All Chapters of ล่ามรักมาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 5

"ได้ข่าวว่าอยากทดลองใช้"ร่างเล็กที่ยืนอยู่ก้าวถอยหลังโดยสัญชาติญาณ ทันทีที่สายตาสบประสานกับสายตาที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม เธอก็หายใจไม่ทั่วท้องในทันทีใช่ เธอรู้จักเขา...นับถือว่าเป็นพี่ชายคนนึงเลยก็ว่าได้...แต่ไม่คิดว่ามันจะมีวันนี้ วันที่ต้องเปลี่ยนสถานะเป็นสามีภรรยา และอยู่ๆเขาก็ปฏิบัติกับเธอไม่เหมือนเดิมมือใหญ่ยกขึ้นลูบไล้แก้มขาวก่อนจะบีบหมับ! เพื่อให้เธออยู่ในสายตา องศาไม่เคยทำแบบนี้กับแทนขวัญมาก่อน แต่พอเขารู้ว่าไม่นานต้องเข้าพิธีแต่งงานและเป็นเจ้าของ ความรู้สึกอยากครอบครองส่วนอื่นๆก็มีขึ้นมาดื้อๆ"กลัวรึเปล่า...""ไม่ ฉันไม่เคยกลัว""แต่ขนาดของฉัน จะทำให้เธอเจ็บเกินไป"แทนขวัญกลืนน้ำลายดังอึก แต่เก็บกลั้นความกลัวไว้ในใจ เธอเชิดหน้าขึ้นและส่งมือเรียวทาบทับกับเป้ากางเกงเพื่อพิสูจน์ความยิ่งใหญ่"ก็ไม่เท่าไหร่นี่""ต้องจับข้างใน"องศากระซิบข้างหู พลางจับมือเล็กสอดเข้าไปในกางเกงของตัวเอง หัวใจหญิงสาวเต้นแรงเมื่อแตะโดนความแข็งแรงนั้น เธอมองหน้าเขา เขามองหน้าเธอ ทั้งคู่จมอยู่กับความเงียบงันแค่จับก็อึดอัดจนหายใจไม่ออกแล้ว เธอคิดผิดรึเปล่าที่อยากทดลองใช้"ใหญ่ไหม..." เขาถาม"...""

"ก็ใช่น่ะสิ ถ้ามีสติคงไม่ทะเล่อทะล่าออกมาแบบนี้"เขาลอบถอนหายใจ แล้วจับมือฉันออกจากคอเสื้อตัวเอง ก่อนจะใช้หลังมือปัดสองสามทีด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง"อืม...ก็ใช่ แต่ถ้ามีจิตสำนึกที่ดี คงไม่ขับรถเร็วในที่ชุมชมแบบนี้" ฉันถลึงตามองเขาเขม็ง ก้าวไปประชิดอีกครั้งด้วยความโกรธ แต่เจ้ซีลีนรีบมาลากแขนออกไปซะก่อน"พอเถอะนะแทนขวัญ ช่างเขาเถอะ ขอโทษด้วยนะคะ เอาเป็นว่าผิดทั้งคู่ ต่างคนต่างแยกย้ายดีกว่าค่ะ"ฉันสบัดมือพี่สาวออกแล้วชี้หน้าผู้ชายคนนั้นทันที"อย่าให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ ไม่อย่างงั้นฉันเก็บคุณแน่"ว่าแล้วฉันก็เปิดเสื้อขึ้นโชว์ปืนที่เหน็บเอวขู่เบาๆก่อนจะก้าวขาควบรถ แต่ผู้ชายคนนั้นไม่กลัวเลยสักนิด เขากลับล้วงกระเป๋ากางเกงมองฉันด้วยสีหน้าเรียบเฉย จนเจ้ซีลีนไปหยิบหมวกกันน็อคที่พื้นแล้วเขย่งขึ้นซ้อนรถบิ๊กไบค์ฉันเราทั้งคู่ขับมาจอดที่หน้าบ้านของนางด้วยอารมณ์หงุดหงิดงุ่นง่าน"อารมณ์เสียว่ะ" พอรถจอดฉันก็บ่นทันที"เออ ดีแล้วที่ออกมาก่อน เพราะถ้าตำรวจมาจะเรื่องใหญ่แน่ๆ อ่ะนี่หมวกกันน็อค ขอบใจนะที่ไปรับแต่คราวหลังฉันขอรถยนต์!"ฉันรับหมวกกันน็อคจากเจ้ซีลีนมาสวมให้ตัวเอง"อืม แล้วเจ้บินอีกตอนไหน?""อาทิตย์หน้

"เป็นไรของแกแทนขวัญ ทำไมไม่นั่ง"เจ้อลินกระตุกข้อมือฉันให้นั่งลง แต่เก้าอี้ที่เหลือดันเป็นเก้าอี้ที่ฉันต้องหันไปที่โต๊ะของผู้ชายคนนั้น เขามองฉันนิ่งมาก วันนี้มาด้วยเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มปลดกระดุมสองเม็ด ขาที่สวมกางเกงสแลคยกไขว่ห้าง และมือขาวๆก็คลึงวิสกี้ในแก้วไปด้วยช้าๆ อย่างมีชั้นเชิงเออเขาดูดี แต่ไม่ดูดีกว่าจนสุดท้ายฉันจิกตาใส่ และยอมนั่งลง ดีเจก็ต้อนรับอย่างอลังการงานสร้างประกาศชื่ออีกครั้ง พร้อมกับขบวนเหล้าจุดไฟมาชุดใหญ่"ว้าว...สุดปัง" ฉันใช้เท้าสะกิดเจ้ซีลีนที่ตื่นตาตื่นใจ ปังอะไร...ไม่เห็นรึไงว่าโต๊ะข้างๆมันคุ้นๆ"อะไรของแก""ผู้ชายที่เราขับรถชนเมื่อตอนกลางวันนั่งอยู่โต๊ะข้างๆ" เจ้ซีลีนอย่าหันนะ!ไม่ทันลูกพี่ลูกน้องฉันหันขวับไปทันทีเมื่อฉันพูดจบ ฉันจึงรีบตีแขนให้เธอหันกลับมาก่อนที่จะโป๊ะ"ไปมองเขาทำไม""ก็แกบอกฉันฉันก็มองป่ะ แต่ไม่เสียสายตานะ มีแต่คนหล่อๆ" ฉันส่ายหน้าเอือมระอา พยายามไม่สนใจสายตาของอีตาบ้านั่น ดื่มด่ำกับเหล้าหรูหลายยี่ห้อหลายรสที่เจ้อลินเปิดมา แต่ระหว่างนั้นรู้สึกตลอดนะว่าเขามองต้องอยากทวงค่าซ่อมรถกับฉันแน่ๆรวยทิพย์ล่ะสิ ถึงไม่มีค่าซ่อมลัมโบร์กินี"นี่ ดูแกไม่ม