บรรณาการสิเน่หา

“ตอนนี้ ฉันมาถึงสนามบินแล้วค่ะ อีกสองชั่วโมงก็จะขึ้นเครื่องแล้ว แล้วเจอกันนะคะ”

เธอวางโทรศัพท์กลับไปที่เดิม โทรศัพท์สาธารณะที่บริการอยู่ภายในสนามบินนานาชาติสุวรรณภูมิ หญิงสาวเพิ่งจะลงจากเครื่องบินลำเล็กจากต้นทางภูเก็ตเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา และเธอมีเป้าหมายจะขึ้นเครื่องบินจัมโบ้เจ็ตลำยักษ์ของสายการบินไทยสู่ประเทศกรีซต่อจากนี้

เธอกำลังจะเดินทางออกนอกประเทศ เป็นครั้งแรกในชีวิต!

เธอกำลังจะไปยังบ้านเกิดของบิดา ไปหาปู่ หาย่า หาความสุขแต่เยาว์วัยของหนุ่มกรีซผู้รักอิสระและหลงใหลทะเลอันดามันจนไม่เคยหวนกลับไป กระทั่งวันนี้ ลูกสาวของเขากำลังทำหน้าที่นั้น

“พ่อคะ ญาญ่ากำลังจะเดินทางแล้วนะคะ”

หญิงสาววัยยี่สิบเอ็ด ผู้มีใบหน้างดงามหมดจด สดใส ใบหน้าเอเชีย แต่มีดวงตาสีน้ำเงินเข้มเป็นอัญมณีคู่ชีวิต ดวงตาอันเป็นมรดกที่เธอได้รับจากบิดาผู้จากไป

“พ่อตื่นเต้นไหมคะ เพราะนี่ก็จะเป็นครั้งแรกในรอบยี่สิบกว่าปีที่พ่อจากมา หนูจะพาพ่อไปเอง หนูรู้นะคะว่าพ่อดีใจ หนูเองก็ดีใจเหมือนกัน หนูอยากเจอพวกเขามากๆ เลย”

ญาญ่า มาลินี ดาเนียเล่ สาวน้อยลูกครึ่งไทย-กรีซ เธอเพิ่งจะสูญเสียบิดาผู้เป็นที่รักไปเมื่อสามเดือนก่อน มนุษย์เพียงคนเดียวในโลกที่เธอมีอยู่และเชื่อมั่นว่าเขารักเธออย่างจริงจัง เธอไม่มีมารดามาตลอดชีวิต จนกระทั่งเมื่อตอนอายุสิบห้า บิดาเห็นว่าเธอโตพอจะฟังเรื่องของตนเอง จึงเล่าโศกนาฎกรรมความรักเรื่องหนึ่งให้เธอฟัง

อเลสซานโดร ดาเนียเล่ เริ่มต้นเล่าเรื่องนั้นตรงประโยคที่ว่า...หากทอดสายตามองผ่านหน้าต่างบานใหญ่ ก็จะเห็นทะเลสีฟ้าครามจนจดเส้นแนวขอบฟ้า พระอาทิตย์ดวงเดิม สาดแสงร้อนแรง กระจัดกระจายไปทุกอณูพื้นผิว

ที่นั่นเอง ภายในบ้านเช่าริมทะเล บ้านเก่าขาดการดูแล ทรุดโทรม รกเรื้อ หากแต่สะอาดเอี่ยม แต่งแต้มดอกไม้หลากสีทุกซอกมุม บนโซฟาบุนวมตัวยาว ขาดปะคร่ำครึ ไส้ในทะลัก หญิงสาวแรกรุ่น ผิวพรรณผุดผ่อง เรือนร่างสมส่วน อวดโฉมนมเนื้อ เปลือยเปล่าล่อนจ้อน นอนเหยียดยาวบนนั้น ตรงข้ามกัน ชายหนุ่มรูปงาม ย่างวัยเบญจเพส เชื้อสายยุโรป หล่อราวเทพบุตร กำลังละเลงดินสอบนกระดาษเนื้อดี ด้วยมือที่มั่นคง แต่หัวใจเต้นระรัว

เขาวาดภาพเธอ เด็กสาววัยสิบแปด คนรักที่เขาช้อนร่างขึ้นมาจากทะเล เธอกำลังจะจมน้ำตาย บริเวณชายหาดแห่งหนึ่งของเกาะกลางอันดามัน เธอซาบซึ้งในตัวเขาและหลงใหลรูปโฉมของเขาทันทีที่ฟื้นคืน เฉกเช่นนั้น ชายหนุ่มก็เชื่อในสัญชาตญาณของตนเองว่าเธอคือผู้หญิงของเขา

ชายหนุ่มผู้สมัครเข้าสู่โลกแห่งศิลปะเป็นการถาวร ใช้พรสวรรค์ปั้นชีวิตจิตกรอิสระ ระหว่างที่อยู่หน้าขาตั้ง ทำงานอย่างมืออาชีพ ไม่เคยล่วงล้ำร่างกายอันเย้ายวนนั้นแม้ปลายก้อย แต่พอวางดินสอ สองร่างก็กอดเกี่ยว วาดลีลาบทรักอันเร่าร้อน ร่วมหลับนอนกันในบ้านเช่าริมทะเลอันเปรียบเป็นสวรรค์ ผ่านคืนวันอันแสนสุข จนกระทั่ง หญิงสาวตั้งครรภ์...

“แม่ของเราสวยจริงๆ สวยขนาดนี้ พ่อถึงได้รักปักใจ”

มาลินีมองภาพถ่ายของหญิงวัยกลางคนผู้หนึ่ง ด้วยสายตาแห่งความชื่นชม ภาพใบนี้ บิดาของเธอพกติดตัวตลอดเวลา จนเมื่อสามเดือนก่อน เทพบุตรกรีกผู้หลงมนต์เสน่ห์สาวไทย ได้หลับตาลงตลอดกาล เธอในฐานะลูกสาวเพียงคนเดียวของเขา จึงรับมรดกทุกอย่างของพ่อเข้ามาในชีวิต

เธอมิอาจจดจำวันแรกที่ลืมตาดูโลกได้หรอก ก็เหมือนเด็กทั่วๆ ไป แต่เธอก็มีนิทานส่วนตัวที่บิดาเล่าให้ฟังจนขึ้นใจ เกี่ยวกับชีวิตรักอันสดสวยและคละเคล้าไปด้วยความขมขื่นของชายหญิงคู่หนึ่ง หากก็เต็มไปด้วยความประทับใจที่ฝังรากลึกอยู่ในหัวใจอันบริสุทธิ์ เรื่องจริงก็คือ เมื่อประมาณยี่สิบปีก่อน ชายผมดำจากเกาะครีตแห่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียนได้เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาพบรักกับหญิงสาวชาวไทยผู้มีรูปโฉมงดงามดั่งเทพธิดา

หญิงสาวผู้นั้น เธอยังไร้เดียงสา ยังไม่เหมาะจะเป็นแม่คน การตั้งครรภ์ของเธอเป็นความลับ เธออยู่กับจิตกรหนุ่มจนกระทั่งคลอดลูกสาว หลังจากทารกน้อยลืมตาดูโลกได้เพียงวันเดียวเท่านั้น เธอก็จากไป กลับไปเป็นนางเอกละครที่มีชื่อเสียงดังเดิม

หนุ่มกรีซเสียใจอย่างสุดซึ้ง แต่เขาก็เข้าใจคนรัก เธอเป็นสาวน้อยผู้ทะเยอทะยานที่หลงผิดไปชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น นั่นเพราะตัวเขาเอง ก็เป็นเพียงจิตกรตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่มีเพียงเป้ใบเดียวสะพายติดตัว มองหาอนาคตไม่เจอ สิ่งดีสิ่งเดียวของผู้ชายคนนี้ก็คือ

“เขาหล่อเหลาคมเข้มราวกับเทพบุตรกรีก” ริมฝีปากสวยอิ่มได้รูปแย้มยิ้มนิดๆ เมื่อนึกถึงใบหน้าของบิดา “พ่อคะ หนูขอบคุณพ่อมากนะคะ ที่พ่อเลี้ยงดูหนูมาอย่างดี หนูจะเป็นคนยอดเยี่ยมอย่างที่พ่อต้องการให้ได้ หนูสัญญาว่าจะไม่ทำให้พ่อผิดหวังเด็ดขาด เหมือนกับที่...”

นางเอกละครผู้นั้นหลงลืมคำมั่นว่าจะกลับมาเยี่ยมลูกสาวในทุกวันเกิด เด็กน้อยไม่เคยได้ของขวัญจากแม่แม้แต่ชิ้นเดียว สิ่งเดียวเท่านั้นที่ได้มา นั่นคือชื่อ ‘มาลินี’ ชื่อที่เธอตั้งให้...โดยสี่ปีให้หลัง ช่อละดา กุลวงศ์โลดแล่นอยู่ในเส้นทางมายาไม่นาน สาวน้อยไร้เดียงสาของจิตรกรหนุ่มก็ได้แต่งงานกับชายหนุ่มผู้เพียบพร้อม พ่อม่ายลูกติดสัญชาติกรีซที่ร่ำรวย เดินทางไปใช้ชีวิตอันหรูหราฟู่ฟ่าที่กรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซ

ดาราสาวมีคฤหาสน์หลังสวยที่เอเธนส์ ใช้สำหรับพักผ่อนกับลูกสาวที่เพิ่งจบดีไซน์เน่อมาจากสถาบันการศึกษาที่มีชื่อเสียงระดับโลกที่ปารีส สาวน้อยคนนั้นอยากเป็นดีไซน์เนอร์ นั่นเป็นบทให้สัมภาษณ์ของเธอในตอนหนึ่งของนิตยสารของผู้มีระดับฉบับหนึ่ง ซึ่งตอนนี้ มันก็อยู่ในมือของมาลินีด้วย

หญิงสาวคิดว่า หนังสือเล่มนี้น่าจะเป็นเครื่องฆ่าเวลาชั้นดี ระหว่างที่เธอกำลังบินอยู่เหนือฟากฟ้าและทิวเมฆฟูฟ่องอันกว้างใหญ่ เธอซื้อมันในร้านขายหนังสือชั้นนำ ภายในสนามบิน และนำมันติดตัวขึ้นเครื่องมาด้วยเมื่อประมาณห้านาทีก่อนนี่เอง

“อีกหนึ่งซินเดอเรล่าของเมืองไทย ผู้หญิงที่ควรค่าแก่การอิจฉา ช่อละดา จิลาร์ดิโน่ อดีตดารานางแบบชื่อดังที่คุณเคยประทับใจในบทบาทการแสดงของเธอ”

มาลินีไล่สายตาอ่านนิตยสารฉบับนั้นด้วยความสนใจ ทุกบรรทัด ทุกประโยค จากการสัมภาษณ์ของอดีตดาราที่กลายเป็นมาดามผู้มีเกียรติยศในต่างแดน คำสัมภาษณ์เหล่านั้นกล่าวเตือนว่า ครอบครัวของเธอสุขสันต์และมีความสุขเกินกว่าจะถูกใครทำลายด้วยข่าวลือที่ไม่เป็นจริงในอดีต เกี่ยวกับการแอบคลอดลูกของเธอ เธอย้ำชัดถ้อยชัดคำว่าเธอมีลูกสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น

“ช่อดาว จิลาร์ดิโน่ ลูกสาวที่น่ารัก ลูกสาวเพียงคนเดียวของช่อละดา จิลาร์ดิโน่ และมาเชล จิลาร์ดิโน่ เศรษฐีผู้มีเชื้อสายราชสกุลในเอเธนส์”

หญิงสาวปิดหนังสือ วางลงบนตัก ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตฉายความเศร้าแผ่วบาง เพราะเธอกำลังนึกถึงเด็กหญิงลูกครึ่งไทยกรีซตัวมอมแมมแสนซนที่ชอบทำความวุ่นวายและนำเรื่องเดือดร้อนมาให้บิดาจนเป็นความเคยชิน เด็กหญิงผู้นั้นไม่มีแม่ เธอถูกเลี้ยงดูด้วยวิธีมหัศจรรย์ของบิดาชาวกรีซมาตลอดยี่สิบเอ็ดปีเต็ม