Semua Bab เมื่อรักสุดทางแล้ว: Bab 11 - Bab 20

พีรวิชกลับถึงบ้านตอนตี1 เขาพึ่งกลับมาจากต่างประเทศเพื่อเคลียร์ปัญหาสินค้ากับมิสเตอร์ลี พอหัวถึงหมอนก็หลับเลย ตื่นเช้ามาพบว่ามือถือแบตหมดจึงรีบชาร์จ เมื่อเปิดเครื่องก็เห็นเบอร์ของมุทิตาโทรมา เขารอสักพักให้ชาร์จไฟเข้าสักหน่อย แล้วรีบกดโทรกลับไปแต่รออยู่นานก็ไม่มีคนรับ จึงโทรหานลินดาก็ปรากฎว่าเธอปิดเครื่อง เขาจึงทำได้แต่ฝากข้อความไปหลังเสร็จงานศพ นลินดากับมุทิตากลับมาที่บ้านช่วยกันเก็บข้าวของ พวกเธอตัดสินใจจะไปจากที่นี่ หลังจากช่วยกันขนของขึ้นรถแล้ว มุทิตาก็ไปทำเรื่องย้ายออกและคืนกุญแจบ้าน ก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป นลินดายังคงเหม่อลอยไม่พูดไม่จา หลายวันมานี้เธอแทบไม่ได้กินอะไร จนร่างกายซูบลงไปเยอะ พวกเธอย้ายไปอยู่ห้องเช่าเล็กๆราคาถูก พอดีมี2ห้องว่างติดกัน เลยแยกกันอยู่คนละห้อง เพื่อความเป็นส่วนตัว เพราะห้องแคบมาก อยู่2คนก็จะเบียดเสียดเกินไป พีรวิชขับรถมาหานลินดา เขาคิดว่าลูกคงออกจากร.พมาพักที่บ้านแล้ว แต่พอเขาเดินไปที่หน้าบ้าน ก็เจอกับป้ายประกาศให้เช่า " อ้าวพ่อหนุ่ม จะมากินข้าวแกงเรอะ เขาเลิกขายแล้วหล่ะ ย้ายออกไปแล้ว น่าเสียดายอร่อยด้วยถูกด้วย ป้าหน่ะลูกค้าประจำเลยนะ "" ป้าพอจะรู้ไหม

ระหว่างที่นลินดากำลังเก็บอุปกรณ์มำความสะอาดเตรียมจะเลิกงาน ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งคนหนึ่งเอาอุปกรณ์มาเก็บใกล้ๆเธอ ส่งยิ้มมาให้อย่างเป็นมิตร " ฉันชื่อโม เธอชื่ออะไรหล่ะพึ่งมาใหม่เหรอ"" ฉันชื่อขิงพึ่งมาทำที่นี่ได้อาทิตย์เดียว"" อ๋อ อย่างงี้นี่เอง อาทิตย์ก่อนฉันลากลับไปบ้านต่างจังหวัดหน่ะ เลยไม่เห็นเธอ ดูจากหน้าแล้วน่าจะอายุน้อยกว่าฉัน ฉัน32แล้ว "" ฉัน 22 "" นั่นไงว่าล่ะ งั้นเธอก็เรียกฉันว่าพี่โมละกัน "" ได้ พี่โม "เลิกงานแล้ว เธอโทรหามุทิตา มุทิตาบ่นว่าที่ทำงานของเธอขึ้นรถหลายต่อ ทั้งยังอยู่ไกลอีกต่างหาก แถมตอนนี้รถก็ยังติดอีกกว่าจะกลับถึงบ้านก็คงดึก นลินดาเลยบอกว่าจะซื้อข้าวไว้รอ โชคดีที่ห้องพักที่เธออยู่ตรงปากซอยทางเข้ามีตลาด ของกินของใช้หลากหลาย ราคาถูกด้วย เธอซื้อข้าวมา3ห่อเผื่อกินไม่อิ่ม แกง2ถุงกับหมูย่างอีก5ไม้ แล้วก็เดินเข้าซอยไป ที่จริงมีวินมอไซค์อยู่ แต่เธอไม่ใช้บริการหรอก เดินไปเรื่อยๆแป๊ปเดียวก็ถึงแล้ว จะได้ประหยัดเงินด้วย เดินไปสักพักเธอรู้สึกเหมือนมีคนเดินตาม เวลาเธอหยุดก็เหมือนคนนั้นจะหยุดตามด้วย เธอไม่กล้าหันกลับไปดูจึงรีบเดินให้ไว เมื่อถึงห้องก็รีบปิดประตูแล้วล็อคทันที

เช้าวันต่อมาบอร์ดประกาศของบริษัท ปิดป้ายประกาศให้เกศราพ้นสภาพการเป็นพนักงาน เกศราเห็นคนรุมอยู่ที่ป้ายก็เดินเข้าไปดู คนอื่นๆเห็นเธอก็พากันถอยออกห่าง บ้างก็ส่งสายตาเยาะเย้ยมาให้ ทุกคนในแผนกไม่มีใครชอบเธอ เพราะเธอชอบใช้อำนาจข่มคนอื่นด้วยถือว่าเป็นคนโปรดของอังกรู 1ในหุ้นส่วนของบริษัท เมื่อก่อนเธอก็เป็นแค่พนักงานธรรมดาคนนึงแต่เพราะยอมเป็นเมียลับๆของอังกูร เลยทำให้เธอคว้าตำแหน่งหัวหน้าแผนกมาได้ง่ายๆ เกศรามองดูป้ายประกาศก็ตกใจหน้าซีด นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมเธอถูกไล่ออก เธอรีบไปที่โต๊ะทำงานมีซองขาววางอยู่ บดินทร์เดินผ่านมาพอดี" นี่มันเรื่องอะไรกันค่ะคุณบดินทร์ "" ไม่น่าจะเข้าใจยากนะครับ ไล่ออก เชิญครับ"" ทำไมฉันทำอะไรผิด "" เป็นคำสั่งมาจากท่านประธานบริษัท ผมต้องทำตาม ส่วนที่ว่าผิดเรื่องอะไรคุณลองไปทบทวนพฤติกรรมตัวเองดูดีกว่า "" จะมาไล่ฉันออกแบบไม่มีเหตุผลไม่ได้ฉันจะฟ้องกรมแรงงาน"" เชิญครับ " บดินทร์เดินเข้าห้องไปไม่สนใจเสียงกรีดร้องของเกศรา เขาเป็นตัวแทนของประธานบริษัท ทำงานแทนประธานในทุกวัน หากมีเอกสารต้องเซ็นเขาก็หอบไปให้ท่านประธานเซ็นที่บ้าน ไม่มีใครเคยเห็นประธานบริษัทตัวจริง รู้แต

โยธาเดินเข้ามาในบริษัทที่เขามีตำแหน่งเป็นประธาน ถือหุ้น70เปอร์เซ็น เรียกได้ว่าใหญ่สุดในบริษัท เขาเดินจะไปขึ้นลิฟต์ผู้บริหาร ประชาสัมพันธ์รีบร้องเรียกเอาไว้" คุณคะนั่นลิฟต์ผู้บริหารใช้ไม่ได้นะคะ"เธอรีบวิ่งมาดักหน้า ก็เห็นว่าเป็นนักศึกษาคนหนึ่ง หรือจะมาติดต่อเรื่องฝึกงาน" มาติดต่อเรื่องอะไรคะ ฝึกงานใช่ไหม ต้องนัดก่อนนะคะ ถึงจะขึ้นไปพบฝ่ายบุคคลได้ "โยธาส่งสายตาเย็นชาไปให้ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ" ผมไม่ได้มาฝึกงาน หลีกไป "ผู้หญิงคนนั้นพยายามขวาง ปากก็ร้องเรียก ร.ป.ภ เมื่อเห็นโยธาจะขึ้นลิฟต์ไปให้ได้ร.ป.ภ จะคว้าตัวโยธาแต่โยธาเบี่ยงหลบ" ถ้าไม่อยากตกงาน ก็ถอยไป "" จับมันเลยค่ะ ลากมันออกไปมันมาปั่นป่วนในบริษัท "ร.ป.ภได้ฟังคำสั่งก็คว้าแขนโยธา แต่ถูกโยธาจับทุ่มลงพื้น ลิฟต์เปิดออก บดินทร์รีบก้าวเดินเข้ามา ก่อนหน้าเขาได้รับข้อความว่าโยธาจะเข้าบริษัทเขาเลยรีบลงมารับ" เกิดอะไรขึ้น "" มีคนเข้ามาอาละวาดค่ะ เขาพยายามจะขึ้นไปข้างบนให้ได้ ฉันบอกว่าถ้าไม่ได้นัดไว้ก็ขึ้นไม่ได้ ฉันขวางเขาแล้วก็ไม่ฟัง ยังทำร้าย ร.ป.ภ อีก "โยธาที่ยืนหันหลังอยู่ค่อยๆหันหน้ามามองบดินทร์รีบไปโค้งคำนับ" หาคนใหม่มาแทนซะ "

รันตีหยิบมือถือออกมาโทรหาหัวหน้าแม่บ้าน สักพักหัวหน้าก็มาพานลินดาออกไป" เดี๋ยวก่อน หลังทำแผลเสร็จ เธอก็เก็บข้าวของกลับบ้านไปซะ พรุ่งนี้เป็นต้นไปก็ไม่ต้องมาทำงานที่นี่ ฉันจะโทรไปรายงานพฤติกรรมของเธอกับบริษัทซับเอง "นลินดาหันกลับมามองรันตี เธอไม่โทษรันตีหรอก เพราะยังไงอนันต์ก็สำคัญกับบริษัทมากกว่าเธอ แค่ไล่แม่บ้านออกไปแค่คนเดียว พรุ่งนี้แม่บ้านคนใหม่ก็จะถูกส่งมาแทนที่เธอ ไม่ได้มีผลอะไรกับytcอยู่แล้ว อนันต์ส่งสายตาเยาะเย้ยมาให้เธออย่างไม่ปกปิด แววตาฉายชัดความรังเกียจ ฮึ! รังแกคนด้อยกว่าคงจะสนุกสินะ เหยียบย่ำคนอื่น คงเป็นงานอดิเรกที่พวกคนรวยเขาชอบเล่นกัน นลินดาใช้ทิชชู่ซับเลือดจนแห้ง แล้วรีบเก็บของใส่กระเป๋าผ้าออกมาทันที" ขิงทำแผลก่อนค่อยไปเถอะนะ "" ไม่เป็นไรค่ะหัวหน้า ฝากลาพี่โมด้วย ฉันคงไม่ได้กลับมาที่นี่อีกแล้วหล่ะ อ้อนี่เป็นขนมที่ฉันซื้อมาฝากให้พี่โมด้วย ฉันต้องไปแล้ว "บดินทร์ขับรถไปรับโยธาที่มหาลัย ตอนเช้าเขาไปดูงานที่โรงงาน เสร็จแล้วก็แวะมารับโยธาเข้าบริษัทด้วยกัน เมื่อมาถึง รันตีกับรินลณีเลขาของเขาก็รีบมาต้อนรับ" เรียบร้อยดีไหม ห้องประชุมพร้อมนะ เอกสารทุกอย่างเตรียมเอาไว้แล้