All Chapters of Diary Ng XXX Celebrity: Chapter 161 - Chapter 170

Irina POVNa-miss kong pumasok sa work. Sabi ni Ravi, wala naman kaming gagawin ngayong araw, pumasok na lang muna kami at gawin ang mga naiwang trabaho.Pagpasok ko pa lang sa opisina, boss na boss na talaga ang atake ko. Good morning dito, good morning doon, ngiti dito, ngiti doon. Lahat ng kapwa ko empleyado ay automatic na binabati ako.Pagdating ko sa table ko, literal na napanganga ako. Sa ibabaw ng mahogany desk ko, nakaayos ang halos sampung sobre na puro kulay pink, gold, at baby blue. Lahat may pangalan ko. May ribbons, may glitters, may mga design pa ng mga cute na baby angels.Napakunot ang noo ko kung ano ang mga iyon. “Baptism invitation?”Kinuha ko ‘yung una at saka ko binasa.“We would be honored if you could be our child’s godmother.”Napakunot noo ako. Binuksan ko pa ‘yung isa.“Ninang Irina, we hope to see you on the baptism of baby Claire…”Tapos, ‘yung isa pa.“You’ve been such an inspiration to us, Ma’am Irina, sana maging ninang ka ni baby Matthew!”Hanggang sa

Ravi POVHindi raw papasok sa work si Irina dahil ihahatid na niya ng personal ang natitirang invitation at ‘yun ay kay Lola Vicky. Panatag naman ang loob ko na hindi na siya samahan dahil alam kong safe na roon.Kaya lang, tumawag sa akin sina Kuya Invinzor at sinabing may dumukot daw na van kay Irina nung papasok na ito sa mansiyon ng matanda. Dali-dali akong sumugod doon para imbestigahan kung sino ang dumukot sa kaniya.Pina-check ko ang lahat ng CCTV sa paligid ng mansiyon ni Lola Vicky. Ilang minuto din kaming nag-review ng footage hanggang sa may nakita kaming isang itim na van, pero pamilyar sa daw kay lola Vicky. Ang sabi nito, van iyon ni Myrna, anak niya, ni Lola Vicky. “Si Myrna! Siya ang kumuha kay Irina,” sure na sabi ni Lola Vicky.Agad akong nag-utos para magawan agad ng paraan ang pagkawala ni Irina.“Tumawag ka ng pulis! Ngayon na!” utos ko kina Kuya Invinzor. “At ihanda ang sasakyan!”PAGDATING namin sa bahay ni Myrna, naroon na ang mga pulis na tinawagan namin.“S

Irina POVPagkarating namin sa ospital, nanghina na ako lalo. Gutom ka, uhaw, dinugo pa. Sobrang sakit pa ng tiyan ko, tila hanggang ngayon ay hindi na tumitigil ang pagdurugo ko. Basang-basa na ang laylayan ng suot kong damit, at pakiramdam ko ay halos isang timba na ang nawawalang dugo sa akin.“Doctor! Bilisan ninyo! She’s bleeding!” Narinig kong sigaw ng isa sa mga tauhan ni Senyorita Myrna, habang hinihila ako palabas ng van.Hindi ko na alam kung paano ako nakapasok sa emergency room. Labo-labong na ang lahat. May mga puting ilaw na dumadaan sa paningin ko, may mga kamay na nag-aangat sa akin, may mga boses na nagmamadali at sa gitna ng lahat ng iyon, narinig ko ang boses ni Myrna.“Please, doctor… gawin ninyo ang lahat. Kahit anong kailangan. Ligtas ninyo ang bata at si Irina.”Napakapit ako sa braso ng nurse na nag-aasikaso sa akin. “Ang sakit, please, ang sakit na,” naiiyak kong sabi sa nurse.Pero imbes na sagutin ako, pinisil lang ng nurse ang kamay ko. “Ma’am, huwag po mun

Irina POVHindi ko mapigilan ang ngiti ko nang makita kong pumasok sa kuwarto si Lola Avi, nakasakay sa wheelchair. Para bang wala siyang pinagdaanang karamdaman. Kasunod niya si Ravi, may bitbit na bouquet ng mga puting tulips at pink roses. Ang saya, kasi nakalabas na sa ospital ang lola niya. Ibig sabihin, naging okay na ulit ang pakiramdam nito.“Surprise!” masiglang bati ni Lola, sabay abot sa mga bulaklak. “Para sa pinakamagandang buntis na mapapangasawa ng apo ko!”Napatawa ako, sabay yakap sa kaniya. “Lola naman, baka maiyak ako niyan. Mabuti na lang at okay ka na po. Akala ko matatagalan pa bago ka makalabas ng ospital. Masaya ako na maganda na po ang pakiramdam niyo.”“Eh kasi naman, hindi ako mapakali doon! Lalo lang akong nanghihina sa loob ng room ko, kaya nagpagaling ako ng husto, kumain nang kumain at ininom ang mga gamot sa tamang oras, ayon, heto na, maganda na ang pakiramdam ko,” sagot niya habang inaayos ni Ravi ang wheelchair sa tabi ng kama ko. “Nabalitaan kong bu

Ravi POVNakatulala lang ako sa labas ng ospital habang mahigpit na hawak ang kamay ni Irina. Wala na si Lola Vicky. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala.“Ravi,” mahinang tawag ni Irina sa akin. Ramdam kong nanginginig ang kamay niya, kaya nag-aalala din ako dahil baka kung mapaano pa ang baby namin sa tiyan niya. “Wala na ba talaga si Lola Vicky?”Tumango ako, habang pinapakalma ko siya. Natatakot akong baka duguin siya kapag naiyak ng husto. Alam kong matagal niyang inalagaan si Lola Vicky. Alam ko rin na halos totoong lola na ang tingin niya rito.Nang gabing iyon, umuwi kami ni Irina sa bahay. Tahimik lang kami pareho, hanggang sa biglang tumunog ang cellphone ko, si Sir Reiner ang nasa kabilang linya. Siya ang abogadong inatasan ni Lola Vicky noon pa para sa last will niya.“Ravi, kailangan ninyong dumalo bukas sa mansion. Ipapaabot na namin ang last will ni Doña Victoria,” sabi niya.Tumango lang ako kahit alam kong hindi niya ako nakikita. “Sige po. Pupunta kami.”Pa