All Chapters of Diary Ng XXX Celebrity: Chapter 131 - Chapter 140

Irina POVKagabi pa ako tulala. Para akong kinikiliti at kinakabahan nang sabay. Kanina pa umiikot ang sikmura ko, hindi dahil sa gutom, kundi dahil sa kaba. Si Ravi kasi, sinabi niya sa akin na pupunta siya sa bahay namin ngayong araw, at hindi lang basta pagbisita ang gagawin niya. Pormal siyang pupunta dahil gusto na niyang mamanhikan. Alam kong maliit lang ang bahay namin, malayo sa kinagisnang luho ni Ravi. Pero ang hindi ko inaasahan, pagdating niya, parang dinala niya ang buong hotel buffet papasok ng bahay namin.Narinig ko pa ang matinis na sigaw ng bunso kong kapatid mula sa bintana, “Ate! Ate Irina! Ang daming dala ni Kuya Ravi!”At nang lumabas ako ng sala para salubungin siya, muntik na akong matulala. May mga staff siyang kasama, naka-uniform pa, at bitbit ang iba’t ibang tray, chafing dishes, mga basket ng prutas, at dessert table na parang para sa isang malaking kasal. Hindi ko alam kung matatawa ako o mahihiya. Sa liit ng bahay namin, kitang-kita ang contrast ng lahat

Irina POVNaka-ready na ako nung umagang iyon para pumasok sa office, pero biglang tumawag si Ravi. Sa halip na nakaupo ako ngayon sa office, nakaharap sa mga papeles at laptop, nandito ako sa ospital—sa private luxury room ni Lola Avi. Huwag na muna raw akong pumasok sa work, samahan ko nalang muna siyang magbantay kay Lola Avi doon. Siyempre, pumayag ako, alam ko kasi na nabo-bored ang boyfriend ko doon. At ayoko namang tanggihan siya, lalo na’t boss siya ng company na pinagtatrabahuhan ko. Siya na ang nag-utos na huwag akong pumasok ngayong sa work, kaya go lang ako, mas masaya rin kasi kung sasamahan ko siya roon. Tiyak na hindi na siya maboboring.Kahit ilang beses na akong nakakapasok dito sa room ng ospital ni Lola Avi, hindi pa rin ako makapaniwalang may ganitong room sa private ospital na ito. Hindi ito ang tipikal na ospital na napapasok ko, halos parang mini-condo ang datingan nito kasi. Maluwag, may sariling sala, may kama para sa bantay, at higit sa lahat, may maliit pero

Ravi POVIniwan ko muna si Irina sa ospital, kasama ni Lola Avi. Ito ay para magkaroon ako ng way para makipag-meet na kay Lola Vicky. Sinadya ko talaga ito para magawa ko na ang plano ko.Sa isang malapit na coffee shop na pag-aari raw ni Lola Vicky—kami magkikita. Ipapasara raw niya ito para sa special na pagkikita namin. Sinabihan ko si Lola, na mabilisan lang ito, kasi masyadong magtataka si Irina kapag nagtagal ako.Kaya pagdating na pagdating ko sa ospital nun, tila ako pa ang na-surprise. Hindi ko alam kung paano nangyari, pero nandoon din si Irina, e, iniwan ko siya sa ospital. Pero nakita ko rin kung paano magulat si Irina. Nang makita niya ako, napatayo talaga siya habang nanlalaki ang mga mata.“R-ravi, what are you doing here?” agad niyang tanong sa akin.“Ako ata ang dapat na magtanong niyan sa iyo? Sino ang naiwang nagbabantay kay lola?” tanong ko nang lapitan ko na siya.“Si Shirley, inutusan ko muna, kasi biglang nagpatawag si Lola Vicky ng urgent meeting. At hindi ko

Irina POVTila naman nahihiya akong paghintayin si Kuya Invinzor. Papasok na kasi ako ngayong gabi sa manisyon ni Lola Vicky at ayaw na ni Lola Vicky at Ravi na namamasahero pa ako papunta doon. Dapat daw ay may service na ako.Kaya ngayong gabi, narito na ako sa loob ng sasakyan na dala ni Kuya Invinzor. Gamit namin ang itim na sasakyan na palaging ginagamit ni Lola sa mga mahahalagang lakad niya. Napabuntong-hininga ako habang nakatanaw sa labas ng bintana, pinagmamasdan ko ang mga taong abala sa kani-kanilang buhay. May naglalako na ng balot, may ngayon palang bibili ng ulam at mga tambay na maagang nag-iinuman sa gilid ng kalsada. Dati, natatandaan ko, bago ako naging secretary ni Ravi at naging caregiver ni Lola Vicky, naglalako pa ako ng tinapa noon. Hindi lang iyon, naging janitres pa ako sa isang conviniece store. Ang dami ko na ring pinagdaanan. Ang dami kong pinagsikapan sa buhay. Gaya ni Ravi na si Mr. Ryder King, marami rin akong pinagsikapan sa buhay para maging matatag a

Irina POV“Are you nervous?” tanong niya sa akin habang nakaupo kami sa isang high-end café sa loob ng isang luxury hotel. Oo, café lang daw pero para sa akin, parang five-star restaurant na ang dating. Ang bawat sulok ay ang sosyal-sosyal, at ‘yung simpleng cappuccino ko ay may art pa ng rose sa ibabaw ng foam.Medyo natawa ako, sabay umiling. “Hindi naman, siguro. More on kinakabahan lang kasi, wala akong idea sa mga ganiyang usapin. Malay ko sa mga engagement party na ‘yan. Wala naman ganiyang sa mga mahihirap na gaya ko.”Nagtaas siya ng kilay, parang natatawa sa akin. “Wala kang idea? Eh ikaw ang bride-to-be, Irina.”“Oo nga, pero,” napahawak ako sa leeg ko, halatang naiilang. Ang mahalaga ay honest ako. “Wala talaga akong alam sa mga party na ganiyan. Hindi ko alam kung saan nagsisimula. Venue ba agad? Food? Gown? Guest list?”Tumawa na lang siya sa huli. “Relax, Irina. Ako na bahala. I just need your opinion sa mga bagay-bagay. Kasi kahit ako ang magplano, hindi magiging kumple