All Chapters of กำราบรักวิศวะเลว: Chapter 21 - Chapter 30

เสียงของสายฟ้าที่อยู่ข้างหูทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์เขายิ้มกริ่มเมื่อรู้ว่าเธอกำลังรู้สึกเกร็งและประหม่า เขาชอบใจเป็นที่สุด เขาไม่ได้แกล้งเธอนะ แต่นั่งแบบนี้มันง่ายและสะดวกมากกว่า ไอโกะตั้งใจทำงานอย่างจริงจังโดยมีสายฟ้าคอยให้ความรู้ในส่วนที่เธอต้องการ ทั้งสองพูดคุยปรึกษากันอย่างเข้าขา เธอเอนหลังพิงอกแกร่งพร้อมหันหน้ามองคนด้านหลัง สายฟ้าเองก็ยื่นใบหน้าหล่อเข้าใกล้เพื่อให้อยู่ในระดับเดียวกับเธอพลางกอดรัดเอวคอดและดึงรั้งให้แนบชิดกับอกแกร่งเป็นระยะเพื่อกันไม่ให้เธอตกจากเก้าอี้ “เท่านี้ฉันว่าน่าจะโอเคแล้วนะ” เสียงหวานเอ่ยบอกคนด้านหลังก่อนจะจัดหน้าตกแต่งเอกสารให้เรียบร้อยพร้อมส่งอาจารย์ สายฟ้าพยักหน้ารับรู้พลางมองคนตัวเล็กตั้งใจทำงาน มุมปากหยักยกยิ้มเล็กน้อยก่อนที่ใบหน้าของเขาจะเลื่อนเข้าหาซอกคอขาวเพื่อสูดดมกลิ่นกายหอมให้ชุ่มเต็มปอดโดยที่เจ้าตัวนั้นก็ไม่ทักท้วงกลับแถมยังเต็มใจเสียด้วยซ้ำ ไอโกะเอียงคอให้เขาได้ทำอย่างถนัด ไม่ขัดขืน ตลอดเวลาที่ได้อยู่กับเขาเธอรู้สึกดีต่อเขาขึ้นเรื่อย ๆ จนเผลอลืมว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่นี้เป็นแค่สิ่งชั่วคราว... “เย้ ในที่สุดก็เสร็จแล้ว ยังไงก็ขอบใจนายม

ใบหน้าสวยสะบัดส่ายใบมาเมื่อเขากระแทกถี่ระรัวจนตัวเธอสั่นคลอนไปตามแรงกระแทก มันทั้งเสียวทั้งจุก ความรู้สึกมากมายปะปนจนเธอร้องครางไม่เป็นภาษา เสียงหวานครางลั่นบวกกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางแหบพร่าของเขาดังระงมไปทั่วห้องนอน “อ่า จะแตก” มือแกร่งยึดเอวคอดไว้แน่นเร่งเอวสอบถี่ ๆ “อื้อ อ๊ะ อ๊ะ สายฟ้าฉันจะเสร็จ” ไอโกะตาปรือร้องเรียกชื่อเขาซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้นเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะถึงจุดหมาย สายฟ้าเร่งเอวสอบถี่ระรัวยิ่งขึ้นกว่าเดิม ไม่นานนักสายฟ้าก็กระตุกตัวเกร็งเมื่อเสร็จสม อกอวบสั่นกระเพื่อมเป็นจังหวะต่อสายตาคมที่มองเช่นเดียวกับคนใต้ร่าง ทำเอาทั้งสองหอบเหนื่อยราวอย่างคนที่เพิ่งวิ่งมาราธอนมาหมาด ๆ สายฟ้าจัดการถอดเครื่องป้องกันทิ้งและหยิบชิ้นใหม่ฉีกพร้อมกับสวมใส่ทันที แม้จะปลดปล่อยไปแล้วแต่ท่อนร้อนก็แข็งสู้ขึ้นมาใหม่ เมื่อเห็นเรือนร่างของหญิงสาวที่นอนหอบอยู่ตรงหน้า ราวกับเป็นสิ่งกระตุ้นชั้นดีเขาไม่พูดพร่ำ จับขาเรียวแยกออกอีกครั้ง เธอเองก็ต้อนรับเขาเป็นอย่างดีโดยการส่งเรียวแขนยื่นคล้องคอแกร่งรั้งเข้าหา ต้อนรับใบหน้าคมซุกซอกคอเธอครั้งแล้วครั้งเล่า... แม้จะเป็นเวลากลางวันหากแต่ก

ทั้งสามมานั่งทานอาหารกันที่ศูนย์อาหาร “สะใจชะมัด” ยูนะหัวเราะร่าออกมาเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่คลาสเรียน “หึ อยากจะเล่นงานเพื่อนฉัน แต่สุดท้ายก็หน้าแตกซะเอง” ซีรินก็หัวเราะอารมณ์ดีออกมาเช่นกัน บรรยากาศภายในโต๊ะอาหารต่างก็พูดถึงเรื่องเมื่อก่อนหน้าที่ทำให้นึกขำ “แต่แกเก่งนะ คิดเองหมดเลยเหรอ?” ซีรินเอ่ยถามเพื่อนสาวที่นั่งทานอาหารเงียบ ๆ สังเกตว่าวันนี้ไอโกะดูแปลกไปจริง ๆ “ไม่อะ ความคิดสายฟ้าทั้งนั้น” ไอโกะเอ่ยบอกตามความจริงไปอย่างไม่คิดจะปิดบัง “เอ๊ะ มีซัมติงอะไรยังไงหรือเปล่านะ” ยูนะส่งสายตาเอ่ยแซว ”นั่นสิ มีอะไรที่พวกฉันยังไม่รู้หรือเปล่า เพียงแค่ไม่กี่วันทำไมแกดูสนิทกับสายฟ้าจัง” เพื่อนสาวอีกคนเอ่ยถาม “ไม่มีอะไรทั้งนั้น ฉันก็แค่ขอให้นายนั่นช่วยเป็นนายแบบให้และก็ช่วยคิดคอนเซ็ปต์ให้ก็แค่นั้น” มือเล็กตักอาหารเข้าปากก้มหน้าทานอาหารเพื่อเลี่ยงการสายตาเพื่อนสาวทั้งสอง “ถ้าบอกว่ามีซัมติงกันยังจะเชื่อง่ายกว่า” แต่ก็ยังไม่พ้นความสงสัยของยูนะ “ทำไมคิดงั้นล่ะ” ไอโกะเงยหน้าขึ้นเอ่ยถาม “ก็สายฟ้าจะช่วยแกง่าย ๆ โดยไม่มีข้อแลกเปลี่ยนเลยหรือไง ดูไม่ใช่นายนั่นเลย” เป็นซีรินที่แย่งตอบ “

ทางด้านไอโกะ“แกจะเล่าให้พวกฉันฟังได้หรือยัง” ซีรินเอ่ยถามเพื่อนสาวเมื่อทั้งสามกลับมานั่งที๋โต๊ะตัวเดิมหลังจากที่ไอโกะเดินไปเคลียร์กับสายฟ้าเรียบร้อยเมื่อเห็นสายตาเพื่อนสาวทั้งสองจ้องมองมาอย่างคาดคั้น ไอโกะก็เอ่ยเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนสาวทั้งสองฟังอย่างไม่ลังเล“เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้” เมื่อเล่าจบเธอก็แสดงสีหน้าเคร่งเครียดคิดไม่ตกออกมายิ่งกว่าเดิม“ฉันไม่น่าแนะนำสายฟ้าให้แกเลย ไม่คิดว่าจะ...เลวได้ถึงขนาดนี้” ยูนะที่เป็นคนแนะนำให้เพื่อนสาวไปง้อขอให้เขามาช่วยเป็นนายแบบให้ได้ยินสิ่งที่เพื่อนสาวต้องเจอก็รู้สึกผิดในทันที“แกไม่ต้องทำตามที่นายนั่นบอกก็ได้นะ” เสียงเรียบของซีรินเอ่ยบอกกับเพื่อนสาวด้วยสีหน้าจริงจังเธอคิดถึงทางออกให้กับเพื่อนสาว“อือ ไม่ต้องไปยอม ส่วนเรื่องที่กำลังเกิดก็ให้มันเกิดใครจะคิดยังไงก็ช่าง” ยูนะพูดเสริม“ฉันก็อยากจะทำแบบนั้นเหมือนกันแต่ที่ยอมเพราะไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายไปถึงหูป๊า” เธอไม่มีทางเลือกอื่นสิ่งที่บีบบังคับให้เธอต้องยอมสายฟ้า ไม่ใช่เพราะเขาแต่เป็นเพราะป๊าเธอต่างหากป๊าต้องรู้เรื่องและได้ยินได้เห็นแน่ ๆ ว่าคนในมหาวิทยาลัยพูดอะไรถึงเธอบ้าง และมันก็เป

คอนโดสายฟ้า“มานี่สิ” สายฟ้าเปิดประตูเดินเข้าห้องแต่อีกคนกลับยืนแข็งทื่ออยู่ด้านนอกจนเขาต้องเอ่ยปากเรียกถึงอย่างนั้นเธอก็ยังไม่ทำตามที่เขาบอก“อย่าทำเหมือนไม่เคยหน่อยเลยน่า” จนในที่สุดขายาวก้าวเดินเข้าไปหาเธอมือแกร่งยื่นจับเข้าที่ข้อแขนเรียวพาเธอเดินเข้ามาด้านในและจัดการปิดประตูด้วยเท้าหนาปัง!ไอโกะสะดุ้งตัวโยนเมื่อได้ยินเสียงประตูปิดลงอย่างดังคล้ายเป็นเสียงเตือนว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอเขาจูงข้อแขนเธอมานั่งลงที่โซฟากลางห้อง ไอโกะนั่งลงเม้มปากเงยหน้าจ้องมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ใบหน้าหล่อขมวดคิ้มเข้มมองเธอเช่นกันสองคนสบตากันในสถานการณ์ที่ต่างก็รู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นหัวใจของเธอก็เต้นแรงถี่ ไม่มีคำพูดใด ๆ เกิดขึ้นก่อนที่สายฟ้าจะละสายตาจากเธอและเดินเข้าห้องนอนไปไอโกะถอนหายใจเฮือกใหญ่ มือเล็กยกขึ้นทาบอกเธอไม่รู้ว่าที่ใจเต้นแรงเป็นเพราะอะไรกันแน่เธอนั่งอยู่ที่โซฟาอย่างนั้นไม่นานนักก็ได้ยินเสียงน้ำดังมาจากห้องน้ำในห้องนอน ซึ่งก็เดาได้ไม่อยากว่าเขานั้นกำลังอาบน้ำอยู่ไอโกะเม้มปากใจเต้นแรงยิ่งขึ้นกว่าเดิมและยิ่งเต้นแรงถี่ขึ้นเมื่อฟังเสียงนั้นไปเรื่อยจนในที่สุดก็หยุดลงมือเล