บททั้งหมดของ Loveless Deal with the Cold-Hearted CEO: บทที่ 181 - บทที่ 190

“Hi, ikaw si Jenny, right?” tanong nito na may kasamang magiliw na ngiti. “I’m Noah. Kapatid ako ni Sebastian. I just joined Tuazon Group ngayong linggo.”“Ah, hello po,” sabi niya, bahagyang yumuko. “Welcome po.”Nagulat siya nang makipagkamay si Noah at hindi ito umalis kaagad. Nagkuwento ito na ipinasok siya ng kanilang ama para matutunan ang buong operasyon ng kompanya.Habang magiliw pa ring nakikipag-usap si Noah kay Jenny tungkol sa trabaho, biglang dumating si Sebastian. Halos mapako siya sa kinatatayuan nang makita ang nanlilisik na mga mata ng CEO habang dahan-dahang naglalakad papalapit.Nang mapansin ito ng kapatid, ngumiti si Noah. “Kuya! Napadaan lang ako dito sa executive floor. Nakilala ko na si Jenny. Totoo pala ang balitang napakaganda niya.”Hindi sumagot si Sebastian agad. Bagkus ay tumingin ito sa kanya. “Jenny, office. Now. May trabaho kang naiwan.”Nagtama ang paningin nila ni Noah, bahagyang nagkibit-balikat ang binata.Pagkapasok sa opisina, sinarado ni Sebasti

Naghilamos si Jenny ng mukha, pinilit ayusin ang sarili.“Jenny.” Napatigil siya nang marinig ang pamilyar na boses. Lumingon siya at halos mahulog ang panga nang makitang naroon si Sebastian sa pinto ng banyo ng babae.“B–Boss?!” bulong niya, hinila siya nito papasok sa isang cubicle at isinara ang pinto.“Anong ginagawa ninyo dito?! CR ng babae ‘to,” mahina pero may kaba ang tinig niya.Tinitigan siya nito, parang binabasa ang isip niya.“Nagseselos ka ba?”Mabilis ang iling niya, kahit ramdam niya ang init sa kanyang mukha.“Hindi. Bakit naman ako--”Hindi na siya natapos. Inilapat ni Sebastian ang mga labi nito sa labi niya, walang babala, walang pasakalye. Ramdam niya ang bigat ng katawan nito habang isiniksik siya sa dingding ng cubicle.“B–Boss…” pilit niyang itutulak ang dibdib nito, pero ang mga kamay niya ay tila nanghihina.Mas lalo pang dumoble ang kaba niya nang biglang bumukas ang pinto ng banyo at may narinig silang yabag.May tao! Ngunit hindi tumigil si Sebastian. Mas

Napalingon si Sebastian kay Jenny, nakakunot ang noo, para bang hindi inaasahan ang tanong. “Family friend lang siya,” sagot nito. “At business partner ng Tuazon Group ang pamilya nila. Wala nang iba.”Napakagat-labi siya. Wala nga ba talagang iba? Bago pa siya mapigilan ng sarili, tuloy-tuloy ang tanong na lumabas sa bibig niya.“Magpapakasal ka ba sa kanya?”Nanahimik si Sebastian. Tumitig lang ito sa kanya ng ilang segundo, tila sinusuri ang laman ng kanyang tanong at kung saan ito nanggagaling. May sumilay na mapanuksong ngiti sa labi nito.“Bakit?” tanong nito, mababa ang boses. “Tututol ka ba?”Namula siya at napapikit. “Hindi… gusto ko lang malaman. Bagay kayo. Maganda si Vicky, mayaman, sexy, at matalino,” aniyang parang pinipilas ang sariling puso.Huminga ito nang malalim. “No. Hindi ako magpapakasal kay Vicky. Never.”Bahagyang lumuwag ang dibdib niya, pero biglang gumulo ulit ang isip niya. Ano ba itong nararamdaman niya? Bakit parang nabura lahat ng agam agam sa kanyang di

Pagdating ni Jenny sa bahay, pakiramdam niya ay mabigat ang buong katawan niya. Tahimik ang paligid pero ang utak niya ay parang gulo-gulo. Hindi niya maiwasang panay tingin sa cellphone.“Baka nasa meeting lang talaga sila… baka busy… baka…” paulit-ulit niyang sinasabi sa isip pero hindi niya mapawi ang kaba.Alas-diyes na ng gabi, hindi pa rin nagrereply si Sebastian. Pumunta siya sa kusina, uminom ng tubig, at bumalik sa kwarto. Binuksan ang cellphone, walang kahit anong notification.Alas-onse na. Hindi na niya matiis. Nag-type siya ng message kung anong oras ito uuwi.Pinindot niya ang send at hinintay. Wala pa ring reply.Nagsimulang manginig ang kamay niya. Baka kung ano na ang nangyari sa kanila ni Vicky… baka… Hindi niya naituloy ang iniisip. Ayaw niyang saktan ang sarili sa mga imahinasyon.Naglakad-lakad siya sa loob ng kwarto, paulit-ulit na chine-check ang phone. May kung anong kirot sa dibdib na hindi niya maipaliwanag.Bandang 11:30 p.m., umupo siya sa gilid ng kama, hal

Nagising si Jenny sa malamig na pakiramdam ng kumot sa kanyang balat. Mabigat ang ulo niya at parang tinutusok ang sentido. Napasinghap siya nang mapansin ang lalaking natutulog sa tabi niya. Mataba, may edad na, at may malakas na hilik. Parang binuhusan siya ng malamig na tubig.Sinipat niya ang sarili. May damit naman siya! Pero halos wala siyang maalala. Ramdam niya ang pananakit ng ibabang bahagi ng katawan.“Hindi… imposible…” bulong niya, nanginginig ang katawan. Umaagos ang luha sa kanyang pisngi.Pilit niyang inaalala ang nangyari kagabi. Nagbalik ang mga putol-putol at malabong mga alaala, ang halik, ang init sa katawan, ang bigat ng katawan ng lalaking kasama niya. Pero malinaw sa kanyang isip, hindi itong katabi niya ang lalaking kasama niya kagabi.Tulala siyang lumabas ng kwarto, halos madapa sa pagmamadali. Ang hallway ng bar ay tila walang katapusan, at bawat hakbang ay parang kumakabog ang dibdib niya.Pagkalabas niya ng establisyemento, malamig na simoy ng hangin ang t