บททั้งหมดของ Loveless Deal with the Cold-Hearted CEO: บทที่ 171 - บทที่ 180

“Opo, bakit po? Sino kayo?!”“Hawak namin ang tatay mo. May utang siyang dalawang milyon. Kung gusto mo pang makita siyang buhay, bukas tatawagan kita kung saan mo dadalahin ang pera. Huwag na huwag kang magsusumbong kung ayaw mong lumutang sa ilog ang bangkay ng tatay mo!”"Anak, tulungan mo akooo!" sigaw ng tatay niya.Nanlamig ang buong katawan niya. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig sa narinig. Nanginginig ang kamay niya habang dahan-dahang ibinaba ang cellphone.Dalawang milyon. Bukas. At kung hindi, bangkay ng tatay niya ang lalabas sa ilog.Parang umikot ang paligid niya habang naglalakad pabalik sa mesa. Hindi niya namalayang halos mabangga na niya si Rhea sa hallway.“Hoy, okay ka lang? Para kang nakita ko multo,” nag-aalalang tanong ng kaibigan.“Okay lang,” mabilis niyang sagot at umupo. Pinilit niyang magbukas ng laptop para magmukhang abala. Pero kahit anong titig niya sa screen ay hindi siya makapag-concentrate. Ang tanging naririnig niya ay ang banta sa kabilang

Pagdating ni Jenny sa bahay, diretso siya sa kwarto at isinara ang pinto. Hindi niya makuhang huminga nang maayos. Sa study naman, nakaupo si Sebastian, hawak ang basong whisky nang tumunog ang cellphone na hawak.“Seb, mission accomplished,” ani Lucas sa kabilang linya. “Naibalik na ang tatay ng assistant mo. Hindi ba medyo sobra ang ginawa natin? Pwede namang maglabas ng cash at bayaran lang ang utang ng tatay niya para matulungan mo. Kaso bakit inutusan mo pang takutin ng mga ito si Jenny?”“May iba akong kailangan, Lucas,” malamig na sagot ni Sebastian, umiinom bago nagpatuloy. “I needed her desperate. I needed her to come to me without a fight.”Sandaling natahimik si Lucas. “So, ginamit mo ang connection ko sa mga tao para i-stage ang buong kidnapping? Para saan?”“Para pumirma siya sa isang kasunduan.”“Anong klaseng kasunduan?”Ngumiti siya. “To be my woman. Jenny is convenient, Lucas. I needed a toy… and she just happened to be the perfect one for the role.”Napabuntong-hining

“Mukhang madalas kayong magkita nitong mga nakaraang araw,” ani Sebastian, mababa ang tinig, ngunit ramdam niya ang tensyon sa bawat salita.“Flowers sa umaga, lunch break kahapon, tawag ngayon…”“Boss, kaibigan ko siya,” depensa niya.“Kaibigan?” Sandaling napangisi ang lalaki, ngunit malamig ang ngiti. “I don’t think he sees you as just a friend, Jenny. Hindi ka pag-aaksayahan ng oras ng lalaki kung hindi ka niya gusto.”“Pero huwag mong kalimutan, Jenny… may kasunduan tayo. Hindi ko gusto na may ibang lalaking sumisingit.”Parang nabura ang dugo sa mukha niya. Gusto niyang sumagot, pero hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Natapos ang tawag ni Andrei na hindi na niya sinagot.Tahimik pa rin silang dalawa. Hindi makatingin siya kay Sebastian, pinipilit niyang ayusin ang mabilis na pagtibok ng puso.Muli na namang nag-ring ang cellphone niya. Andrei is calling.Huminga siya nang malalim. Baka may mahalaga lang itong sasabihin.Sinagot niya ang tawag, kahit ramdam niyang lalong nani

“Jenny,” aniya sa mababang tinig. “You know our deal. It’s time.”Napalunok si Jenny at ramdam niya ang panginginig ng tuhod.“Seb… ngayon ba talaga? Pwede bang sa ibang araw? Pagod kasi ako.”Lumapit ito, mabagal ngunit matatag. Hinawakan ang laylayan ng tuwalya na nakatapis sa kanya at marahang hinila pababa. Napasinghap siya at mabilis na niyakap ang sarili, pinipigilan ang tuluyang paglaglag ng tuwalya.“Relax,” mahinahong sabi ni Sebastian, ngunit ang titig nito ay matalim, parang sinusuri ang bawat emosyon niya. “I won’t hurt you.”Pero hindi niya mapigilan ang manginig. Ramdam niya ang bilis ng tibok ng puso niya, lalo na nang maramdaman ang mainit na palad nito sa kanyang balikat.“Nat—natatakot ako,” bulong niya na pagsusumamo.Huminto si Sebastian, bahagyang lumuwag ang kapit, saka tumingin ng diretso sa mga mata niya.“Why?” tanong nito, mas malambing na ngayon ang boses.“First time ko…” inamin niya, halos hindi maibuka ang bibig. Namula ang kanyang mukha at halos mapaiyak

“Mag-shower tayo together,” seryosong sabi ni Sebastian habang tinatanggal ang relo at jacket.Kahit excited, parang nablangko ang utak ni Jenny. Hindi pa siya handa.Ngunit imbes na tumanggi ng diretso, pinilit niyang ngumiti. “Baka gusto mo munang uminom? Pampainit.”Bahagyang nag-angat ng kilay si Sebastian. “Hmm. Pampainit?”Tumango siya, kahit kinakabahan. “Oo. May nakita akong wine sa bar. Perfect para ma-relax.”Walang imik na sumunod si Sebastian habang siya naman ay mabilis na kinuha ang bote at dalawang baso. Ito na ang paraan ko para makaiwas kahit ngayong gabi lang, bulong niya sa sarili.Pinuno niya ang baso at iniabot kay Sebastian. “Cheers?”Ngumiti ito at tumikhim. “Cheers. Pero huwag kang magtaka kung hindi ako madaling malasing.”Habang nag-uusap sila, sinikap niya na punuin nang punuin ang baso ni Sebastian, umaasang tatamaan ito ng alak. Pero laking gulat niya nang mapansin na siya ang mas mabilis na nalalasing kaysa sa lalaki.Napangisi si Sebastian at bahagyang lu