ตอนที่ 2: สวนข้าวโพดยามบ่าย

แสงแดดยามบ่ายที่ร้อนระอุสาดลงมาจนพื้นดินแห้งแตกระแหง กลิ่นหญ้าแห้งและไอแดดลอยอบอวลทั่วบริเวณไร่ข้าวโพด ฝ้ายยกมือปาดเหงื่อบนหน้าผาก ก่อนจะเดินลัดเลาะไปตามแถวต้นข้าวโพดที่สูงเท่าตัวคน สายลมอ่อน ๆ พัดเอาใบข้าวโพดไหวเสียดสีกันเบา ๆเป็นจังหวะ

เธอรู้ว่าตอนนี้ลุงพลกำลังนั่งพักอยู่ที่กระท่อมหลังเถียงนาซึ่งเขามักใช้หลบแดดเวลาทำไร่ เธอรีบก้าวเดินมุ่งหน้าไปยังที่นั่นอย่างรีบร้อน เมื่อมาถึงก็รีบเอ่ยร้องเรียกลุงพลทันที

"ลุงพลจ๋า อยู่แถวนี้หรือเปล่า?"

เสียงหวานของฝ้ายตะโกนร้องเรียกเบา ๆ ขณะเดินเข้าไปในกระท่อมหลังเถียงนา และแล้วเธอก็เห็นเขาชายวัยสี่สิบกว่า ที่ตอนนี้สวมใส่เสื้อกล้ามสีขาวซีดที่เปียกเหงื่อจนแนบลำตัว กล้ามเนื้อแน่นแข็งแรง เขากำลังหยิบข้าวโพดใส่ตะกร้า กางเกงผ้าถูกพับขึ้นถึงหัวเข่า แขนขาเต็มไปด้วยคราบดินฝุ่น แต่กลับดูดิบเถื่อนเกินจะต้าน

ลุงพลที่ได้ยินว่ามีคนมาร้องเรียกตนจึงหันกลับมามอง ก่อนจะพบว่าเป็นฝ้ายนั่นเอง

“ตามลุงมาทำไม?”

เขาหันมาถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แววตากลับไม่อาจซ่อนความรู้สึกหื่นกระหายเอาไว้ได้ ฝ้ายเม้มริมฝีปากแน่น พร้อมกับเดินเข้ามาหา

“แค่…อยากช่วยเก็บข้าวโพด”

ฝ้ายตอบเสีย