All Chapters of Loveless Deal with the Cold-Hearted CEO: Chapter 161 - Chapter 170

“Good evening po Sir Sebastian,” bati ni Jacob. Tumango lang ang CEO.Halata ang tensyon sa mesa. Pinipilit ni Jacob na gawing kaswal ang usapan, pero kapansin-pansin ang bahagyang pamumula ng tenga at pilit na tawa nito. Samantalang si Sebastian, tahimik lang.Naiipit si Jenny sa pagitan ng dalawa, hindi malaman kung saan titingin. Ano ba nangyayari sa boss niya?Dumating ang pagkain nila, mainit na Korean ramen, lumpiang shanghai, at fruit cake. Nagpasalamat si Jenny sa waiter at agad na kinuha ang chopsticks. Pilit siyang ngumiti at nagsalita para basagin ang tensyon.“Boss, gusto ninyo po ba? Para umorder na rin ako para sa inyo.”Umiling lang si Sebastian, nakapikit sandali na para bang wala siyang gana. Akala niya tapos na ang usapan.“Patikim, subuan mo ako.”Nalaglag halos ang chopstick na hawak niya. “Ha?! Ano po?!”Tumingin si Sebastian ng diretso, malamig pero malinaw. “Sabi ko, subuan mo ako.”Nagimbal si Jenny, lalo na at sa gilid ng kanyang mata ay napansin niya ang ilang

Tila barado ang lalamunan ni Jenny. Pinilit niyang ngumiti. “Ah… may inayos lang po ako sa apartment, boss.”Tumibok nang malakas ang puso niya, ramdam ang tensyon sa pagitan nila.Nanatiling naghihintay ng sagot sa pangalawang tanong si Sebastian. Napakagat siya sa labi bago sumagot.“Kaibigan ko ‘yung naghatid sa akin. Hindi sinasadyang nagkita kami. Tumulong lang siyang magligpit ng gamit.”Lalong tumalim ang tingin ni Sebastian. Hindi ito nagsalita agad, ngunit ang katahimikan ay mas nakakabingi kaysa sigaw.Nakapako ang tingin nito sa kanya.“Interesting,” anito sa malamig na boses. “Sa akin, lagi kang tumatanggi. Ayaw mong sumabay, ayaw mong magpahatid… pero sa ibang lalaki, walang problema?”Napasinghap siya, halos mawalan ng boses.Lumapit pa si Sebastian, halos magkalapit na ang kanilang mukha. “Bakit, Jenny? Mas pinagkakatiwalaan mo ba sila kaysa sa akin? Kanina, si Jacob, ngayon naman isang angkas rider ang sinamahan mo.”“Hindi namamasada si Andrei, anak siya ng may-ari ng

“Wow, akala ko concern, lalaitin lang pala ako,” singhal si Jenny sa nadinig, umusok ang ilong sa sinabi ni Sebastian. Napatingin siya sa boss, na nakatingin din sa kanya na may pilyong ngiti sa labi.“Ikaw naman, hindi na mabiro, joke lang ‘yun para mapatawa ka.”“Boss, huwag ka ng magbiro, hindi ko bet ang jokes mo.”Pagdating nila sa bahay, agad na bumungad ang malakas na tawanan at amoy ng gin mula sa harap ng kanilang maliit na bahay.Nalaglag ang panga niya, nag-uumapaw ang galit sa dibdib. Habang siya ay halos mabaliw kakahanap kay Angela, eto ang ama, nagkikipagnuman!“Pa!” halos pasigaw niyang tawag. “Anong ginagawa ninyo?!”“Uy, Jenny!” bati ni Papa Elias, namumungay ang mata. “Tama-tama, may bisita nga pala tayo! Mga kaibigan, ipinapakilala ko sa inyo ang pogi at mayaman kong manugang.”Nanlaki ang mata ni Jenny, lalo na nang iabot pa ng ama ang isang baso ng gin kay Sebastian. “Shot ka muna, anak.”Halos lamunin ng hiya si Jenny. “Pa! Tigilan ninyo nga ‘yan!”“Isang shot l

Parang napako si Jenny sa pagkakahiga. “G-Good morning, boss!” mabilis niyang sambit, pilit na ngumiti kahit nanlalaki ang mata.Tahimik lang ito, nakatitig pa rin sa kanya, saka mabagal na umupo. “Jenny…”“Boss?”“Nakatulog ka sa braso ko kagabi,” kalmadong sabi nito, sabay ngiti nang bahagya. “At hindi mo binitiwan kahit umiikot ka sa kama. Napakalikot mo pala matulog.”Agad siyang tumalon pababa ng kama. “B-baka nananaginip ka lang, boss!”Narinig niya ang tawa ni Sebastian. Tumayo ito at pumasok sa banyo.Habang inaayos niya ang kumot, narinig niya ang lagaslas ng tubig mula sa banyo. Napalingon siya sa salamin sa dingding at halos mahulog ang panga niya.Salamin lang pala ang dingding ng shower! Kita niya nang buo si Sebastian, nakatalikod at nasa ilalim ng agos ng tubig. Makinis, matambok ang puwet, at ang likod nitong parang hinulma.“Diyos ko po…” bulong niya, napayakap sa sarili. “Bakit gawa sa salamin ang banyo?!”Nanuyo ang lalamunan niya habang tinititigan ang tanawing hind

Pagdating ni Jenny sa bahay, katahimikan ang sumalubong sa kanya. Tanging amoy ng bagong lutong pagkain ang pumuno sa hangin. Paglapit niya sa dining area, nandoon si Sebastian, nakaupo at may hawak na baso ng tubig.“May pagkain sa mesa,” malamig nitong sabi, halos hindi siya tinitingnan.Napahinto siya at napatingin sa mesa, inihaw na manok, sinigang na hipon, at mainit na kanin. Kumalam ang tiyan niya. Kanina pa siya hindi kumakain, pero may parte sa kanya na gusto na lang umakyat at matulog nang walang dinner.“Bakit nga ba ako magpapaapekto?” sabi niya sa sarili. Mas mabuti nang mamatay na ang tsismis tungkol sa kanila. Mas tahimik ang buhay niya sa Tuazon Group kapag walang nagtatanong.Umupo siya sa dulo ng mesa, medyo malayo kay Sebastian. “Salamat,” maikli niyang sabi.Hindi sumagot si Sebastian, pero kinuha ang pitsel at nilagyan ng tubig ang baso niya. Tumango siya bilang pasasalamat at sinimulan nang kumain. Nang malasahan ang sabaw, hindi niya mapigilang mapabulong. “Ang