All Chapters of คุณสามีคะ มารักกันนะ: Chapter 11 - Chapter 20

เช้าวันถัดมาไม่รู้ว่าเพราะแอร์ในห้องมันหนาว หรือเพราะเมื่อคืนใครบางคนดิ้นพลิกตัวไปมาราวกับต่อยมวย ทำให้นอนไม่ค่อยหลับ และผาตะวันกลับต้องตื่นมาเจอสิ่งไม่คาดฝันแต่เช้ามีเท้าคู่หนึ่งพาดอยู่บนหน้าอก ปลายเท้าเกือบแตะคาง ส่วนบนร่างนั้น... กำลังกอดขาของเขาแน่นราวกับเป็นหมอนข้างแสนรักชายหนุ่มค่อยๆ ยกเท้าเธอออกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเขย่าต้นขาของตัวเองเรียกเธอเบาๆ“คุณ…”“งืออ…” เธอครางในลำคอ มุดหน้าลงไปใต้ขาเขาอีก ยังไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยผาตะวันหลุดยิ้มขำกับท่าทางขี้เซาน่ารักๆ นั่น ก่อนจะไขว้มือไว้ใต้ศีรษะ หลับตาลงอีกครั้ง รอเธอตื่น เขาค่อยลุก แล้วกัน…หนึ่งชั่วโมงต่อมาเปี๊ยะ! เปี๊ยะ! เปี๊ยะ!“โอ๊ยยย!! คุณจะบ้าหรือไง! มาตีขาผมทำไมเนี่ย!? ผมนอนอยู่ดีๆ!”“นายกล้าดียังไง เอาขามาไว้บนหัวฉัน! ฉันต้องนอนกอดขานายทั้งคืน เพราะคิดว่าเป็นหมอนข้างแน่ๆ!”“แสดงว่าเท้าผมคงนิ่มมากสินะ คุณถึงเข้าใจผิดได้ขนาดนั้น”“นิ่มบ้านนายสิ! เอาเถอะ ครั้งนี้ฉันจะให้อภัย แต่ถ้ามีอีกล่ะก็… ฉันจะตีขานายให้เดี้ยงเลย!”ผาตะวันเบ้ปาก กวาดสายตามองไปรอบเตียงอย่างประชด แล้วเอ่ยเสียงเรียบ“คุณควรดูให้ดี ๆ ก่อน ว่าใครกันแน่ที่นอนดิ้

“ร้อนชะมัด... ตอนแรกที่นายถามว่ามาฮันนีมูนทะเลดีไหม ฉันก็นึกภาพไว้เลยนะ ว่าจะต้องมีทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตา มีฝรั่งหุ่นล่ำ ๆ นุ่งบิกินี่เดินไปเดินมาให้ดูเพลินตา..." แต่ดูนี่สิ! กลับมีเพียงทะเลที่เงียบสงบดูไร้ผู้คน..“มาที่เงียบ ๆ แบบนี้ดีกว่าไปที่วุ่นวายแบบนั้น... ร้อนก็รีบเดินเข้าไปข้างในเถอะ” ผาตะวันตอบพลางสาวเท้าเดินนำไปยังรีสอร์ตที่เขาจองไว้ล่วงหน้ารีสอร์ต "ไออุ่นกรุ่นรัก" ตั้งอยู่ริมทะเลเงียบสงบ มีชายหาดส่วนตัวที่ดูโล่งไร้ผู้คน เพราะไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยว อีกทั้งยังเป็นเพียงจังหวัดทางผ่าน ห้องพักจึงว่างเกือบทั้งหมด“ฉันหิวแล้ว...” หญิงสาวพูดพลางลูบท้องที่เริ่มร้องประท้วงเสียงดังผาตะวันเหลือบตามอง ก่อนจะวางกระเป๋าลงบนเตียง“หิวก็ไปกินสิ” เขาว่าเรียบ ๆ แล้วเดินนำออกจากห้อง ตรงไปยังร้านอาหารของรีสอร์ตทั้งสองนั่งลงที่โต๊ะริมทะเล ลมเย็น ๆ พัดเอากลิ่นเกลือทะเลมาปะทะจมูก เสียงคลื่นซัดกระทบฝั่งเป็นจังหวะคล้ายเสียงกล่อมใจ... บรรยากาศสงบเกินกว่าจะบ่นเรื่องอะไรได้“เฮ้อออ!” เธอถอนหายใจยาวอย่างเบื่อหน่าย “ไม่มีเครื่องเล่นอะไรเลย แล้วเราจะทำอะไรกันดี? จะให้นั่งเฉย ๆ อย่างนี้เหรอ?”“กินเสร็จจะถ่

“ผมไม่ชอบจูบผู้หญิงตอนทาลิป ดูสิปากผมเลอะหมดเลย” เขาพูดขึ้นทันทีที่ถอนริมฝีปากออก คงจะรู้สึกว่าพูดอย่างเดียวมันไม่น่าเชื่อถือ เพราะเขาใช้นิ้วชี้ไปที่ปากของตัวเองเพื่อยืนยันหลักฐานด้วย “จะนอนอยู่แล้ว ทำไมต้องทาปากหนาขนาดนี้ด้วย” ยังไม่วายบ่นเพิ่มเติม มือก็เช็ดปากอย่างรังเกียจสีแดงแปร๊ดๆ ของลิปสติกที่เลอะปากของตัวเองอยู่ ณ ขณะนี้“นายเคยจูบผู้หญิงมาก่อนเหรอ?” คนถูกบ่นถามอย่างแปลกใจระคนไม่พอใจ กับคำว่า ผมไม่ชอบจูบผู้หญิงตอนทาลิป ของเขาคนถูกถามมองหน้าของเธอ แล้วพยักหน้าตอบ เขาเป็นผู้ชาย แถมยังหน้าตาหล่อเหลาขนาดนี้ มีหรือจะไม่เคยจูบใครหญิงสาวได้ยินดังนั้น อารมณ์โมโหก็แล่นปรี๊ดเข้ามาทันที“ไม่แฟร์ นายเป็นจูบแรกของฉัน แต่ฉันกลับเป็นจูบที่สอง ที่สาม หรือที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของนายเนี่ยนะ?!”“ผมเป็นจูบแรกของคุณเหรอ?” ชายหนุ่มถามออกไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ นี่หล่อนอายุสามสิบแล้วนะ ยังไม่เคยจูบใครเลยเหรอ? โม้ละมั้งเธอผงกศีรษะสื่อความหมายว่า ‘ใช่’ ด้วยสีหน้าที่จริงจัง เหมือนกลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ“คุณไม่เคยมีแฟนเลยเหรอ?”“ไม่เคย แต่ฉันเคยมีคนมาจีบนะ ผู้ชายคนนั้นจน ฉันเลยไม่เอา ไม่อยากเสียเวลา” เธอชิง

“อะไรของนายเนี่ย หลบทำไม? วันนี้ฉันก็ไม่ได้ทาปากแล้วนะ!” เธอบ่นพลางตีเบาๆ บนหมอน นี่เธอยอม เปลือยปาก เพื่อเขาเลยนะ! หน้าก็ไม่แต่งอะไรเลย ยกเว้นครีมหน้าใสที่ทาแล้ววิ๊งทันที!“ผมง่วงแล้ว ขอนอนก่อนนะครับ” เขารีบพูดแล้วคลุมโปงทันทีราตรียิ้มร้าย “ฉันมั่นใจว่านายเริ่มมีใจให้ฉันแล้ว เพราะงั้น... อย่าหวังเลยว่าคืนนี้ นายจะรอด!”ว่าแล้วเธอก็ปีนขึ้นไปบนร่างเขา ดึงผ้าห่มออกแรงๆ แล้วจับใบหน้าเขาให้หันมาสบตา ก่อนจะจูบเขาโดยไม่ให้ตั้งตัวผาตะวันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเธอจะกล้ารุกขนาดนี้!ยังไม่พอ... เธอกำลังพยายามถอดเสื้ออีกด้วย!?สัญชาตญาณของชายหนุ่มพุ่งพรวด เพื่อไม่ให้เสียตัวให้ผู้หญิงคนนี้ เขารีบพลิกตัวเธอลงไปนอนราบกับเตียง ประสานนิ้วกับมือของเธอ แล้วขึ้นคร่อมแทน!หญิงสาวที่กลายเป็นฝ่ายอยู่ใต้ร่างชะงักไปนิด ก่อนจะยิ้มกว้างขึ้น... ใจเต้นแรง เธอคิดเพียงว่า...คืนนี้... เขาพร้อมที่จะมีลูกกับเธอแล้วแน่นอน!“คุณรู้สึกยังไงกับผม” ผาตะวันเอ่ยถาม ดวงตาคมจับจ้องใบหน้าเธอแน่วแน่ ราวกับกำลังตัดสินใจเรื่องสำคัญในชีวิตราตรีนิ่งเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะตอบเสียงเบา“ไม่รู้สิ...”คำตอบของเธอเหมือนสายลม

บ้านของราตรีราตรีนั่งบวกยอดรวมของลูกหนี้ให้ผู้เป็นแม่อยู่สักพัก ก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากหน้าบ้าน เธอค่อย ๆ ย่องไปแอบฟังอย่างระมัดระวัง“หนี้แค่นี้ไม่มีปัญญาจ่าย กู้เงินฉันไป ก็เอาไปกินเหล้า ไม่ก็ไปเข้าบ่อน หนี้บวกดอกเบี้ยที่แกยืมฉันไป รวมกันเท่าไหร่แล้วเนี่ย ยังจะกล้ามายืมเงินฉันอีกเหรอ?!”“เจ๊ครับ ครั้งนี้ผมเดือดร้อนจริง ๆ ลูกผมไม่สบาย ป่วยหนัก ผมต้องใช้เงินจริง ๆ”“ครั้งนี้ลูก ครั้งที่แล้วก็บอกแม่ ครั้งหน้าก็คงเมีย ครั้งต่อไปก็คงปู่ ย่า ตา ทวด สินะ! ไม่ให้โว้ย! ออกไป ถ้าไม่ออก ฉันจะสาดน้ำไล่เดี๋ยวนี้แหละ!”“เจ๊ครับ ผมขอร้องล่ะครับ” เสียงสะอื้นปนวิงวอน น้ำตาไหลพราก พร้อมกับยกมือไหว้ขอร้องเจ้าหนี้อย่างหมดหนทาง“ฉันทำธุรกิจปล่อยเงินกู้! ไม่ใช่สถานสงเคราะห์คนยากจน ออกไป!!!!” เสียงตวาดสุดเสียงราวกับฟางเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นชายผู้นั้นเดินจากไปด้วยน้ำตาคลอ ไม่บ่อยนักที่ราตรีจะเห็นแม่เกรี้ยวกราดถึงเพียงนี้ คงเพราะลูกหนี้รายนี้ใช้กลอุบายซ้ำซาก จนคนอย่างแม่จับทางได้ละอองศรีก้มหน้าจะทำงานต่อ แต่ดันเห็นชายกระโปรงลูกสาวโผล่มาเสียก่อน จึงเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ“งานเสร็จแล้วเหรอ ถึงได้มายืนแอ