขาดปาก“ฝีมือแม่นางฮวาอิงน่ากลัวนัก เจ้าคิดว่าหากประลองฝีมือ กับพ่อครัวใหญ่ กู่ฉางเหอ เจ้าว่าผู้ใดจะเป็นฝ่ายชนะล่ะ”“ถ้าให้ข้าเลือกแล้วล่ะก็ ข้าขอเดิมพันว่าเป็น แม่นางฮวาอิงล่ะ” นางในคนหนึ่งพูดอย่างมั่นใจ“เหตุใจเจ้าคิดเช่นนั้น” นางในอีกคนเอียงใบหน้าเข้าไปกระซิบนางในคู่สนทนา พลางเอ่ยเบา ๆ ให้ได้ยินเพียงสองคน“ข้าเคยแอบชิมน้ำแกงที่ท่านกู่ฉางเหอเป็นคนลงมือปรุงด้วยตนเอง เอ่อ...จะว่ากระไรดี รสชาติพอ ๆ กับซื้อตามตลาดเลยล่ะ ข้าว่าที่เป็นหัวหน้าพ่อครัวได้ เพราะใช้คนเป็นแล้วอ้างว่าฝีมือตนแน่ ๆ”“นี่เจ้าอย่าได้ไปพูดให้ใครได้ยินล่ะ...ไม่งั้นคอขาดบาดตายเป็นแน่”คำเล่าลือแพร่กระจายราวกับไฟลามทุ่ง แม้

ตอนที่ 20แผนสกปรกของกู่ฉางเหอกู่ฉางเหอยืนอยู่ในเงามืดของเรือนเก็บวัตถุดิบ และเครื่องปรุง สายตาเย็นเฉียบแลไปยังชายฉกรรจ์สองคนที่ก้มหน้ารอรับคำสั่ง“ข้าต้องการให้วัตถุดิบที่เตรียมไว้ให้แม่นางฮวาอิง เป็นของที่หมดสภาพเข้าใจหรือไม่?” เสียงเขาแผ่วเบา แต่เปี่ยมด้วยแรงกดดัน ชายคนหนึ่งพยักหน้ารับ พลางรับถุงเงินในมือกู่ฉางเหอด้วยสีหน้ากระหาย“เรื่องนั้นไม่ยากขอรับ คนดูแลห้องวัตถุดิบเป็นพวกเดียวกับข้า ท่านเหอโปรดวางใจ ข้าจะจัดการให้เหมือนเรื่องบังเอิญขอรับ”กู่ฉางเหอ พยักหน้าพอใจกับคำตอบที่ได้ยิน“หากเป็นปลาก็ให้เป็นปลาใกล้ตาย หากเป็นเนื้อก็ให้เป็นเนื้อใกล้เน่า ข้าวเหนียวก็เลือกเม็ดที่แข็งที่สุด นึ่งเพียงใดก็ไม่อาจนุ่มละมุนลิ้น มะพร้าวก็ให้มันเป็นลูกที่แก่จัด...จำไว้! อย่าให้มันกลายเป็นเรื่องโจ่งครึ้ม ไม่ต้องถึงกับเอาของเน่าเสีย ขอแค่เป็นวัตถุดิบที่นางไม่สามารถทำอาหารให้อร่อยได้เท่านั้นพอ”หลังสั่งแผนการเสร็จ เขาเดินออกจากมุมมืดอย่างใจเย็น ริมฝีปากกระตุกยิ้มเยาะราวกับเป็นผู้กำชัยไปแล้ว“ต่อให้มีมือเทพจากสวรรค์ หากวัตถุดิบที่ใกล้เน่า ก็ไร้ค่าไม่ต่างกับโคลนสาบ!” เขาหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ก่อนหายลับ

ตอนที่ 22หัวหน้าครัวหลวงคนใหม่ณ โรงครัวหลวง ตำหนักมิ่งหลัน บรรยากาศเงียบสงบจนแปลกตา ต่างจากทุกวันซึ่งเต็มไปด้วยเสียงสับ หั่น หรือเคาะกระทะจากตะหลิววันนี้ คนครัวทุกคนถูกเรียกรวมตัวกันที่ลานกว้างของตำหนัก เรียงรายด้วยโต๊ะไม้ยาว หัวหน้าห้องครัวแต่ละส่วน คนครัวทุกระดับ ต่างถูกเรียกให้มารวมตัวกันอย่างพร้อมหน้า และอยู่ในความสงบไม่นานนัก ขันทีประจำตำหนัก รวมถึงมามา และนางในตำหนักมิ่งหลันต่างเดินมากันอย่างครบถ้วน“ตามที่พระบัญชาจากฮองเฮา ให้ทำการแต่งตั้งหัวหน้าคนครัวหลวงแห่งตำหนักมิ่งหลันคนใหม่” เสียงขันทีก้องกังวานไปทั่วบริเวณ คนครัวเงียบงันเพียงครู่ ก่อนจะมีเสียงฮือฮาเบา ๆ ดังขึ้นเป็นระลอก“ว่าแล้วเชียว ถึงเวลาที่ต้องหาหัวหน้าครัวหลวงคนใหม่แล้วสินะ”“จะเป็นใครกัน หรือว่าจะเป็นรองหัวหน้าขึ้นแทน”“จะบ้ารึไงกัน รองหัวหน้าก็คนของ กู่ฉางเหอ ข้าไม่ยอมรับหรอก”“อะแฮ่ม...โปรดอยู่ในความสงบ” ขันทีปรายตามอง ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงเรียบขรึม“จากการสอบถามความคิดเห็นเมื่อวันก่อนมีผู้เสนอชื่อ แม่นางฮวาอิง ขึ้นดำรงตำแหน่งหัวหน้าคนครัวแทนที่ตำแหน่งหัวหน้าคนครัวที่ว่างอยู่ ทุกท่านเห็นสมควรหรือไม่ เชิญ

ตอนที่ 24บุรุษใต้หน้ากากเสียงซุบซิบยังไม่ทันจางหายไปจากรอบข้าง ฮวาอิงรู้สึกได้ถึงสายตานับสิบคู่ที่จับจ้องมาทางตนที่เพิ่งล้มลง แก้มร้อนวาบด้วยความอาย ก่อนที่ฮวาอิงเพิ่งจะรู้สึกว่าตัว ว่ามือนางยังจับอยู่กับบุรุษตรงหน้าอยู่ฮวาอิงเงยหน้าขึ้นมองทันที บุรุษผู้หนึ่งชุดน้ำเงินเข้ม ดวงตาคมประกายใต้หน้ากากครึ่งหน้าไม่อาจคาดเดาความนึกคิด“ขอบคุณเจ้าค่ะ ที่ยื่นมือมาช่วยเหลือ” ฮวาอิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานปนสั่นเล็กน้อย“ไม่เป็นไร แต่...ดวงหน้านี้ ไม่ควรให้ผู้คนเห็นง่ายนัก”ฮวาอิงชะงักพลางคิด เขาหมายความว่าอย่างไรกัน...บุรุษตรงหน้ามิได้อธิบายเพิ่ม เพียงเอื้อมมืออีกข้างออกมา บนฝ่ามือเขามีหน้ากากบางเบาสีขาวนวลประดับด้วยลายดอกเหมยแดง ซึ่งเป็นหน้ากากชิ้นหนึ่งที่งดงามมาก“ใส่หน้ากากนี้ไว้เถิด” เสียงเขายังคงเรียบนิ่ง“ไม่ใช่เพียงเพื่อปกปิดใบหน้า แต่เพื่อป้องกันสิ่งที่...ไม่ควรเกิดขึ้น”เขาขยับเข้ามาใกล้เธอ จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นผ่านช่องหน้ากากของเขา ฮวาอิงกลืนน้ำลายอย่างฝืดเคือง ใจเต้นรัวแทบอกระเบิดซูเม่ยที่ยืนประคองข้าง ๆ ทำตาโตแต่ไม่กล้ากล่าวสิ่งใด ราวกับถูกแรงกดดันที่มองไม่เห็นแช่แข็งเอาไว้ ฮว

ตอนที่ 26เสบียงที่คลาดแคลนยามอรุณในวังหลวงครานี้ กลับเต็มไปด้วยขุนนางมากหน้าหลายตาเกือบทุกฝ่าย ท้องพระโรงเต็มไปด้วยความอึดอัดประหนึ่งไม่กี่อึดใจจะเกิดคลื่นลมพายุลูกใหญ่วันนี้เป็นวันประชุมสำคัญ ข่าวลือเรื่องเสบียงชายแดนหนานหลิงเริ่มลดน้อยลงไม่พอกับจำนวนทหารรักษาการณ์ ทำให้แม้แต่ผู้มากความสามารถด้วยเล่ห์เหลี่ยมกลอุบาย ยังไม่กล้าเอ่ยเสียงดัง เกี่ยวเนื่องกับความขัดแย้งของ สามจักรวรรดิ ที่ยืดเยื้อทางตะวันตกเฉียงใต้กำลังกดดันจักรวรรดิอวิ๋นชวนทั้งแผ่นดิน และทุกคำพูดที่เอ่ยต่อหน้าฝ่าบาทล้วนหมายถึงชีวิตของราษฎรและเกียรติยศทั้งหมดเบื้องขวา หวังอ๋อง (น้องชายฮ่องเต้) ยืนสง่างามด้วยชุดคลุมดำปักลายมังกรทอง แววตานิ่งเย็นคล้ายกำลังหยั่งความคิดของผู้คนในการอภิปรายนี้ฝั่งซ้ายคือ ชินอ๋อง (หานเซียว พี่ชายฮ่องเต้) ผู้เงียบขรึมแต่แฝงด้วยความสุขุมนุ่มลึก คิ้วเรียวยกเล็กน้อยดั่งไม่เกรงกลัวผู้ใด เบื้องหลังเขาคือ ซ่งหยาง อัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายที่ขึ้นชื่ออำนาจเบื้องหลังราชสำนักตรงกันข้ามกันนั้นคือ เฉินหง อัครเสนาบดีฝ่ายขวา ผู้ซึ่งยืนเคียงข้างหวังอ๋อง ฝ่ายนี้ขึ้นชื่อว่ามีสัมพันธ์กับเศรษฐีและตระกูลพ่อค้าใหญ่ กา