All Chapters of บรรณาการสิเน่หา: Chapter 61 - Chapter 70

“แล้วคุณอยากไปที่ไหนอย่างนั้นหรือ”เธอขยับเท้าออกห่างเขาก่อนที่เขาจะฉวยโอกาส เธอล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพาย หยิบจดหมายฉบับหนึ่งขึ้นมา บนนั้นเขียนที่อยู่เอาไว้อย่างชัดเจน มันเป็นภาษาอังกฤษเขารับจดหมายฉบับนั้นไปดูด้วยความสนใจ พลันดวงตาของเขาก็กระตุกตื่น ขมวดคิ้วนิ่วหน้า พลิกสายตาตวัดมองเธอราวกับเห็นสิ่งประหลาดปรากฏแต่นั่นก็เป็นปฏิกิริยาที่หญิงสาวไม่ทันจะสังเกตเห็น!“ตกลง คุณรู้จักที่นี่ไหมคะ”เขารีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แล้วถามเธอด้วยน้ำเสียงสบายๆ“ทำไมถึงอยากไปที่นี่ล่ะ”“ที่คุณถืออยู่...” เธอชี้มันซ้ำ กล่าวพร้อมรอยยิ้มสดใส “มันเป็นจดหมายของพ่อฉัน ท่านต้องการส่งให้กับมารดาของท่านค่ะ นั่นเป็นที่อยู่ของคุณย่าฉันค่ะ”เขาจ้องเธอนิ่ง สายตาคาดคั้นนิดๆ“หมายความว่า ที่อยากมาเกาะนี้ ก็เพราะจะมาหาญาติอย่างนั้นหรือ”เธอพยักหน้า“พ่อฉันเป็นคนที่นี่ค่ะ เขาเป็นหนุ่มกรีซที่หล่อมากๆหล่อมากกว่าคุณซะอีก แต่ตอนนี้ท่านเสียแล้วค่ะ ฉันก็เลยต้องทำหน้าที่นำจดหมายนี้มามอบให้แก่คุณย่า”“ก็ว่า...ทำไมถึงพูดภาษาเดียวกับผมชัดนัก” เขาพยักหน้ากับตัวเอง “ผมรู้จักที่นี่”หญิงสาวตาโตเท่าไข่ห่าน แทบอยากจะกระโดดกอดเขา“ขอ

ชายหนุ่มขับรถไปตามเส้นทางเรียบริมทะเลที่แสนสวยงาม ซึ่งแวดล้อมไปด้วยบ้านเรือน สถาปัตยกรรมและ สิ่งก่อสร้างที่แสดงให้เห็นถึงศิลปวัฒนธรรมที่งดงามของกรีก หรือแม้กระทั่งโบสถ์ที่คงขลังทั้งความเก่าแก่และความงดงามที่ไม่เคยจางที่บริเวณจุดชมวิวแห่งหนึ่ง สามารถมองเห็นตัวเมืองได้โดยรอบและมองเห็นทะเลได้กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา เขาพักรถตรงนี้ เพื่ออวดความยิ่งใหญ่ของดินแดนแห่งนี้ให้เธอได้เห็นเต็มตา“สวยมากเลยค่ะ” สวยและเต็มไปด้วยความโรแมนติก “ฉันไม่เคยเห็นที่ไหนสวยเท่านี้มาก่อนเลย”เขายิ้มบางๆ รู้สึกพึงพอใจกับสิ่งที่เธอพูดออกมา“ตอนกลับจากครีต เราแวะที่ซานโตรินีกันนะ”“ซานโตรินี” เธออ้าปากค้าง ก่อนจะยิ้มสดใส “ฉันจะได้ไปที่นั่นด้วยหรือคะ”“คุณกับผม”เธอยิ้มกับตัวเอง ไม่ได้ดีใจที่จะได้ไปเกาะซานโตรินี แค่มีความสุขที่ได้กลายเป็นผู้หญิงที่ใครสักคนรักและปกป้อง ผู้ชายที่เธอไม่กล้าคิดฝันถึง เขาวิเศษเกินไปสำหรับผู้หญิงธรรมดาอย่างเธอ เธอทอดสายตามองไปยังดวงดาวบนฟากฟ้าแสนไกล เอ่ยถึงบิดาผู้จากไปตลอดกาล“พ่อคะ ในที่สุด เราก็มาถึงที่นี่แล้วจริง ๆ นะคะ”เขาจ้องใบหน้าด้านข้างของหญิงสาวอย่างไม่รู้จักเบื่อ“คุณคงรักคุณพ่

“อ่า...อือ...” เธอรู้สึกถึงพลังอันรุนแรงที่เขาถ่ายทอดมาอย่างไม่ขาดสาย น้ำเสียงครวญครางคร่ำหาความสุขที่แสนบรรเจิด ชายหนุ่มยกร่างอรชรขึ้นนั่งบนตักของเขาเอง ฝ่ามือรวบบีบสะโพกทั้งสองข้างไว้ แล้วดันความอิ่มนั้นเข้าหาลำตัวจนแนบแน่น“โอ้...เธอรู้สึกถึงการสัมผัสที่แสนพิเศษ ระหว่างเขาและเธอ โดยเฉพาะเมื่อเขามุดหน้าเข้าซุกไซร้บริเวณเนินอกของเธออย่างมุทะลุดุดัน ราวกับคลั่งแค้นเธอมาไม่รู้สักกี่ชาติ แม้มันยังอยู่ภายใต้เสื้อสวยเนื้อบางเบาของเธอก็ตาม เขาทำให้เธอสั่นสะท้านไปถึงหัวใจ ขนลุกชูชันไปทั้งร่าง เขาจูบพลางผ่อนถ่ายเสียงกระเส่าออกมาคลอเคลียบนเนินเนื้อของเธอ ก่อนจะช่วยดึงเอวกระโปรงของเธอให้สูงถึงหน้าท้อง เธอรู้ว่ามันบ้า มันเป็นเรื่องที่งี่เง่ามาก แต่ว่า เธอกระซิบบอกกับตัวเองว่าเซ็กครั้งแรกในคืนนี้ มันไม่ใช่ความใคร่ชั่วครั้งคราว หรือความสุขสมอารมณ์หมายของหนุ่มสาวเท่านั้น เธอให้ความหมายกับมันเท่ากับคำว่ารัก...เพราะเธอรักเขา และเขาเองก็รักเธอ“คุณรักฉันได้ยังไงคะ” เธอก้มลงจูบกลางกระหม่อมที่หอมสะอาดของชายหนุ่ม ฝ่ามือร้อนของเขาดันสะโพกขาวนวลเนียนของเธอให้สูงขึ้นอีกนิด เพื่อที่เขาจะได้ถอดกางเกงตัวเองได

“ถ้าอย่างนั้น พ่อของคุณจะต้องโกรธพวกจิลาร์ดิโนมากที่พวกเขาลงมือทำร้ายคุณ”เขาพูดอย่างใสซื่อเท่านั้นเอง แต่ทำให้เธอไม่สบายใจ เพราะเธอกลัวว่าพ่อจะไม่โกรธนะสิ ก็ถ้าโกรธ เธอคงจะมีความสุขกว่านี้ แต่เพราะเธอเกรงว่าพ่อจะเสียใจกับเรื่องนี้ต่างหาก“และพ่อของคุณจะต้องพอใจแน่ ที่ลูกเขยคนนี้ ลงมือปกป้องเธอด้วยชีวิต”เธอกลับมายิ้มสดใส สบายใจและมีความสุข“เราจะแต่งงานกันได้ยังไงนะวิกเตอร์ ฉันกับคุณ ห่างไกลกันเหลือเกิน”“นี่รึห่างไกล” เขายิ่งกอดเธอแน่นเข้าไปอีก “เมื่อก่อนน่ะอาจจะใช่ แต่ต่อไปนี้มันจะไม่เป็นอย่างนั้นอีกแล้ว ผมกับคุณ...ตัวจะติดกันยิ่งกว่าตังเม...เราจะเป็นเหมือนฝาแฝดกันเลย เราจะอยู่ด้วยกันทั้งกลางวัน กลางคืน...ในทุกฤดู ในทุกที่”“ถ้าทำแบบนั้น คุณก็จะเป็นปรปักษ์กับคุณแม่ของคุณ”“ผมเป็นปรปักษ์กับเธอมาตลอดชีวิต เธอรู้ว่าความดื้อของผมน่ากลัวที่สุด”มาลินีแอบถอนหายใจ เพราะต่อให้เขาบอกเหตุผลร้อยแปด เธอก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี“เรานั่งกันที่นี่ทั้งคืนเลยนะคะ ฉันอยากจะซึมซับความสุขในคืนนี้ให้ยาวนานที่สุด” แม้เขาจะไม่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง แต่เขาจะทำอย่างไรได้ เขาดื้อ แต่เธอดื้อกว่า ดังนั้น ภาพฝันของ

“ไม่ดีกว่าค่ะ” เธอส่ายหน้าเร็วกว่าคำพูด แต่ไม่ทันการเสียแล้ว เจ้าหนุ่มจับใต้ราวแขนของเธอแล้วอุ้มเธอขึ้นไปวางไว้บนหลังม้าด้วยความรวดเร็ว เธอตกใจจนต้องจับมือเขาไว้แน่น โวยวายทันที“อย่าแกล้งสิคะ ฉันกลัวนะ ถ้าตกลงไปจะทำไง”เขาหัวเราะชอบใจ เงยหน้ามองหญิงสาวผู้นั่งอยู่บนหลังม้า ด้วยแววตาหวานฉ่ำ“เห็นไหม มันยอมให้คุณนั่งด้วย”ชายหนุ่มไม่ได้ปล่อยให้เธอนั่งอยู่เพียงลำพังนานเกินไปนัก เขาจับสายบังเหียนแล้วก็ขึ้นไปนั่งบนหลังเจ้าปารีสอย่างชำนาญการ ครานี้ก็ทำให้เธอค่อยหายกังวลใจหน่อย เพราะอย่างน้อย เธอก็ไม่ได้อยู่คนเดียว“คุณนั่งดีๆสิอย่าเกร็ง คุณไม่เคยขี่ม้าหรือญาญ่า” เธอส่ายหน้า หันมาจับสองบ่าของเขาไว้แน่น จนทำให้เขารู้สึกไม่คล่องตัวเมื่อจะกระตุกสาย เขาแก้ปัญหานี้โดยการยกร่างบางให้เปลี่ยนท่านั่งเดียวกับเขา เพราะนอกจากตัวเขาเองจะสามารถขับขี่เจ้าปารีสได้ง่ายขึ้น ตัวเธอก็จะได้นั่งสบายขึ้นด้วย“อย่าบอกนะว่าคุณหลับตาอยู่” เขาเดาผิด เธอกำลังหันมองรอบกาย ด้วยตอนนี้เริ่มรู้สึกว่ามันเป็นโอกาสที่ดีมากที่เธอได้นั่งบนหลังของเจ้าปารีสผู้สง่างามและสวยสมกับเป็นม้าพันธุ์ดี“เรื่องอะไรฉันจะทำแบบนั้นเล่า ฉันได้ขี