All Chapters of หลังจบความสัมพันธ์ ข้ากลายเป็นอ๋องต่างสกุลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์: Chapter 11 - Chapter 20

“พระราชโองการ?”เมื่อได้ยินคำพูดของขันทีหวัง ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นต่างตกใจอย่างยิ่งเหตุใดจึงมีพระราชโองการกะทันหันเช่นนี้?ทว่าทันใดนั้น หลินเจิ้งถังก็กล่าวด้วยสีหน้ายินดีว่า“ฮ่าฮ่า มีพระราชโองการมาในเวลานี้ เห็นทีฝ่าบาททรงเห็นด้วยกับการแต่งงานของชิงเยว่กับคุณชายเหลียงแล้ว!”“ยิ่งไปกว่านั้น เช้านี้เรื่องที่หยางฝานฉีกสัญญาหมั้นได้แพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวงแล้ว ผู้คนต่างวิพากษ์วิจารณ์กันเป็นวงกว้าง เกรงว่าฝ่าบาทจะทรงลงโทษเขาแล้ว”หลินเจิ้งถังกล่าวเยาะเย้ยพลางชำเลืองมองหยางฝานก็แค่ซื่อจื่อเยียนอ๋องที่ไม่เป็นที่โปรดปราน กล้าดียังไงมาหักหน้าหลินชิงเยว่ ผู้เป็นอู่โหวแห่งต้าเซี่ยที่กำลังถูกยกย่อง ฝ่าบาทจะทรงเพิกเฉยได้อย่างไร?เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเจิ้งถัง ใบหน้าของหลินชิงเยว่ก็เผยความยินดีออกมาเล็กน้อยพร้อมกันนั้น นางก็ชำเลืองมองหยางฝานอย่างดูแคลนปาดหนึ่งตอนนี้นางกับหยางฝานต่างกันราวฟ้ากับดินนางเป็นถึงอู่โหวแห่งต้าเซี่ย เป็นแม่ทัพเถาฮวาขั้นหนึ่ง อีกทั้งยังกลับมาพร้อมความสำเร็จอันยิ่งใหญ่จากการรบที่โม่เป่ย แล้วหยางฝานจะหยามเกียรตินางได้หรือบทลงโทษของฝ่าบาทในครั้งนี้เกรงว่าคง

เขาแสยะมุมปากเป็นรอยยิ้มทันที แล้วโน้มตัวเข้าไปใกล้หูของหลินชิงเยว่การกระทำกะทันหันของเขาทำให้หลินชิงเยว่สะดุ้งตกใจ นางถอยหลังแทบจะในทันที แก้มและติ่งหูของนางก็พลันย้อมด้วยสีแดงระเรื่อแต่ทันทีที่หยางฝานกล่าวออกมา หลินชิงเยว่ก็แทบจะระเบิดโทสะออกมาทันที“เหตุใดข้าต้องกลัวคนใต้หล้าเยาะเย้ยด้วยเล่า? สกุลหลินของเจ้าใช้หนี้ไม่ได้ หากคนใต้หล้าจะหัวเราะเยาะก็ควรจะหัวเราะเยาะพวกเจ้าต่างหาก!”กล่าวจบ หยางฝานก็เดินจากไปอย่างไม่ใยดี“เจ้า... หยางฝาน เจ้าไร้ยางอาย!”หลินชิงเยว่อยากจะสบถด่าออกมา แต่กลับคิดคำด่าไม่ออกเลยเมื่อได้ยินคำพูดที่ไร้พิษสงของนาง หยางฝานก็หัวเราะเสียงดังจากนั้น หยางฝานก็มองไปยังขันทีหวัง“ใต้เท้า วันนี้ลำบากท่านแล้ว ไปพักที่จวนอ๋องสักหน่อยดีหรือไม่?”เมื่อได้ยินดังนั้น ขันทีหวังก็แสดงสีหน้าปลื้มปีติปนตกใจทันที“ไม่รบกวนท่านอ๋องขอรับ ข้าน้อยต้องกลับวังไปถวายรายงานต่อฝ่าบาท ขอตัวก่อนขอรับ”กล่าวจบ ขันทีหวังก็หันหลังเดินจากไป ไม่แม้แต่จะชายตามองคนสกุลหลิน“ฉิงเอ๋อร์ ไปส่งใต้เท้าหวังด้วย”เมื่อเห็นขันทีหวังเดินจากไปอย่างไม่ลังเล หยางฝานจึงเอ่ยสั่งในทันที“เจ้าค่

“ใช้โคเจรจาสันติ...”ในเวลานี้ เซี่ยหลงยวนก็ค่อนข้างมึนงง เดิมทีเขาคิดว่าด้วยพรสวรรค์อันน่าทึ่งของหยางฝาน เขาจะต้องคิดหาวิธีการเจรจาสันติอันยอดเยี่ยมออกมาอย่างแน่นอน แต่เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่ากลยุทธ์การเจรจาสันติของหยางฝานจะ... เหนือความคาดหมายถึงเพียงนี้แต่ถึงแม้ว่าเซี่ยหลงยวนจะรู้สึกว่ากลยุทธ์ของหยางฝานเหลือเชื่อ แต่เขาก็ไม่ได้รีบร้อนปฏิเสธเหมือนเซี่ยรั่วหลิน เพราะความสามารถและสติปัญญาของหยางฝาน เขาได้พิสูจน์มาด้วยตัวเองแล้ว ดังนั้นแผนการนี้จึงไม่น่าจะเหลวไหลไร้เหตุผล“เสด็จพี่ ท่านได้ฟังที่ข้าพูดหรือไม่!”เมื่อเห็นเซี่ยหลงยวนเงียบไปนาน เซี่ยรั่วหลินก็อดไม่ได้ที่จะกระทืบเท้าด้วยความร้อนรนใจเซี่ยหลงยวนถึงได้สติกลับมา รีบหัวเราะเบา ๆ พลางกล่าวว่า“รั่วหลิน กษัตริย์ตรัสคำไหนคำนั้น ข้าได้มีราชโองการให้เยียนอ๋องเป็นทูตเจรจาสันติแล้ว หากเพิกถอนคำสั่งตอนนี้ จะไม่เหมือนการเล่นตลกหรอกหรือ ข้าว่าเจ้าควรใจเย็น ๆ หน่อย บางทีแผนการของเยียนอ๋องอาจจะมีประโยชน์อย่างใหญ่หลวงก็ได้นะ”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เซี่ยรั่วหลินก็ร้อนใจขึ้นมาทันที“เสด็จพี่ ท่านไม่ได้ยินที่ข้าพูดหรือไง? หยางฝานผู้นั

“เรียนคุณชาย! ท่านแม่ทัพเถาฮวามาแล้วขอรับ!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหลียงเส้าเหวยก็รีบดึงผ้าปิดตาออกจากใบหน้าทันที“นางมานานแค่ไหนแล้ว?”“เพิ่งมาถึงขอรับ” ยามเฝ้าประตูก้มหน้าตอบเหลียงเส้าเหวยถึงถอนหายใจอย่างโล่งอก จากนั้นผลักนางรำในอ้อมแขนออก“พวกเจ้าออกไปก่อน แล้วก็ให้คนเอาพู่กัน กระดาษ หมึก และหินฝนหมึกมาให้ข้าด้วย”เหลียงเส้าเหวยสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“เจ้าค่ะ!”เหล่านางรำต่างพากันถอยออกไปเมื่อทุกคนจากไปแล้ว เหลียงเส้าเหวยถึงให้ยามเฝ้าประตูเชิญหลินชิงเยว่เข้ามาเมื่อหลินชิงเยว่พาสาวใช้ของนางมาถึงสวนดอกไม้ของจวนอัครมหาเสนาบดี นางก็เห็นเหลียงเส้าเหวยยืนอยู่ใต้ศาลา มือถือพู่กัน กำลังหลับตานึกคิดอะไรบางอย่างท่วงท่าเยี่ยงนักปราชญ์ของเขาทำให้หลินชิงเยว่พลันรู้สึกว่าบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ควรจะเป็นเช่นนี้แลในทันทีเมื่อเทียบกับหยางฝานแล้ว ทั้งสองคนแตกต่างกันลิบลับ“คุณชายเหลียง!”จนกระทั่งได้ยินเสียงของหลินชิงเยว่ ในที่สุดเหลียงเส้าเหวยก็ลืมตาขึ้น“ชิงเยว่ เหตุใดเจ้าจึงได้คิดจะมาหาข้า?”เหลียงเส้าเหวยมีสีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ โยนพู่กันทิ้งแล้วรีบเดินเข้าไปหา หวังจะโอบกอดหล

อัครมหาเสนาบดีเหลียงกล่าวเสียดสีด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ท่านพ่อ! ตอนนี้ปัญหาสำคัญไม่ได้อยู่ที่ว่าเขามีเงินหรือไม่ แต่ไอ้คนไม่เอาถ่านคนนั้นกลับได้รับแต่งตั้งเป็นเยียนอ๋อง นี่ไม่ใช่ข่าวดีสำหรับเราเลยนะ ยังไม่พูดถึงเรื่องก่อนหน้านั้น เพียงแค่เรื่องที่ลูกแย่งคนรักของเขามา เมื่อเขาได้เป็นเยียนอ๋องแล้ว เขาจะต้องหาโอกาสแก้แค้นแน่ ๆ!”เมื่อเห็นว่าอัครมหาเสนาบดีเหลียงไม่ได้สนใจกับปัญหาสำคัญเลย เหลียงเส้าเหวยจึงร้อนใจขึ้นมาทันที“ฮ่าฮ่าฮ่า!” เมื่อเห็นท่าทางร้อนรนของเหลียงเส้าเหวย ทันใดนั้น อัครมหาเสนาบดีเหลียงก็หัวเราะเสียงดังลั่น“เส้าเหวย เจ้าจะรีบร้อนไปใยกัน? เจ้าคิดจริง ๆ รึว่าเขาได้เป็นเยียนอ๋องแล้วจะสามารถตั้งตนเป็นใหญ่ และมีอำนาจล้นฟ้าได้?”เหลียงเส้าเหวยถึงกับอึ้งไปในทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ท่านพ่อหมายความว่า?”อัครมหาเสนาบดีเหลียงยิ้มอย่างใจเย็น จากนั้นกล่าวว่า“ตอนนี้ต้าเซี่ยมีฟานอ๋องสี่พระองค์ จ้าวอ๋องและอู๋อ๋องไม่มีความทะเยอทะยานใด ๆ เอาแต่ลุ่มหลงในความสุขสบาย และสามารถตกอยู่ภายใต้การควบคุมของข้าได้ทุกเมื่อ หลู่อ๋องมีกองกำลังแข็งแกร่งและดินแดนในการปกครองก็กว้างใหญ่ไพศาล กระนั้