All Chapters of Their Sinful Desires: Chapter 91 - Chapter 100

3RD PERSON'S POV “Maupo ka muna riyan, aayusin ko lang ang mgamit mo sa kwarto.” inalalayang makaupo ni Simon si Avery sa single couch. Kalalabas lang nila ng ospital at sa condo na niya dinala si Avery dahil lahat ng mga gamit nito sa Mansyon ay ipinalabas na ni Donya Matilde. Naiinis man siya sa ginawa ng kaniyang lola ay pinili na lamang niyang magtimpi. Pero ang mas ikinaiinis niya ay pinabayaan lang ni Travis na gawin iyon ng lola nila. Ganito ba talga kakitid ang utak ng mag lola? Ang dali naman nilang mapaniwala at sarado ang mga utak sa paliwanag. Kung siya lang ang masusunod ay aalis na rin siya sa Mansyon. Pero sa ngayon ay hindi niya pa magagawa ang bagay na iyon dahil may usapan sila ng kaniyang ama. Nakiusap ito sakaniya na hanggat hindi pa siya nakakatapos ng kolehiyo ay mananati pa siya sa Mansyon. May katagalan pa bago siya makaalis dahil Law ang kaniyang kinukuhang kurso. Isa pa ay naaawa din naman siya na maiwan ang kaniyang ama sa dalawang taong

3RD PERSON'S POV “Alam ko ang nararamdaman mo, Avery. Nakalimutan mo na ba nung piliin mo si Travis at makipaghiwalay ka saakin? Akala ko hindi ko kakayanin. Pero heto, nandito pa rin ako sa harapan mo at pilit tinatanggap na hanggang dito na lang tayo.” mapait nitong turan. Natahimik si Avery at napatitig kay Simon. Mapait itong ngumiti at hinaplos ang kaniyang pisngi na basa ng luha. “Masakit, pero kinakaya ko. Tinanggap ko, nagparaya ako dahil alam kong siya na ang mahal mo. Hindi ako gumawa ng ano mang makakasama saakin dahil ayokong sisihin mo ang sarili sa huli. Avery, kung nakaya kong lagpasan ang sakit, alam kong makakaya mo rin. Gawin mo ito para sa mga magiging anak mo. May dahilan kung bakit sila ibinigay sayo. Gawin mo silang lakas para maging matatag. Nandito ako. Handa akong magpaka ama para sa mga anak mo. Handa akong akuin ang responsibilidad sakanila kung kinakailangan. Tutulungan kita sa pagapalaki sakanila.” “Pero, Simon—” “Hindi ko ito ginagawa dahil umaasa p

AVERY'S POV “Simon, sobra-sobra na itong ginagawa mo para saakin.” Nahihiya kong saad ng makalabas kami ng billing office. Ngumiti siya saakin at ginulo ang aking buhok. “Diba sinabi ko naman na hindi kita pababayaan. Tutulungan kitang masulusyonan ang problema mo.” Nagyuko ako. Heto na naman ang mga luha kong gustong pumatak. Libo-libong langgam ang tila kumakagat ng pino saaking puso. “Pero, hindi mo naman to kinakailangang gawin. Hindi ko alam kung paano kita mababayaran.” “Saka mo na isipin yon kapag nakabangon ka na. Hindi ko pa naman kailangan ng pera. Kapag kaya mo na at nakaluwag ka na, saka mo ako bayaran.” Nag angat ako ng tingin sakaniya. Napatitig ako sakaniyang mukha. Nakangiti siya at wala akong mababakas na ano mang disappointment mula sakaniyang gwapong mukha. Napakabuti niyang tao. Dapat ay masama ang loob niya saakin dahil nadamay siya sa gulo. Mas lalong lumaki ang lamat sa pagitan nilang magkapatid ng dahil saakin. Iniwan ko siya at pinili si Travis. Kung

3RD PERSON'S “Avery, wag kang tumakbo, ang baby mo..” pigil sakaniya ni Simon na hinahabol si Avery. Wala na siyang pakialam sa kung ano ang maaaring mangyari sakaniya. Ang gusto niya lang ay mapuntahan agad ang kaniyang ina. Habang binabagtas ang pasilyo ng ospital ay nagpapatakan sa sahig ang kaniyang mga luha. Pilit pa rin niyang sinasabi sa isip na hindi totoo ang lahat ng ito. Isa lang itong masamang panaginip at mamaya lang ay gigising na siya sa bangungot na to. Saktong pagdating niya sa silid ng kaniyang ina ay nakasakay na ito sa stretcher at inilalabas ng silid. May takip na ng puting kumot ang buo nitong katawan. Lalong tumindi ang emosyong nararamdaman ni Avery. Ang mga luhang hindi maampat mula kanina ay mas lalo pang bumuhos. Dali-dali siyang lumapit sa labi ng kaniyang ina at pinigilan ang mga taong humihila sa stretcher. “Huwag! Hindi pa patay ang Mama ko!” aniya saka tinanggal ang kumot na tumatakip sa mukha ng kaniyang ina. Humantad sakaniya ang mapuntlang

3RD PERSON'S POV “Nagawa mo ba ng maayos ang pinata-trabaho ko sayo?” “Yes Ma'am, nagawa ko na po. Pinaglalamayan na siya ngayon.” ngumisi ito ng marinig ang kaniyang sinabi. “Very good, then. Now here's the one hundred thousand that I promised you.” abot nito ng isang daang libo sakaniya. Nanginig ang mga kamay nito habang nangingislap ang mga matang tinanggap ang sobre na naglalaman ng lilibuhing halaga ng pera. “Salamat po,” anito saka man ilis na nagyuko. “Siguraduhin mong sa pagtataguan mo ay walang makakatunton sayo. Wag na wag ka ng babalik pa dito sa Manila at higit sa lahat, wag na wag kang magkakamali na ilaglag ako kundi sisiguraduhin kong bago mo magawa yon ay pagpi-pyestahan ka muna ng mga uod.” “Hindi po mangyayari yon.” anito ng muling mag-angat ng mukha. “Sige na, makakaalis ka na.” muli siyang yumuko at dali-daling inilagay ang pera sakaniyang sling bag at umalis na. Napangiti siya ng malamawak ng mabatid ang kaniyang tagumpay. *** “Kuya Uno, may balita na