All Chapters of Diary Ng XXX Celebrity: Chapter 141 - Chapter 150

Irina POVMaaga akong pumasok sa opisina ng Lopez Estates ngayong araw. Acting CEO na naman ako habang wala si Ravi. Tinawagan niya ako kagabi. Ramdam ko sa boses niya ang pagod kagabi, siguro ay dahil sa pangungulit na naman ni Lola Avi. Habang tumatagal, para bang sumasabay na ang pagkakaroon nito ng ulyanin o nakakalimot na. Alagain na rin dahil lumalala na rin talaga ang sakit. Mukhang totoo na talagang may taning na ang buhay nito.“Babe, can you attend the meeting for me tomorrow?”“Na naman? Bakit, anong mayroon?” tanong ko, habang nakahiga na sana para matulog.“Lola doesn’t want me to leave her sight, alam mo naman ‘yun. Mas malala na siya ngayon, ang kulit-kulit pa.”“Okay,” sagot ko. “I’ll handle it. Don’t worry.”Alam kong malaki ang tiwala niya sa akin. Pero iba pa rin ang bigat kapag ikaw mismo ang papasok sa silid na puno ng mga taong sanay makipag-usap sa milyon, bilyon, at negosyong mga pasabog talaga.Pagpasok ko sa lobby, sinalubong ako ng isa pang, assistant ni Rav

Irina POVIto na nga. Kabado na ako. Ito na ang araw ng engagement party namin ni Ravi Lopez.Nang bumungad sa amin ang gate ng resort, parang napasinghap ang lahat ng kasama ko. Ang logo ng Lopez Beach Resort ay naka-engrave sa magara na marmol, ‘tapos may mga guard pang nakaputi, at ang paligid ay puno ng tanim na palm trees na nagdadagdag ng ganda ng resort. May mga staff na nakapila sa gilid, naka-uniform at nakangiti, na para bang lahat sila ay nakausap ni Ravi, na dapat ay pagdating namin, handang-handa sila.“Grabe, Ate Irina,” bulalas ni Haide, sabay hawak sa braso ko. “Ganito pala kapag billionaire ang fiancé mo! Sobrang yaman ni Kuya Ravi.”Ngumiti ako, saka tumingin sa paligid.“Pangalawang beses ko na rito. Dati, wala pa, secretary palang ako ni Ravi. Sinong mag-aakalang sa resort pala nito magaganap ang engagement party namin,” sabi ko sa kaniya, habang katabi ko si Mama.“Baka maiyak ako mamaya,” sabat naman ni Shirley, habang nakasilip sa bintana. “Tingnan mo ‘yung beac

Irina POVAbala na ang lahat. Hindi ko mapigilang mapangiti habang nakaupo na ako sa harap ng malaking salamin ng suite namin ni Ravi. Ang buong kuwarto ay puno na ng mga taong busy’ng na nag-aayos ng buhok ko, nagme-makeup ng mukha ko, may nagma-manicure, at sa kabilang gilid, may nag-aayos ng gown at sapatos ko. Si Ravi talaga, hindi niya sinabi na ganito palang eksena ang gusto niyang mangyari sa akin. Yung iba dito, hindi ko talaga alam. Ginagawa akong princessa ng fiance ko.“Miss Irina, tilt your head a little to the left, please,” sabi ng makeup artist na mukhang ang bait-bait dahil palagi itong nakangiti sa tuwing may sasabihin sa akin. Sumunod ako, at naramdaman ko ang malamig na brush na dumampi sa pisngi ko.Habang pinapatungan ng foundation ang mukha ko, napatingin ako sa paligid. Lima silang lahat na halos sabay-sabay gumagalaw. ‘Yung isa, abala sa buhok ko, binabagsakan ng mga kulot ang dulo. ‘Yung isa naman, hawak ang mga makeup brush na sanay na sanay sa dapat niyang g

Irina POVHindi ko akalaing ganito pala talaga ang pakiramdam ng maging sentro ng isang gabing puno ng kasosyalan. Matapos ang fireworks, speeches, at toast, nagsimula na ang—kailangan naming isa-isang lapitan ni Ravi ang bawat bisita sa bawat lamesa para magpasalamat at makipag-kamay. Sa totoo lang, mas kabado pa ako rito kaysa sa mismong engagement announcement kanina.“Ready?” bulong ni Ravi habang magkasabay kaming naglalakad paalis sa table namin.Tumingin ako sa kaniya, habang pinapakalma ang sarili ko dahil kinakabahan talaga ako. “As ready as I can be,” sagot ko, saka ko inayos ang sarili ko.Ngumiti siya, at saka pinisil ang kamay ko. “Don’t worry. They’ll love you.”At doon na nagsimula ang pag-ikot namin sa mga bisita.Unang lamesa pa lang, halos malaglag na ang panga ko. Naroon si Mr. Laurence Whitmore, isang kilalang real estate tycoon sa New York na madalas kong makita sa business magazines. Katabi niya si Mrs. Cho Eun-ha, isang Korean billionaire na may-ari ng ilang lux

Irina POVPakiramdam ko ay parang may kulang. Habang pinagmamasdan ko ang mga bisita, pamilya ko at pamilya ni Ravi, para talagang may mali at may kulang.“Bakit kanina ko pa napapansing hindi ka mapakali. Kanina pa paikot-ikot ang tingin mo sa paligid. Ayos ka lang ba?” tanong na ni Ravi.“Weird, pakiramdam ko ay parang may nawala?” tanong ko na rin sa kaniya. Kahit nasuyod na ng mga mata ko ang lahat ng lamesa, malakas pa rin ang kutob ko na may kulang.At doon na napatitig ang mata ko sa lamesang walang laman.“Teka, walang laman ang lamesa para kay Lola Vicky at sa mga personal bodyguard niya,” sabi ni Ravi, kaya namilog ang mga mata ko.“Tama! Sabi na e, may kulang talaga. Pero, nasaan kaya sila? Umuwi na kaya? Kumain manlang ba sila? Hindi kaya napagod na si Lola Vicky?”Sunod-sunod ang tanong ko kay Ravi, kahit na alam kong hindi niya rin alam ang sagot sa mga tanong ko dahil kanina pa kami magkasama.Nag-ring ang phone ko. Kahit may mga bisita pa kami, pinili kong sagutin ang