All Chapters of แพ้ทางรักคุณหมอลูคัส: Chapter 1 - Chapter 10

เมื่อศาลมีคำตัดสินให้แก้วกานดามีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตราที่กำหนดเอาไว้ ผู้ใดกระทำโดยประมาท และการกระทำนั้นเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสิบปี และปรับไม่เกินสองแสนบาท ถึงแม้ว่าแก้วกานดาจะแสดงเจตจำนงตั้งแต่แรก เพื่อให้เห็นถึงความสำนึกผิด ซึ่งพยาบาลสาวไม่ขอสู้คดี แต่ทว่าความผิดที่มีกลับกลายเป็นทวีคูณ เมื่อนายแพทย์ลูคัสผู้มากด้วยอิทธิพล เขาไม่มีทางปล่อยให้คนที่กระชากหัวใจไปจากอกข้างซ้าย ได้ชดใช้ความผิดแค่ปีสองปี ท้ายที่สุดแล้ว แก้วกานดาก็กลายเป็นเหยื่อ เมื่อถูกผู้ชายสองคนยัดเยียดความผิดให้กับเธอ อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้ เหมันต์คือแฟนหนุ่มที่เพิ่งคบกันได้ไม่ถึงปี แต่เธอก็รู้สึกดี เพราะเขาเคยช่วยเหลือบิดาของเธอ ให้ผ่านพ้นวิกฤตอันโหดร้ายในชีวิตมาได้ แก้วกานดาจึงยอมจำนนทำตามเงื่อนไงที่เขาร้องขอทุกประการ ส่วนลูคัสนายแพทย์ผู้มากด้วยอิทธิพล เขามีบารมีล้นฟ้า หล่อ รวย เพอร์เฟกต์ไปเสียหมด ผู้ชายอันตรายคนนี้กำลังจะก้าวเข้ามาในชีวิตของ

อดีตพยาบาลสาวเดินเข้าไปในบ้านของเหมันต์ ซึ่งแม้บ้านเดินเข้ามาต้อนรับเธอด้วยใบหน้าฉายแววฉงน เพราะไม่คิดว่าแก้วกานดาจะมาที่นี่ แต่ถึงกระนั้นนางก็ยังมีความปรารถนาดีต่ออดีตพยาบาลสาวไม่เสื่อมคลาย “คุณแก้วสบายดีนะคะ ต้องขอโทษด้วยที่ป้าไม่ได้ไปเยี่ยมเลย” ป้าทับทิมยื่นแก้วน้ำให้แก้วกานดาได้ดื่ม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ พลางแอบถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกสงสารหญิงสาวจับใจ “ไม่เป็นไรหรอกค่ะป้า ที่แก้วมาวันนี้ ก็เพราะอยากรู้สาเหตุที่คุณเหมันต์หายไป เขายังอยู่ที่บ้านหลังนี้หรือเปล่าคะ” แม่บ้านถึงกับแสดงสีหน้าเลิ่กลั่ก เพราะไม่รู้จะพูดยังไงเพื่อรักษาน้ำใจแก้วกานดา “เอ่อ... คือว่า...” “พูดมาเถอะค่ะ ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย ยังไงแก้วก็ไม่คู่ควรกับคุณเหมันต์ แค่อยากรู้ว่าเขาอยู่ยังไงสบายดีไหม จุดประสงค์ที่แก้วมาที่นี่ก็มีแค่นี้ละค่ะ” แก้วกา

ทางด้านเหมันต์ ถึงแม้ชายหนุ่มจะไม่อยากข้องแวะกับแก้วกานดาแล้ว แต่เมื่อเห็นน้ำตาของอดีตคนรัก เขาก็อดที่จะยอมใจอ่อนไม่ได้ แต่ทว่าที่นั่นอาจจะไม่ปลอดภัยสำหรับเธอ ซึ่งในทางกลับกันเหมันต์กำลังคิดว่า แก้วกานดาผ่านร้อนผ่านหนาวอยู่ในเรือนจำมาตั้งหลายปี เธอคงรู้วิธีการเอาตัวรอดได้ “เก็บนามบัตรนี้ไว้ ถ้าหากคุณอยากได้งานทำ แต่ผมไม่รับประกันว่าที่นั่นจะเหมาะกับคุณหรือเปล่า ถ้าคิดว่าทำได้ก็บอกกับเขาว่าผมแนะนำมา ครูซคือเพื่อนของผมเอง ขอตัวนะแก้วกานดา หวังว่าเราคงไม่เจอกันอีก” ช่างเป็นคำบอกลาที่น่าประทับใจเหลือเกิน แก้วกานดาหยิบนามบัตรขึ้นมาดูด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง ก่อนที่แววตาของเธอจะมีความกังวลแทรกเข้ามาแทน ราวกับคลื่นลูกใหญ่ที่กำลังถาโถมโหมซัดสาดเข้ามาสู่ภายในจิตใจของเธอ เมื่อสถานที่ในนามบัตร มันคือผับซึ่งเธอไม่คุ้นเคย ที่สำคัญชีวิตนี้แก้วกานดาแทบจะไม่ได้ย่างก้าว เข้าไปสัมผัสในบรรยากาศแบบนั้นเลยด้วยซ้ำ สิ่งแวดล้

“ร้านหมั่นโถวนี่นา แสดงว่าคุณย่าต้องผ่านมาแถวนี้แน่นอน” ชายหนุ่มรีบเดินตรงไปที่ร้าน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับกับที่กิ่งฉัตรเดินออกไปพอดี เขาปรายตามองหญิงสาวด้วยความรู้สึกอยากเอาคืน แต่การหายไปของคุณย่าทำให้ครูซไม่สามารถตามไปตอแยหาเรื่องกิ่งฉัตรได้ “ขอโทษนะครับ มียายแก่ๆ แต่งตัวดูดี เดินมาซื้อหมั่นโถวไหมครับ” ครูซก็คือครูซ เขาเป็นคนไม่เรื่องมาก ถามไม่คิดตอบไม่เคยตรงคำถาม กวนประสาทคนรอบข้าง เพื่อปกปิดสิ่งที่ขาดหาย เพราะชายหนุ่มขาดบิดามารดาให้ความอบอุ่น ซึ่งนั่นคือเหตุผลที่คุณนายเรไรตามใจหลานชายจนเขาแทบเสียคน “ถ้าจะให้ตอบ คงต้องนั่งนึกทั้งวัน เพราะลูกค้าแต่ละคน มีตั้งแต่เด็กเล็กไปจนถึงคนแก่ แต่ไม่รู้นะว่ามีใครบ้าง เพราะไม่ได้สังเกตขนาดนั้น ขอโทษจริงๆ นะคะ ที่เราให้คำตอบคุณไม่ได้” “อ่อ... ยายใส่เสื้อสีอะไรวะ” ชายหนุ่มพยายามนึก แต่ก็นึกไม่ออก เพราะเขาเองก็ไม่ได้สังเกตสีเสื้อของผู้เป็นย่า “แล้วคนที่ใส่แว่นตา คนแก่

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแก้วกานดา พอดีว่าแม่ของฉันไปเจอคุณยายขณะที่เดินออกมาจากตลาด หลังจากพาคุณยายรับประทานมื้อเย็นที่บ้านเสร็จ ฉันก็เลยพามาส่งที่นี่ อ้อ... นี่หมั่นโถวค่ะ คุณยายบอกว่าอยากเอามาฝากหลานชาย” แก้วกานดาส่งถุงผ้าที่ใส่กล่องเอาไว้ ซึ่งข้างในคือหมั่นโถวแสนอร่อย เจ้าประจำที่คุณยายซื้อรับประทานสมัยสาวๆ จากรุ่นสู่รุ่นร้านนี้ก็ยังคงขายดีเรื่อยมา “ขอบคุณครับ” แววตาของครูซที่มองแก้วกานดาแฝงไปด้วยร่องรอยของความคิดถึง ทั้งที่คนทั้งคู่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน ซึ่งปกติแล้วครูซเป็นคนเจ้าชู้ เขามักจะมองผู้หญิงทุกคนเป็นทาสทางอารมณ์ แต่ไม่ใช่แก้วกานดา ชายหนุ่งส่งยิ้มบางๆ ให้กับหญิงสาว ก่อนที่เขาจะส่งข้อความไปบอกลูคัสให้กลับบ้าน เพราะคุณย่าได้กลับมาแล้ว “ด้วยความยินดีค่ะ ทานให้อร่อยนะคะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ” “ขอบคุณครับ อื้ม... อร่อยจริงๆ ด้วย” ครูซไม่ลังเลที่จะหยิบหมั่นโถวขึ้นมาชิม ขณะที่แก้วกานดารู้สึกชอบใจ ที่เขาเป็น