All Chapters of Their Sinful Desires: Chapter 101 - Chapter 110

3RD PERSON'S POV “Yeah, it's all my fault, Ark. It's all my fault for loving a man and believing that someday, when days pass by, he will learn to love me too, but I'm just being delusional lang talaga. Dapat bang makuntento na lang ako sa katayuan natin? Fine. Dahil sobrang pagka-martir ko sayo, right from the very beginning pa lang, alright! Paninindigan ko na. Let her stay here. Tatanggapin ko ang anak mo sa BABAENG MINAHAL MO. Welcome home Avery. Ituring mong sayo ang bahay na ito.” ani Felomina na napapatango-tango habang bumabalong ang mga luha sa mga mata. Napakapit naman ng mahigpit sa laylayan ng kaniyang blusa si Avery. Ramdam niya ang hinanakit sa bawat katagang binibitawan ni Felomina. Sarkastiko man ang pagkakabitaw nito ng bawat kataga ay lamang pa rin sa tinig nito ang hihinakit. Nag angat ng tingin si Avery sa kaniyang ama. “Daddy, hindi ko kayang tumira sa isang bahay na alam kong meron ang taong masasaktan. Ayoko pong maghatid ng hindi pagkakaunawaan sa pagitan

3RD PERSON'S POV “Bat ngayon ka lang nagpakita Daddy, kung kelan wala na si Mama?” may hinanakit na tanong ni Avery sa ama. “Pinuntahan ko si Nora sa ospital, ilang buwan na ang nakakaraan. Nagkausap kami, ngunit masyadong malalim ang nagawa kong sugat sa iyong ina. Tinanggihan niya ang inaalok kong tulong sakaniya at itinaboy ako. Ayaw na daw niya akong makita kahit kailan. Dahil nalaman kong kasal na siya sa kinilala mong ama, masakit man ay inirespeto ko ang kagustohan niya.” Napaisip si Avery. Bigla niyang naalala ang tagpo kung saan nadatnan ni Dr. Uno na emosyonal ang kaniyang ina at nahirapang huminga. Meron din siyang calling card na nakita sa sahig, at ng balikan niya sa alala ang pangalan ng nasa calling card ay doon niya nakumpirma na ito nga ang kaniyang ama. Tama! Iyon nga siguro ang dahilan kung bat naging emosyonal ang kaniyang Mama. Inilihim ni Nora sakaniya ang pagpunta ni Arkiel sa ospital. Kung nalaman niya lang sana ang totoo niyang pagkatao ng mas maag

FIONA'S POV Ramdam ko ang matinding pagkirot ng aking ulo. Ito ang nagpabalik saaking ulirat. Nang magmulat ako ay puting kisame at ang maliwanag nitong florescent lamp ang aking nasilayan. Amoy alcohol ang paligid. “Glad you're awake.” muli isang baritong tinig ang aking narinig ngunit gustohin ko mang lingunin ang pinanggalingan ng boses ay merong matigas na bagay ang nakalagay saaking leeg. Hindi naman ako nabigong masilayan siya dahil siya na ang kusang lumapit sa kinaroroonan ko. 'Simon.' hiyaw ng isip ko. Pero hindi. Imposible! Hindi siya si Simon dahil mas matured siyang tingnan kay Simon. Nang sinabi kong matured, hindi ibig sabihin noon ay parang tatay na siya ni Simon. What I mean is, parang kuya. Parang mas matanda lang siya ng ilang taon kay Simon. A fully grown man! Ugh! Bakit ba naiisip ko pa rin ang isang iyon. When I left Philippines, I told to my self na isa siya sa taong kakalimutan ko na. Pero bakit para nananadya ang pagkakataon, dahil siya na naman

TRAVIS'S POV“W-Wala sila dito. Kararating ko lang ngayong araw dito. Kaya lang, pag labas ko ng airport, may nag snatch ng sling bag ko. Nandon lahat ng importante kong gamit, nandon yung passport ko, atm, credit cards, pocket, money and my phone. Yon din ang reason kung bat mo ako nasagasaan kanina. Sinubukan ko kasing habulin yung snatcher.” paliwanag niya.“So meaning to say, ikaw lang ang nandito? Wala kang ibang kasama?” salubong ang mga kilay kong tanong.Hindi ko gusto ang mga nangyayari.Anong gagawin ko sakaniya?Diko naman siya pwedeng pabayaan na lang. May kasalanan ako at pananagutan sakaniya.Tumango-tango siya habang kagat ang ibabang labi niya.Fuck Avery!Napapikit ako ng mariin. Bakit di siya mawala sa isip ko?“Give me your full name. I will report the incident to the police. Hopefully, we can still recover at least your passport. For the meantime,” pinutol ko sandali ang sasabihin at marahas na nagbuntong hininga.Ayoko sa ideya ko, pero this is the least thing I c

AVERY'S POV “Sige na, huwag ka ng mahiya, Avery..” ani Leva na pumwesto sa likod ko at hinawakan ako sa dalawang balikat ko. Sapilitan niya akong pinasakay sa likod ni Kuya Luis. Agad namang hinawakan ni Kuya Luis ang aking magkabilang hita at tumayo na. Napakapit na lang ako ng mahigpit sa mga balikat niya sa takot na malaglag. “Gosh.. Parang sa korean novela lang ang peg nyong dalawa! Ayyeee.. Kilig to the bones akiz!” tudyo saamin ni Leva na ikinapula ng pisngi ko. Kakalbuhin ko talaga siya mamaya pag baba ko sa likod ni Kuya Luis. “Mabigat ka rin pala, Senyorita.” aniya. Nahiya naman ako kasi baka nahihirapan na siyang buhatin ako. “uhm, maglalakad na lang ako, kuya. Baka nabibigatan ka na saakin.” “Naku, hindi yon ang ibig kong sabihin, Senyorita!” Aniya na inayos pa ang pagkakabuhat saakin. “Na offend ba kita?” dagdag pa niya. “Eh, kasi.. Baka nabibigatan ka na sakin.” nahihiya kong turan. “Di yon ang ibig kong sabihin, Senyorita. What I mean is, ang pa