All Chapters of Loveless Deal with the Cold-Hearted CEO: Chapter 451 - Chapter 460

Tahimik na naglakad papunta sa elevator si Iris, pilit kinakalimutan ang inis na naramdaman kanina. Hindi siya dapat naaapektuhan.Pagpasok niya sa elevator, sumunod ang dalawang hindi niya inaasahan.Sina Daryl at si Candice. Magkatabing tumayo sa harapan niya.Umusad pa siya sa likod. Tumingin nang diretso sa pinto, kunwaring wala siyang pakialam.Pero bakit parang gusto niyang manabunot?Candice giggled, iyong hagikgik na masakit sa tenga kapag pagod ka.“Daryl,” ani Candice, sabay hawi ng buhok, “dadalahin kita sa paborito kong restaurant. Promise, masasarapan ka sa pagkain.”Kumikislap ang mata nito habang nakatitig kay Daryl. Kulang na lang magkorteng puso.At si Daryl, of course, polite as ever.“Ah… sige.”Nag-angat ng tingin si Iris sa elevator mirror.Doon niya nakita ang sarili niya, salubong ang kilay.Bakit parang gusto niyang hilahin si Candice palabas ng elevator at isara ang pinto?She straightened her back, crossed her arms, and looked absolutely unbothered.Candice l

Ilang minuto matapos kumunot ang noo ni Lola Celia sa kakahanap kay Candice, lumabas si Daryl sa silid, hawak pa rin ang cellphone.Sumunod si Iris sa kanya, pero tumigil sa may gilid ng hallway, malapit sa bintana. Hindi siya lumapit. Sapat na ang distansyang sakto para marinig niya ang boses ni Daryl, pero hindi masyadong obvious na nakikinig siya.Itinapat nito ang phone sa tainga. “Hello, Candice? Si Daryl ‘to.”May saglit na katahimikan, saka siya napahinga nang malalim.“Pasensya na kung alanganing oras pa ako tumawag,” mahinang sabi ni Daryl. “Nasa ospital kasi kami. Na-confine si Lola Celia.”May narinig si Iris na mahinang boses sa kabilang linya, pero hindi niya maintindihan.“Candice, may hihingin sana akong pabor,” dagdag ni Daryl, kita sa balikat ang bigat. “Please… kahit ngayon lang. Para kay Lola.”Napakagat labi si Iris.“Akala niya… girlfriend kita,” mahina pero malinaw na turan ni Daryl. “Pinakilala mo kasi yung sarili mo noong nag-video call kami. Ayaw ko naman siyan

Kinabukasan, maaga pa lang ay papunta na ng ospital si Iris. Dalawang paper bag ang dala niya, lugaw, pandesal, kape, juice. Lahat paborito ni Lola Celia, pati na rin ni Nanay Lily.Habang nagdadrive papuntang ospital, ilang beses siyang napailing sa sarili.“Ano ba ‘to, Iris? CEO ka, bakit ka nagde-deliver ng breakfast?” aniya sa sarili.Pagpasok niya sa ospital, sinalubong agad siya ng amoy alcohol at mahinang ingay ng mga trolley. Sanay siya sa tunog ng boardroom, hindi sa beep ng machines. At ngayon lang niya na-realize kung gaano magkaiba ang mundo ni Daryl sa mundo niya.Humigpit ang hawak niya sa paper bags. Huminga nang malalim.Drop and go. Iwan lang niya, then aalis na. Hindi siya magtatagal dahil madaming dapat asikasuhin.Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto ng kwarto.At nakadinig siya ng tawanan sa loob.Nandoon ang buong mag-anak, si Nanay Lily, si Candice sa gilid ng kama ni Lola, at si Daryl na may hawak na baso ng tubig, nakaupo sa paanan ng kama.May hawak ding styr

Pinilig ni Iris ang ulo niya. “Focus,” bulong niya. “CEO ka. Hindi mo siya kailangan.”Pero iba ang sinasabi ng dibdib niya.Unang pagkakataon na nakita niya si Daryl nang araw na iyon ay sa elevator, pero kasama nito ang dalawang department heads. Pagpasok niya, automatic na nagbigay ang mga ito ng space.“Good morning, Ma’am,” bati ng mga ito.“Good morning,” sagot niya.Tumingin siya kay Daryl.Hindi ito tumingin pabalik.“Nandiyan na ba lahat ng board documents?” tanong niya dito.“Opo, Ma’am. Nasa conference room na,” sagot nito, nakatingin sa floor indicator lamp, hindi sa kanya.“Okay,” malamig niyang sagot.Paglabas nila sa elevator, nauna ito ng lakad, parang may hinahabol o parang may iniiwasan.Sa hallway papuntang conference room, tinawag niya ito.“Daryl.”Huminto ito.“Yes, Ma’am?”“Pakidala mamaya ‘yung revised proposal ng marketing sa office ko after ng board meeting.”“Noted po.”Yun lang. Walang tanong kung okay ba siya.Sa loob ng boardroom.Nasa gitna sila ng quart

Tumingin si Don Apollo kay Daryll, puno ng taon ng karanasan at awtoridad. “Mabait ka. Marangal. Utang na loob namin ang ilang bagay sa’yo. Pero sana… huwag mo nang kalimutan ang kasunduan natin noong pinag-aaral kita.”Humigpit ang dibdib ni Daryl.“Si Iris,” patuloy ni Don Apollo, “mataas ang pangarap. Malaki ang responsibilidad niya. Hindi siya para sa kahit sinong lalaki. Lalo na sa isang kagaya mo na… limitado pa ang maibibigay. Sana ay nauunawaan mo na I just want the best for my daughter.”Parang tinapakan ang buong pagkatao ni Daryl.“Nauunawaan ko po. Kahit kailan wala po akong iniisip na pwedeng makasira kay Ma’am Iris.” mahinang tugon niya.Tumikhim si Don Apollo, huling habilin ang tono. “Mabuti naman. Kung talagang mahalaga sa’yo si Iris, huwag mo siyang hilahin pababa. Hayaan mong maabot niya ang nararapat sa kanya.”At umalis ang patriyarka ng pamilya Esguerra.Hindi halos makahinga si Daryl.***Kinabukasan, parang biglang nagbago ang ihip ng hangin.Harvey Tan arrived