All Chapters of ลุงขา หนูอยากเป็นเมียลุงจังเลย : Chapter 21 - Chapter 28

“จะเอาข้าวโพดกี่ฝักดีล่ะจ๊ะหนูฝ้ายวันนี้?เสียงทุ้มต่ำของลุงพลดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มคุ้นเคยที่ฝ้ายเห็นอยู่ในทุกๆวันเสมอมาแสงแดดยามบ่ายสาดแสงลงมาบนแผงข้าวโพดข้างเถียงนา สายลมอ่อนพัดกลิ่นหญ้าแห้งปะปนกับกลิ่นกายของชายวัยสี่สิบกว่าในเสื้อกล้ามสีขาวซีด กางเกงผ้าถูกพับขึ้นถึงเข่าเผยให้เห็นน่องขาแข็งแรงที่เคยลุยนาทำสวนและลากคันไถมาไม่รู้กี่ปีฝ้ายยืนอยู่ตรงหน้าเขา วันนี้เธอสวมเสื้อยืดบางๆตัวเล็กรัดรูปกับกางเกงขาสั้นเหนือหัวเข่า ใต้ร่มไม้ใหญ่ที่ให้ความสงบร่มเย็นแต่ตอนนี้ในใจของเธอกลับร้อนรุ่มเสียเหลือเกิน"เอา...เอาสองฝักค่ะ"ฝ้ายเอ่ยตอบพลางก้มหน้าลงต่ำ หญิงสาวแอบใช้สายตามองดูลุงพลที่กำลังนั่งยอง ๆ คัดข้าวโพดอยู่ที่พื้นหญ้า เส้นเลือดบนแขนของเขาปูดชัด กล้ามเนื้อก็แน่นหนันทุกสัดส่วน เวลาที่ลุงพลขยับตัว มันช่างน่ามองอย่างแปลกประหลาดลุงพลเงยหน้าขึ้นมามองฝ้ายพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ แล้วจึงเอ่ยกับเด็กสาวอย่างหยอกเย้า“ฝักไหนก็ได้ แล้วฝักของลุงล่ะ.อยากลองชิมบ้างมั้ย?”ฝ้ายที่ได้ยินก็พลันสะดุ้งใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นสีแดงระเรื่อ เธอไม่แน่ใจว่าลุงพลพูดเล่นหรือพูดจริง แต่เมื่อเธอเงยหน้าไปสบสายตากับเข

สายลมยามเช้าพัดเอากลิ่นหญ้าชื้นโชยมาตามแถวข้าวโพด ฝ้ายเดินส่ายสะโพกน้อย ๆ มาตามแนวแปลงนาพร้อมกับร้องเพลงคลอเบา ๆ ในมือของหญิงสาวมีห่อข้าวต้มมัด วันนี้เธอใส่เสื้อยืดเอวลอย กับกางเกงผ้าร่มขาสั้นเหนือหัวเข่าที่ช่วยทำให้ต้นขาและสะโพกดูเด่นชัดกว่าทุกวัน“ลุง หนูเอาข้าวต้มมัดมาให้ค่ะ”เสียงหวาน ๆ ดังลอดเข้ามาในเพิงเก็บของลุงพลที่กำลังเช็ดเหงื่ออยู่เงยหน้าขึ้น ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นเด็กสาวยืนยิ้มอยู่กลางแสงแดด“แต่งตัวแบบนี้มาหาแต่เช้าเลยเหรอ?”“ก็แดดร้อน ใส่ยาว ๆ เดี๋ยวไม่สบาย”ฝ้ายยิ้มพลางยื่นข้าวต้มมัดให้ ลุงพลรับมาแต่สายตากลับยังไม่หลุดจากหน้าท้องแบนราบกับผิวเนียนนวลใต้เสื้อยืดสั้นนั่นเลยแม้แต่น้อย“ระวังลุงจะกินหนูแทนข้าวนะ”“ก็อยากให้กินอยู่แล้วนี่นา…”ฝ้ายเอ่ยตอบโต้ด้วยน้ำเสียงยั่วยวน ลุงชะงักไปวูบหนึ่ง ก่อนจะหรี่ตาเข้มขึ้น“หนูรู้ตัวมั้ย ว่ากำลังยั่วคนแก่อยู่ เดี๋ยวนี้ใจกล้าไม่เบาแล้วนะ”ฝ้ายวางข้ามต้มมัดลงบนแคร่ไม้ ก่อนจะเอ่ยกับลุงพล“ลุงรู้ตัวมั้ย ว่าหนูก็เริ่มติดใจลุงแล้วเหมือนกัน ถึงใจกล้ามาหาลุงแบบนี้ยังไงเล่า”เธอพูดจบก็เดินเข้าไปนั่งบนแคร่ไม้ในเพิง หยิบพัดกระดาษขึ้นมาพัดเบา ๆ แ

แสงแดดยามบ่ายที่แผดเผาร้อนแรงไม่ได้ทำให้ฝ้ายรู้สึกร้อนเท่าภายในใจ เมื่อเธอยืนมองจากมุมไกล เห็นลุงพลกำลังพูดคุยกับแม่ค้าคนใหม่ที่มาเช่าร้านข้าง ๆ ผู้หญิงคนนั้นเหมือนจะอายุราว ๆ สามสิบปี หน้าตาสะสวย ปากแดง ผิวขาว พูดจาหัวร่อต่อกระซิกกับลุงพลอย่างสนิทสนม“ยิ้มหน้าบานเชียวนะลุงพล”ฝ้ายเอ่ยพึมพำกับตัวเอง ขณะที่ยืนหลบอยู่หลังต้นกล้วย ร่างกายของเธอร้อนผ่าว ดวงตาเริ่มขุ่นมัวด้วยความหึงหวงโดยไม่รู้ตัว เวลาผ่านไปพักใหญ่ เธอก็เดินกระแทกเท้าเข้าไปที่ร้านข้าวโพด เสียงรองเท้ากระแทกพื้นไม้ทำให้ลุงพลถึงกับต้องหันมามอง เมื่อเห็นว่าเป็นฝ้ายจึงเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้ม“วันนี้มาสายนะฝ้าย”“เห็นลุงคุยเพลินๆอยู่กับแม่ค้าสวย ๆ เลยไม่กล้าเข้ามาค่ะ”ลุงพลชะงักสายตาที่เคยอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นความงุนงงปนหัวเราะ“หึงเหรอ?”“เปล่าสักหน่อย!”ฝ้ายยังคงทำปากแข็ง แต่ดวงตากลับแดงเรื่อเล็กน้อย ลุงพลมองเธออย่างรู้ทันเขารีบเดินเข้ามาใกล้ เธอ ก่อนจะก้มลงมากระซิบที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงต่ำพร่า“งั้นถ้าไม่ได้หึง… ก็แสดงว่าไม่หวง?”“ก็...”เธอยังไม่ทันพูดจบ ลุงพลก็คว้าเอวเธอเข้ามากอดแน่น มือใหญ่รวบสะโพกนุ่ม ๆ อย่างถนัดมือ“แต่ลุงหวงน

กลิ่นน้ำมันเจียวกระเทียมลอยคลุ้งอยู่ในห้องครัวไม้หลังบ้าน ฝ้ายในชุดเสื้อยืดกับผ้าถุงสีชมพู กำลังยืนทำกับข้าวด้วยหน้าตาจริงจัง เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นเต็มหน้าผาก เธอยกมือขึ้นเช็ดหน้าผากพร้อมกับสบถออกมาเบาๆ“เห้อ ทำไมหมูมันติดกระทะแบบนี้ล่ะ?”เสียงบ่นดังขึ้น พร้อมกลิ่นไหม้อ่อน ๆ ที่ลอยโชยออกจากกระทะ เธอหยิบตะหลิวพยายามกลับหมู แต่หมูเจ้ากรรมกลับติดกระทะจนมันเริ่มจะไหม้ทั้งสองฝั่ง“ทำอะไรน่ะ?”เสียงลุงพลดังขึ้นจากประตูหลังบ้าน เขายืนพิงขอบประตู ชายวัยกลางคนวันนี้เสื้อกล้ามเก่า ๆ กับกางเกงผ้าขายาว สายตาที่มองฝ้ายทั้งขำทั้งเอ็นดู ฝ้ายที่เห็นว่าลุงพลหัวเราะตนก็ยู่ปากพร้อมเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์“หนูจะทำกับข้าวให้ลุงกินไงคะแต่ไม่สำเร็จสักที ดูสิไหม้หมดแล้ว”ลุงพลที่ได้ยินอย่างนั้นก็เดินเข้ามาหาสาวเจ้าพลางเอ่ยเสียงเข้ม“แบบนี้ต้องโดนทำโทษ”“ไม่เอานะ ลุงอย่าหาเรื่องแกล้งหนูเลยน้า”ฝ้ายถอยหลังหนีเล็กน้อย แต่กลับเหยียบผ้าขี้ริ้วจนลื่นล้มลงไปนั่งบนพื้นไม้พอดี“โอ๊ย!”“ไม่เป็นไรใช่มั้ย?”ลุงพลรีบเดินเข้ามาประคอง ฝ้ายส่ายหน้ารัว ๆเพื่อบอกว่าเธอไม่เป็นอะไร แต่ไม่นานนักใบหน้าเธอก็ร้อนวาบเมื่อรู้ว่าตอนนี้ตั