Semua Bab รักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี: Bab 301 - Bab 310

เซ่าเยว่คิดว่าตัวเองหูฝาดไป ก่อนจะทำหน้ามึนงงและไม่เข้าใจ “ว่าไงนะคะ?” ซางจื้อเหนียนพูดซ้ำอีกครั้ง “เป็นแฟนผม”เซ่าเยว่ตกตะลึง คราวนี้เธอฟังเข้าใจแล้วจริง ๆปฏิกิริยาแรกคือความประหลาดใจ ความหมายของซางจื้อเหนียนคือให้เธอเอาตัวเข้าแลกเหรอ? เท่ากับว่าการขอความช่วยเหลือจากเขา ทำให้ต้องเอาตัวเธอเข้าไปพัวพันด้วย ถ้าพูดแบบหน้าด้านนิดหน่อย ก็เหมือนกับใช้บุญคุณมาแลกผลประโยชน์เซ่าเยว่ในตอนนี้มีเงิน มีอาชีพการงาน แถมยังสาวและมีอนาคตไร้ขีดจำกัด แต่ได้เจอคนเลวเป็นระยะ ๆ เท่านั้น โลกของเธอคือขุนเขา แม่น้ำ ทะเลสาบ มหาสมุทรและท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ไม่มีเรื่องอะไรหรือใครคนไหนที่มีค่าพอให้เธอเข้าไปพัวพันด้วยอีกแล้วอย่างที่สองคือเธออดคิดไม่ได้ว่า ถ้าคบกับซางจื้อเหนียนขึ้นมาจริง ๆ กลุ่มเพื่อนรอบข้าง โดยเฉพาะลู่เจี้ยนเฉินที่ปากสว่างคนนั้นไม่รู้ว่าจะโวยวายมากขนาดไหน เซ่าสวินเองก็ต้องโวยวายอย่างแน่นอน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนตระกูลเจียงทั้งหมดด้วย...แถมยังมีตระกูลซางในเมืองหลวงที่เธอไม่รู้จักเลยตระกูลซางย่อมมีความซับซ้อนมากแน่ ๆ นี่จะเกิดปัญหาตามมาอีกมากมายแค่ไหนกัน? แค่คิดก็เหนื่อยมากแล้วสุดท้าย

ซางจื้อเหนียนเป็นคนที่ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ดังนั้นเมื่อเขารู้สึกว่าเซ่าเยว่เป็นคนพิเศษสำหรับเขา เขาก็ยังยืนยันได้ยากว่าเขาชอบเธอใช่หรือเปล่า และไม่สามารถตัดสินใจได้จนกระทั่งไปเมืองกั่งอันที่จริงแล้ววันนั้นที่โดนเจี่ยงจวินเซิ่งวางยาบนเรือสำราญไม่ใช่เรื่องไม่คาดฝัน แต่เป็นความจงใจของเขาเองซางจื้อเหนียนไม่รู้ความคิดของตัวเอง ด้วยเหตุนี้เลยอยากจะทดสอบตัวเองดูว่า ภายใต้สถานการณ์ที่ขาดสติ เขาจะเกิดความรู้สึกที่พิเศษต่อเซ่าเยว่อยู่หรือเปล่า?เขาเคยถูกวางยามาก่อน แต่สำหรับผู้หญิงที่กระโจนเข้ามา เขาสามารถควบคุมสัญชาตญาณของตัวเองได้อย่างง่ายดายมาก ต่อให้อยู่ภายใต้การควบคุมของฤทธิ์ยา เขาก็ไม่มีความรู้สึกต่อผู้หญิงพวกนั้นเลยแม้แต่น้อย ไม่มียกเว้นเลยสักคนแต่เมื่อเปลี่ยนเป็นเซ่าเยว่ เจตจำนงเสรีของซางจื้อเหนียนก็พังทลายลงในพริบตา เขาไม่สามารถควบคุมตัวเอง ดังนั้นถึงได้พุ่งเข้าหาเธอเขาสูญเสียการควบคุมในคืนนั้นและการสูญเสียการควบคุมก็คือคำตอบที่เขาต้องการชั่วขณะนั้น ซางจื้อเหนียนแน่ใจในความคิดในใจของตัวเองแล้ว!ตอนนั้นเพื่อไม่ให้เซ่าเยว่ตกใจ ซางจื้อเหนียนใช้เรี่ยวแรงมากมายถึงจะควบค

“...ประธานซาง ฉันไม่ได้ไม่ชอบหรอกค่ะ แค่กลัวว่าจะทำให้คุณลำบาก” เซ่าเยว่ตัดขาดจากผู้ชายเป็นระยะเวลาสั้น ๆ แล้ว สองปีหรือห้าปี ไม่มีความแตกต่างอะไรสำหรับเธอเลยซางจื้อเหนียนอึ้งไป “ผมเนี่ยนะ?”เซ่าเยว่ “ถึงยังไงอีกสองปี คุณก็จะ...อายุสามสิบแล้ว...” เธอยิ่งพูดก็ยิ่งลำบากใจ “ถ้าคุณมีแผนที่จะสร้างครอบครัวจริง ๆ เสียเวลากับฉันไปสองปีดูไม่คุ้มนิดหน่อยนะคะ” ซางจื้อเหนียนเงียบไปสองวินาที หลังจากนั้นเส้นเลือดตรงขมับก็กระตุกขึ้นมาอย่างหาได้ยากยิ่ง “คุณ...รังเกียจที่ผมแก่เหรอ?” น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยการกัดฟันเล็กน้อยเซ่าเยว่ “...ไม่ใช่นะคะ ๆ ฉันคิดว่าสองปีนี้เป็นช่วงเวลาทองของคุณ...”ซางจื้อเหนียนอดทนต่ออาการบอบช้ำภายใน “นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณควรกังวล” เซ่าเยว่รีบทำตัวเรียบร้อยว่าง่ายทันที “ค่ะ!”“งั้นคุณยอมรับเวลาสองปีได้สินะ?”“รับได้ค่ะ!”ซางจื้อเหนียนคล้ายกับไม่เชื่อ ก่อนจะใช้สายตาสำรวจเธอเซ่าเยว่คุ้นเคยกับท่าทางแบบนี้ของเขามาก ก็เหมือนกับตอนที่สงสัยในท่าทีของเธอที่มีต่อเจียงเฉินหาน ความรู้สึกที่ไม่ได้รับความไว้วางใจนั้นไม่ค่อยดีนัก แต่ความไม่สบายใจเล็กน้อยนี้ไม่จำเป็นต้องพูดออก

ซางจื้อเหนียนอึ้งไป “คุณกังวเรื่องนี้เหรอ?”เซ่าเยว่พยักหน้า “การเป็นแฟนของคุณจะมีความกดดันทางสังคมค่ะ ฉันสามารถอาศัยบารมีของคุณหาประโยชน์ได้มากมาย แต่ในขณะเดียวกันก็จะมีปัญหาเยอะมาก คุณอาจจะรับมือได้บ้าง แต่ฉันก็เป็นเป้าโจมตีด้วย มักจะมีช่วงที่ป้องกันไม่ได้ ประธานซาง ตอนนี้ฉันมีเรื่องของตัวเองที่ต้องจัดการ ทำตัวเงียบ ๆ หน่อยน่าจะดีกว่านะคะ” ซางจื้อเหนียนเข้าใจ “ขอโทษด้วย ผมไม่ได้พิจารณามากขนาดนั้น”เซ่าเยว่ยิ้ม “ปรึกษาหารือได้หมดค่ะ”เมื่อกี้ซางจื้อเหนียนใจร้อนไปเขาอยากให้ทุกคนรู้ว่าเซ่าเยว่เป็นแฟนของเขา ต่อให้เป็นเรื่องโกหกก็ไม่เป็นไร นอกจากเจียงเฉินหานแล้ว เกรงว่าคงไม่มีใครกล้ามาหมายปองเซ่าเยว่อีกแต่ลืมคำนึงถึงความรู้สึกของเธอไปเลย“ในเมื่อคุณไม่ต้องการ งั้นก็ไม่จำเป็นต้องเปิดเผย ให้แม่ของผมรู้ก็พอ”“ขอบคุณค่ะ ประธานซาง!”“ไม่ต้องขอบคุณหรอก เราร่วมมือกัน ใช้ประโยชน์จากกันและกัน เราไม่ได้ติดหนี้บุญคุณกัน ขั้นตอนการร่วมมือไม่จำเป็นต้องยึดความคิดของผมเป็นหลัก ถ้าเป็นแบบนั้นคุณก็จะรู้สึกไม่สบายใจ” ซางจื้อเหนียนพูดอย่างเรียบนิ่ง “ดำเนินขั้นตอนอย่างมีความสุขถึงจะยั่งยืน” เซ่

ซางจื้อเหนียนหยุดชะงัก ยืนอยู่หน้าประตู แล้วมองเซ่าเยว่อย่างลุ่มลึกแวบหนึ่ง “คุณคิดว่ายังไงล่ะ?”เซ่าเยว่ “ตอนแรกไม่ต้องอยู่ด้วยกันใช่ไหมคะ?”ซางจื้อเหนียน “อย่าเพิ่งรีบเลย รอให้แม่ของผมมาเมืองไห่ก่อนแล้วค่อยว่ากัน”เซ่าเยว่ไม่ค่อยอยากจะหารือเรื่องนี้ในตอนนี้จริง ๆ “แต่ประธานซาง ฉันต้องเตือนคุณไว้ก่อนนะคะ ต่อให้ต้องแกล้งทำเป็นอยู่ด้วยกัน ฉันก็จะไม่ย้ายไปอยู่บ้านคุณ ฉันมีบ้าน มีห้องหนังสือของฉัน มีชีวิตที่ฉันคุ้นเคย ก่อนหน้านี้ฉันตัดสินใจแล้วว่าจากนี้ไป ต่อให้คบใคร ฉันก็จะไม่ยอมให้ตัวเองคับข้องใจเพื่อให้เข้ากับฝ่ายชายอีกแล้ว...” เซ่าเยว่รู้ว่าคำพูดนี้จะทำให้เขาไม่พอใจ แต่ก็ต้องพูดอยู่ดี “ประธานซาง เมื่อกี้คุณก็พูดแล้วว่าขั้นตอนการร่วมมือกันที่ดีที่สุดคือทุกคนต่างมีความสุข ฉันเคยถูกเอาเปรียบเพราะความรักมาแล้วครั้งหนึ่ง ต่อให้แกล้งคบกัน ฉันก็ไม่มีทางยอมให้ตัวเองคับข้องใจแน่ ไม่อย่างนั้นฉันแกล้งทำไปก็คงทรมาน และไม่ตรงกับนิสัยของฉันด้วย คบกันด้วยท่าทางสมจริงที่สุดถึงจะสามารถแกล้งทำได้เหมือนจริงมากขึ้นใช่ไหมคะ พอถึงตอนนั้นถ้าจำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน อาจจะต้องให้ประธานซางย้ายมาอยู่บ้านของฉั