Semua Bab ล่ามรักมาเฟีย: Bab 101 - Bab 110

"นี่แก แกกล้าขู่ฉันเหรอ" "ใช่ เพราะฉันก็ทำอะไรได้มากกว่าที่เธอคิดเหมือนกัน โดยเฉพาะทำให้เธอดิ้นพล่านเหมือนหมาโดนน้ำร้อนลวกแบบนี้""กรี๊ด! อี อี อี!"ก็แหกปากไปเลยสิคะ ส่วนฉันแค่ยิ้มบอกลาแล้วเดินกลับไปขึ้นรถ ก่อนจะเข้าเกียร์และเร่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว เฉี่ยวมันไปนิด แต่พอมองจากกระจกหลังแล้วสะใจจริงๆ นังเฌอกรี๊ดเต้นโหย่งๆท่ามกลางเสียงแตรที่บีบเร่งนางความชาที่มันฝากไว้บนหน้าฉัน ฉันไม่จบแค่นี้แน่ ฉันรีบขับรถกลับบ้าน และจอดอยู่ที่โรงรถ ก่อนจะดึงคลิปจากกล้องหน้าเข้ามาในมือถือตัวเอง เปิดเช็คเรียบร้อยในคลิปไม่ได้ยินเสียงฉันขู่นังเฌอ และที่สำคัญเห็นแค่หลังฉันเท่านั้น แต่หน้านังนั่นตอนที่มันผลัก ชี้หน้า และตบฉัน มีอยู่เต็มๆฉันตัดคลิปในมือถืออย่างรวดเร็ว เลือกช่วงพีคๆ จนเหลือราวๆ ยี่สิบวินาที ก่อนที่จะเข้าไลน์กดแชทของพี่โซ่LINE | BASSOCELINE : send video (Read)พี่โซ่อ่านเร็วมาก ฉันจึงได้เวลานับถอยหลังในใจยี่สิบวินาทีให้เท่ากับเวลาในคลิปวีดีโอ และเมื่อห้า สี่ สาม สอง หนึ่ง ศูนย์เท่านั้น ก็กดยกเลิกส่งคลิปด้วยรอยยิ้มที่มุมปากCELINE : unsend video CELINE : ขอโทษค่ะส่งผิด จะส่งให้แทนขวัญ (อ

แล้วพี่โซ่ก็โน้มลงมาพูดเบาๆข้างหูฉัน "อะไรที่พี่ขี้โกงเหรอคะ" ค่ะ แอลกอฮอล์ก็แอลกอฮอล์เถอะ ไอร้อนจากริมฝีปากเขาทำให้เลือดฉันสูบฉีดจนหน้าร้อนผ่าวหลายเท่าตัว"พี่โซ่ไม่บอกว่านับอะไร ตอบไม่ถูกค่ะ""ก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอคะ เจ๊ากัน อีกคนโกหก อีกคนขี้โกง ..."ฉันนั่งตัวแข็ง สติที่แอบหลุดออกไปดีดกลับมาทันที เขาเห็นเหรอ? เชี่ย! อีอาร์ท อีดอก! แต่เอาเข้าจริงเรื่องนั้นมันไม่เท่าไหร่ ที่แย่คือฉันไม่ได้พูดความจริงกับเขา ก็นึกว่าพี่โซ่ไม่รู้นี่น่า ทำไมโง่แบบนี้นะซีลีน!เมื่อด่าตัวเองในใจเสร็จฉันก็ตัดสินใจเงยขึ้นเผชิญหน้ากับพี่โซ่อีกครั้ง แต่เขากลับเดินเลี่ยงไปที่ระเบียงและยืนเคาะซองบุหรี่ที่หลังมือก่อนจะคาบมันไว้น่ากลัวแบบนี้น่ากลัวมาก ไม่โวยวายเลยสักคำ แถมพูดแต่ละครั้งพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม เหมือนในหนังฆาตกรโรคจิตเลยฉันจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินเซไปหาพี่โซ่"ขอโทษที่โกหกค่ะ" เขาไม่ตอบและไม่หันกลับมาด้วยซ้ำ มือเรียวจุดบุหรี่สูบจากนั้นพี่โซ่ก็พ่นควันขาวออกมา โขมง บรรยากาศไม่ดีเลยแหะ ลมที่พัดผ่านหน้าทำให้หัวใจฉันเต้นแรงอย่างหวาดหวั่น จนฉันตัดสินใจถามเขาไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เสียงเบาลงอย

"อ๊า!""ตอดพี่รัวเลย งั้นพี่เปลี่ยนท่านะคะ" อะ อีกแล้วเหรอ ฉันหมดแรงแล้ว ถึงจะโดนกระแทกรุนแรงแต่ความเมาไม่ได้หายไปเลย ตัวเบาหวิวหัวยังหนักอึ้งและยิ่งเสร็จยิ่งล้าขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้ฉันอยากนอนเฉยๆแล้วพี่โซ่อุ้มฉันลงจากตัวแล้วจับนอนหงายอีกครั้ง เขายกขาสองข้างพาดบ่าแล้วจับแก่นกายดันเข้ามา ทันทีที่ถูกฝังแนบแน่นจนสุด เอวหนาก็ค่อยๆร่อนช้าๆ เนิบนาบ... ลึกล้ำทำให้ฉันคุ้นชิน แต่แปลก...ไม่เจ็บแล้ว ไม่เลยสักนิดมีแต่ความเสียวและความสุขที่แทบจะล้นอกออกมา"อะ อื้ม~มันไม่เจ็บแล้วค่ะพี่โซ่""ใช่ค่ะ...ถึงเวลาสนุกแล้วนะคะ" ใช่มันถึงเวลาสนุกแล้ว หลังจากนั้นฉันก็ไม่กลัวอะไรอีกเลย เขาจับตรงไหนก็แอ่นให้จับ เวลาที่โดนตอกตรึงแรงๆก็กระดกเอวสู้ และยกมือคลึงหน้าอกตัวเองเร้าอารมณ์ไปด้วย พี่โซ่ชอบที่ฉันเป็นแบบนั้น...ครั้งแรกของฉันและเขาเราเข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อเราเสร็จกันหลายต่อหลายรอบ มันเหนื่อยนะแต่ก็หยุดไม่ได้ พี่โซ่อุ้มฉันควบเอวไปที่ริมกระจก เขาดันหลังชิดและกระแทกตรงนั้น ริมฝีปากร้อนขยี้จูบอย่างดุดัน ฉันกอดคอเขาขาเกี่ยวแน่นไม่ให้ส่วนนั้นหลุดออกจากกัน ประหนึ่งเราเป็นหนึ่งเดียว"อื้อออ พี่โซ่เสร็จแล้ว

หลังจากที่รู้แบบนั้นฉันก็ลุกขึ้นจากตัวพี่โซ่นั่งคุยกันจริงจัง จนได้รู้ว่าที่พี่โซ่ขังนังเฌอเขาไม่ได้พิศวาสอะไรเลย และที่ผ่านมาเขามองผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนมาตลอดเท้าความตอนอยู่ที่อังกฤษ พี่โซ่อายุสักประมาณสิบสี่สิบห้าปี เฌออยู่กับครอบครัวที่อยู่บ้านติดกับเขา บ้านนั้นไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ไม่เคยมีปาร์ตี้สังสรรค์ แต่แล้ววันนึงก็มีเหตุการณ์ไม่คาดคิด มีผู้ชายกลุ่มใหญ่บุกเข้าไปกราดยิงคนในบ้านของเธอจนตายเรียบ ตอนแรกเขาไม่สนใจเพราะไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่พอได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกัน แถมเป็นคนไทยก็อดเห็นใจไม่ได้ จึงช่วยเหลือตามกำลังที่มี บอกให้โฮสแฟมิลี่ที่ดูแลอยู่ช่วยเหลือออกมา จนได้พูดคุยกันก็ได้รู้ว่า เฌอเป็นลูกบุญธรรมหนึ่งในสมาชิกผู้ก่อการร้าย สาเหตุที่ถูกบุกยิงไม่รู้จากอะไร และไม่รู้ว่าเป็นพวกไหนด้วยซ้ำ ตำรวจไม่จัดการ แจ้งไปก็เงียบ ที่รอดมาได้เพราะเธอแกล้งตาย ตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด โฮสแฟมิลี่ของพี่โซ่จึงอุปการะต่อ และได้ส่งไปเรียนที่อเมริกาด้วยกัน เมื่อก่อนผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนที่ดี ไม่ก้าวก่าย อยู่ในที่ของตัวเอง แต่เมื่อขึ้นมหาวิทยาลัยก็เริ่มเปลี

[CELINE TALK]ฉันเบิกตากว้างมองหน้าพี่โซ่ ตรงกว่านี้ก็ไม้บรรทัดแล้วล่ะ แต่พ่อฉันเงียบไปเลยท่านเอาแต่มองไปที่ทองคำแท่งบนโต๊ะราวกับคนกำลังใช้ความคิดจนสักพักเงยขึ้นมองฉัน และเรียกเบาๆ"ซีลีน""คะ...""ที่เขาพูดจริงหรือเปล่า?" พอฉันพยักหน้ายอมรับ พ่อก็ถอนหายใจออกมาทันที ก่อนที่ท่านจะเอนพิงพนักโซฟาแล้วยกขาไขว่ห้าง แม่ฉันเดินไปหาพี่โซ่ชวนเขามานั่งข้างกันจริงๆแล้วฉันไม่โกรธเลยที่พี่โซ่จะพูดความจริง นี่มันปีไหนแล้ว และเราก็โตกันมากๆ เรารับผิดชอบสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ได้ทุกอย่าง ถ้าท้องก็มีปัญญาเลี้ยง ไม่ใช่เด็กมัธยมที่ยังแบมือขอเงินพ่อแม่ "แม่ ไปคุยกันหน่อย" เมื่อพ่อชวนแม่เสร็จทั้งคู่ก็เดินออกไปหน้าบ้านพร้อมกัน ในบ้านจึงเหลือแค่ฉันกับพี่โซ่ มือใหญ่เอื้อมมาจับมือฉันทันทีเมื่อพ้นสายตาคนอื่น แถมยังบีบเบาๆให้กำลังใจอีกด้วย"พี่ขอโทษที่ทำให้ซีลีนอึดอัด พี่แค่อยากรับผิดชอบ""เข้าใจค่ะ ดีแล้วที่บอก...มันแสดงถึงความจริงใจของพี่""พี่ไม่ได้จริงใจอย่างเดียวนะคะ...พี่จริงจัง" ฉันหันมองหน้าเขาทันที จนพี่โซ่เขายิ้มแล้วพูดต่อ"ที่ใครว่าพี่เป็นเสือ พี่ไม่ได้เป็นเสือเพราะความสนุกนะคะ พี่แค่เลือก แ