หลังจบความสัมพันธ์ ข้ากลายเป็นอ๋องต่างสกุลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์의 모든 챕터: 챕터 1 - 챕터 10

“ท่านพ่อ!” หลังจากกล่าวลาแม่ทัพหญิงที่ติดตามมาแล้ว หลินชิงเยว่ก็กลับมาที่จวน“ชิงเยว่ เรื่องของเจ้ากับหยางฝาน จัดการไปถึงไหนแล้ว?” หลินเจิ้งถัง อดีตจางวางกรมคลัง บิดาของหลินชิงเยว่เดินเข้ามาถามอย่างกระวนกระวายใจนับตั้งแต่ที่เขาพัวพันกับคดีทุจริต อำนาจของสกุลหลินก็ตกต่ำลงอย่างฮวบฮาบ หากไม่ใช่เพราะหยางฝานรับรองไว้ สกุลหลินคงล่มสลายไปนานแล้ว บัดนี้ บุตรีของเขากลายเป็นหัวหน้าแม่ทัพหญิงในกองทัพ และเป็นวีรสตรีอันดับหนึ่งแห่งต้าเซี่ย แถมยังได้คบหากับผู้ที่มีบุญวาสนาอย่างเหลียงเส้าเหวย สามารถจินตนาการได้เลยว่าในอนาคตสกุลหลินจะรุ่งเรืองเฟื่องฟูในไม่ช้าแน่นอนหลินเจิ้งถังไม่ต้องการให้สถานการณ์อันดีงามที่สกุลหลินกำลังจะรุ่งโรจน์ได้รับผลกระทบจากหยางฝานเพียงคนเดียว“ท่านพ่อ จัดการเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ หยางฝานเป็นคนที่ไม่เอาถ่านจริง ๆ ลูกอุตส่าห์รักษาสัญญาที่จะแต่งงานกับเขา ก็แค่ต้องการให้เขาเก็บตัวอยู่แต่ในจวนหลังแต่งงาน และควบคุมตัวเอง แต่ไม่คิดว่าเขาจะฉีกสัญญาหมั้นทิ้งเพียงเพราะไม่อยากเสียหน้า ถอนหมั้นกับลูกไปเสีย” หลินชิงเยว่กล่าวอย่างเฉยเมยว่า “แต่ท่านพ่อวางใจได้เจ้าค่ะ หยางฝานได้ตก

อะไรนะ? หลินอู่โหว... ถอนหมั้น? ในท้องพระโรง ฮ่องเต้และขุนนางต่างมองหน้ากันอย่างงงงวย เซี่ยหลงยวนกล่าวอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า “รั่วหลิน เจ้าบอกว่าหลินอู่โหว คือหลินอู่โหวคนไหน?”“แน่นอนว่าเป็นหลินชิงเยว่ แม่ทัพเถาฮวา วีรสตรีอันดับหนึ่งแห่งต้าเซี่ยของเราน่ะสิเพคะ!” เซี่ยรั่วหลินฉายแววตาชื่นชม เพราะเรื่องที่เอาชนะโม่เป่ยได้ นางจึงชื่นชมวีรสตรีหญิงอย่างหลินชิงเยว่อย่างมาก เมื่อรักใครก็ย่อมรักทั้งหมดของเขาไปด้วย ความรู้สึกรังเกียจที่มีต่อหยางฝานจึงมากขึ้นไปอีก“เสด็จพี่ ท่านอาจจะยังไม่รู้ว่า แม้หลินอู่โหวจะเคยได้รับความช่วยเหลือจากสกุลหยาง แต่นางก็ไม่ลืมบุญคุณ เมื่อได้รับชัยชนะกลับมาเมืองหลวง แม้จะมีหนุ่มหล่อมากความสามารถอย่างเหลียงเส้าเหวยตามจีบ แต่ก็ยังเต็มใจรักษาคำมั่นสัญญาแต่งงานเมื่อครั้งอดีต และยังคงยอมแต่งงานกับคุณชายเสเพลอย่างหยางฝาน!”“แต่ระหว่างเหลียงเส้าเหวยกับหลินอู่โหวนั้น กลับเป็นความรักลึกซึ้งแนบแน่น พวกเขาสร้างเรื่องราวดี ๆ ในกองทัพมากมาย เป็นคู่ที่สวรรค์ลิขิตมาให้ครองรักกัน”“หลินอู่โหวก็แค่ขอร้องหยางฝานเพียงเล็กน้อย หวังว่าเขาจะยอมรับเหลียงเส้าเหวยได้เท่านั

เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น?เซี่ยหลงยวนแต่งตั้งผู้หญิงคนนี้เป็นรองทูตเจรจาสงบศึกเนี่ยนะ?อารมณ์ฉุนเฉียวแบบนี้...นี่แน่ใจนะว่าจะไปเจรจาสงบศึก?หยางฝานนึกขำในใจแต่เขาก็ไม่ได้ปิดบังอะไรเซี่ยรั่วหลินไม่ใช่เพราะสถานะของเซี่ยรั่วหลินที่ไม่มีทางทรยศต้าเซี่ยได้เลยแต่ในเมื่อหยางฝานกล้าปฏิญาณตนต่อหน้าเซี่ยหลงยวน เขาก็ต้องมั่นใจเต็มร้อยในเรื่องการเจรจาสงบศึกและไม่กลัวแผนการใด ๆ ทั้งสิ้นหยางฝานโบกมืออย่างขอไปทีเพื่อส่งสัญญาณให้เยียนเป่ยลากชุนหลิ่วออกไป จากนั้นผายมือพร้อมกับกล่าวเชิญว่า “เชิญองค์หญิงโปรดตามข้ามา”“ดี ข้าก็อยากจะดูสิว่า ผ่านมาสามวัน เจ้ามีอะไรคืบหน้าบ้าง!”เมื่อเห็นหยางฝานมั่นใจเช่นนี้ เซี่ยรั่วหลินก็เริ่มสนใจขึ้นมาเดิมจวนเยียนอ๋องก็มีพื้นที่กว้างขวางอยู่แล้วหลังจากหยางฝานทะลุมิติมา เขาก็ได้ขยายพื้นที่หลายครั้ง ทำให้จวนใหญ่โตจนมีขนาดเกือบครึ่งหนึ่งของพระราชวังนอกจากบริเวณรอบตัวเรือนสำหรับพักอาศัยแล้ว ในสวนหลังจวนยังมีโรงงานขนาดเล็กหลายหลังที่หยางฝานสร้างขึ้น พร้อมทั้งสวนดอกไม้ สวนผลไม้ คอกเล้าเลี้ยงสัตว์เป็นต้น...หยางฝานไม่รีบร้อน พาเซี่ยรั่วหลินไปยังศาลาต้อนรับแ

“อะไรนะ?”“สาวใช้ของหลินชิงเยว่ถูกควักลูกตาเพราะด่าประจานหยางฝาน ตอนนี้บุตรชายคนเล็กของสกุลหลิน หลินชาวฉุนกำลังจุดไฟเผาจวนเยียนอ๋องงั้นรึ?”ณ พระราชวังในห้องทรงพระอักษรเซี่ยหลงยวนที่ได้รับรายงานจากสาบลับหน่วยคงคาทมิฬถึงกับตะลึงปากอ้าตาค้างจวนเยียนอ๋อง เป็นถึงจวนที่อดีตฮ่องเต้พระราชทานให้แก่สกุลหยางเพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งเกียรติศักดิ์ของยอดฟานอ๋องแห่งต้าเซี่ยยิ่งไปกว่านั้น เจ้าของจวนเยียนอ๋องก็คือหยางฝาน ผู้ที่ยากจะหยั่งรู้อีกด้วย!“หลินชาวฉุนแห่งสกุลหลิน เป็นผู้ใดกัน?”เซี่ยหลงยวนหันไปถามหลิวเฟยหงที่อยู่ข้าง ๆ“คนผู้นี้กำลังศึกษาอยู่ที่สำนักศึกษากั๋วจื่อเจี้ยน เป็นคนไร้ความรู้ความสามารถ เช้าชามเย็นชามพ่ะย่ะค่ะ”หลิวเฟยหงกราบทูลตามความจริง“โอ้? ในเมื่อประพฤติตัวเลวทราม เหตุใดสำนักศึกษากั๋วจื่อเจี้ยนถึงรับนักศึกษาแบบนี้เข้ามาได้?”“เอ่อ... ทูลฝ่าบาท เป็นความผิดของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ!”หลิวเฟยหงรีบคุกเข่าลงด้วยความหวาดกลัว อับอายจนหน้าแดงก่ำ “ความจริงแล้วกระหม่อมเป็นคนแนะนำคนผู้นี้ให้เข้าเรียนที่สำนักศึกษากั๋วจื่อเจี้ยนพ่ะย่ะค่ะ”“หืม?”เซี่ยหลงยวนเริ่มสนใจขึ้นมาทันที

“โครม!”เสียงตะโกนด้วยโทสะของหยางฝานดังสนั่นราวกับฟ้าผ่ากลางวันแสก ๆ ดังกึกก้องอยู่ในหัวของหลินชิงเยว่นางมองหลินชาวฉุนอย่างไม่อยากจะเชื่อ “จวนนั่น เจ้าเป็นคนสั่งให้หยางฝานสร้างอย่างนั้นรึ?”“ข้า... ถูกใส่ร้าย ท่านพี่!”เมื่อเห็นสายตาพิฆาตของหลินชิงเยว่ หลินชาวฉุนจะกล้ารับสารภาพตอนนี้ได้อย่างไร?“ท่านพี่! อย่าไปฟังหยางฝานพูดเหลวไหล การสร้างจวนไม่เกี่ยวกับข้าเลยแม้แต่น้อย เป็นฝีมือของหยางฝานทั้งหมด!”“น่าขันสิ้นดี!”เมื่อได้เห็นความไร้ยางอายของหลินชาวฉุน ฉิงเอ๋อร์ก็ทนดูต่อไปไม่ไหวนางเบะปากพลางกล่าวน้ำเสียงเย็นชา “คุณชายหลิน! ท่านคิดว่าคนงานกว่าสามพันคนในเมืองหลวงตาบอดรึไง? แล้วยังมีใต้เท้าหวังจากกรมโยธาที่ออกแบบจวนให้ท่านอีกล่ะ? จะให้ข้าไปเชิญเขามาถามต่อหน้าท่านหรือไม่?”“ข้า...” หลินชาวฉุนไม่กล้าพูดอะไรอีกหวังหลาง เจ้ากรมโยธาเป็นสหายเก่าของเยียนอ๋องไม่มีทางที่เขาจะเข้าข้างหลินชาวฉุนได้เลย“ชิงเยว่! ตอนนี้ใช่เวลามานั่งสอบสวนเรื่องพวกนี้หรือ? หยางฝาน เขากำลังบิดเบือนความจริง! เขาหยามเกียรติน้องชายเจ้าถึงขนาดนี้ หรือว่าเพราะเขามีเงินไม่กี่ตำลึง แล้วไม่ต้องรับผิดชอบอะไรก็ได้